elbert schreef: ↑10 nov 2025, 19:56
Michaels schreef: ↑03 nov 2025, 14:34Uw eerste opmerking is juist, maar ik schreef Constantijn en niet Augustinus.
Uw tweede en derde opmerking, met de toevoeging erbij, zijn ook correct, maar bij Constantijn kreeg het pas zijn invoering.
Het is simpelweg niet waar dat de doop van kinderen bij Constantijn "zijn invoering" kreeg. Er is geen enkel conciliair besluit geweest en bovendien ging Constantijn hier helemaal niet over. Men ging gewoon verder met waar men al sinds de apostelen mee bezig was: namelijk om volgens het doopbevel al de volken te dopen en te onderwijzen.
Michaels schreef:Wat uw vierde opmerking betreft: dat is een interpretatie die te betwisten valt, namelijk het verschil tussen kinderdoop en geloofsdoop.
In het Nieuwe Testament vinden we geen duidelijk voorbeeld van een kinderdoop.
De doop wordt daar meestal verbonden met persoonlijk geloof en bekering:
“Bekeert u, en een ieder van u late zich dopen” (Handelingen 2:38).
Waar u op wijst, zijn er inderdaad enkele teksten waarin sprake is van de doop van een huisgezin (bijv. Lydia – Hand. 16:15, de stokbewaarder – Hand. 16:33, en bij Stefanus -1Korinthe 1:16).
Daaruit blijkt echter niet of er kleine kinderen bij waren; dat blijft onduidelijk.
Dat is dan wel vreemd, dat de Bijbel zo "onduidelijk" zou zijn. Dat terwijl de Bijbel zich altijd zo precies uitdrukt. Maar deze "onduidelijkheid" wordt eenvoudig opgelost door te kijken hoe de Bijbel spreekt over volwassenen en kinderen.
Er is bijv. nog een tekst die spreekt over de doop en wel de doop van het hele volk Israel in 1 Kor. 10:2. Nu kun je veel zeggen hierover, maar niet dat hier geen kinderen bij waren. De reden waarom Paulus dit aanhaalt, heeft natuurlijk te maken met het feit dat sommigen zich voor gingen staan op hun doop. Maar daar is de doop niet voor bedoeld. De doop zet je op weg naar het beloofde land, maar je moet wel wandelen vanuit die genade, anders kom je alsnog om. Dus of je nou als volwassene gedoopt bent of als kind: wandel volgens het Evangelie.
Maar deze tekst geeft wel aan hoe er door de hele Bijbel heen naar kinderen gekeken wordt: ze worden inbegrepen met hun ouders. Dus als de ouders gedoopt worden, dan de kinderen ook. Als de ouders lid zijn van de gemeente, dan de kinderen ook. Als de ouders spreken, dan doen ze dat ook namens de kinderen. Enzovoorts.
Michaels schreef:Men kan dus stellen dat in de tijd van de apostelen (1e eeuw) de geloofsdoop de norm was.
Die stelling is niet hard te maken. Hooguit kun je zeggen dat bij de eerste dopelingen altijd volwassenen aanwezig waren, omdat zij toetraden tot de christelijke gemeente. Maar de kinderen waren daarin inbegrepen en werden ook gedoopt.
Geachte Elbert,
Hartelijk dank voor uw reactie.
U heeft volkomen gelijk, en ik kan het slechts met u eens zijn.
Wat ik daarbij wel wil opmerken, is dat u in uw reactie de drie “testamenten” hanteert die ook het uitgangspunt vormen van het forum refoforum.nl.
Veel reformatorische denominaties beschouwen deze drie “testamenten” — namelijk het Oude en Nieuwe Testament, en de Drie Formulieren van Enigheid — als onbetwistbare waarheid, samengebracht in hun kerkbijbels.
U begrijpt ongetwijfeld dat het onder die uitgangspunten lastig is daartegenin te gaan.
Mijn enige punt van zorg betreft de werkwijze van de moderators van dit forum, die soms streng optreden. Ik heb hen daarom gevraagd het “mes van de guillotine” niet te snel te laten vallen, zodat het zogeheten “derde testament”, waarin de kinderdoop ter sprake komt, openlijk besproken kan worden. Tot dusver hebben zij mij die ruimte gegund — waarvoor mijn dank.
In dat licht, Elbert, spreekt u inderdaad de waarheid.
Toch heb ik persoonlijk moeite met dat “derde testament”, omdat het naar mijn inzicht op het punt van de doop in tegenspraak is met het “tweede testament”. Dat leert immers dat geloof aan de doop voorafgaat. De beide testamenten lijken elkaar op dit punt tegen te spreken.
Het derde testament verwijst naar Schriftgedeelten waarin hele gezinnen werden gedoopt, waar mogelijk ook kinderen bij aanwezig waren. Dat zal zeker waar zijn, maar ik zie daarin nog geen duidelijke grond voor de kinderdoop.
Ook de verbondstheologie, naar mijn overtuiging, heeft haar vervulling gevonden toen de Heere Jezus Christus aan het kruis de prijs betaalde. Sindsdien is er gelukkig geen sprake meer van een fysieke besnijdenis — die is immers geestelijk vervuld in het geloof.
Sommigen menen precies te weten wanneer de kinderdoop is ingevoerd, maar zowel het Oude als het Nieuwe Testament zwijgen over een instelling van de kinderdoop, behalve over enkele aanwijzingen of ‘hints’.
U wijst terecht op het voorbeeld van het volk Israël, dat met Mozes uit Egypte trok en “allen in Mozes gedoopt zijn in de wolk en in de zee”.
De kanttekenaren van de Statenvertaling merken daarbij echter terecht op dat dit betrekking heeft op de volwassendoop. Uw verwijzing is begrijpelijk, maar komt naar mijn mening niet overeen met het getuigenis van het Nieuwe Testament.
Alles overwegende kom ik tot de conclusie dat mijn oorspronkelijke standpunt hiermee opnieuw bevestigd is.
God wederstaat de hoovaardigen, maar de nederigen geeft Hij genade’ (Jak. 4:6).
