Maanenschijn schreef: ↑Vandaag, 08:33
Als eerste is het belangrijk te constateren dat een ieder zijn of haar bijdragen plaatst vanuit een bepaald achtergrondperspectief. Waar ben je opgevoed, wat heb je meegemaakt, hoe is je kerkelijke en geestelijke vorming geweest. Anders dan jou (begrijp ik) @Forummer ben ik niet veel met het hypercalvinisme in aanraking geweest. Ik kan dus niet constateren dat er ter rechterzijde vele drenkelingen zijn. Niet meer of minder dan ter linkerzijde.
Als tweede is het goed om naar de kenmerken van het hypercalvinisme te kijken. Waarbij je ook de bijdragen van Geeske daarbij zou moeten analyseren. En als je dat rustig doet, dan zie je dat zij de nadruk legt op het onmachtige van een mens, het eenzijdig Godswerk en komt met de uitverkiezing. Als zij zegt: “je moet rustig met de armen over elkaar zitten en de genademiddelen waarnemen” heeft ze geen ongelijk. Want in het waarnemen van de genademiddelen zit het kerkbezoek, Bijbellezen, bidden, zingen. Uit alle bijdragen van Geeske (ik wil die wel graag bij elkaar bezien) lees ik geen lijdelijkheid maar zeker ook de verantwoordelijkheid van de mens.
Gezien bovenstaande plaats ik de opmerkingen van Geeske dus niet buiten de D.L. Het benadrukt hoogstens maar enkele aspecten. We scharen snel iets onder hypercalvinisme, niet in het minst als ‘verlichte’ geesten die daar gelukkig zicht op gekregen hebben. Hier bedoel ik niemand hier specifiek mee, maar in het algemeen. De notie van een rechtvaardig en een heilig God verdwijnt soms onder een soort sociaal-lieflijk godsbeeld. Ook dat is (net als hypercalvinisme) levensgevaarlijk.
Ik weet niet onder welke prediking andere forummers verkeren. En aan de hand van een stickertje op de deur doe ik geen uitspraken. Ooit heb ik eens geschreven waaraan ik denk dat een goede prediking moet voldoen, dat ga ik nu niet herhalen. Maar een ruim evangelie, gepaard met grote ernst over de doodstaat van een mens is nodig. Ik heb bij mijzelf vaak ergernis gevoeld bij een prediking die in de mens niets goeds zag. Waarin een mens onmachtig is. Het was makkelijker aan te horen dat ik veel zonden had/heb, dan dat ik totaal onmachtig en verloren was. En bekering is dan niet een beetje oppoetsen, of een zondig leven achterlaten, maar bekering is als een onmachtig en geheel zondig mens tot Christus te gaan. Tot Christus te worden getrokken, achteraf terugkijkend. En dan in een leven van vallen en opstaan, jezelf in je tekort tegenkomen, maar ook gesterkt worden in het geloof door Christus, in een leven van heiliging waar trappen en standen zijn en waarin je als mens er achter komt dat alles Gods genade is.
Weer terug naar het onderwerp: Kijk door de toon heen van de berichten van Geeske. Net zoals ook de toon van bijv. Ds. G. V.d. Brink niet zo netjes was. Veel zit er in de toon, maar kijk graag analytisch naar de kern van de bijdragen. Ik denk dat je dan niet zomaar alles van Geeske in het hypercalvinisme kunt plaatsen.
@ Maanenschijn, dankuwel voor deze bijdrage. Ik wil niet met pluimstrijkdende woorden omgaan maar ik vind het een mooie en diepspittende bijdrage op de vroege morgen.
Inderdaad iedereen schrijft vanuit een bepaald achtergrondperspectief. Ooit vroeg ik aan een onderwijs man hoe het kwam dat het gedachtengoed waar je mee bent opgevoed zo lang bij je bleef. Hij legde uit dat in de jonge jaren het geweten wordt gevormd.
De kenmerken van het hypercalvinisme bagatelliseert u terwijl u in een latere alinea het hypercalvinisme levensgevaarlijk noemt. Daar zit een zekere inconsistentie in.
U vindt dat de bijdragen van G. binnen de Dordtse Leerregels vallen. Dat ben ik pertinent niet met u eens. De Dordtse Leerregels zijn in infra- lapsarische zin opgesteld. ( zeer globaal uitgedrukt: in mildere zin).
U schetst een beeld van een theologische visie die momenteel zijn duizenden verslaat. De notie van een rechtvaardig en heilig God verdwijnt soms onder een soort sociaal-liefelijk godsbeeld. Dat is inderdaad levensgevaarlijk. Wat je daarbij ook nog ziet is een socialisering van de gemeente. Een actieve groep mensen die lief zijn voor elkaar, en inderdaad veel goede dingen doen, maar het heeft geen diepte van aarde. Men is niet als een goddeloze gerechtvaardigd.
Heel mooi is uw een na laatste alinea. Dankuwel voor het vertrouwen dat u ons gaf door dit te willen delen.
Uw laatste alinea ben ik het ten dele mee eens. Mogen we elkaar eens in de ogen kijken en klip en klaar constateren dat er met de bijdragen van G. iets aan de hand is? Iets waarvan het ons niet past om dat ten uiterste te onderzoeken? En zijn we er niet collectief ingetuind door haar schrijfsels te serieus te nemen en of in liefde of in scherpere bewoordingen te weerleggen?
. 
.