Kerkvisie

[-DIA-]

@-DIA-, dat kun je toch bij Kerkvisie 6 onderbrengen?

Dat kan inderdaad, maar dit expliciet benoemen vind ik wel duidelijker.

[Refojongere]

Mag ik iemand uitnodigen om visie 1 eens toe te lichten aan de hand van de gereformeerde belijdenis (zondag 21 en NGB artikel 28 en 29)?

[Delftenaar]

Die kerkvisie 1 gaat vooral om een kerk waarin pluriformiteit heerst.
De kerk is een plaatselijke gemeente die de, zeg maar "kerkelijke grondwet" (de kerkorde), ruimte heeft om het kerkelijk leven gestalte te geven binnen de daarin gegeven grenzen.

Dan kan de synode ruimte geven voor zaken waarin de plaatselijke gemeente absoluut geen ruimte is.
Dat kan overkomen als iets van de wereld: leven en laten leven.

Bijbelgetrouwe gemeenten in dergelijke verbanden zien vooral ruimte.
Ruimte voor het eigen Bijbelse geluid in de eigen gemeente . Maar (dat vooral) dat Bijbelse geluid klinkt via classis etc. toch naar de synode door.
Waardoor daar het Bijbelse geluud ook klinkt. Tegelijk moet je uiteraard wel open staan voor verschillen die verder qua geloof niet relevant zijn.

[Refojongere]

Kun je die toelichting ook relateren aan de gereformeerde belijdenis en de zienswijze op de zichtbare kerk?

[Delftenaar]

De gereformeerde belijdenis heedf in gemeenten een plaats.
Dat is inderdaad een keuze. Maar tegelijk een getuigenis van het geloof.

De zichtbare kerk is de kerk die je iedere zondag ziet
Elke zondag in je eigen woonplaats en daarmee je eigen Bijbelgetrouwe getrouwe gemeente.

Maar ook gemeenten buiten je zeg maar "comfortzone" liggen.
Schrijf die niet af.

Er zijn genoeg momenten in wat jij de zichtbare kerk noent geweest waarin ik toch gesticht ben geweest.
En momenten in bevindelijke gemeenten waarin ik dacht "het gaat alleen over een mems".

Concreet: ooit was ik tijdens de lijdenstijd in München. Er was die avond een een Roomse vesper en ik was er.
Voorganger wees tijdens zijn hele preek(je) heen naar het kruis en offer van Jezus.

Een heel verhaal. Wat ik wil zeggen is sinpel: die zichtbare kerk kan misschien nog meer het Evangelie verkondigen dan jouw onzichtbare kerk.

[Arja]

Dit is het goede topic. Kan de andere verwijderd worden?

Gedaan.
Alleen moeten nu J.C.Philpot en Arja even opnieuw stemmen.

Ik had toch al gestemd? Voor overig?
Dacht ik. Tot nog toe de enige

[Martijn]

Dit is het goede topic. Kan de andere verwijderd worden?

Gedaan.
Alleen moeten nu J.C.Philpot en Arja even opnieuw stemmen.

Ik had toch al gestemd? Voor overig?
Dacht ik. Tot nog toe de enige

Ik twijfel tussen 1 en overig.
Waar zit voor jou het verschil in?

[Tiberius]

Dit is het goede topic. Kan de andere verwijderd worden?

Gedaan.
Alleen moeten nu J.C.Philpot en Arja even opnieuw stemmen.

Ik had toch al gestemd? Voor overig?
Dacht ik. Tot nog toe de enige

Dat was volgens mij in het andere, inmiddels verwijderde, topic. Je kan het zelf trouwens direct zien of je gestemd hebt in een topic.

[Arja]

Dit is het goede topic. Kan de andere verwijderd worden?

Gedaan.
Alleen moeten nu J.C.Philpot en Arja even opnieuw stemmen.

Ik had toch al gestemd? Voor overig?
Dacht ik. Tot nog toe de enige

Ik twijfel tussen 1 en overig.
Waar zit voor jou het verschil in?

Voor mij zit het verschil in hoe je naar het verbond kijkt

[Refojongere]

Ik poneer een aantal punten die aangeven wat mijn kerkvisie is

1. Het NT spreekt niet over een nationale kerken. Wel over zelfstandige plaatselijke gemeenten die met elkaar verbonden zijn door hetzelfde geloof en die de onderlinge eenheid zoeken. Ze vormen immers samen het Lichaam van Christus.

--> Ik ben daarom kritisch op verheerlijking van kerkverbanden. Deze kunnen zelfs de ware eenheid belemmeren. Ik ben daarom tegen het idee van de Volkskerk.
--> Ik ben kritisch tegenover vrije gemeenten omdat die niet de eenheid zoeken met de rest van het Lichaam van Christus.
--> Als er maar 1 bijbelgetrouwe kerk in de woonplaats is bezoek ik die ongeacht het naambordje.

2. Calvijn trekt geen lijn van het verbond naar de kerk. Wel realiseert zich in de ware kerk het wezen van het verbond in de rechte prediking en reine bediening van de sacramenten.

--> de ware kerk is niet daar waar het verbond is (die is er ook in de valse Roomse kerk), maar waar de rechte prediking is. Ik sluit me daarom niet bij een vrijzinnige of middenorthoxe kerk aan.
--> het verbond is een fundamenteel principe in het kerkijk leven en komt tot uiting in de sacramenten die niets anders uitdrukken dan een verbondshandeling. Ik zal geen lid zijn van een baptistengemeente die een deel van dit verbond wezenlijk miskend.

3. Het gaat in de kerk om de gemeenschap aan het geloof boven het instituut. Het instituut moet daaraan dienstbaar zijn en dat niet ondermijnen. De inhoud van het geloof uitgedrukt in de belijdenis is wezenlijk voor het functioneren van de religie der belijdenis (bevindelijk doorleven van de rode draad in de belijdenis zoals het eenzijdig Godswerk).

--> de religie der belijdenis omvat de hartelijke verbondenheid met de wezenlijke kenmerken van de kerk: buigen voor heel de Schrift, verzoening, bekering, levensheiliging. Zolang dat er is, is er in de kerk enige ruimte voor afwijken aan de randen van de gereformeerde belijdenis. Er is plaats voor Kohlbrugge of Groen tav de Dordtse Leerregels bijvoorbeeld. Of de visie op de zondag vs sabbat (Voetius/Coccejus). Of Kuyper ten aanzien van art. 36 NGB.
--> kerken scheiden zich af van de ware kerken als ze bepaalde delen van de Schrift als irrelevant (daar kan ik niks mee) terzijde stellen. Dat verdraagt zich niet met de religie der belijdenis (leven van bekering) die onvoorwaardelijk buigt voor de Schrift.
--> Zolang je de belijdenis met andere kerken deelt moet je gemeenschap oefenen zelfs al worden deze gemeenten geconfronteerd met dwaalleraars die iets anders prediken. Lees 1 Kor. 15, de tempeldienst in de tijd van Jezus. Je moet er tegen strijden om het zuurdesem uit te zuiveren.

Aanvullingen? Kritiek? Welkom. Ik ben hier om te leren.

[Johannes 1 6+8]

Het belangrijkste voor een kerkverband is (mijns inziens) dat je als plaatselijke gemeenten in vertrouwen een deel van je zelfstandigheid/verantwoordelijkheid opgeeft om samen met anderen zaken te regelen die moeilijk plaatselijk kunnen: een predikantenopleiding, emiriti-regelingen (alles rondom dominees eigenlijk); of die baat hebben bij samenwerking: overleg over evangelisatie. In die categorie valt wat mij betreft ook tucht. In de gemeente wijzen broeders en zusters elkaar terecht, zo kunnen broeder- en zustergemeenten elkaar ook terechtwijzen in classis en synode. Als ze dat willen en dat hebben afgesproken uiteraard, maar dat is zo bij de CGK.

Deelnemen aan dit geheel heeft zo zijn voordelen, maar ook zijn verantwoordelijkheden zoals het niet schaden van het vertrouwen door je te houden aan die tucht, de besluiten van classis en synode.

Degenen die verantwoordelijk zijn voor de plaatselijke gemeenten (de kerkenraad) en de predikanten ondertekenen bij het aannemen van hun ambt dat zij in vertrouwen een deel van hun verantwoordelijkheid opgeven om samen met anderen zaken te regelen die moeilijk plaatselijk kunnen. Daarbij hoort ook het volgen van de classis- en synodebesluiten, ook al ben je het er niet helemaal mee eens.

Het belangrijkste voor de meeste kerken van de 'rechter flank' is vermoedelijk dat geschade vertrouwen. Alle kwesties mag je voorleggen aan classis en synode, maar als dan op een manier wordt besloten, moeten we kunnen vertrouwen op handelen naar de gemaakte afspraken.
Nu is daar een wrijving ontstaan, omdat gemeenten merkten dat het plaatselijk naar de kerkleden niet meer de verantwoorden was aan zulke afspraken te móeten houden, maar de gemeenten ook niet kunnen zonder de samenwerking rondom predikanten, evangelisatie etc.


Goed, mijn visie over kerkverbanden.
Een kerkverband is niet De Kerk, de verzameling van alle gelovigen wereldwijd. Let dus op met het betrekken van teksten daarover op kerkverbanden: een kerkverbandscheuring van is niet het einde van De Kerk.
Een kerkverband is ook geen gemeente, de verzameling van leden van De Kerk die van week tot week samenkomen. Let dus weer eisegese op in teksten: een gemeentescheuring is kwalijker dan een kerkverbandscheuring.
Een kerkverband is een nuttige middenweg, een middel om gemeenten samen te brengen. Om van elkaar te leren over wie Hij is (vormen van hermeneutiek en theologische visies) en hoe we samen onze plek in De Kerk kunnen innemen (veel van de praktische dingen). Wat is daarin belangrijk? Vertrouwen in God, en daardoor in elkaar. Kies je ervoor om samen te gaan voor voornamelijk de voordelen (oa PKN) of ook voor terechtwijzing (oa CGK)? Zorg dan dat je op elkaar kan vertrouwen en je aan alle gemaakte afspraken houdt. Hoeveel dat er moeten zijn staat niet concreet in de Bijbel, wel genoeg richtlijnen om samen te werken.

Een scheuring over vrouw en ambt hoeft dus niet nodig te zijn als je op voorhand elkaar lokaal de vrijheid hebt gegeven in je leer. Heb je afspraken gemaakt over samenwerking waarin ook het houden aan synodebesluiten op zulke onderwerpen staan (zoals de CGK)? Zoek dan in deze moeiten naar een manier om het vertrouwen in elkaar terug te vinden. Richt de tucht anders in en blijf samen (optie A&B leek het niet te worden) of ga uiteen en denk goed na over welke afspraken je wil maken zodat het gekwetste vertrouwen niet nog meer wordt gekwetst.

[Arja]

Het belangrijkste voor een kerkverband is (mijns inziens) dat je als plaatselijke gemeenten in vertrouwen een deel van je zelfstandigheid/verantwoordelijkheid opgeeft om samen met anderen zaken te regelen die moeilijk plaatselijk kunnen: een predikantenopleiding, emiriti-regelingen (alles rondom dominees eigenlijk); of die baat hebben bij samenwerking: overleg over evangelisatie. In die categorie valt wat mij betreft ook tucht. In de gemeente wijzen broeders en zusters elkaar terecht, zo kunnen broeder- en zustergemeenten elkaar ook terechtwijzen in classis en synode. Als ze dat willen en dat hebben afgesproken uiteraard, maar dat is zo bij de CGK.

Deelnemen aan dit geheel heeft zo zijn voordelen, maar ook zijn verantwoordelijkheden zoals het niet schaden van het vertrouwen door je te houden aan die tucht, de besluiten van classis en synode.

Degenen die verantwoordelijk zijn voor de plaatselijke gemeenten (de kerkenraad) en de predikanten ondertekenen bij het aannemen van hun ambt dat zij in vertrouwen een deel van hun verantwoordelijkheid opgeven om samen met anderen zaken te regelen die moeilijk plaatselijk kunnen. Daarbij hoort ook het volgen van de classis- en synodebesluiten, ook al ben je het er niet helemaal mee eens.

Het belangrijkste voor de meeste kerken van de 'rechter flank' is vermoedelijk dat geschade vertrouwen. Alle kwesties mag je voorleggen aan classis en synode, maar als dan op een manier wordt besloten, moeten we kunnen vertrouwen op handelen naar de gemaakte afspraken.
Nu is daar een wrijving ontstaan, omdat gemeenten merkten dat het plaatselijk naar de kerkleden niet meer de verantwoorden was aan zulke afspraken te móeten houden, maar de gemeenten ook niet kunnen zonder de samenwerking rondom predikanten, evangelisatie etc.


Goed, mijn visie over kerkverbanden.
Een kerkverband is niet De Kerk, de verzameling van alle gelovigen wereldwijd. Let dus op met het betrekken van teksten daarover op kerkverbanden: een kerkverbandscheuring van is niet het einde van De Kerk.
Een kerkverband is ook geen gemeente, de verzameling van leden van De Kerk die van week tot week samenkomen. Let dus weer eisegese op in teksten: een gemeentescheuring is kwalijker dan een kerkverbandscheuring.
Een kerkverband is een nuttige middenweg, een middel om gemeenten samen te brengen. Om van elkaar te leren over wie Hij is (vormen van hermeneutiek en theologische visies) en hoe we samen onze plek in De Kerk kunnen innemen (veel van de praktische dingen). Wat is daarin belangrijk? Vertrouwen in God, en daardoor in elkaar. Kies je ervoor om samen te gaan voor voornamelijk de voordelen (oa PKN) of ook voor terechtwijzing (oa CGK)? Zorg dan dat je op elkaar kan vertrouwen en je aan alle gemaakte afspraken houdt. Hoeveel dat er moeten zijn staat niet concreet in de Bijbel, wel genoeg richtlijnen om samen te werken.

Een scheuring over vrouw en ambt hoeft dus niet nodig te zijn als je op voorhand elkaar lokaal de vrijheid hebt gegeven in je leer. Heb je afspraken gemaakt over samenwerking waarin ook het houden aan synodebesluiten op zulke onderwerpen staan (zoals de CGK)? Zoek dan in deze moeiten naar een manier om het vertrouwen in elkaar terug te vinden. Richt de tucht anders in en blijf samen (optie A&B leek het niet te worden) of ga uiteen en denk goed na over welke afspraken je wil maken zodat het gekwetste vertrouwen niet nog meer wordt gekwetst.

Dank voor je toelichting. Dit is ook ongeveer hoe ik het vroeger zag toen ik nog onderdeel was van de PKN. Als ik je goed begrijp beschrijf je hier vooral hoe een kerkverband in de praktijk functioneert, en waar de spanning ontstaat als afspraken niet meer houdbaar blijken.

Als ik je goed begrijp dat laat je vooral de bestuurlijke werkelijkheid zien, en dit is niet je eigenlijke ecclesiologische uitgangspositie?

[Arja]

Ik poneer een aantal punten die aangeven wat mijn kerkvisie is

2. Calvijn trekt geen lijn van het verbond naar de kerk. Wel realiseert zich in de ware kerk het wezen van het verbond in de rechte prediking en reine bediening van de sacramenten.

--> de ware kerk is niet daar waar het verbond is (die is er ook in de valse Roomse kerk), maar waar de rechte prediking is. Ik sluit me daarom niet bij een vrijzinnige of middenorthoxe kerk aan.
--> het verbond is een fundamenteel principe in het kerkijk leven en komt tot uiting in de sacramenten die niets anders uitdrukken dan een verbondshandeling. Ik zal geen lid zijn van een baptistengemeente die een deel van dit verbond wezenlijk miskend.

Aanvullingen? Kritiek? Welkom. Ik ben hier om te leren.

De stelling zegt dat Calvijn geen lijn van het verbond naar de kerk trekt. Maar Calvijn verbindt het verbond toch juist direct met kerk-lidmaatschap en doop? Hij zegt dat de doop het teken is waardoor wij in de gemeenschap van de kerk worden opgenomen, dat kinderen door het verbond tot de kerk behoren en dat wie het verbond verwerpt, zich los scheurt van de kerk.

Dus mijn reactie is een aanvulling op de stelling. Misschien moet je die wat aanscherpen.