Gereformeerde Gemeenten

[Job]

Ik verbaas mij er vaak over hoe het kan dat sommige psalmen zo onbekend zijn geworden. Denk aan Psalm 57, 148, 41 (vers 6 bijvoorbeeld) etc. Zowel qua tekst als qua melodie zou je bij sommige onbekende psalmen verwachten dat ze minstens even geliefd zouden zijn als bijvoorbeeld Psalm 25 en 42. Ik snap dat een en ander wel afhangt van de persoonlijke voorkeuren van degene die de liturgie verzorgt maar hoe kan het dat een aantal (dezelfde) psalmen in grote delen van de gezindte onbekend zijn?

En hoe is het te verklaren dat er in 'linkse' gemeenten over het algemeen meer onbekende psalmen worden gezongen dan in 'rechtse' gemeenten zoals hierboven wordt gesuggereerd?

Ik denk dat het veel met de melodie te maken heeft. Hoe minder 'kerktoonsoort' en hoe meer 'mineur-majeur', hoe geliefder.

Dat is een interessante vraag. Daar is voor zover ik weet, geen onderzoek naar gedaan. Ik denk dat het inderdaad mogelijk is dat de geloofsbeleving in rechts bevindelijke hoek, die gestempeld is door de romantiek, ook om die reden meer heeft met toonsoorten uit die tijd, en niet zoveel met toonsoorten vanuit de (tijd van de) vroege kerk en reformatie.

Ik heb wel wat vermoedens. Psalm 149 is denk ik voor een deel van de predikanten niet ernstig genoeg. Zowel de melodie als de inhoud van de psalm zijn wat triomfantelijk, en daar hebben rechtse dominees het niet zo op.

Sowieso kiezen rechtse dominees overwegend psalmcoupletten die maar beperkt in de bijbeltekst terugkomen. Het gaat dan vooral om de toevoeging in het couplet, zoals: "Och, schonkt gij mij de hulp van Uwen Geest", of: "Zo doe hij ook aan mij".

Dat komt omdat zowel de bijbeltekst als de gezongen liederen moeten voldoen aan de normen van bevindelijkheid. En dan kun je dus niet over iedere bijbeltekst preken en ook niet ieder psalmvers laten zingen.

Daarnaast is er vanouds een verschil in opleiding. Bevindelijke dominees hadden weinig parate kennis, dus roeiden met de riemen die zij hadden. Ze waren ook nogal afhankelijk van de indachtigmakingen van de heilige Geest, en die beperkt zich gewoonlijk tot de teksten die je al kent.

Ik denk dat dominees (en trouwens gemeenten ook) die als 'linkser' bekend staan, gemiddeld vaak een iets dikkere bijbel en psalmboek hebben omdat ze iets hoger zijn opgeleid, de Schrift iets meer laten spreken zoals die is.

Ik weet niet wat nu oorzaak en gevolg is. Het kan ook zijn dat iemand die de hele Bijbel serieus neemt en ook bepreekt, als vanzelf niet meer rechts is. Het zou heel interessant zijn als daar eens onderzoek naar wordt gedaan, zeker als predikanten wat heen of juist weer schuiven. Maar het zal heel lastig zijn om dat voldoende betrouwbaar uit te zoeken.

Daarnaast hebben rechtse dominees het vaak niet op veranderingen en over het algemeen genomen ook niet op kritische analyses. Een echte rechtse dominee zal dit betoog maar een voet te hoog vinden. Dat is ook gelijk een beschermingsmechanisme, want dan hoef je er ook niets mee te doen.

Zo, je hebt je territorium weer duidelijk afgebakend.

[Henk J]

Van een vraagje over Psalm 149 gaat het naar een analyse waarbij het probleem volgens jou bij de dominees en de ts ligt. Naast wat aannames en mening doe je weer wonderlijke uitspraken.

Ik krijg soms het idee dat jij op basis van stokpaardjes maar wat schrijft . Vaak weinig positiefs over bijvoorbeeld dominees, gbs en de ts.

Het is natuurlijk wel zo dat in onze kerken de predikant de psalmen uitzoekt en daarmee bepaald wat er gezongen wordt. Naar mijn idee kunnen er twee redenen zijn om onbekende psalmen niet te kiezen, of de predikant kent ze niet en liggen buiten zijn blikveld. Of hij is bang dat de gemeente ze niet goed kan zingen wat tot wanorde leidt en wil dat voorkomen. Aan de inhoud kan het in ieder geval niet liggen.
Dit probleem is dus ook voornamelijk op te lossen door predikanten die wat breder gaan selecteren. En door de psalmen op school te blijven leren maar dat gebeurt al behoorlijk goed volgens mij.
Overigens speelt dit in alle kerkverbanden volgens mij, het is natuurlijk niet zo dat dit alleen door de TS komt ofzo maar dat is meer een stokpaardje van DDD volgens mij net als de GBS.

[DDD]

Wat betreft dat artikel: de auteur noemt terecht dat in kleine gemeenten de psalmen wel prima gezongen kunnen worden. Dat ligt niet aan de omvang van de gemeenten, maar aan de predikanten die er voorgaan. Die gemeenten hebben vaak een breed uitnodigingsbeleid.

Ds. Kattenberg liet het laatste vers van psalm 59 zo ongeveer maandelijks zingen, schat ik in, en dan ken je die vanzelf. Het is ook een prachtige psalm.

Los daarvan: als een gemeente aarzelend zingt, dan is dat spijtig, maar dat lijkt me geen reden om een couplet niet op te geven. Volgens mij zit het probleem hem ook niet in de gemeenten, maar in de predikanten en studenten. Zij kennen zelf de psalmen niet. Dat geldt ook voor de docenten op de school. Ze hebben over het algemeen genomen haast en doen vaak maar wat bij de liturgie. Ik vraag me vaak af of ze thuis wel eens wat zingen. En wat dan. Na emeritaat gaat het over het algemeen beter. Ik begrijp niet dat dat niet in het artikel staat, al kan ik er wel naar raden.

Er zou veel gewonnen zijn als de studenten bij de theologische school alle psalmen zouden leren en in ieder geval voor iedere eredienst alle psalmen doorbladeren. Of dat overlaten aan de organist. Het probleem zit hem toch echt bij de predikanten, en niet bij de organisten of gemeenteleden of scholen. Alle kinderen op reformatorische scholen leren alle Geneefse melodieën. Dus de gemeenten kunnen die ook allemaal prima zingen. Misschien dat het een keer fout gaat, maar dat gaat vanzelf over.

Als je geen tijd hebt om een passende liturgie uit te zoeken -wat geregeld het geval is- laat dat dan over aan de organist of aan een ouderling. Die kan -uitzonderingen daargelaten- prima de liturgie uitzoeken bij een preekschets.

Van een vraagje over Psalm 149 gaat het naar een analyse waarbij het probleem volgens jou bij de dominees en de ts ligt. Naast wat aannames en mening doe je weer wonderlijke uitspraken.

Ik krijg soms het idee dat jij op basis van stokpaardjes maar wat schrijft . Vaak weinig positiefs over bijvoorbeeld dominees, gbs en de ts.

Dat klopt. Liturgie is een van mijn stokpaardjes. Maar daarom heb ik daar nog wel verstand van.

Wat betreft mijn opmerkingen over de theologische school: die zijn naar aanleiding van een artikel dat iemand anders inbrengt. Ik geef mijn gedachten bij dat artikel, dat mijns inziens nogal om de hete brij heendraait. Maar het artikel en mijn vraag hangt mogelijk wel met elkaar samen, daar probeer ik nu juist achter te komen. De hypothese is vooralsnog dat de aanwezige predikanten en ambtsdragers de melodie niet kennen. Een andere redelijke verklaring is er immers niet?

Dat past dan goed bij mijn opmerking over het uitzoeken van de liturgie.

Het is natuurlijk niet alleen maar een kwestie van tijd maar ook van prioriteit hoeveel moeite je wil steken in een goede liturgie. Een predikant die weinig psalmen kent en geen zin heeft om het hele psalmboek door te bladeren zou bijvoorbeeld ook wat kernwoorden uit de preek kunnen opzoeken via psalmboek.nl en aan de hand daarvan wat passende psalmen kunnen opzoeken.
Het wordt natuurlijk wat problematischer als de preek weinig kernwoorden bevat en het een louter bevindelijk praatje wordt waarbij de tekst is uitgezocht aan de hand van de preek. Maar dat is weer een ander verhaal

Iemand die weinig psalmen kent, hoort niet op de preekstoel. In de psalmen kijk je Gods kinderen in het hart, zei ooit iemand, ik ben even vergeten wie.

Een dominee die de psalmen niet kent, daar kan niets goeds van komen.

[DDD]

Ik verbaas mij er vaak over hoe het kan dat sommige psalmen zo onbekend zijn geworden. Denk aan Psalm 57, 148, 41 (vers 6 bijvoorbeeld) etc. Zowel qua tekst als qua melodie zou je bij sommige onbekende psalmen verwachten dat ze minstens even geliefd zouden zijn als bijvoorbeeld Psalm 25 en 42. Ik snap dat een en ander wel afhangt van de persoonlijke voorkeuren van degene die de liturgie verzorgt maar hoe kan het dat een aantal (dezelfde) psalmen in grote delen van de gezindte onbekend zijn?

En hoe is het te verklaren dat er in 'linkse' gemeenten over het algemeen meer onbekende psalmen worden gezongen dan in 'rechtse' gemeenten zoals hierboven wordt gesuggereerd?

Ik denk dat het veel met de melodie te maken heeft. Hoe minder 'kerktoonsoort' en hoe meer 'mineur-majeur', hoe geliefder.

Dat is een interessante vraag. Daar is voor zover ik weet, geen onderzoek naar gedaan. Ik denk dat het inderdaad mogelijk is dat de geloofsbeleving in rechts bevindelijke hoek, die gestempeld is door de romantiek, ook om die reden meer heeft met toonsoorten uit die tijd, en niet zoveel met toonsoorten vanuit de (tijd van de) vroege kerk en reformatie.

Ik heb wel wat vermoedens. Psalm 149 is denk ik voor een deel van de predikanten niet ernstig genoeg. Zowel de melodie als de inhoud van de psalm zijn wat triomfantelijk, en daar hebben rechtse dominees het niet zo op.

Sowieso kiezen rechtse dominees overwegend psalmcoupletten die maar beperkt in de bijbeltekst terugkomen. Het gaat dan vooral om de toevoeging in het couplet, zoals: "Och, schonkt gij mij de hulp van Uwen Geest", of: "Zo doe hij ook aan mij".

Dat komt omdat zowel de bijbeltekst als de gezongen liederen moeten voldoen aan de normen van bevindelijkheid. En dan kun je dus niet over iedere bijbeltekst preken en ook niet ieder psalmvers laten zingen.

Daarnaast is er vanouds een verschil in opleiding. Bevindelijke dominees hadden weinig parate kennis, dus roeiden met de riemen die zij hadden. Ze waren ook nogal afhankelijk van de indachtigmakingen van de heilige Geest, en die beperkt zich gewoonlijk tot de teksten die je al kent.

Ik denk dat dominees (en trouwens gemeenten ook) die als 'linkser' bekend staan, gemiddeld vaak een iets dikkere bijbel en psalmboek hebben omdat ze iets hoger zijn opgeleid, de Schrift iets meer laten spreken zoals die is.

Ik weet niet wat nu oorzaak en gevolg is. Het kan ook zijn dat iemand die de hele Bijbel serieus neemt en ook bepreekt, als vanzelf niet meer rechts is. Het zou heel interessant zijn als daar eens onderzoek naar wordt gedaan, zeker als predikanten wat heen of juist weer schuiven. Maar het zal heel lastig zijn om dat voldoende betrouwbaar uit te zoeken.

Daarnaast hebben rechtse dominees het vaak niet op veranderingen en over het algemeen genomen ook niet op kritische analyses. Een echte rechtse dominee zal dit betoog maar een voet te hoog vinden. Dat is ook gelijk een beschermingsmechanisme, want dan hoef je er ook niets mee te doen.

Zo, je hebt je territorium weer duidelijk afgebakend.

Ik formuleer duidelijk, maar tastend. Ik weet ook niet zeker of ik alle aspecten goed weet en op waarde schat. Maar zo'n opmerking voegt natuurlijk niets toe. Als je iets zinnigs bijdraagt, is dat natuurlijk mooi, maar de suggestie dat ik alleen bezig zou zijn om een territorium af te bakenen (wat dat in dit verband ook zou mogen zijn) is niet zo ter zake doende. Het is niet alsof wat ik zeg daarmee onwaar zou zijn, immers.

Helaas.

[DDD]

Van een vraagje over Psalm 149 gaat het naar een analyse waarbij het probleem volgens jou bij de dominees en de ts ligt. Naast wat aannames en mening doe je weer wonderlijke uitspraken.

Ik krijg soms het idee dat jij op basis van stokpaardjes maar wat schrijft . Vaak weinig positiefs over bijvoorbeeld dominees, gbs en de ts.

Het is natuurlijk wel zo dat in onze kerken de predikant de psalmen uitzoekt en daarmee bepaald wat er gezongen wordt. Naar mijn idee kunnen er twee redenen zijn om onbekende psalmen niet te kiezen, of de predikant kent ze niet en liggen buiten zijn blikveld. Of hij is bang dat de gemeente ze niet goed kan zingen wat tot wanorde leidt en wil dat voorkomen. Aan de inhoud kan het in ieder geval niet liggen.
Dit probleem is dus ook voornamelijk op te lossen door predikanten die wat breder gaan selecteren. En door de psalmen op school te blijven leren maar dat gebeurt al behoorlijk goed volgens mij.
Overigens speelt dit in alle kerkverbanden volgens mij, het is natuurlijk niet zo dat dit alleen door de TS komt ofzo maar dat is meer een stokpaardje van DDD volgens mij net als de GBS.

Waarom 'kan het aan de inhoud in elk geval niet liggen'? Ik kan mijn vermoedens ook niet onderbouwen, maar dat vind ik nogal een uitspraak. Ik denk namelijk dat het wel degelijk ook aan de inhoud ligt die de betreffende dominees niet bevalt.

Ik ben het met je eens dat dit net zo goed een probleem is van de TUA en de PThU, daar geldt precies hetzelfde voor, al is daar wel meer aandacht voor liturgiek. Maar dit draadje gaat over de GG.

[Henk J]

Waarom 'kan het aan de inhoud in elk geval niet liggen'? Ik kan mijn vermoedens ook niet onderbouwen, maar dat vind ik nogal een uitspraak. Ik denk namelijk dat het wel degelijk ook aan de inhoud ligt die de betreffende dominees niet bevalt.

Ik ben het met je eens dat dit net zo goed een probleem is van de TUA en de PThU, daar geldt precies hetzelfde voor, al is daar wel meer aandacht voor liturgiek. Maar dit draadje gaat over de GG.

Omdat in de onbekende psalmen ook meer dan genoeg thema's als boete, vergeving, Godsvertrouwen en vreugde naar voren komen.
Toevoeging: nog los van het gegeven dat onbekende psalmen ook tot Gods Woord behoren en daarom inhoudelijk altijd aandacht verdienen.

[MGG]

Ik verbaas mij er vaak over hoe het kan dat sommige psalmen zo onbekend zijn geworden. Denk aan Psalm 57, 148, 41 (vers 6 bijvoorbeeld) etc. Zowel qua tekst als qua melodie zou je bij sommige onbekende psalmen verwachten dat ze minstens even geliefd zouden zijn als bijvoorbeeld Psalm 25 en 42. Ik snap dat een en ander wel afhangt van de persoonlijke voorkeuren van degene die de liturgie verzorgt maar hoe kan het dat een aantal (dezelfde) psalmen in grote delen van de gezindte onbekend zijn?

En hoe is het te verklaren dat er in 'linkse' gemeenten over het algemeen meer onbekende psalmen worden gezongen dan in 'rechtse' gemeenten zoals hierboven wordt gesuggereerd?

Psalm 25 en 42 worden op scholen al vroegn aangeleerd. Op zondag zingen wij vaak de versjes die op de reformatorische school geleerd worden. Het bekende blijft hierdoor terugkomen. Stel een onbekende psalm wordt 1 keer per jaar gezongen, hoeveel mensen kennen die psalm 10 jaar later?

Wie van ons kent bijvoorbeeld psalm 137 vers 5 uit zijn hoofd?

Mijn verklaring is voorlopig DDD zijn stokpaardje.

Ik mag toch wel hopen dat er op reformatorische scholen meer wordt geleerd dan alleen de standaard bekende psalmen? Dus dan zouden ook juist de onbekende psalmen aan bod moeten komen?

Ik ken psalm 137:5 niet uit mijn hoofd maar ik zou, als ik de de tekst van deze psalm voor mij heb,
deze wel kunnen zingen zonder begeleiding van orgel of ander instrument. Bij dit vers moet ik overigens altijd denken aan de begeleiding van Dick Sanderman op de onbekende psalmen middag van het RD destijds, waar hij bij het zingen van psalm 137:5 het 'verplett'ren aan de rotsen' tot uitbeelding bracht op het orgel. Zeer indrukwekkend vond ik dat!

De kinderen leren hier vaak bekende psalmen. In totaal 100+ dus bekend kan je ruim uitleggen. Het zou boeiend zijn om te weten hoeveel psalmen een gemiddelde kerkganger uit onze gezindte kent.

[MGG]

Ik verbaas mij er vaak over hoe het kan dat sommige psalmen zo onbekend zijn geworden. Denk aan Psalm 57, 148, 41 (vers 6 bijvoorbeeld) etc. Zowel qua tekst als qua melodie zou je bij sommige onbekende psalmen verwachten dat ze minstens even geliefd zouden zijn als bijvoorbeeld Psalm 25 en 42. Ik snap dat een en ander wel afhangt van de persoonlijke voorkeuren van degene die de liturgie verzorgt maar hoe kan het dat een aantal (dezelfde) psalmen in grote delen van de gezindte onbekend zijn?

En hoe is het te verklaren dat er in 'linkse' gemeenten over het algemeen meer onbekende psalmen worden gezongen dan in 'rechtse' gemeenten zoals hierboven wordt gesuggereerd?

Psalm 25 en 42 worden op scholen al vroegn aangeleerd. Op zondag zingen wij vaak de versjes die op de reformatorische school geleerd worden. Het bekende blijft hierdoor terugkomen. Stel een onbekende psalm wordt 1 keer per jaar gezongen, hoeveel mensen kennen die psalm 10 jaar later?

Wie van ons kent bijvoorbeeld psalm 137 vers 5 uit zijn hoofd?

Mijn verklaring is voorlopig DDD zijn stokpaardje.

Ik ken psalm 137 vers 5 uit mijn hoofd. En los daarvan ben ik blij dat je het met mijn verklaring eens bent, maar het is wel droevig dat dit de toestand is.

En wat betreft de scholen: op reformatorische scholen worden alle psalmmelodiën geleerd. Los daarvan zingen GG waar geen reformatorische school is over het algemeen alle melodiën vlekkenloos, dus daar zit het hem echt niet in.

Ik vind het niet perse droevig. Alle psalmen zingen vind ik mooi, maar niet noodzakelijk. Ook dan blijven onbekende versen voor veel mensdn onbekend.

De lat alle psalmen is een stuk hoger dan alle melodieën.

[DDD]

Daar verschillen wij dan zeer over van mening. Je kunt niet zomaar naar believen een eigen selectie maken uit Gods woord. Al zijn er heus coupletten die om inhoudelijke redenen niet in iedere eredienst of misschien in vrijwel geen eredienst passen.

[Rido91]

Ik verbaas mij er vaak over hoe het kan dat sommige psalmen zo onbekend zijn geworden. Denk aan Psalm 57, 148, 41 (vers 6 bijvoorbeeld) etc. Zowel qua tekst als qua melodie zou je bij sommige onbekende psalmen verwachten dat ze minstens even geliefd zouden zijn als bijvoorbeeld Psalm 25 en 42. Ik snap dat een en ander wel afhangt van de persoonlijke voorkeuren van degene die de liturgie verzorgt maar hoe kan het dat een aantal (dezelfde) psalmen in grote delen van de gezindte onbekend zijn?

En hoe is het te verklaren dat er in 'linkse' gemeenten over het algemeen meer onbekende psalmen worden gezongen dan in 'rechtse' gemeenten zoals hierboven wordt gesuggereerd?

Ik denk dat het veel met de melodie te maken heeft. Hoe minder 'kerktoonsoort' en hoe meer 'mineur-majeur', hoe geliefder.

Dat is een interessante vraag. Daar is voor zover ik weet, geen onderzoek naar gedaan. Ik denk dat het inderdaad mogelijk is dat de geloofsbeleving in rechts bevindelijke hoek, die gestempeld is door de romantiek, ook om die reden meer heeft met toonsoorten uit die tijd, en niet zoveel met toonsoorten vanuit de (tijd van de) vroege kerk en reformatie.

Ik heb wel wat vermoedens. Psalm 149 is denk ik voor een deel van de predikanten niet ernstig genoeg. Zowel de melodie als de inhoud van de psalm zijn wat triomfantelijk, en daar hebben rechtse dominees het niet zo op.

Sowieso kiezen rechtse dominees overwegend psalmcoupletten die maar beperkt in de bijbeltekst terugkomen. Het gaat dan vooral om de toevoeging in het couplet, zoals: "Och, schonkt gij mij de hulp van Uwen Geest", of: "Zo doe hij ook aan mij".

Dat komt omdat zowel de bijbeltekst als de gezongen liederen moeten voldoen aan de normen van bevindelijkheid. En dan kun je dus niet over iedere bijbeltekst preken en ook niet ieder psalmvers laten zingen.

Daarnaast is er vanouds een verschil in opleiding. Bevindelijke dominees hadden weinig parate kennis, dus roeiden met de riemen die zij hadden. Ze waren ook nogal afhankelijk van de indachtigmakingen van de heilige Geest, en die beperkt zich gewoonlijk tot de teksten die je al kent.

Ik denk dat dominees (en trouwens gemeenten ook) die als 'linkser' bekend staan, gemiddeld vaak een iets dikkere bijbel en psalmboek hebben omdat ze iets hoger zijn opgeleid, de Schrift iets meer laten spreken zoals die is.

Ik weet niet wat nu oorzaak en gevolg is. Het kan ook zijn dat iemand die de hele Bijbel serieus neemt en ook bepreekt, als vanzelf niet meer rechts is. Het zou heel interessant zijn als daar eens onderzoek naar wordt gedaan, zeker als predikanten wat heen of juist weer schuiven. Maar het zal heel lastig zijn om dat voldoende betrouwbaar uit te zoeken.

Daarnaast hebben rechtse dominees het vaak niet op veranderingen en over het algemeen genomen ook niet op kritische analyses. Een echte rechtse dominee zal dit betoog maar een voet te hoog vinden. Dat is ook gelijk een beschermingsmechanisme, want dan hoef je er ook niets mee te doen.

Ik denk dat je gelijk hebt en een onderzoek over deze vraag lijkt mij zeer interessant. Toch kan ik met veel moeite ergens nog begrijpen vanuit de rechtse gedachtegang dat Psalm 149 als te oppervlakkig wordt gezien in rechtse kringen maar er zijn ook bepaalde psalmen (12:1 en 13:1 bijvoorbeeld) die naadloos aan zouden sluiten bij een preek ter rechterzijde en waar een rechtse predikant zich ook helemaal in kan vinden.

In de rechtse gemeente waar ik vroeger kerkte werden vaak onbekende psalmen gezongen. Ik heb ten tijde van de serie over onbekende psalmen in het RD eens een paar jaar de psalmenkeuze van die gemeente bijgehouden. Nu heb ik dat bestand inmiddels verwijderd maar ik kan mij nog herinneren dat Psalm 12, 55, 59 in die jaren regelmatig op het psalmbord stonden in tegenstelling tot psalm 75 en 150 (laatstgenoemden slechts 1x in 3 jaar tijd) Toch denk ik dat niemand in die gemeente psalm 75 en 150 als onbekende psalm zag, terwijl men bijvoorbeeld Psalm 148, die ook maar 1x in die 3 jaar op het bord stond, wel als onbekend zou zien (denk ik) Ik heb het altijd zeer merkwaardig gevonden waar dat verschil vandaan komt.

[MGG]

Daar verschillen wij dan zeer over van mening. Je kunt niet zomaar naar believen een eigen selectie maken uit Gods woord. Al zijn er heus coupletten die om inhoudelijke redenen niet in iedere eredienst of misschien in vrijwel geen eredienst passen.

Moet een dominee ook elk vers uit de Bijbel behandelen. Of elk hoofdstuk voordat hij voor een tweede keer uit een hoofdstuk preekt?

[Rido91]

Ik verbaas mij er vaak over hoe het kan dat sommige psalmen zo onbekend zijn geworden. Denk aan Psalm 57, 148, 41 (vers 6 bijvoorbeeld) etc. Zowel qua tekst als qua melodie zou je bij sommige onbekende psalmen verwachten dat ze minstens even geliefd zouden zijn als bijvoorbeeld Psalm 25 en 42. Ik snap dat een en ander wel afhangt van de persoonlijke voorkeuren van degene die de liturgie verzorgt maar hoe kan het dat een aantal (dezelfde) psalmen in grote delen van de gezindte onbekend zijn?

En hoe is het te verklaren dat er in 'linkse' gemeenten over het algemeen meer onbekende psalmen worden gezongen dan in 'rechtse' gemeenten zoals hierboven wordt gesuggereerd?

Psalm 25 en 42 worden op scholen al vroegn aangeleerd. Op zondag zingen wij vaak de versjes die op de reformatorische school geleerd worden. Het bekende blijft hierdoor terugkomen. Stel een onbekende psalm wordt 1 keer per jaar gezongen, hoeveel mensen kennen die psalm 10 jaar later?

Wie van ons kent bijvoorbeeld psalm 137 vers 5 uit zijn hoofd?

Mijn verklaring is voorlopig DDD zijn stokpaardje.

Ik mag toch wel hopen dat er op reformatorische scholen meer wordt geleerd dan alleen de standaard bekende psalmen? Dus dan zouden ook juist de onbekende psalmen aan bod moeten komen?

Ik ken psalm 137:5 niet uit mijn hoofd maar ik zou, als ik de de tekst van deze psalm voor mij heb,
deze wel kunnen zingen zonder begeleiding van orgel of ander instrument. Bij dit vers moet ik overigens altijd denken aan de begeleiding van Dick Sanderman op de onbekende psalmen middag van het RD destijds, waar hij bij het zingen van psalm 137:5 het 'verplett'ren aan de rotsen' tot uitbeelding bracht op het orgel. Zeer indrukwekkend vond ik dat!

De kinderen leren hier vaak bekende psalmen. In totaal 100+ dus bekend kan je ruim uitleggen. Het zou boeiend zijn om te weten hoeveel psalmen een gemiddelde kerkganger uit onze gezindte kent.

Als een kind gemiddeld zo'n 40 weken per jaar naar school gaat zou je toch in elk geval alle verschillende psalmmelodieën moeten hebben geleerd als je van school af gaat? Dat zou in elk geval een goed streven zijn lijkt mij en belangrijker dan dat een kind meerdere coupletten kent uit psalm 66, 98, 118, die dezelfde melodie hebben

[DDD]

Daar verschillen wij dan zeer over van mening. Je kunt niet zomaar naar believen een eigen selectie maken uit Gods woord. Al zijn er heus coupletten die om inhoudelijke redenen niet in iedere eredienst of misschien in vrijwel geen eredienst passen.

Moet een dominee ook elk vers uit de Bijbel behandelen. Of elk hoofdstuk voordat hij voor een tweede keer uit een hoofdstuk preekt?

Het zou een hoop stokpaardjes schelen. Maar goed. Het vereist veel creativiteit en inzicht in de Schrift, en dat heeft niet iedere dominee evenveel. Dus laat ik het zo zeggen: dat zou wel het beste zijn. Maar als iemand echt geen idee heeft wat voor zinnigs ergens over te zeggen, dan maar liever niet.

[Henk J]

In de rechtse gemeente waar ik vroeger kerkte werden vaak onbekende psalmen gezongen. Ik heb ten tijde van de serie over onbekende psalmen in het RD eens een paar jaar de psalmenkeuze van die gemeente bijgehouden. Nu heb ik dat bestand inmiddels verwijderd maar ik kan mij nog herinneren dat Psalm 12, 55, 59 in die jaren regelmatig op het psalmbord stonden in tegenstelling tot psalm 75 en 150 (laatstgenoemden slechts 1x in 3 jaar tijd) Toch denk ik dat niemand in die gemeente psalm 75 en 150 als onbekende psalm zag, terwijl men bijvoorbeeld Psalm 148, die ook maar 1x in die 3 jaar op het bord stond, wel als onbekend zou zien (denk ik) Ik heb het altijd zeer merkwaardig gevonden waar dat verschil vandaan komt.

Opvallende waarneming inderdaad, zou ook wel een onderzoekje waard zijn of er meer Psalmen zijn die als bekend te boek staan en toch niet zo vaak gezongen worden. Net als een onderzoek naar het verschil tussen de gezongen Psalmen op een Psalmzangavond en de Psalmen die in de eredienst aan bod komen.

[Delftenaar]

Daarnaast heb je nog de categorie "gereserveerde psalmen". Die zijn bekend maar worden alleen op bepaalde vaste momenten gezongen en daarbuiten vrijwel nooit.
Te denken valt aan psalm 90 (alleen oudjaar) of psalm 134 (alleen tijdens dopen of bij bevestigingen etc.).

Uit de bundel "Enige gezangen", die inmiddels de status van 'psalm" hebben, zijn de twee berijmingen van de 12 artikelen en de bedezang voor de predikatie erg onbekend.
Terwijl de 10 geboden, het Gebed des Heeren en de morgen- en avondzang juist zeer bekend zijn.