Aanbod van Genade

[Vrouwke]

Er werd weer een mooie nieuwe blog geplaatst
https://aanbodvangenade.nl/blog/algemee ... erzoening/
op de nieuwe site over het aanbod van genade.
https://aanbodvangenade.nl/

[Vrouwke]

De schrijver van die website doet nu ook mee aan het beantwoorden van vragen op RefoWeb:

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/31 ... an-genade/

”Geen aanbod betekent: menselijke logica boven de Bijbel plaatsen, de gereformeerde belijdenissen loslaten, lijdelijkheid bevorderen, de grond voor het geloof weghalen en mensen weghouden bij Christus”

[Marijn_M]

Het woord zelf is eigenlijk best vaag. Aanbod van Genade.
Hoe zou je het uitleggen aan iemand buiten de kerk, bijvoorbeeld aan een zoekende niet-gelovige?

Wordt het heil, de genade, dan ‘aangeboden’, zoals een voorstel waar je op in kunt gaan — of wordt iemand die een preek hoort werkelijk ‘geroepen’, zoals je dat in de Bijbel telkens ziet:
Bekeert u… Kom tot Mij… Laat u behouden…?

De Bijbel spreekt niet over een aanbieding zoals wij dat woord gebruiken, maar over een levende, directe oproep van God Zelf.
Waar komt het begrip "aanbod van genade" vandaan?
En waar wordt er in de Bijbel genade aangeboden door iemand die het Evangelie verkondigt.

Is het iets wat aangeboden wordt?
Of wordt iemand geroepen tot iets of Iemand?

[Valcke]

Het woord zelf is eigenlijk best vaag. Aanbod van Genade.
Hoe zou je het uitleggen aan iemand buiten de kerk, bijvoorbeeld aan een zoekende niet-gelovige?

Wordt het heil, de genade, dan ‘aangeboden’, zoals een voorstel waar je op in kunt gaan — of wordt iemand die een preek hoort werkelijk ‘geroepen’, zoals je dat in de Bijbel telkens ziet:
Bekeert u… Kom tot Mij… Laat u behouden…?

De Bijbel spreekt niet over een aanbieding zoals wij dat woord gebruiken, maar over een levende, directe oproep van God Zelf.
Waar komt het begrip "aanbod van genade" vandaan?
En waar wordt er in de Bijbel genade aangeboden door iemand die het Evangelie verkondigt.

Is het iets wat aangeboden wordt?
Of wordt iemand geroepen tot iets of Iemand?

In de prediking wordt Christus aan de hoorders aangeboden, samen met de heilsbeloften van het Evangelie c.q. het verbond der genade.
Dit gaat verder dan een 'oproep': de beloften worden daadwerkelijk aan de hoorders voorgesteld als verkrijgbaar in Christus.
Dit betekent echter zeker niet dat iemand van nature het vermogen bezit om hierop in te gaan.
Dit aanbod vinden we in vele plaatsen in de Bijbel, ook in de prediking van Christus Zelf.
Al staat het woord 'aanbod' als zodanig niet in de Bijbel, de zaak zelf wordt ons op vele plaatsen bekendgemaakt.
Daarnaast staat ook het woord 'aannemen' in deze context in de Bijbel, idem het woord verwerpen, enzovoort. Deze woorden impliceren duidelijk een voorafgaande schenking of aanbod.
De Schrift gebruikt hiervoor o.a. het woord 'geven': 'maar Mijn Vader geeft u het ware Brood uit den hemel' (Joh. 6:32); daar spreekt Christus tot allen die Hem hoorden, ook tot de farizeeën. Als Christus Zelf over 'geven' spreekt, is het zeer duidelijk dat dit veel meer inhoudt dan een oproep.
Dit zijn trouwens vragen die mannen als Thomas Boston en de beide Erskine's (maar ook vele anderen) uitgebreid behandeld hebben. Ik zou daarom ook naar hun geschriften willen verwijzen.

[Marijn_M]

Het woord zelf is eigenlijk best vaag. Aanbod van Genade.
Hoe zou je het uitleggen aan iemand buiten de kerk, bijvoorbeeld aan een zoekende niet-gelovige?

Wordt het heil, de genade, dan ‘aangeboden’, zoals een voorstel waar je op in kunt gaan — of wordt iemand die een preek hoort werkelijk ‘geroepen’, zoals je dat in de Bijbel telkens ziet:
Bekeert u… Kom tot Mij… Laat u behouden…?

De Bijbel spreekt niet over een aanbieding zoals wij dat woord gebruiken, maar over een levende, directe oproep van God Zelf.
Waar komt het begrip "aanbod van genade" vandaan?
En waar wordt er in de Bijbel genade aangeboden door iemand die het Evangelie verkondigt.

Is het iets wat aangeboden wordt?
Of wordt iemand geroepen tot iets of Iemand?

In de prediking wordt Christus aan de hoorders aangeboden, samen met de heilsbeloften van het Evangelie c.q. het verbond der genade.
Dit gaat verder dan een 'oproep': de beloften worden daadwerkelijk aan de hoorders voorgesteld als verkrijgbaar in Christus.
Dit betekent echter zeker niet dat iemand van nature het vermogen bezit om hierop in te gaan.
Dit aanbod vinden we in vele plaatsen in de Bijbel, ook in de prediking van Christus Zelf.
Al staat het woord 'aanbod' als zodanig niet in de Bijbel, de zaak zelf wordt ons op vele plaatsen bekendgemaakt.
Daarnaast staat ook het woord 'aannemen' in deze context in de Bijbel, idem het woord verwerpen, enzovoort. Deze woorden impliceren duidelijk een voorafgaande schenking of aanbod.
De Schrift gebruikt hiervoor o.a. het woord 'geven': 'maar Mijn Vader geeft u het ware Brood uit den hemel' (Joh. 6:32); daar spreekt Christus tot allen die Hem hoorden, ook tot de farizeeën. Als Christus Zelf over 'geven' spreekt, is het zeer duidelijk dat dit veel meer inhoudt dan een oproep.
Dit zijn trouwens vragen die mannen als Thomas Boston en de beide Erskine's (maar ook vele anderen) uitgebreid behandeld hebben. Ik zou daarom ook naar hun geschriften willen verwijzen.

Zou je zo het uitleggen aan iemand buiten de kerk?

[Valcke]

- Ik heb het geprobeerd aan jou uit te leggen. In je reactie lag namelijk een ontkenning opgesloten.
- Bij iemand die niet bekend is met de Bijbel en de wezenlijke inhoud van het Evangelie, zul je eerst met deze zaken moeten beginnen. Zo begin je bij een buitenstaander ook niet met een verklaring van bv. het verschil tussen uitwendige en inwendige roeping, als iemand überhaupt niets van de Bijbel weet.
- Kortom: ik vind deze vraag niet zo zinnig. Daarom ging ik alleen in op het andere deel van je post.

[Posthoorn]

Om het met de woorden George Cutting te zeggen:

"God heeft het offer, dat Christus voor onze zonden gebracht heeft aanvaard; uw en mijn waardeoordeel over dat werk wordt niet gevraagd en heeft niets te betekenen.

God laat de boodschap van het heil verkondigen, en onze verantwoordelijkheid is het dit evangelie aan te nemen en te geloven in Jezus Christus.

Naar dat geloof reinigt Hij ons en geeft Hij ons vrede; en Hij doet dat naar Zijn Woord."

Nog korter samengevat: het aanbod van genade aannemen = het Evangelie aannemen = tevreden zijn met datgene waarmee God tevreden is.

"Bent u tevreden met Mijn Lam, dan ben Ik tevreden met u" (Kohlbrugge).

[Terri]

Om het met de woorden George Cutting te zeggen:

"God heeft het offer, dat Christus voor onze zonden gebracht heeft aanvaard; uw en mijn waardeoordeel over dat werk wordt niet gevraagd en heeft niets te betekenen.

God laat de boodschap van het heil verkondigen, en onze verantwoordelijkheid is het dit evangelie aan te nemen en te geloven in Jezus Christus.

Naar dat geloof reinigt Hij ons en geeft Hij ons vrede; en Hij doet dat naar Zijn Woord."

Nog korter samengevat: het aanbod van genade aannemen = het Evangelie aannemen = tevreden zijn met datgene waarmee God tevreden is.

"Bent u tevreden met Mijn Lam, dan ben Ik tevreden met u" (Kohlbrugge).

Deze eenvoud is de kern.
Meer hoeft niet, met minder kan het niet.
Misschien wat eigentijdsere woorden eraan geven, zeker voor iemand die niet gepokt en gemazeld is in dit taalkleed.

[DDD]

@Posthoorn:

Kan het zijn dat je een ander geluid laat horen dan vijf jaar geleden?

[Marijn_M]

- Ik heb het geprobeerd aan jou uit te leggen. In je reactie lag namelijk een ontkenning opgesloten.
- Bij iemand die niet bekend is met de Bijbel en de wezenlijke inhoud van het Evangelie, zul je eerst met deze zaken moeten beginnen. Zo begin je bij een buitenstaander ook niet met een verklaring van bv. het verschil tussen uitwendige en inwendige roeping, als iemand überhaupt niets van de Bijbel weet.
- Kortom: ik vind deze vraag niet zo zinnig. Daarom ging ik alleen in op het andere deel van je post.

@Valcke, mag ik daar nog één vraag bij stellen?

Je zei dat je mijn vraag niet zo zinnig vond. Daar schrok ik van.
Want wanneer is een vraag zinnig? Is een vraag alleen zinnig als hij technisch goed is geformuleerd, of als hij direct past binnen een bepaald theologisch systeem? Of kan een vraag ook zinnig zijn als hij komt uit verlangen om het beter te begrijpen — juist in het spanningsveld tussen wat we belijden en wat we zeggen?

En stel dat iemand buiten de kerk precies zo’n vraag zou stellen — over woorden als ‘aanbod’, ‘oproep’, ‘genade’ — zou het dan ook een onzinnige vraag zijn? Of zou het dan ineens een kans zijn om iets wezenlijks onder woorden te brengen?

Wie zich schaamt om te vragen, zal nooit leren. En wie zich verheven voelt, zal nooit werkelijk onderwijzen.
Ik schaam me vaak om iets te vragen.
Ik zeg niet dat jij je te verheven voelt om werkelijk te onderwijzen.

[Marijn_M]

Om het met de woorden George Cutting te zeggen:

"God heeft het offer, dat Christus voor onze zonden gebracht heeft aanvaard; uw en mijn waardeoordeel over dat werk wordt niet gevraagd en heeft niets te betekenen.

God laat de boodschap van het heil verkondigen, en onze verantwoordelijkheid is het dit evangelie aan te nemen en te geloven in Jezus Christus.

Naar dat geloof reinigt Hij ons en geeft Hij ons vrede; en Hij doet dat naar Zijn Woord."

Nog korter samengevat: het aanbod van genade aannemen = het Evangelie aannemen = tevreden zijn met datgene waarmee God tevreden is.

"Bent u tevreden met Mijn Lam, dan ben Ik tevreden met u" (Kohlbrugge).

Bedankt. Dit ontwart het voor mij. Eigenlijk is aanbod van genade dus de evangelie verkondiging.

[Vrouwke]

Inderdaad...en daarom een zaak van groot belang dat dit op een Bijbelse, evenwichtige wijze gebeurt.

[Posthoorn]

@Posthoorn:

Kan het zijn dat je een ander geluid laat horen dan vijf jaar geleden?

Nee.

[Valcke]

- Ik heb het geprobeerd aan jou uit te leggen. In je reactie lag namelijk een ontkenning opgesloten.
- Bij iemand die niet bekend is met de Bijbel en de wezenlijke inhoud van het Evangelie, zul je eerst met deze zaken moeten beginnen. Zo begin je bij een buitenstaander ook niet met een verklaring van bv. het verschil tussen uitwendige en inwendige roeping, als iemand überhaupt niets van de Bijbel weet.
- Kortom: ik vind deze vraag niet zo zinnig. Daarom ging ik alleen in op het andere deel van je post.

@Valcke, mag ik daar nog één vraag bij stellen?

Je zei dat je mijn vraag niet zo zinnig vond. Daar schrok ik van.
Want wanneer is een vraag zinnig? Is een vraag alleen zinnig als hij technisch goed is geformuleerd, of als hij direct past binnen een bepaald theologisch systeem? Of kan een vraag ook zinnig zijn als hij komt uit verlangen om het beter te begrijpen — juist in het spanningsveld tussen wat we belijden en wat we zeggen?

En stel dat iemand buiten de kerk precies zo’n vraag zou stellen — over woorden als ‘aanbod’, ‘oproep’, ‘genade’ — zou het dan ook een onzinnige vraag zijn? Of zou het dan ineens een kans zijn om iets wezenlijks onder woorden te brengen?

Wie zich schaamt om te vragen, zal nooit leren. En wie zich verheven voelt, zal nooit werkelijk onderwijzen.
Ik schaam me vaak om iets te vragen.
Ik zeg niet dat jij je te verheven voelt om werkelijk te onderwijzen.

Natuurlijk mag je vragen stellen. Ook in de meest eenvoudige woorden. Dat lijkt mij alleen maar nuttig. Ik bedoel dus helemaal niet dat de vraag binnen een systeem moet passen of niet. En wanneer de vraag van jou bedoeld is om iets beter te begrijpen - zo had ik de vraag ook opgevat - dan zou ik daar dus zonder meer serieus op willen ingaan.

Ik vind het alleen wel ingewikkeld worden als je vraagt om een antwoord te geven gericht op een onkerkelijk persoon, mogelijk zonder enige kennis van de Bijbel. Want volgens mij beginnen we met een onkerkelijk persoon niet te spreken over de dogmatiek: aanbod, oproep, enzovoort, maar met de wezenlijke waarheden van de Bijbel, wie God is, hoe de zonde in de wereld gekomen is, Christus als Middelaar, het werk van de Heilige Geest, de noodzaak van het geloof, enzovoort. Pas daarna kan eventueel aan bod komen dat in de prediking Christus aan de hoorders aangeboden wordt. Daar wordt echter zeker niet mee begonnen. Hoe kun je antwoord geven op zo'n vraag wanneer je niets van de persoon in kwestie weet en dus ook niet weet welke begrippen je in je antwoord wel of niet gebruiken kunt? Dat was de achtergrond van mijn reactie.

Kortom: Stel gerust alle vragen die je wilt, ook de eenvoudigste vragen, enzovoort. Maar vraag aan een ander niet om iets uit te leggen richting een onbekend onkerkelijk persoon zonder enige voorkennis. Want zo'n gesprek kun je hier niet nabootsen.

[Marijn_M]

- Ik heb het geprobeerd aan jou uit te leggen. In je reactie lag namelijk een ontkenning opgesloten.
- Bij iemand die niet bekend is met de Bijbel en de wezenlijke inhoud van het Evangelie, zul je eerst met deze zaken moeten beginnen. Zo begin je bij een buitenstaander ook niet met een verklaring van bv. het verschil tussen uitwendige en inwendige roeping, als iemand überhaupt niets van de Bijbel weet.
- Kortom: ik vind deze vraag niet zo zinnig. Daarom ging ik alleen in op het andere deel van je post.

@Valcke, mag ik daar nog één vraag bij stellen?

Je zei dat je mijn vraag niet zo zinnig vond. Daar schrok ik van.
Want wanneer is een vraag zinnig? Is een vraag alleen zinnig als hij technisch goed is geformuleerd, of als hij direct past binnen een bepaald theologisch systeem? Of kan een vraag ook zinnig zijn als hij komt uit verlangen om het beter te begrijpen — juist in het spanningsveld tussen wat we belijden en wat we zeggen?

En stel dat iemand buiten de kerk precies zo’n vraag zou stellen — over woorden als ‘aanbod’, ‘oproep’, ‘genade’ — zou het dan ook een onzinnige vraag zijn? Of zou het dan ineens een kans zijn om iets wezenlijks onder woorden te brengen?

Wie zich schaamt om te vragen, zal nooit leren. En wie zich verheven voelt, zal nooit werkelijk onderwijzen.
Ik schaam me vaak om iets te vragen.
Ik zeg niet dat jij je te verheven voelt om werkelijk te onderwijzen.

Natuurlijk mag je vragen stellen. Ook in de meest eenvoudige woorden. Dat lijkt mij alleen maar nuttig. Ik bedoel dus helemaal niet dat de vraag binnen een systeem moet passen of niet. En wanneer de vraag van jou bedoeld is om iets beter te begrijpen - zo had ik de vraag ook opgevat - dan zou ik daar dus zonder meer serieus op willen ingaan.

Ik vind het alleen wel ingewikkeld worden als je vraagt om een antwoord te geven gericht op een onkerkelijk persoon, mogelijk zonder enige kennis van de Bijbel. Want volgens mij beginnen we met een onkerkelijk persoon niet te spreken over de dogmatiek: aanbod, oproep, enzovoort, maar met de wezenlijke waarheden van de Bijbel, wie God is, hoe de zonde in de wereld gekomen is, Christus als Middelaar, het werk van de Heilige Geest, de noodzaak van het geloof, enzovoort. Pas daarna kan eventueel aan bod komen dat in de prediking Christus aan de hoorders aangeboden wordt. Daar wordt echter zeker niet mee begonnen. Hoe kun je antwoord geven op zo'n vraag wanneer je niets van de persoon in kwestie weet en dus ook niet weet welke begrippen je in je antwoord wel of niet gebruiken kunt? Dat was de achtergrond van mijn reactie.

Kortom: Stel gerust alle vragen die je wilt, ook de eenvoudigste vragen, enzovoort. Maar vraag aan een ander niet om iets uit te leggen richting een onbekend onkerkelijk persoon zonder enige voorkennis. Want zo'n gesprek kun je hier niet nabootsen.

Dank. Dat is aardig.
Dan mijn achtergrond (van de vraag):

Als iemand geïnteresseerd is in gereformeerde theologie, en vraagt: Wat bedoelen jullie met ‘aanbod van genade’, en waarom is dat zo’n twistpunt in jullie kerken? Dan wil ik iets kunnen zeggen dat eerlijk is tegenover de Bijbel en begrijpelijk is voor een buitenstaander. Dus ik vroeg ik: Hoe zou jij het kernachtig uitleggen — zonder moeilijk dingen erbij te zeggen. Zulke mensen kom je echt tegen. Die iets online lezen en denken, wat is dat nou... waar gaat het hier over?

Sorry dat ik niet helder over kwam.