Nou ja, hoe dan ook, ik vind je schrijfsel leuk. Maar goed daar heb je geen antwoord mee op je vraag.Ad Anker schreef: ↑02 jul 2025, 14:46Toch is dit wel een manier van bagatelliseren die niet helemaal terecht is.
Zita brengt een opmerkelijke casus in: een collega weigert deodorant te gebruiken uit principe. Dat is te ruiken, en voor de omgeving niet bepaald prettig.
DDD denkt dat er misschien meer aan de hand is dan alleen een overtuiging. Wellicht gaat het om een allergie of iets in de ingrediënten van deodorant.
Job herkent het verhaal; hij kent iemand met een soortgelijke overtuiging.
Merel gooit er een zijweg in en begint over dierenvellen. DDD haakt aan en merkt op dat nagels en haren knippen ook als ‘onnatuurlijk’ gezien kan worden. “Ik zou in elk geval niet graag naast Zita’s collega wonen,” voegt hij er droogjes aan toe.
Job blijft voorzichtig, wat Ambtenaar prikkelt: “Absurdistisch, dit!”
Rido91 is stelliger: “Bizar. Zo iemand valt voor mij onder de ‘rare wezens’. Ik zou mijn omgeving nooit opzadelen met mijn principes.”
Rijssenaar gooit het over een Bijbelse boeg: “Balsemen mag ook, hè. Er staat nergens dat je móét stinken.”
Terri vraagt zich af of die collega eigenlijk wel doorheeft dat hij zo ruikt.
Zita legt uit dat hij er al meerdere keren op aangesproken is.
Newton stelt droog: “Als je dit doorvoert, kun je net zo goed ook geen bril dragen.”
DDD, geraakt door Jobs oproep om mild te blijven, vertelt dat hij vroeger, als kind, ook nogal extreem kon reageren. Toch vindt hij dat anderen opzadelen met je geur niet bepaald getuigt van vroomheid. “Je gaat toch ook niet midden in de nacht psalmen zingen met het hele gezin in een rijtjeshuis?” Hij noemt het gedrag eerder puberaal.
Tiberius vindt het juist mooi: “Die gast is gewoon heerlijk zichzelf.”
Helma kijkt er medisch naar. Misschien speelt autisme een rol. Ze haalt er meteen wat namen en beelden bij: ds. Mallan, de kreupele Betje en het kunstgebit van de zoon van Schreuders. Ze maakt hiermee de casus bevindelijk.
DDD kan zich wel vinden in haar analyse als het gaat om autisme.
En dan sluit Wim Anker de discussie af met een zucht:
“Zoals jullie bezig zijn, dit lijkt wel de kermis van vroeger. Alles wordt hier als waarheid gebracht, en toch struikelt de waarheid.”
Krijg ik nu een antwoord op wat ethisch verantwoord handelen is in deze casus? Ik zie het niet.
Als deze persoon er mensen zo mee benadeelt ( misselijkheid, kokhalzen) dan is er mijns inziens wel een grens overgegaan en moet deze persoon er toch echt wat mee.
't Lijkt me nu ook niet de bedoeling dat iedereen met een mondkapje of zuurstofmasker moet gaan lopen. ( gechargeerd
Het kan overigens wel dè eyeopener zijn voor de persoon, maar of dit de manier is? Komt in de buurt van buitensluiten enz.
Verder geloof ik dat @Zita er niets onvriendelijks mee bedoelt, maar denk ik dat er hier mensen zijn die weten waar zij werkt of die anderszins kunnen achterhalen (leerlingen bijvoorbeeld...) over wie dit gaat. Dat vind ik de grootste ethische vraag op dit moment: is het handig ende verstandig om deze concrete casus hier te bespreken?
