Christenen, waarheen?

[-DIA-]

Net zoals bij ons zijn er ook in andere plaatsen appélavonden gehouden met als thema "Een vreemde vreemde wereld".
Overal is het forum (of het panel) verschillend. Maar in grote lijnen wel te vergelijken zoals het ook bij ons was.
Eigenlijk wel jammer dat er geen opname van de bij ons gehouden avond beschikbaar is.
Maar hier van Katwijk aan Zee en Middelharnis
Katwijk:
https://www.youtube.com/watch?v=kbaLMqCKUrM&t=1184s
en van
Middelharnis:
https://www.youtube.com/watch?v=T-RpEs8WPvA&t=1816s

Beste DIA, lukt het je om nog te reageren op het tweede deel van mijn bericht van 6 juni, 23.25?

Ik weet zo niet meer wat u bedoelde. Als alles wankelt blijft de Kerk over. De levende Kerk.
Maar ik zie, en daarom was deze appélavond er ook, dat we er goed erg in moeten hebben in welke tijd we leven, en wat dit ons heeft te zeggen. We hebben op te merken hoe alles wankelt.
Waarschijnlijk bent u wat jonger, en het is jongeren eigen dat ze a. jonger zijn, en daardoor, meestal b. meer toekomstgericht denken. Ouderen kunnen langer terugzien en kunnen meer vergelijken en kijken niet zo ver meer vooruit, wat deze wereld betreft. Als wij nu eens van de ene op de andere dag van 1962 in 2025 waren terechtgekomen? Wat zouden we dan niet denken? Ik meen dat iemand het al opmerkte: Dit lijkt apocalyptisch. Jongeren zijn hier meer mee opgegroeid, en zien minder de grote contrasten. Ook speelt vanzelf meer welke kerkelijke achtergrond we hebben. Wij hebben altijd onder een klemmende en ernstige prediking vertoeft. Wie een in en iets ander klimaat is opgegroeid heeft hier vaak ook minder weet van.
Ik weet nog heel goed hoe ik in de jaren '60 dacht dat het einde van alle dingen nabij was. We zagen toen al de tekenen. Dat wat begin jaren '60, en in feite nog vóór de seksuele revolutie plaatsvond. Ook de tijd van de grote veranderingen in de popmuziek kenden we nog niet. Popgroepen als The Beatles en Rolling Stones die een revolutionere opgang zouden maken moesten nog opstaan, en mensen als Elvis Presley kenden we ook niet. Ja, in feite leefden we heel anders: we hadden, zoals toen nog veel reformatorische christenen, geen radio, geen tv, geen internet. Het nieuws kwam tot ons via de krant.

[CvdW]

Net zoals bij ons zijn er ook in andere plaatsen appélavonden gehouden met als thema "Een vreemde vreemde wereld".
Overal is het forum (of het panel) verschillend. Maar in grote lijnen wel te vergelijken zoals het ook bij ons was.
Eigenlijk wel jammer dat er geen opname van de bij ons gehouden avond beschikbaar is.
Maar hier van Katwijk aan Zee en Middelharnis
Katwijk:
https://www.youtube.com/watch?v=kbaLMqCKUrM&t=1184s
en van
Middelharnis:
https://www.youtube.com/watch?v=T-RpEs8WPvA&t=1816s

Beste DIA, lukt het je om nog te reageren op het tweede deel van mijn bericht van 6 juni, 23.25?

Ik weet zo niet meer wat u bedoelde. Als alles wankelt blijft de Kerk over. De levende Kerk.
Maar ik zie, en daarom was deze appélavond er ook, dat we er goed erg in moeten hebben in welke tijd we leven, en wat dit ons heeft te zeggen. We hebben op te merken hoe alles wankelt.
Waarschijnlijk bent u wat jonger, en het is jongeren eigen dat ze a. jonger zijn, en daardoor, meestal b. meer toekomstgericht denken. Ouderen kunnen langer terugzien en kunnen meer vergelijken en kijken niet zo ver meer vooruit, wat deze wereld betreft. Als wij nu eens van de ene op de andere dag van 1962 in 2025 waren terechtgekomen? Wat zouden we dan niet denken? Ik meen dat iemand het al opmerkte: Dit lijkt apocalyptisch. Jongeren zijn hier meer mee opgegroeid, en zien minder de grote contrasten. Ook speelt vanzelf meer welke kerkelijke achtergrond we hebben. Wij hebben altijd onder een klemmende en ernstige prediking vertoeft. Wie een in en iets ander klimaat is opgegroeid heeft hier vaak ook minder weet van.
Ik weet nog heel goed hoe ik in de jaren '60 dacht dat het einde van alle dingen nabij was. We zagen toen al de tekenen. Dat wat begin jaren '60, en in feite nog vóór de seksuele revolutie plaatsvond. Ook de tijd van de grote veranderingen in de popmuziek kenden we nog niet. Popgroepen als The Beatles en Rolling Stones die een revolutionere opgang zouden maken moesten nog opstaan, en mensen als Elvis Presley kenden we ook niet. Ja, in feite leefden we heel anders: we hadden, zoals toen nog veel reformatorische christenen, geen radio, geen tv, geen internet. Het nieuws kwam tot ons via de krant.

Boeiend om te lezen. Zelf denk ik aan de Cuba-crisis.
Welke krant las je in die tijd? RD is pas in 1971 opgericht. Wij lazen de Telegraaf en later de PZC.

[-DIA-]

Net zoals bij ons zijn er ook in andere plaatsen appélavonden gehouden met als thema "Een vreemde vreemde wereld".
Overal is het forum (of het panel) verschillend. Maar in grote lijnen wel te vergelijken zoals het ook bij ons was.
Eigenlijk wel jammer dat er geen opname van de bij ons gehouden avond beschikbaar is.
Maar hier van Katwijk aan Zee en Middelharnis
Katwijk:
https://www.youtube.com/watch?v=kbaLMqCKUrM&t=1184s
en van
Middelharnis:
https://www.youtube.com/watch?v=T-RpEs8WPvA&t=1816s

Beste DIA, lukt het je om nog te reageren op het tweede deel van mijn bericht van 6 juni, 23.25?

Ik weet zo niet meer wat u bedoelde. Als alles wankelt blijft de Kerk over. De levende Kerk.
Maar ik zie, en daarom was deze appélavond er ook, dat we er goed erg in moeten hebben in welke tijd we leven, en wat dit ons heeft te zeggen. We hebben op te merken hoe alles wankelt.
Waarschijnlijk bent u wat jonger, en het is jongeren eigen dat ze a. jonger zijn, en daardoor, meestal b. meer toekomstgericht denken. Ouderen kunnen langer terugzien en kunnen meer vergelijken en kijken niet zo ver meer vooruit, wat deze wereld betreft. Als wij nu eens van de ene op de andere dag van 1962 in 2025 waren terechtgekomen? Wat zouden we dan niet denken? Ik meen dat iemand het al opmerkte: Dit lijkt apocalyptisch. Jongeren zijn hier meer mee opgegroeid, en zien minder de grote contrasten. Ook speelt vanzelf meer welke kerkelijke achtergrond we hebben. Wij hebben altijd onder een klemmende en ernstige prediking vertoeft. Wie een in en iets ander klimaat is opgegroeid heeft hier vaak ook minder weet van.
Ik weet nog heel goed hoe ik in de jaren '60 dacht dat het einde van alle dingen nabij was. We zagen toen al de tekenen. Dat wat begin jaren '60, en in feite nog vóór de seksuele revolutie plaatsvond. Ook de tijd van de grote veranderingen in de popmuziek kenden we nog niet. Popgroepen als The Beatles en Rolling Stones die een revolutionere opgang zouden maken moesten nog opstaan, en mensen als Elvis Presley kenden we ook niet. Ja, in feite leefden we heel anders: we hadden, zoals toen nog veel reformatorische christenen, geen radio, geen tv, geen internet. Het nieuws kwam tot ons via de krant.

Boeiend om te lezen. Zelf denk ik aan de Cuba-crisis.
Welke krant las je in die tijd? RD is pas in 1971 opgericht. Wij lazen de Telegraaf en later de PZC.

Het RD bestond nog niet, dat mag duidelijk zijn. Wij lazen een regionale krant die ook niet meer bestaat (Dagblad van het Oosten, opgegaan in Twentsche Courant Tubantia, en nu tot dezelfe groep behorend als de PZC). Daarnaast werd als landelijke krant eerst Trouw gelezen. Maar er kwam verzet tegen de koers van die krant uit reformatorische kringen. Velen bedankten voor Trouw en gingen over naar De Rotterdammer. Deze krant behoorde tot het zogenaamde Diemer-kwartet. Samen De Nieuwe Haagse Courant, De Nieuwe Leidse Courant en Het Dordts Dagblad vormden deze het Diemer-kwartet. Tot het Diemer-kwartet in 1971 opging in Trouw. Dat was juist de tijd dat het RD verscheen en dus stapten velen over van De Rotterdammer naar het Reformatorisch Dagblad.
Kort samengevat: Wij , en doorgaans allen van onze zuil, lazen hier eerst alleen het Dagblad van het Oosten, daarna een poosje De Rotterdammer en vanaf 1971 het Reformatorisch Dagblad.

[Refojongere]

Net zoals bij ons zijn er ook in andere plaatsen appélavonden gehouden met als thema "Een vreemde vreemde wereld".
Overal is het forum (of het panel) verschillend. Maar in grote lijnen wel te vergelijken zoals het ook bij ons was.
Eigenlijk wel jammer dat er geen opname van de bij ons gehouden avond beschikbaar is.
Maar hier van Katwijk aan Zee en Middelharnis
Katwijk:
https://www.youtube.com/watch?v=kbaLMqCKUrM&t=1184s
en van
Middelharnis:
https://www.youtube.com/watch?v=T-RpEs8WPvA&t=1816s

Beste DIA, lukt het je om nog te reageren op het tweede deel van mijn bericht van 6 juni, 23.25?

Ik weet zo niet meer wat u bedoelde. Als alles wankelt blijft de Kerk over. De levende Kerk.
Maar ik zie, en daarom was deze appélavond er ook, dat we er goed erg in moeten hebben in welke tijd we leven, en wat dit ons heeft te zeggen. We hebben op te merken hoe alles wankelt.
Waarschijnlijk bent u wat jonger, en het is jongeren eigen dat ze a. jonger zijn, en daardoor, meestal b. meer toekomstgericht denken. Ouderen kunnen langer terugzien en kunnen meer vergelijken en kijken niet zo ver meer vooruit, wat deze wereld betreft. Als wij nu eens van de ene op de andere dag van 1962 in 2025 waren terechtgekomen? Wat zouden we dan niet denken? Ik meen dat iemand het al opmerkte: Dit lijkt apocalyptisch. Jongeren zijn hier meer mee opgegroeid, en zien minder de grote contrasten. Ook speelt vanzelf meer welke kerkelijke achtergrond we hebben. Wij hebben altijd onder een klemmende en ernstige prediking vertoeft. Wie een in en iets ander klimaat is opgegroeid heeft hier vaak ook minder weet van.
Ik weet nog heel goed hoe ik in de jaren '60 dacht dat het einde van alle dingen nabij was. We zagen toen al de tekenen. Dat wat begin jaren '60, en in feite nog vóór de seksuele revolutie plaatsvond. Ook de tijd van de grote veranderingen in de popmuziek kenden we nog niet. Popgroepen als The Beatles en Rolling Stones die een revolutionere opgang zouden maken moesten nog opstaan, en mensen als Elvis Presley kenden we ook niet. Ja, in feite leefden we heel anders: we hadden, zoals toen nog veel reformatorische christenen, geen radio, geen tv, geen internet. Het nieuws kwam tot ons via de krant.

Mijn punt was dat je veel deelt wat er in de wereld en kerk niet goed gaat. Maar dat je niet negatief bent over de Kerk.

Het zou voor het evenwicht goed zijn als je ook bemoedigende zaken kon delen aangezien je niet negatief bent over de Kerk. En die openbaart zich gelukkig wereldwijd. We zijn er niet alleen om elkaar te vermanen maar ook om te bemoedigen. Hoewel ook dat een gave van de Geest is (Rom. 12 vers 8a). De SV heeft hier vermanen, de kanttekening vertroosting, de HSV bemoedigen. Zo loopt dat in elkaar over.

[-DIA-]

Net zoals bij ons zijn er ook in andere plaatsen appélavonden gehouden met als thema "Een vreemde vreemde wereld".
Overal is het forum (of het panel) verschillend. Maar in grote lijnen wel te vergelijken zoals het ook bij ons was.
Eigenlijk wel jammer dat er geen opname van de bij ons gehouden avond beschikbaar is.
Maar hier van Katwijk aan Zee en Middelharnis
Katwijk:
https://www.youtube.com/watch?v=kbaLMqCKUrM&t=1184s
en van
Middelharnis:
https://www.youtube.com/watch?v=T-RpEs8WPvA&t=1816s

Beste DIA, lukt het je om nog te reageren op het tweede deel van mijn bericht van 6 juni, 23.25?

Ik weet zo niet meer wat u bedoelde. Als alles wankelt blijft de Kerk over. De levende Kerk.
Maar ik zie, en daarom was deze appélavond er ook, dat we er goed erg in moeten hebben in welke tijd we leven, en wat dit ons heeft te zeggen. We hebben op te merken hoe alles wankelt.
Waarschijnlijk bent u wat jonger, en het is jongeren eigen dat ze a. jonger zijn, en daardoor, meestal b. meer toekomstgericht denken. Ouderen kunnen langer terugzien en kunnen meer vergelijken en kijken niet zo ver meer vooruit, wat deze wereld betreft. Als wij nu eens van de ene op de andere dag van 1962 in 2025 waren terechtgekomen? Wat zouden we dan niet denken? Ik meen dat iemand het al opmerkte: Dit lijkt apocalyptisch. Jongeren zijn hier meer mee opgegroeid, en zien minder de grote contrasten. Ook speelt vanzelf meer welke kerkelijke achtergrond we hebben. Wij hebben altijd onder een klemmende en ernstige prediking vertoeft. Wie een in en iets ander klimaat is opgegroeid heeft hier vaak ook minder weet van.
Ik weet nog heel goed hoe ik in de jaren '60 dacht dat het einde van alle dingen nabij was. We zagen toen al de tekenen. Dat wat begin jaren '60, en in feite nog vóór de seksuele revolutie plaatsvond. Ook de tijd van de grote veranderingen in de popmuziek kenden we nog niet. Popgroepen als The Beatles en Rolling Stones die een revolutionere opgang zouden maken moesten nog opstaan, en mensen als Elvis Presley kenden we ook niet. Ja, in feite leefden we heel anders: we hadden, zoals toen nog veel reformatorische christenen, geen radio, geen tv, geen internet. Het nieuws kwam tot ons via de krant.

Mijn punt was dat je veel deelt wat er in de wereld en kerk niet goed gaat. Maar dat je niet negatief bent over de Kerk.

Het zou voor het evenwicht goed zijn als je ook bemoedigende zaken kon delen aangezien je niet negatief bent over de Kerk. En die openbaart zich gelukkig wereldwijd. We zijn er niet alleen om elkaar te vermanen maar ook om te bemoedigen. Hoewel ook dat een gave van de Geest is (Rom. 12 vers 8a). De SV heeft hier vermanen, de kanttekening vertroosting, de HSV bemoedigen. Zo loopt dat in elkaar over.

Dit gaat juist niet over wat goed gaat, maar wat in de wereld van nu ons alert moet doen zijn. Daar gaat het over. Ik heb ook gezegd, voor de levende kerk ben ik niet pessimistisch. Maar we kunnen toch niet positief zijn over wat we nu zien gebeuren:
Oekraïne, Hamas, Israël, Putin, Trump, Wilders, India, Nigeria, USA, Noord- en Zuidpool, woestijnvorming, klimaat, extreme weerverschijnselen, luchtvervuiling, egoïsme, toenemend individualisme, weinig verdragen/korte lontjes, gender, homo, of lhbti+ (zomaar wat woorden die je vast wel meer dan eens in nieuws hoort of leest.

Dit is niet niets, er is hier wat we dus noemden een vreemde nieuwe wereld. Een wereld waarin we veel zien van wat ons de Bijbel leert over de dagen van Noach of de dagen van Lot. Denk aan kinderen die tegen de ouders opstaan, ouders die hun kinderen verwaarlozen, het verkillen van de liefde, onverzoenlijk, haatdragend, abortus, euthanasie... Kerken die leeglopen, valse profeten, enz.
De trefwoorden zijn stuk voor stuk actueel en het zegt ons allemaal iets over de vreemde nieuwe wereld, en daar ging het over.

Wat me beweegt om deze dingen hier te signaleren moet u niet zien als negativisme. Ik merk heel veel dat velen deze dingen (misschien onbewust) wegdrukken, of bagatelliseren. Dat is geen juiste houding als we ons christen willen noemen. We moeten toch opmerken in welke tijd we leven. Wat er gaande is in kerk en wereld, en dat de wereld de kerk als het ware op veel plaatsen overneemt.

[Refojongere]

Beste DIA, lukt het je om nog te reageren op het tweede deel van mijn bericht van 6 juni, 23.25?

Ik weet zo niet meer wat u bedoelde. Als alles wankelt blijft de Kerk over. De levende Kerk.
Maar ik zie, en daarom was deze appélavond er ook, dat we er goed erg in moeten hebben in welke tijd we leven, en wat dit ons heeft te zeggen. We hebben op te merken hoe alles wankelt.
Waarschijnlijk bent u wat jonger, en het is jongeren eigen dat ze a. jonger zijn, en daardoor, meestal b. meer toekomstgericht denken. Ouderen kunnen langer terugzien en kunnen meer vergelijken en kijken niet zo ver meer vooruit, wat deze wereld betreft. Als wij nu eens van de ene op de andere dag van 1962 in 2025 waren terechtgekomen? Wat zouden we dan niet denken? Ik meen dat iemand het al opmerkte: Dit lijkt apocalyptisch. Jongeren zijn hier meer mee opgegroeid, en zien minder de grote contrasten. Ook speelt vanzelf meer welke kerkelijke achtergrond we hebben. Wij hebben altijd onder een klemmende en ernstige prediking vertoeft. Wie een in en iets ander klimaat is opgegroeid heeft hier vaak ook minder weet van.
Ik weet nog heel goed hoe ik in de jaren '60 dacht dat het einde van alle dingen nabij was. We zagen toen al de tekenen. Dat wat begin jaren '60, en in feite nog vóór de seksuele revolutie plaatsvond. Ook de tijd van de grote veranderingen in de popmuziek kenden we nog niet. Popgroepen als The Beatles en Rolling Stones die een revolutionere opgang zouden maken moesten nog opstaan, en mensen als Elvis Presley kenden we ook niet. Ja, in feite leefden we heel anders: we hadden, zoals toen nog veel reformatorische christenen, geen radio, geen tv, geen internet. Het nieuws kwam tot ons via de krant.

Mijn punt was dat je veel deelt wat er in de wereld en kerk niet goed gaat. Maar dat je niet negatief bent over de Kerk.

Het zou voor het evenwicht goed zijn als je ook bemoedigende zaken kon delen aangezien je niet negatief bent over de Kerk. En die openbaart zich gelukkig wereldwijd. We zijn er niet alleen om elkaar te vermanen maar ook om te bemoedigen. Hoewel ook dat een gave van de Geest is (Rom. 12 vers 8a). De SV heeft hier vermanen, de kanttekening vertroosting, de HSV bemoedigen. Zo loopt dat in elkaar over.

Dit gaat juist niet over wat goed gaat, maar wat in de wereld van nu ons alert moet doen zijn. Daar gaat het over. Ik heb ook gezegd, voor de levende kerk ben ik niet pessimistisch. Maar we kunnen toch niet positief zijn over wat we nu zien gebeuren:
Oekraïne, Hamas, Israël, Putin, Trump, Wilders, India, Nigeria, USA, Noord- en Zuidpool, woestijnvorming, klimaat, extreme weerverschijnselen, luchtvervuiling, egoïsme, toenemend individualisme, weinig verdragen/korte lontjes, gender, homo, of lhbti+ (zomaar wat woorden die je vast wel meer dan eens in nieuws hoort of leest.

Dit is niet niets, er is hier wat we dus noemden een vreemde nieuwe wereld. Een wereld waarin we veel zien van wat ons de Bijbel leert over de dagen van Noach of de dagen van Lot. Denk aan kinderen die tegen de ouders opstaan, ouders die hun kinderen verwaarlozen, het verkillen van de liefde, onverzoenlijk, haatdragend, abortus, euthanasie... Kerken die leeglopen, valse profeten, enz.
De trefwoorden zijn stuk voor stuk actueel en het zegt ons allemaal iets over de vreemde nieuwe wereld, en daar ging het over.

Wat me beweegt om deze dingen hier te signaleren moet u niet zien als negativisme. Ik merk heel veel dat velen deze dingen (misschien onbewust) wegdrukken, of bagatelliseren. Dat is geen juiste houding als we ons christen willen noemen. We moeten toch opmerken in welke tijd we leven. Wat er gaande is in kerk en wereld, en dat de wereld de kerk als het ware op veel plaatsen overneemt.

Ik snap dat je wilt waarschuwen. Mijn punt is:
"Het zou voor het evenwicht goed zijn als je ook bemoedigende zaken kon delen aangezien je niet negatief bent over de Kerk."

Ik denk aan het volgende:
"Ds. Pieters: „De ene tijd is meer een bloeitijd dan de andere tijd, maar in wezen is er geen verschil. Kenmerkend voor elke tijd is dat bij iedere generatie, steeds opnieuw, de ouderen zeggen; „Vroeger was het beter dan nu". Dat het vroeger beter was, is niet helemaal waar. Misschien wel in graad, maar niet in wezen. De Prediker zegt het ook: „Het is niet uit wijsheid dat gij dat zegt, dat de tijden van vroeger beter zijn dan nu, het is niet waar, want God zoekt het weggeworpene". De Heere is nog steeds tot hetzelfde in staat. Ik durf daarom niet te zeggen dat God Zijn kandelaar wegneemt. Ik vind wel dat het op plaatsen kan verschillen."

Denk aan het woord van Jezus in Lukas 21:28. Als alles begint te geschieden, moet je je hoofd omhoog heffen met vreugde en verlangen omdat de Heiland komende is!

[-DIA-]

Ik weet zo niet meer wat u bedoelde. Als alles wankelt blijft de Kerk over. De levende Kerk.
Maar ik zie, en daarom was deze appélavond er ook, dat we er goed erg in moeten hebben in welke tijd we leven, en wat dit ons heeft te zeggen. We hebben op te merken hoe alles wankelt.
Waarschijnlijk bent u wat jonger, en het is jongeren eigen dat ze a. jonger zijn, en daardoor, meestal b. meer toekomstgericht denken. Ouderen kunnen langer terugzien en kunnen meer vergelijken en kijken niet zo ver meer vooruit, wat deze wereld betreft. Als wij nu eens van de ene op de andere dag van 1962 in 2025 waren terechtgekomen? Wat zouden we dan niet denken? Ik meen dat iemand het al opmerkte: Dit lijkt apocalyptisch. Jongeren zijn hier meer mee opgegroeid, en zien minder de grote contrasten. Ook speelt vanzelf meer welke kerkelijke achtergrond we hebben. Wij hebben altijd onder een klemmende en ernstige prediking vertoeft. Wie een in en iets ander klimaat is opgegroeid heeft hier vaak ook minder weet van.
Ik weet nog heel goed hoe ik in de jaren '60 dacht dat het einde van alle dingen nabij was. We zagen toen al de tekenen. Dat wat begin jaren '60, en in feite nog vóór de seksuele revolutie plaatsvond. Ook de tijd van de grote veranderingen in de popmuziek kenden we nog niet. Popgroepen als The Beatles en Rolling Stones die een revolutionere opgang zouden maken moesten nog opstaan, en mensen als Elvis Presley kenden we ook niet. Ja, in feite leefden we heel anders: we hadden, zoals toen nog veel reformatorische christenen, geen radio, geen tv, geen internet. Het nieuws kwam tot ons via de krant.

Mijn punt was dat je veel deelt wat er in de wereld en kerk niet goed gaat. Maar dat je niet negatief bent over de Kerk.

Het zou voor het evenwicht goed zijn als je ook bemoedigende zaken kon delen aangezien je niet negatief bent over de Kerk. En die openbaart zich gelukkig wereldwijd. We zijn er niet alleen om elkaar te vermanen maar ook om te bemoedigen. Hoewel ook dat een gave van de Geest is (Rom. 12 vers 8a). De SV heeft hier vermanen, de kanttekening vertroosting, de HSV bemoedigen. Zo loopt dat in elkaar over.

Dit gaat juist niet over wat goed gaat, maar wat in de wereld van nu ons alert moet doen zijn. Daar gaat het over. Ik heb ook gezegd, voor de levende kerk ben ik niet pessimistisch. Maar we kunnen toch niet positief zijn over wat we nu zien gebeuren:
Oekraïne, Hamas, Israël, Putin, Trump, Wilders, India, Nigeria, USA, Noord- en Zuidpool, woestijnvorming, klimaat, extreme weerverschijnselen, luchtvervuiling, egoïsme, toenemend individualisme, weinig verdragen/korte lontjes, gender, homo, of lhbti+ (zomaar wat woorden die je vast wel meer dan eens in nieuws hoort of leest.

Dit is niet niets, er is hier wat we dus noemden een vreemde nieuwe wereld. Een wereld waarin we veel zien van wat ons de Bijbel leert over de dagen van Noach of de dagen van Lot. Denk aan kinderen die tegen de ouders opstaan, ouders die hun kinderen verwaarlozen, het verkillen van de liefde, onverzoenlijk, haatdragend, abortus, euthanasie... Kerken die leeglopen, valse profeten, enz.
De trefwoorden zijn stuk voor stuk actueel en het zegt ons allemaal iets over de vreemde nieuwe wereld, en daar ging het over.

Wat me beweegt om deze dingen hier te signaleren moet u niet zien als negativisme. Ik merk heel veel dat velen deze dingen (misschien onbewust) wegdrukken, of bagatelliseren. Dat is geen juiste houding als we ons christen willen noemen. We moeten toch opmerken in welke tijd we leven. Wat er gaande is in kerk en wereld, en dat de wereld de kerk als het ware op veel plaatsen overneemt.

Denk aan het woord van Jezus in Lukas 21:28. Als alles begint te geschieden, moet je je hoofd omhoog heffen met vreugde en verlangen omdat de Heiland komende is!

Dit is het, en dat is wat we mogen verwachten. Maar dan moet er wel een Vaste Grond zijn, en de persoonlijke plek daarop. En dan verliezen we wel de lust om de discussiëren. Dat geloof ik.
Gans Sion was verheugd,
En juicht', o HEER', van vreugd,
Met Juda's docht'renscharen,
Wanneer 't de blijde maren
Uws oordeels had gehoord;
Want Gij heerst ongestoord,
En toont Uw macht alom,
Ver boven 't godendom,
't Welk siddert voor Uw woord.

[Jeremiah]

Wat een mooie podcast. God werkt onder jongeren in Nederland!

En hoewel De Vries geen grote opwekking durft te claimen, is hij hoopvol: „Het is al enorm veel winst dat mensen geïnteresseerd raken. Nog belangrijker is dat ze de Bijbel gaan lezen. Want dat Woord is een kracht Gods.”

https://www.rd.nl/artikel/1104955-neder ... -god-juist