Gereformeerde Gemeenten

[Posthoorn]

https://theologienet.nl/bestanden/newto ... storie.pdf

[Herman]

Dát is het moment dat hij tot geloof komt, of, zo je wilt, dat het geloof doorbreekt.

Ik heb zijn levensbeschrijving niet bij de hand maar Iain Murray (Heroes) en P. de Vries (weblog) beoordelen Newton anders, op grond van wat Newton zelf allemaal schrijft.

[Forummer]

Ik zie om mij heen (in real life dus) vooral héél verschillende wegen waarop mensen tot geloof komen.

Het punt wat ik in deze discussie nog een beetje mis is dat we mogen geloven dat de Heilige Geest in het hart van iedere gelovige komt wonen.

Op het moment dat we zaken uit elkaar gaan trekken, hoe gaan we dan hier mee om? Wanneer komt de Heilige Geest dan in je hart?

In de reformatorische kerken waar ik kwam hoorde ik daar nauwelijks iets over. Zou het kunnen dat de sterke focus op de rechtvaardiging daar iets mee te maken heeft?

Ook over de groei in het geloof hoor ik weinig. Zou dat ook een gevolg kunnen zijn van de sterke focus op het geloof zelf, en het zoeken naar zekerheid?

En welke rol heeft de gelovige daar zelf in?

[huisman]

Ik zie om mij heen (in real life dus) vooral héél verschillende wegen waarop mensen tot geloof komen.

Het punt wat ik in deze discussie nog een beetje mis is dat we mogen geloven dat de Heilige Geest in het hart van iedere gelovige komt wonen.

Op het moment dat we zaken uit elkaar gaan trekken, hoe gaan we dan hier mee om? Wanneer komt de Heilige Geest dan in je hart?

In de reformatorische kerken waar ik kwam hoorde ik daar nauwelijks iets over. Zou het kunnen dat de sterke focus op de rechtvaardiging daar iets mee te maken heeft?

Ook over de groei in het geloof hoor ik weinig. Zou dat ook een gevolg kunnen zijn van de sterke focus op het geloof zelf, en het zoeken naar zekerheid?

En welke rol heeft de gelovige daar zelf in?

Onherkenbaar wat jij hier allemaal stelt. Juist in de ‘reformatorische prediking’ komt de Persoon en het werk van de Heilige Geest aan bod. Maar Hij zal van Zichzelf niet spreken (Johannes 16 : 13 en 14 )
Voorbeelden? B.v.
Als er over wedergeboorte gesproken wordt in de preek komt het werk van de Heilige Geest aan bod.(Johannes 3 : 3-8)

En zeker ook het ontdekkende werk van de Heilige Geest (Johannes 16 : 8-11) komt aan bod in de ‘reformatorische’ prediking.

Enz.

Beste @Forummer je zult merken dat ik mij regelmatig stoor aan jouw berichten. Waarom is voor mij ook een vraag. Niet omdat jij andere opvattingen hebt want dat vind ik op een discussie forum juist prima.
Zou mijn ergernis kunnen komen omdat jouw berichten vaak vol staan van feitenvrije stellingen en dat die ook niet van enige onderbouwing zijn voorzien?
Als het anders is hoor ik dat wel.

[GG links]

Ik zie om mij heen (in real life dus) vooral héél verschillende wegen waarop mensen tot geloof komen.

Het punt wat ik in deze discussie nog een beetje mis is dat we mogen geloven dat de Heilige Geest in het hart van iedere gelovige komt wonen.

Op het moment dat we zaken uit elkaar gaan trekken, hoe gaan we dan hier mee om? Wanneer komt de Heilige Geest dan in je hart?

In de reformatorische kerken waar ik kwam hoorde ik daar nauwelijks iets over. Zou het kunnen dat de sterke focus op de rechtvaardiging daar iets mee te maken heeft?

Ook over de groei in het geloof hoor ik weinig. Zou dat ook een gevolg kunnen zijn van de sterke focus op het geloof zelf, en het zoeken naar zekerheid?

En welke rol heeft de gelovige daar zelf in?

Onherkenbaar wat jij hier allemaal stelt. Juist in de ‘reformatorische prediking’ komt de Persoon en het werk van de Heilige Geest aan bod. Maar Hij zal van Zichzelf niet spreken (Johannes 16 : 13 en 14 )
Voorbeelden? B.v.
Als er over wedergeboorte gesproken wordt in de preek komt het werk van de Heilige Geest aan bod.(Johannes 3 : 3-8)

En zeker ook het ontdekkende werk van de Heilige Geest (Johannes 16 : 8-11) komt aan bod in de ‘reformatorische’ prediking.

Enz.

Beste @Forummer je zult merken dat ik mij regelmatig stoor aan jouw berichten. Waarom is voor mij ook een vraag. Niet omdat jij andere opvattingen hebt want dat vind ik op een discussie forum juist prima.
Zou mijn ergernis kunnen komen omdat jouw berichten vaak vol staan van feitenvrije stellingen en dat die ook niet van enige onderbouwing zijn voorzien?
Als het anders is hoor ik dat wel.

Beste Forummer, ik zou ophouden te posten. Je kunt het hier nooit goed doen. Of je bent niet inhoudelijk of de posts gaan buiten de mening van anderen en dan ben je te stellig.

[Posthoorn]

Onherkenbaar wat jij hier allemaal stelt. Juist in de ‘reformatorische prediking’ komt de Persoon en het werk van de Heilige Geest aan bod. Maar Hij zal van Zichzelf niet spreken (Johannes 16 : 13 en 14 )
Voorbeelden? B.v.
Als er over wedergeboorte gesproken wordt in de preek komt het werk van de Heilige Geest aan bod.(Johannes 3 : 3-8)

En zeker ook het ontdekkende werk van de Heilige Geest (Johannes 16 : 8-11) komt aan bod in de ‘reformatorische’ prediking.

Enz.

Het ontdekkende werk van de Heilige Geest is niet hetzelfde als dat de Geest komt wonen in het hart. Wanneer iemand tot geloof komt, neemt de Geest Die dat geloof werkte, Zijn intrek in het hart. Dat geldt voor iedere gelovige.

[Forummer]

Ik zie om mij heen (in real life dus) vooral héél verschillende wegen waarop mensen tot geloof komen.

Het punt wat ik in deze discussie nog een beetje mis is dat we mogen geloven dat de Heilige Geest in het hart van iedere gelovige komt wonen.

Op het moment dat we zaken uit elkaar gaan trekken, hoe gaan we dan hier mee om? Wanneer komt de Heilige Geest dan in je hart?

In de reformatorische kerken waar ik kwam hoorde ik daar nauwelijks iets over. Zou het kunnen dat de sterke focus op de rechtvaardiging daar iets mee te maken heeft?

Ook over de groei in het geloof hoor ik weinig. Zou dat ook een gevolg kunnen zijn van de sterke focus op het geloof zelf, en het zoeken naar zekerheid?

En welke rol heeft de gelovige daar zelf in?

Onherkenbaar wat jij hier allemaal stelt. Juist in de ‘reformatorische prediking’ komt de Persoon en het werk van de Heilige Geest aan bod. Maar Hij zal van Zichzelf niet spreken (Johannes 16 : 13 en 14 )
Voorbeelden? B.v.
Als er over wedergeboorte gesproken wordt in de preek komt het werk van de Heilige Geest aan bod.(Johannes 3 : 3-8)

En zeker ook het ontdekkende werk van de Heilige Geest (Johannes 16 : 8-11) komt aan bod in de ‘reformatorische’ prediking.

Enz.

Beste @Forummer je zult merken dat ik mij regelmatig stoor aan jouw berichten. Waarom is voor mij ook een vraag. Niet omdat jij andere opvattingen hebt want dat vind ik op een discussie forum juist prima.
Zou mijn ergernis kunnen komen omdat jouw berichten vaak vol staan van feitenvrije stellingen en dat die ook niet van enige onderbouwing zijn voorzien?
Als het anders is hoor ik dat wel.

Beste Huisman,

Dank voor je eerlijkheid. Ik had het inderdaad gemerkt. Het doet me goed dat je het zelf ook merkt.
Dat mijn berichten meer voorzien zijn van stellingen dan van onderbouwing klopt, voor de meeste van mijn (vaak snelle tussendoor) reacties.
Feiten vrij zou ik ze niet willen noemen.
Feit is wel dat de zaken die ik benoem véél meer mensen mee maken.
Je zou het daarom ook veelvuldige ervaringen kunnen noemen ipv feiten. Ik ben me ervan bewust dat mijn stelligheid ervoor kan zorgen dat het lijkt alsof ik feiten wil poneren, maar zo is het niet bedoeld.
Maar het lijkt me niet verstandig veelvuldige ervaringen te negeren, zoals hier op het forum regelmatig wel gebeurt. En dan is negeren nog netjes uitgedrukt.

Er zijn ook heus berichten van mijn hand waarin ik wel degelijk zaken uitleg.
Dat veel van mijn berichten onwelgevallig zijn geloof ik eerder. Ik signaleer én benoem namelijk zaken die velen niet willen horen.

Voor jou is het onherkenbaar. Prijs je gelukkig, dat is echt een zegen! Ik kan je verzekeren (en niet alleen maar uit eigen ervaring, maar ook uit ervaring van anderen) dat het bepaald niet makkelijk is om dergelijke dingen te horen verkondigen/mee te maken. Als je in je directe en indirecte omgeving ziet dat mensen daardoor in het donker gehouden worden, gaat m'n hart wel eens branden. Vandaar de vurigheid

Mijn laatste post heb ik bewust vragenderwijs gesteld. Maakt dat gegeven dat je meer bereid lijkt het gesprek aan te gaan?

Ik heb in het verleden behoorlijk uitgebreid gepost over mijn weg tot God. Dat getuigenis is toen verwijderd omdat dit te gevoelig zou zijn. Dat maakt mij wat voorzichtiger met uitgebreide reacties.

[Maanenschijn]

Ik zie om mij heen (in real life dus) vooral héél verschillende wegen waarop mensen tot geloof komen.

Het punt wat ik in deze discussie nog een beetje mis is dat we mogen geloven dat de Heilige Geest in het hart van iedere gelovige komt wonen.

Op het moment dat we zaken uit elkaar gaan trekken, hoe gaan we dan hier mee om? Wanneer komt de Heilige Geest dan in je hart?

In de reformatorische kerken waar ik kwam hoorde ik daar nauwelijks iets over. Zou het kunnen dat de sterke focus op de rechtvaardiging daar iets mee te maken heeft?

Ook over de groei in het geloof hoor ik weinig. Zou dat ook een gevolg kunnen zijn van de sterke focus op het geloof zelf, en het zoeken naar zekerheid?

En welke rol heeft de gelovige daar zelf in?

Een hoop vragen. Ik stoor me niet aan jouw bijdragen, al lijken ze soms een toon te hebben van: gelukkig heb ik inmiddels die tobbers in refokerken achter met gelaten en weet ik hoe het zit. Maar ik ga er vanuit dat dat niet de intentie is.

Ik heb ook wel moeite om zaken uit elkaar te trekken. In de wedergeboorte geeft de Heere alles. Niet dat alles dan helder en duidelijk wordt gezien en ervaren, maar ik meen dat in de wedergeboorte alles in beginsel aanwezig is: rechtvaardigmaking en de wortel van heiligmaking. Door de Heilige Geest gewerkt. In het leven is een voortdurende bekering wel de praktijk. De ‘opwas’ in de genade brengt gelovigen soms niet tot volwassenheid. Of doordat de Heere daar Zijn wijze raad mee heeft, of dat de gelovige keer op keer de Heilige Geest bedroefd. En natuurlijk kun je de vraag stellen: wat is volwassenheid? Dat is denk ik in ieder geval een levende relatie met Christus. Als bruid en Bruidegom.

In je vragen gooi je ‘de reformatorische kerken’ op een hoop. In ieder geval die jij heb bezocht. Dat kan er één zijn, of veel meer. Dat weet ik niet. Ik bezoek elke zondag een reformatorische kerk (wat is dat eigenlijk?). Daar komt het oordeel op de zonden, de staat van de natuurlijke mens, maar ook het middel: het bloed van Christus ruim aan de orde. Maar zeker ook onderwijs, praktisch onderwijs voor het leven van de gelovige. Ik noem bijvoorbeeld een prekenserie over de vrucht van het geloof. Ik ben er van overtuigd dat in veel reformatorische kerken dit klinkt. Maar je moet het ook wel willen horen, of anders gezegd: als het geen weerklank heeft in je binnenste zal/kan het zeker langs je heen gaan.

De gelovige heeft een grote rol in zijn geloofsleven. Verslapping van Bijbellezen, slordig leven en een tanend gebedsleven zijn ingrediënten voor duisternis en wereldgelijkvormigheid. En belemmert een doorgaande en diepere kennis van jezelf, maar vooral ook van Christus. En ook dat hoor ik terug in mijn reformatorische kerk.

Ik hoop zo een inhoudelijke bijdrage gegeven te hebben.

[Forummer]

Het ontdekkende werk van de Heilige Geest is niet hetzelfde als dat de Geest komt wonen in het hart. Wanneer iemand tot geloof komt, neemt de Geest Die dat geloof werkte, Zijn intrek in het hart. Dat geldt voor iedere gelovige.

Exact Posthoorn. Ik had een goedbedoelende en goedwillende ambtsdrager in mijn voormalige gemeente die bereid was vragen te beantwoorden. Maar hier had hij ook geen antwoord op.

Voorzichtige vraag: zou het kunnen zijn dat veel van deze gelovigen blijven hangen in de melk, en niet doorgroeien naar de vaste spijze?

Zou dat kunnen komen door de zoektocht naar eigen zekerheid?

Ik ben me ervan bewust dat mijn eigen mening al in de vragen doorklinkt, maar ik denk niet dat dit heel goed anders kan. Is ook niet erg lijkt me.

[KDD]

Onherkenbaar wat jij hier allemaal stelt. Juist in de ‘reformatorische prediking’ komt de Persoon en het werk van de Heilige Geest aan bod. Maar Hij zal van Zichzelf niet spreken (Johannes 16 : 13 en 14 )
Voorbeelden? B.v.
Als er over wedergeboorte gesproken wordt in de preek komt het werk van de Heilige Geest aan bod.(Johannes 3 : 3-8)

En zeker ook het ontdekkende werk van de Heilige Geest (Johannes 16 : 8-11) komt aan bod in de ‘reformatorische’ prediking.

Enz.

Het ontdekkende werk van de Heilige Geest is niet hetzelfde als dat de Geest komt wonen in het hart. Wanneer iemand tot geloof komt, neemt de Geest Die dat geloof werkte, Zijn intrek in het hart. Dat geldt voor iedere gelovige.

Juist. Een keer gelezen van een Schotse oudvader dat wanneer door het Woord de Middelaar toegepast wordt aan de ziel door de werk van de Heilige Geest, dat de Heilige Geest samen met dat Woord in de ziel komt te wonen. Om die ziel nooit meer te verlaten.

[Forummer]

Ik zie om mij heen (in real life dus) vooral héél verschillende wegen waarop mensen tot geloof komen.

Het punt wat ik in deze discussie nog een beetje mis is dat we mogen geloven dat de Heilige Geest in het hart van iedere gelovige komt wonen.

Op het moment dat we zaken uit elkaar gaan trekken, hoe gaan we dan hier mee om? Wanneer komt de Heilige Geest dan in je hart?

In de reformatorische kerken waar ik kwam hoorde ik daar nauwelijks iets over. Zou het kunnen dat de sterke focus op de rechtvaardiging daar iets mee te maken heeft?

Ook over de groei in het geloof hoor ik weinig. Zou dat ook een gevolg kunnen zijn van de sterke focus op het geloof zelf, en het zoeken naar zekerheid?

En welke rol heeft de gelovige daar zelf in?

Een hoop vragen. Ik stoor me niet aan jouw bijdragen, al lijken ze soms een toon te hebben van: gelukkig heb ik inmiddels die tobbers in refokerken achter met gelaten en weet ik hoe het zit. Maar ik ga er vanuit dat dat niet de intentie is.

Ik heb ook wel moeite om zaken uit elkaar te trekken. In de wedergeboorte geeft de Heere alles. Niet dat alles dan helder en duidelijk wordt gezien en ervaren, maar ik meen dat in de wedergeboorte alles in beginsel aanwezig is: rechtvaardigmaking en de wortel van heiligmaking. Door de Heilige Geest gewerkt. In het leven is een voortdurende bekering wel de praktijk. De ‘opwas’ in de genade brengt gelovigen soms niet tot volwassenheid. Of doordat de Heere daar Zijn wijze raad mee heeft, of dat de gelovige keer op keer de Heilige Geest bedroefd. En natuurlijk kun je de vraag stellen: wat is volwassenheid? Dat is denk ik in ieder geval een levende relatie met Christus. Als bruid en Bruidegom.

In je vragen gooi je ‘de reformatorische kerken’ op een hoop. In ieder geval die jij heb bezocht. Dat kan er één zijn, of veel meer. Dat weet ik niet. Ik bezoek elke zondag een reformatorische kerk (wat is dat eigenlijk?). Daar komt het oordeel op de zonden, de staat van de natuurlijke mens, maar ook het middel: het bloed van Christus ruim aan de orde. Maar zeker ook onderwijs, praktisch onderwijs voor het leven van de gelovige. Ik noem bijvoorbeeld een prekenserie over de vrucht van het geloof. Ik ben er van overtuigd dat in veel reformatorische kerken dit klinkt. Maar je moet het ook wel willen horen, of anders gezegd: als het geen weerklank heeft in je binnenste zal/kan het zeker langs je heen gaan.

De gelovige heeft een grote rol in zijn geloofsleven. Verslapping van Bijbellezen, slordig leven en een tanend gebedsleven zijn ingrediënten voor duisternis en wereldgelijkvormigheid. En belemmert een doorgaande en diepere kennis van jezelf, maar vooral ook van Christus. En ook dat hoor ik terug in mijn reformatorische kerk.

Ik hoop zo een inhoudelijke bijdrage gegeven te hebben.

Dank voor deze zeker inhoudelijke bijdrage.

Het is inderdaad niet mijn intentie om over te komen als 'gelukkig heb ik inmiddels die tobbers in refokerken achter me gelaten en weet ik hoe het zit'.

Ik ben ervan overtuigd dat er onder Gods kinderen zeker zijn die tobben en zoeken naar zekerheid. Ik ken ze ook. Dat kan door het type prediking komen waaronder ze verkeren, het kan ook door een wat meer zwaarmoedig karakter komen (wat ik overigens niet heb )
Maar de andere kant is er ook. Die van volledige zekerheid, gelukkig buiten jezelf maar in Hem die getrouw is (en was en altijd blijven zal).

Ik benoem bewust de 'reformatorische kerken waar ik kwam', door de tijd heen zal duidelijk geworden zijn dat dit vooral de rechterkant van de GG betreft.
De kerk waar ik nu kerk is trouwens ook reformatorisch, het is dus zeker niet mijn bedoeling om 'reformatorisch' overboord te gooien. Dus ook eens dat in veel reformatorische kerken dit wel klinkt. Veel ook echter niet, en ik denk dat daarop gewezen moet worden. Geestelijke armoede ligt dan namelijk op de loer.

Eens met je laatste alinea.

[JanRap]

Onherkenbaar wat jij hier allemaal stelt. Juist in de ‘reformatorische prediking’ komt de Persoon en het werk van de Heilige Geest aan bod. Maar Hij zal van Zichzelf niet spreken (Johannes 16 : 13 en 14 )
Voorbeelden? B.v.
Als er over wedergeboorte gesproken wordt in de preek komt het werk van de Heilige Geest aan bod.(Johannes 3 : 3-8)

En zeker ook het ontdekkende werk van de Heilige Geest (Johannes 16 : 8-11) komt aan bod in de ‘reformatorische’ prediking.

Enz.

Het ontdekkende werk van de Heilige Geest is niet hetzelfde als dat de Geest komt wonen in het hart. Wanneer iemand tot geloof komt, neemt de Geest Die dat geloof werkte, Zijn intrek in het hart. Dat geldt voor iedere gelovige.

Juist. Een keer gelezen van een Schotse oudvader dat wanneer door het Woord de Middelaar toegepast wordt aan de ziel door de werk van de Heilige Geest, dat de Heilige Geest samen met dat Woord in de ziel komt te wonen. Om die ziel nooit meer te verlaten.

@ Huisman, U haalt over het werk van de Heilige Geest een aantal teksten aan die voornamelijk gaan over het ontdekkende werk van de Heilige Geest en over het werk van de Heilige Geest in de wedergeboorte. Maar is zondag 20 uit de Catechismus niet breder? Vraag en antwoord 53: Wat gelooft gij van de Heilige Geest? Antwoord: Dat Hij te zamen met de Vader en de Zoon waarachtig en eeuwig God is. Ten andere, dat Hij ook mij gegeven is, opdat Hij mij door een waar geloof Christus en al Zijn weldaden deelachtig make, mij trooste, en bij mij eeuwiglijk blijve. Ook hier toch weer mijn voorzichtige vraag die ik al enkele malen probeerde onder woorden te brengen: staan wij in de gereformeerde gezindte wel genoeg in de ruimte en de breedte van onze belijdenissen? Zou er toch sprake kunnen zijn van een bepaalde versmalling?

[KDD]

Omdat dit een thema is die regelmatig terugkomt zal ik deze weer posten:

5. Is er nu zoveel zoetheid in een welgegronde verzekering, hoe is het dan en waar komt het vandaan, dat er zo weinig bemoedigde en verzekerde christenen in onze dagen gevonden worden? Dat is ons vijfde stuk, dat we nu moeten onderzoeken.

En hiervan kunnen redenen gegeven worden en aan de zijde van God, en aan de zijde van de gelovigen zelf.
1. Aan de zijde van God:
a. Het behaagt de Heere om Zijn vrijmacht te tonen in het bedelen van de genade.
Het behaagt Hem deze met veel licht en blijdschap te leiden, en een ander door veel duisterheid en naarheid, zonder dat Hij reden geeft voor al Zijn daden. En hier moet men Zijn weg aanbidden, zonder daarover te twisten.
b. God wil Zijn volk hierdoor nederig en klein houden, opdat het zich niet op de ontvangen genade zal verheffen. Want hoewel de verzekering in haar eigen aard de hoogmoed niet werkt, maar het tegendeel, zo gebeurt het nochtans door de inwonende zonden en listen van de satan, dat ze een verkeerde uitwerking heeft. Omdat God nu lust heeft tot nederigheid, wil Hij die door de weg van duisterheid in hen bevorderen.
c. De Heere doet het om van de goddelozen wil, om te tonen, dat men zo gemakkelijk niet zalig wordt, dat de poort eng en de weg nauw is, die ten leven leidt; opdat zij zullen denken: Hebben zulken het zo bang, die naar de hemel gaan, wat heb ik dan te wachten? Worden de rechtvaardigen maar nauwelijks zalig, waar zal dan de goddeloze en de zondaar verschijnen?

2. Maar heeft God zulke wijze en heilige redenen, daar zijn er ook aan de zijde van Gods volk. Zij zijn dikwijls zelf de oorzaak van hun twijfelmoedigheid.
a. Omdat zij zich niet genoeg oefenen in de kennis van de waarheden, waardoor ze geen rechte bevatting hebben van het geloof, van de natuur van de verzekering en andere waarheden. En daardoor geraken zij in slingeringen, terwijl zij zichzelf uit veel zwarigheden zouden kunnen redden indien zij meer kennis hadden.
b. Velen geven zich er in toe; die worden het klagen gewoon. Zij houden zich bijna met niets anders op, alsof het tot het wezen van het christendom behoort. Ontneemt men hun een zwarigheid, zij hebben er weer veel andere; en in zulken is het als een ziekte geworden.
c. Velen leven niet ernstig, niet teder, noch nauwgezet genoeg in het eenzame voor God. Zij houden zich niet genoeg bezig in heilige meditatiën en ernstige gebeden. Men bidt wel, maar niet met die aanklacht, met die ernst, met inspanning van alle krachten. Men berust dikwijls in de gedane plicht, en dan is er die heilige ontevredenheid niet als men de Heere niet vindt. Daarom komt er dan een verwijdering tussen hen en de Heere, daar Deze Zijn licht intrekt.
d. Velen leven niet zorgvuldig, niet waakzaam en teer genoeg omtrent de wereld, om met wijsheid en voorzichtigheid te verkeren in het midden van een krom en verdraaid geslacht. Men maakt zich de wereld te veel gelijkvormig in woorden en daden, men komt niet vrijmoedig, noch hartelijk genoeg voor God en Zijn zaak uit. Wanneer zulken dan bedaard tot zichzelf komen, worden zij bekommerd. Dan is het: Waarin ben ik onderscheiden van de wereld? Waar blijkt het uit, dat in mij iets anders is dan in de wereld? Dan verwerpt men zijn staat en blijft in bekommering en duisterheid leven. En o, hier moet ik zeggen: Kinderen van God, schaamt u er over voor de Heere; vernedert u, dat gij door uw gedrag de wereld niet alleen tot aanstoot zijt, maar dat u uzelf de zoetheid en troost van het christendom beneemt. Want de heiligheid is de weg om tot zekerheid te komen. Als men teer omtrent 'God is, beantwoordt God zulks door Zijn genoegen aan de ziel weer te tonen. En hoewel uw wangedrag u niet buiten de hemel zal houden, het maakt evenwel de weg voor u nauw.

[DDD]

Ik zie om mij heen (in real life dus) vooral héél verschillende wegen waarop mensen tot geloof komen.

Het punt wat ik in deze discussie nog een beetje mis is dat we mogen geloven dat de Heilige Geest in het hart van iedere gelovige komt wonen.

Op het moment dat we zaken uit elkaar gaan trekken, hoe gaan we dan hier mee om? Wanneer komt de Heilige Geest dan in je hart?

In de reformatorische kerken waar ik kwam hoorde ik daar nauwelijks iets over. Zou het kunnen dat de sterke focus op de rechtvaardiging daar iets mee te maken heeft?

Ook over de groei in het geloof hoor ik weinig. Zou dat ook een gevolg kunnen zijn van de sterke focus op het geloof zelf, en het zoeken naar zekerheid?

En welke rol heeft de gelovige daar zelf in?

Onherkenbaar wat jij hier allemaal stelt. Juist in de ‘reformatorische prediking’ komt de Persoon en het werk van de Heilige Geest aan bod. Maar Hij zal van Zichzelf niet spreken (Johannes 16 : 13 en 14 )
Voorbeelden? B.v.
Als er over wedergeboorte gesproken wordt in de preek komt het werk van de Heilige Geest aan bod.(Johannes 3 : 3-8)

En zeker ook het ontdekkende werk van de Heilige Geest (Johannes 16 : 8-11) komt aan bod in de ‘reformatorische’ prediking.

Enz.

Beste @Forummer je zult merken dat ik mij regelmatig stoor aan jouw berichten. Waarom is voor mij ook een vraag. Niet omdat jij andere opvattingen hebt want dat vind ik op een discussie forum juist prima.
Zou mijn ergernis kunnen komen omdat jouw berichten vaak vol staan van feitenvrije stellingen en dat die ook niet van enige onderbouwing zijn voorzien?
Als het anders is hoor ik dat wel.

Beste Forummer, ik zou ophouden te posten. Je kunt het hier nooit goed doen. Of je bent niet inhoudelijk of de posts gaan buiten de mening van anderen en dan ben je te stellig.

Nee hoor. Ik herken me wel in wat forummer schrijft. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Allemaal geschapen door dezelfde God en al die verschillen mogen er zijn.

Over groei in het geloof hoorde ik pas nog een preek. Was weinig mis mee, maar was ook totaal niet concreet. Nog afgezien van het rare woord wasdom.

[DDD]

En trouwens, forummer is niet meer feitenvrij als het gaat om theologie dan huisman als het gaat om luchtvaart.

Het is maar net waar je verstand van hebt, zo lijkt het.