Gereformeerde Gemeenten

[Forummer]

Ik heb hierover een keer een preek gehoord (als ik mij goed herinner van een GG predikant) waarin de tollenaar huppelend van zielevreugd naar huis gaat.

Ook dat staat er niet inderdaad. Maar als we het geheel van Gods Woord nemen zou dat wel een logische gevolgtrekking zijn toch?

Dan moet je rechtlijnig zijn en zeggen: ''Ik accepteer het van rechts niet, dus dit ook niet. Want met zulke dingen gaat het wel vaak 1 kant uit.

Ik begrijp wat je zegt. Heb eerlijk gezegd ook getwijfeld of ik het neer moest zetten. Maar in een discussie mogen eigen gezichtspunten worden ingebracht toch? Heb het wel bewust vragenderwijs gesteld.

[GGotK]

Een boeiend gesprek met ds Visscher en ouderling vd Schans over de (toekomst van de) GG.

https://www.youtube.com/watch?v=VNXO066pFwQ

[advocaat]

Ik ontleende mijn vrijmoedigheid aan het feit dat mijn reactie richting een refojongere was, terwijl ik de leeftijd der sterken nader.
Maar volgens mij, ( sorry weer belerend) moeten we als reformatorische christenenen ons nauw aansluiten bij het bijbelse taalgebruik en bij de taal van de formulieren. Ik vermoed zelfs dat een bepaald verval van het gereformeerd gehalte in onze gezindte te wijten is aan wollig en ondoorzichtig taalgebruik. We moeten eerst de woorden van de zaken helder hebben alvorens de zaken in ons leven helder kunnen zijn. En als de drie bovengenoemde termen gemeengoed zijn in een groot deel van de reformatorische achterban dan zouden we daar over na moeten denken of dat wel zo wijs is. Want we hebben onze belijdenissen niet voor niets.

Ik vraag me af of @JanRap zich begrepen voelt, niet alleen in het directe antwoord, maar ook in het hele vervolg van de discussie.
@Dia verwoord het vaak zo: je moet er niet over spreken, maar er uit spreken.
@JanRap grijpt, gelet op zijn leeftijd terug op een soortgelijke uitspraak, die in zijn jongere jaren heel bekend was. Die uitspraak is: Wel de woorden van de zaken kennen, maar de zaken van de woorden niet hebben.
In die tijd was er dus kennelijk een generatie die aan het afglijden was. De inhoud, de kracht werd niet of veel minder gevonden. De ware bevinding werd ingewisseld voor een woordgodsdienst, men verzekerde zichzelf wel met de woorden. @JanRap trekt dat door naar het heden en vraagt zich of er inmiddels niet een generatie is opgestaan die zelfs de woorden van de zaken niet meer beheerst. Met andere woorden, die nog veel verder afstaat van de leer van Gods woord.
Daarvoor vraagt hij aandacht met de vraag of daar niet eens over nagedacht moet worden?
Het lijkt me een heel reel probleem. Weet men nog wel waarover men spreekt?


Gelijk maak ik van de gelegenheid gebruik om het geplaatste citaat van Kohlbrugge in de context te laten zien.
Het citaat komt uit het boekje met vragen inzake opheldering van de HC. Het citaat komt voor ter toelichting op de vragen 75 – 79 over het gebruik van het HA.

Vraag: Waaraan kan ik weten dat ik geen huichelaar ben?
Antw. Een huichelaar houdt zich voor de oprechtste mens in het Koninkrijk der hemelen. Een huichelaar houdt vast aan twee wegen, en is er op uit , die twee wegen voor God en zijn hem beschuldigend geweten te rechtvaardigen; beide wegen wil hij goed genoemd hebben, ofschoon hij zeer goed weet, dat één van beide niet deugt. De oprechte belijdt voor God zijn huichelarij.

Dan volgt de vraag:
Vraag. Waaraan kan ik weten, of ik uitverkoren ben?
Antwoord. De tollenaar stond van verre.

Daarop volgt de vraag:
Wanneer moet ik vooral niet van de tafel des Heeren wegblijven?

In het boekje: De leer des Heils komt Kohlbrugge op een meer leerstellig antwoord op de vraag van de verkiezing.

Vraag 305 Hoe kan iemand weten of hij uitverkoren is?
Antwoord: Slechts daaraan, dat het evangelie tot hem gekomen is, niet in woord alleen, maar ook in kracht en in de Heilige Geest, en in vele verzekerdheid, zodat hij zich van harte tot God bekeerd heeft.

[TSD]

Eigenlijk kan ik gewoon niet volgen hoe je hetgeen ik schrijf kunt relateren aan de Bergrede, gesproken tot discipelen die nog nauwelijks iets begrepen van verzoening door voldoening, blijkend uit het hele Evangelie.

Jezus spreekt hier in positieve zin, ik ga in op het spreken in negatieve zin, dat zijn echt 2 diametraal tegengestelde zaken en verwoordingen, toch? Weet je, eigenlijk heb ik al spijt van dat ik iets heb opgeschreven. Als je hier voorzichtig iets probeert aan te stippen over dat geloof niet altijd dat helder ziende en bezittende geloof is, dat er ook nog zoiets als toevlucht nemend geloof bestaat, weinig zekerheid, maar wel zalig.

"Voor de discipelen was het blijkbaar duidelijk", er was hen heel veel echt niet duidelijk. Oh, zeker, ze kenden Jezus als hun Zaligmaker (daar zit voor mij de kern), hun geloof was op Hem gericht (cruciaal), maar verder kan ik niet mee in je verwoording.

Of de discipelen maar "nauwelijks iets" begrepen van de verzoening door voldoening, is nog maar de vraag. Zij waren OT-gelovigen, zij kenden de offerdienst, etc. Zij wisten alleen nog niet op welke manier die verzoening in de heilsgeschiedenis tot stand moest komen, namelijk door het lijden en sterven van Christus, hun Zaligmaker. Maar die situatie is niet te vergelijken met een bepaalde geestelijke stand in déze tijd. Dat blijkt ook wel, want nergens lees je dat de discipelen nog met een 'openstaande schuld' liepen of iets van dien ard.

Verder denk ik dat je de bewuste rechtvaardigmaking, om dat woord te gebruiken, niet zo moet zien alsof de gelovige op dat moment meteen verzekerd is van zijn eigen geloof en zijn staat voor God. Zo wordt het vaak wel gebracht, maar dat is niet zo. De bewuste rechtvaardigmaking is in feite niets anders dan het moment dat de zondaar tot geloof in Christus komt als zijn Zaligmaker. En bij de een gaat dat met meer zekerheid gepaard dan bij de ander, zoals de Marrowmen bijvoorbeeld leerden.

Wat de verzegeling door de Heilige Geest betreft, ik denk dat iedere gelovige daar deel aan heeft. Een kantt. van de StV heeft voor mij daar veel licht over gegeven. Het gaat om wat er wordt opgemerkt bij de "witte keursteen" in Openb. 2: "Deze is de Heilige Geest, Die in onze consciënties deze keurstem des Vaders overbrengt, en getuigt dat wij om Christus’ wil door het geloof in Gods oordeel vrijgesproken zijn van alle zonden en straffen derzelve, 2 Kor. 1:22. Een gelijkenis genomen van de stemmingen der Grieken en Romeinen in het veroordelen of vrijspreken der misdadigen. Het veroordelen geschiedde door een zwarten keursteen, het vrijspreken door een witten. Zie iets dergelijks Hand. 26:10." Misschien is het exegetisch niet eens juist, in de zin dat het niet ziet op de witte keursteen waar Christus hier over spreekt, maar het is wel een heel duidelijke omschrijving hoe de Heilige Geest de vrijspraak in het hart van de zondaar ter kennis brengt.

Over je 1e alinea zou je een losse boom op kunnen zetten. Je trekt een conclusie die echt niet zo klip en klaar vaststaat. Duidelijk is dat ze weliswaar wisten dat Jezus de Zaligmaker en de Messias was, maar ze hadden er geen idee van dat deze Messias voor hén de dood in moest, terwijl het werk van de Messias tot duidelijk door de offerdienst werd afgebeeld.

Wat betreft je 2e alinea: Zie ook mijn reactie richting ejvl. Maar als we iets anders aanduiden met de bewuste rechtvaardigmaking en niet erkennen dat de ander niet ónze definitie hanteert, dan krijg je sowieso een Babylonische spraakverwarring. Volgens mij zit je in de GG en weet je dus dat in de GG met de bewuste rechtvaardigmaking níét de openbaring van Christus als Zaligmaker wordt bedoeld. Ik weet ook dat je daar al vaker over bent begonnen en volgens mij vindt je dat iets vaags. Ik verwijs even naar mijn reactie richting ejvl verder, voor dit punt. Ik vind het in elk geval niet het belangrijkste dat we andere woorden gebruiken voor dezelfde zaken, maar het is wel noodzakelijk in een gesprek om dat te zien.

Wat betreft je laatste alinea: ook bij div. oudvaders, als ook de Puriteinen vind je dat het feit dat er een tijd kan zitten, die korter of langer kan zijn, tussen de eerste geloofsdaad en de verzegeling door de Heilige Geest. Ook dat al benoemd in mijn reactie richting ejvl. Ik geloof dat die verzekerdheid trapsgewijze gewerkt kan worden en dat niet ieder kind van God (direct) een heldere vrijspraak kent. Overigens vind ik je onderbouwing vanuit Openbaringen 2 wel zeer twijfelachtig, dat kan je echt niet uit die tekst halen. In elk geval niet dat dit altijd direct na de eerste geloofsdaad plaats zou vinden. Sterker nog, vanuit deze tekst kan je ook prima stellen dat deze witte keursteen bij het sterven ontvangen wordt. Ook de kanttekening maakt dat niet duidelijk. Je kan er alleen uit halen dat íeder kind van God deze keursteen zal ontvangen.

[Posthoorn]

Of de discipelen maar "nauwelijks iets" begrepen van de verzoening door voldoening, is nog maar de vraag. Zij waren OT-gelovigen, zij kenden de offerdienst, etc. Zij wisten alleen nog niet op welke manier die verzoening in de heilsgeschiedenis tot stand moest komen, namelijk door het lijden en sterven van Christus, hun Zaligmaker. Maar die situatie is niet te vergelijken met een bepaalde geestelijke stand in déze tijd. Dat blijkt ook wel, want nergens lees je dat de discipelen nog met een 'openstaande schuld' liepen of iets van dien ard.

Verder denk ik dat je de bewuste rechtvaardigmaking, om dat woord te gebruiken, niet zo moet zien alsof de gelovige op dat moment meteen verzekerd is van zijn eigen geloof en zijn staat voor God. Zo wordt het vaak wel gebracht, maar dat is niet zo. De bewuste rechtvaardigmaking is in feite niets anders dan het moment dat de zondaar tot geloof in Christus komt als zijn Zaligmaker. En bij de een gaat dat met meer zekerheid gepaard dan bij de ander, zoals de Marrowmen bijvoorbeeld leerden.

Wat de verzegeling door de Heilige Geest betreft, ik denk dat iedere gelovige daar deel aan heeft. Een kantt. van de StV heeft voor mij daar veel licht over gegeven. Het gaat om wat er wordt opgemerkt bij de "witte keursteen" in Openb. 2: "Deze is de Heilige Geest, Die in onze consciënties deze keurstem des Vaders overbrengt, en getuigt dat wij om Christus’ wil door het geloof in Gods oordeel vrijgesproken zijn van alle zonden en straffen derzelve, 2 Kor. 1:22. Een gelijkenis genomen van de stemmingen der Grieken en Romeinen in het veroordelen of vrijspreken der misdadigen. Het veroordelen geschiedde door een zwarten keursteen, het vrijspreken door een witten. Zie iets dergelijks Hand. 26:10." Misschien is het exegetisch niet eens juist, in de zin dat het niet ziet op de witte keursteen waar Christus hier over spreekt, maar het is wel een heel duidelijke omschrijving hoe de Heilige Geest de vrijspraak in het hart van de zondaar ter kennis brengt.

Over je 1e alinea zou je een losse boom op kunnen zetten. Je trekt een conclusie die echt niet zo klip en klaar vaststaat. Duidelijk is dat ze weliswaar wisten dat Jezus de Zaligmaker en de Messias was, maar ze hadden er geen idee van dat deze Messias voor hén de dood in moest, terwijl het werk van de Messias tot duidelijk door de offerdienst werd afgebeeld.

Zeker, maar zoals ik al zei, is dat niet te vergelijken met een geestelijke 'stand' zoals die nu optreedt bij de bekering.

Wat betreft je 2e alinea: Zie ook mijn reactie richting ejvl. Maar als we iets anders aanduiden met de bewuste rechtvaardigmaking en niet erkennen dat de ander niet ónze definitie hanteert, dan krijg je sowieso een Babylonische spraakverwarring. Volgens mij zit je in de GG en weet je dus dat in de GG met de bewuste rechtvaardigmaking níét de openbaring van Christus als Zaligmaker wordt bedoeld. Ik weet ook dat je daar al vaker over bent begonnen en volgens mij vindt je dat iets vaags. Ik verwijs even naar mijn reactie richting ejvl verder, voor dit punt. Ik vind het in elk geval niet het belangrijkste dat we andere woorden gebruiken voor dezelfde zaken, maar het is wel noodzakelijk in een gesprek om dat te zien.

Ja, maar ik weet heel goed wat ik zeg. De 'openbaring van Christus aan de ziel' is niet een uitdrukking die alleen in de GG gebruikt wordt. En het is inderdaad een uitdrukking die op meerdere manieren uitgelegd kan worden. Voor mij staat vast dat de openbaring van Christus met de (bewuste) rechtvaardigmaking samenvalt, anders is het nog niet de openbaring van Christus, maar een heenwijzing naar Christus. En dat is toch iets anders.

Wat betreft je laatste alinea: ook bij div. oudvaders, als ook de Puriteinen vind je dat het feit dat er een tijd kan zitten, die korter of langer kan zijn, tussen de eerste geloofsdaad en de verzegeling door de Heilige Geest. Ook dat al benoemd in mijn reactie richting ejvl. Ik geloof dat die verzekerdheid trapsgewijze gewerkt kan worden en dat niet ieder kind van God (direct) een heldere vrijspraak kent. Overigens vind ik je onderbouwing vanuit Openbaringen 2 wel zeer twijfelachtig, dat kan je echt niet uit die tekst halen. In elk geval niet dat dit altijd direct na de eerste geloofsdaad plaats zou vinden. Sterker nog, vanuit deze tekst kan je ook prima stellen dat deze witte keursteen bij het sterven ontvangen wordt. Ook de kanttekening maakt dat niet duidelijk. Je kan er alleen uit halen dat íeder kind van God deze keursteen zal ontvangen.

Ik haal de kanttekening bij Openbaring 2 vooral aan vanwege de mooie omschrijving van de verzegeling door de Heilige Geest zoals de kanttekenaars die hanteren. Ik merkte zelf al op dat het exegetisch gezien aanvechtbaar is.

[Iemand]

'Iemand kan geloven in Christus maar het niet voor houden voor waar geloof omdat je bepaalde kenmerken niet kent'.
Die gelooft, zegt Johannes, heeft de getuigenis in zichzelf, en dit is de getuigenis: dat ons God het eeuwige leven gegeven heeft, en ditzelve leven is in Zijn Zoon, 1 Joh. 5:10, 11. Paulus schreef: en overmits gij kinderen zijt, zo heeft God den Geest Zijns Zoons uitgezonden in uw harten, die roept: Abba, Vader, Gal. 4:6, en Petrus: denwelken gij niet gezien hebt, en nochtans liefhebt, in denwelken gij nu, hoewel Hem niet ziende, maar gelovende, u verheugt met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde, 1 Petr. 1:8.

'Onbewust gerechtvaardigd net als de tollenaar'
Wij dan, (dat is: alle gelovigen, Rom. 10:4) gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus, Rom. 5:1, en: want Hij is onze vrede, Efe. 2:14. Jezus dan sprak wederom tot henlieden, zeggende: Ik ben het licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben, Joh. 8:12. Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u, Joh. 14:27. Indien gij anders gesmaakt hebt, dat de Heere goedertieren is, 1 Petr. 2:3.

En zij zullen niet meer, een iegelijk zijn naaste, en een iegelijk zijn broeder, leren, zeggende: Kent den HEERE! want zij zullen Mij allen kennen, van hun kleinste af tot hun grootste toe, spreekt de HEERE; want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven, en hunner zonden niet meer gedenken, Jer. 31:34. Dat wij, verlost zijnde uit de hand onzer vijanden, Hem dienen zouden zonder vreze, Luk. 1:74. Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden, 2 Kor. 5:17. Ziet, Ik zal wat nieuws maken, nu zal het uitspruiten, zult gijlieden dat niet weten? Ja, Ik zal in de woestijn een weg leggen, en rivieren in de wildernis, Jes. 43:19. Deze zal zeggen: Ik ben des HEEREN; en die zal zich noemen met den naam van Jakob; en gene zal met zijn hand schrijven: Ik ben des HEEREN, en zich toenoemen met den naam van Israël, Jes. 44:5.

[Refojongere]

'Iemand kan geloven in Christus maar het niet voor houden voor waar geloof omdat je bepaalde kenmerken niet kent'.
Die gelooft, zegt Johannes, heeft de getuigenis in zichzelf, en dit is de getuigenis: dat ons God het eeuwige leven gegeven heeft, en ditzelve leven is in Zijn Zoon, 1 Joh. 5:10, 11. Paulus schreef: en overmits gij kinderen zijt, zo heeft God den Geest Zijns Zoons uitgezonden in uw harten, die roept: Abba, Vader, Gal. 4:6, en Petrus: denwelken gij niet gezien hebt, en nochtans liefhebt, in denwelken gij nu, hoewel Hem niet ziende, maar gelovende, u verheugt met een onuitsprekelijke en heerlijke vreugde, 1 Petr. 1:8.

'Onbewust gerechtvaardigd net als de tollenaar'
Wij dan, (dat is: alle gelovigen, Rom. 10:4) gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onzen Heere Jezus Christus, Rom. 5:1, en: want Hij is onze vrede, Efe. 2:14. Jezus dan sprak wederom tot henlieden, zeggende: Ik ben het licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben, Joh. 8:12. Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u, Joh. 14:27. Indien gij anders gesmaakt hebt, dat de Heere goedertieren is, 1 Petr. 2:3.

En zij zullen niet meer, een iegelijk zijn naaste, en een iegelijk zijn broeder, leren, zeggende: Kent den HEERE! want zij zullen Mij allen kennen, van hun kleinste af tot hun grootste toe, spreekt de HEERE; want Ik zal hun ongerechtigheid vergeven, en hunner zonden niet meer gedenken, Jer. 31:34. Dat wij, verlost zijnde uit de hand onzer vijanden, Hem dienen zouden zonder vreze, Luk. 1:74. Zo dan, indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel; het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden, 2 Kor. 5:17. Ziet, Ik zal wat nieuws maken, nu zal het uitspruiten, zult gijlieden dat niet weten? Ja, Ik zal in de woestijn een weg leggen, en rivieren in de wildernis, Jes. 43:19. Deze zal zeggen: Ik ben des HEEREN; en die zal zich noemen met den naam van Jakob; en gene zal met zijn hand schrijven: Ik ben des HEEREN, en zich toenoemen met den naam van Israël, Jes. 44:5.

Kijk, dit is de meest heldere bijdrage van de afgelopen pagina's naar mijn mening. Vanuit het Woord. Calvinistische taal ook.

Om op 1 Joh. 5:11 te reageren. Een ieder die gelooft is verzekerd van het eeuwige leven. Kennelijk wordt hieruit de conclusie getrokken dat als iemand gelooft, dat die dan ook altijd weet dat hij een waar geloof bezit. Dat zou ik niet willen zeggen.

In de hele Johannesbrief wordt gewaarschuwd dat je wel kan zeggen dat je gelooft, maar dat het toch bedrog kan zijn. Als je bijvoorbeeld in zonde leeft (1:6), ontkent dat je zondigt (1:8), als je de geboden niet doet (2:4), als je je broeder haat (2:9), als je de wereld liefhebt (2:15).

Johannes noemt juist kenmerken van het ware geloof omdat het kennelijk voor zijn hoorders niet duidelijk is geweest wanneer je nu kunt weten een kind van God te zijn en een waar geloof te hebben. Wij zullen ons hart verzekeren (3:19) als wij de broeders liefhebben, de rechtvaardigheid doen. Als we vol zijn van Gods liefde, dan hebben we vrijmoedigheid in de dag des oordeels (4:17).

Tegelijkertijd ben ik het met je eens, het ware geloof heeft in de geloofsdaad altijd enige vrede, rust, blijdschap, liefde, verwondering. Geloof is denk ik nooit onbewust. Kortom: het getuigenis van de Geest. Maar dan nog kan het zijn dat als een gelovige erop reflecteert deze nog heen en weer geslingerd kan worden: Was het wel waar, was het wel diep genoeg. Zeker als een bepaalde prediking van de bewuste rechtvaardiging een bewuste ervaringsmoment maakt.
Terwijl de meesten langzamerhand tot geloof komen zoals Maanenschijn bij zichzelf beschrijft. Een bekering "niet uit de boekjes".

Dus iemand kan onbewust gelovige zijn als zo iemand een verkeerd beeld heeft gekregen wanneer je een ware gelovige zou moeten zijn. Bijv als geleerd wordt dat je door een crisiservaring heen moet zijn gegaan waar je een duidelijk verhaal over moet kunnen vertellen.

[Refojongere]

Ik las bij prof Severijn nav 1 Johannes:

"Zo is er dus een volk, dat door de Geest der wedergeboorte tot een nieuw leven is ontwaakt en daarvan bewust wordt in de kennis dezer zaken, waarvan de apostel getuigt. Dat volk kent de strijd van dood en leven in eigen boezem en ervaart, dat de scheidingslijn, waarop wij wezen niet alleen tussen Gods kinderen aan de ene kant en de wereld aan de andere kant ligt, maar in eigen boezem wordt scheiding gemaakt tussen wat uit God geboren en uit de wereld is."

Het is dus een almaar meer bewust worden wat we in Christus bezitten. Ook hier weer de weg der geleidelijkheid. Gods volk heeft alles, maar kent daarmee niet in een keer alles.

[JanRap]

Ik las bij prof Severijn nav 1 Johannes:

"Zo is er dus een volk, dat door de Geest der wedergeboorte tot een nieuw leven is ontwaakt en daarvan bewust wordt in de kennis dezer zaken, waarvan de apostel getuigt. Dat volk kent de strijd van dood en leven in eigen boezem en ervaart, dat de scheidingslijn, waarop wij wezen niet alleen tussen Gods kinderen aan de ene kant en de wereld aan de andere kant ligt, maar in eigen boezem wordt scheiding gemaakt tussen wat uit God geboren en uit de wereld is."

Het is dus een almaar meer bewust worden wat we in Christus bezitten. Ook hier weer de weg der geleidelijkheid. Gods volk heeft alles, maar kent daarmee niet in een keer alles.

@Refojngere, zoals u het hier schrijft kan ik me er geheel in vinden. Al haast ik me om te zeggen dat het totaal niet belangrijk is als ik me ergens in kan vinden. Het lijkt mij dat dit tijdsgewricht zo ernstig is, dat we het ons niet meer kunnen permitteren om te proberen een bepaalde kloof in stand te houden. In vele postings mocht ik opmerken dat men elkaar probeerde te verstaan ( begrijpen). Bedankt de velen die echt een verdieping aanbrachten in de nu lopende gedachtenwisseling. Geciteerd werden o.a. de kanttekeningen, Kohlbrugge, de Puriteinen. En zoals hierboven prof. Severijn Hoe waardevol is dat!

[Posthoorn]

Het is goed om vriendelijk tegen elkaar te zijn, maar soms moet je erkennen dat je het gewoon niet met elkaar eens bent. Zeker vindt de bekering meestal over het verloop van een tijd plaats, maar in de gedachte dat je geleidelijk aan tot geloof komt, kan ik niet mee. Als het licht opgaat in je ziel, dan is dat geen geleidelijk proces, maar dan is dat als de blinde die ziende wordt. Zelfs de blinde die de mensen als bomen zag lopen! Als moest er nog een tweede wonder aan te pas komen om hem helder en klaar te laten zien.

[huisman]

Het is goed om vriendelijk tegen elkaar te zijn, maar soms moet je erkennen dat je het gewoon niet met elkaar eens bent. Zeker vindt de bekering meestal over het verloop van een tijd plaats, maar in de gedachte dat je geleidelijk aan tot geloof komt, kan ik niet mee. Als het licht opgaat in je ziel, dan is dat geen geleidelijk proces, maar dan is dat als de blinde die ziende wordt. Zelfs de blinde die de mensen als bomen zag lopen! Als moest er nog een tweede wonder aan te pas komen om hem helder en klaar te laten zien.

Eens maar het gaat er wel om wat die blinde dan ziet. Is dat zijn ellendestaat ( verloren zoon bij de varkens) of is dat de in de armen van zijn vader of als hij gewassen met schonen kleren aan vaders tafel zit?
Ik denk op grond van de Schrift dat niet alles in één keer samenvalt. Je voorbeeld van de blinde zegt ook zoiets.

Zelf denk ik als blinde ogen van een zondaar open gaan hij ziet hoe verloren, vuil en walgelijk hij is en dat hij opdat moment goede gedachten krijgt over de Vader. (Maar bij u is vergeving opdat Gij gevreesd wordt )Inkeer en wederkeer zijn de twee kanten van de bekering. Ik geloof niet dat er in de gewone weg dan ook dadelijk zekerheid van geloof en vergeving der zonden is. Christus moet ook in het zondaarshart wassen(groeien) en de zondaar wordt steeds minder (armer) . Jezus wordt zo iemand dierbaar, gepast en noodzakelijk. Geef mij Jezus of ik sterf….

[Herman]

John Newton staat ook bekend om zijn pastorale insteek rond dit thema. In ieder geval zegt hij over zijn eigen ontwikkeling als christen dat hij zichzelf (achteraf gezien) niet voor een christen kon houden na zijn zondaarsgebed in de storm. Hij had in die eerste jaren maar een zeer beperkte kennis van het evangelie.

[Posthoorn]

Het gaat om het zien van een verzoend God in Christus.

2 Kor. 4:6 Want God, Die gezegd heeft dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.

Of zoals Boston het ergens zegt: “Gelijk Hagars ogen te rechter tijd geopend werden, om te zien, dat zij een fontein bij zich had, toen zij haar zoon reeds als dood had overgegeven; zo opent de Geest des geloofs de ogen, door middel van het heerlijke Evangelie, in een werk van zaligmakende verlichting, als de zondaar in zijn doodwonden van de Wet in een werk van overtuiging ligt, zodat hij ziet, dat hij een Zaligmaker, een gerechtigheid en zaligheid heeft. En terstond begrijpt of grijpt hij die als zijn eigen."

[Posthoorn]

John Newton staat ook bekend om zijn pastorale insteek rond dit thema. In ieder geval zegt hij over zijn eigen ontwikkeling als christen dat hij zichzelf (achteraf gezien) niet voor een christen kon houden na zijn zondaarsgebed in de storm. Hij had in die eerste jaren maar een zeer beperkte kennis van het evangelie.

Dit schrijft Newton in een van zijn brieven:

Al mijn vorige gevaren en uitreddingen, mijn ernstige gebeden in de tijd van benauwdheid, mijn plechtige geloften aan des Heeren Tafel en mijn ondankbare beantwoordingen aan al zijn goedertierenheden kwamen mij nu alle eensklaps voor de geest en werden mij met nadruk als voor ogen gesteld. O! nu wenste ik dat de Heere mij in de diepe wateren maar had laten neerzinken, toen ik voor de eerste maal tot Hem om genade riep. Voor een korte tijd dacht ik dat de deur van genade voor mij eeuwig was gesloten, maar dit duurde niet lang. Ik stond zwak en bijna bezwijkende van het bed op, kroop in een verborgen hoek van het eiland en vond daar vernieuwde vrijmoedigheid om te bidden. Ik durfde niets meer voornemen, maar wierp mij voor de Heere neer opdat Hij met mij doen mocht hetgeen goed was in Zijn ogen. Ik herinner mij niet dat ik enige bijzondere tekst of aanmerkelijke ontdekking in mijn gemoed verkreeg, maar ik werd echter in 't algemeen in staat gesteld om te kunnen hopen en geloven in een gekruiste Borg. De last der zonde werd van mijn ziel weggenomen en niet alleen genoot ik vrede, maar ook werd mijn gezondheid weer hersteld.

Dát is het moment dat hij tot geloof komt, of, zo je wilt, dat het geloof doorbreekt.

[huisman]

John Newton staat ook bekend om zijn pastorale insteek rond dit thema. In ieder geval zegt hij over zijn eigen ontwikkeling als christen dat hij zichzelf (achteraf gezien) niet voor een christen kon houden na zijn zondaarsgebed in de storm. Hij had in die eerste jaren maar een zeer beperkte kennis van het evangelie.

Dit schrijft Newton in een van zijn brieven:

Al mijn vorige gevaren en uitreddingen, mijn ernstige gebeden in de tijd van benauwdheid, mijn plechtige geloften aan des Heeren Tafel en mijn ondankbare beantwoordingen aan al zijn goedertierenheden kwamen mij nu alle eensklaps voor de geest en werden mij met nadruk als voor ogen gesteld. O! nu wenste ik dat de Heere mij in de diepe wateren maar had laten neerzinken, toen ik voor de eerste maal tot Hem om genade riep. Voor een korte tijd dacht ik dat de deur van genade voor mij eeuwig was gesloten, maar dit duurde niet lang. Ik stond zwak en bijna bezwijkende van het bed op, kroop in een verborgen hoek van het eiland en vond daar vernieuwde vrijmoedigheid om te bidden. Ik durfde niets meer voornemen, maar wierp mij voor de Heere neer opdat Hij met mij doen mocht hetgeen goed was in Zijn ogen. Ik herinner mij niet dat ik enige bijzondere tekst of aanmerkelijke ontdekking in mijn gemoed verkreeg, maar ik werd echter in 't algemeen in staat gesteld om te kunnen hopen en geloven in een gekruiste Borg. De last der zonde werd van mijn ziel weggenomen en niet alleen genoot ik vrede, maar ook werd mijn gezondheid weer hersteld.

Mooi! Bedankt. Wat is de bron van dit citaat want het smaakt naar meer.