‘Ik houd er niet van om te prediken van hel en toorn, maar ik zie in de gemeente zo velen de weg der hel lopen, door hun verachting van de weg naar de hemel, dat ik mij voorgenomen heb, de waarheid zodanig de gemeente voor te houden, dat, wanneer sommigen uit haar in de hel zijn, dezen geen reden kunnen hebben om te zeggen, dat zij geen predikant hebben gehad, die hun niet zei, waar zij heengingen.

huisman schreef:Onderstaand citaat komt uit een dagboek van Ralph Erskine

‘Ik houd er niet van om te prediken van hel en toorn, maar ik zie in de gemeente zo velen de weg der hel lopen, door hun verachting van de weg naar de hemel, dat ik mij voorgenomen heb, de waarheid zodanig de gemeente voor te houden, dat, wanneer sommigen uit haar in de hel zijn, dezen geen reden kunnen hebben om te zeggen, dat zij geen predikant hebben gehad, die hun niet zei, waar zij heengingen.

Is de hel nog een werkelijkheid in de preken die wij horen ? En moet ook de werkelijkheid van de hel in de preek een plaats krijgen?

Luther schreef:

huisman schreef:Onderstaand citaat komt uit een dagboek van Ralph Erskine

‘Ik houd er niet van om te prediken van hel en toorn, maar ik zie in de gemeente zo velen de weg der hel lopen, door hun verachting van de weg naar de hemel, dat ik mij voorgenomen heb, de waarheid zodanig de gemeente voor te houden, dat, wanneer sommigen uit haar in de hel zijn, dezen geen reden kunnen hebben om te zeggen, dat zij geen predikant hebben gehad, die hun niet zei, waar zij heengingen.

Is de hel nog een werkelijkheid in de preken die wij horen ? En moet ook de werkelijkheid van de hel in de preek een plaats krijgen?

Ik denk dat het goed is om over de realiteit van de hel te spreken, maar wel met schroom. Want ook hiervan geldt dat wij veel niet weten. Zoals ik eens een predikant hoorde zeggen over de uitverkiezing: "Spreek er nooit over, zonder het over Christus te hebben, anders heb je zwaar geschut in handen waarmee je veel kapot kunt maken. " Ik denk dat ook zo is met het spreken en preken over de hel.

John Piper schreef: What are your feelings about hellfire and brimstone preaching?

O that I knew what preaching they had in mind. Because I can conceive of hellfire and brimstone preaching that I would feel very angry about, and I can imagine hellfire and brimstone preaching that I would feel very thankful for and want to do more of myself.

So what would be the difference? Maybe that would be a helpful thing to say.

I have gone to churches—better not say where or when. There aren't many of them left, I don't think, or maybe there are more than I know—where the pastor spoke of hell with a couple of things:

1) He spoke as though it didn't really reflect the majestic glory of God and his justice, but was just vindictive.

2) He spoke as though there were no grief in it for the loss of human beings who go there.

Paul said, "My heart's desire and prayer to God for them is that they might be saved." He said that about the Jews on whom the hardening of God had come. And he himself said, "I wish I could be damned in your place." The flavor of that was missing.

3) The emotional over-the-top-ness of the anger wasn't compensated for by a similar kind of sweet, wonderful, affectionate emotion for forgiveness and for the gospel and for the cross.

You got the impression that this man is not well. He's imbalanced in a real unhealthy way. He seems really mad at sinners and not thankful that he was saved! There doesn't seem to be in him the broken-hearted confession, "And I should be there!" and so a tenderness towards those who are on their way there.

The kind of thing that needs to happen is that we do need to talk about hell! We do need to warn people about hell! We do need to show that God is a God of justice. If we only talk about soft, light, and tender things because they are more compelling in certain people's minds, we will distort the gospel, which is so horrible that you can't account for it any other way.

The atonement will vanish where hell vanishes, because Christ bore the wrath of hell at the cross. And if you don't believe in hell then you have to turn the cross into something else, and it usually becomes sentimental.

And so hellfire preaching is necessary for the sake of the gospel and the glory of God.

-DIA- schreef:

Luther schreef:Ik denk dat het goed is om over de realiteit van de hel te spreken, maar wel met schroom. Want ook hiervan geldt dat wij veel niet weten. Zoals ik eens een predikant hoorde zeggen over de uitverkiezing: "Spreek er nooit over, zonder het over Christus te hebben, anders heb je zwaar geschut in handen waarmee je veel kapot kunt maken. " Ik denk dat ook zo is met het spreken en preken over de hel.

Er zijn zware dominees die wel erg gemakkelijk over de hel spreken. Dan denk je soms wel eens... besef je wat het is? Zo zwaar, en dan geen evangelie? Zulke zijn er. Maken indruk door zware termen die de massa niet doorziet. Laten we het eens rechttoe en rechtaan noemen.

huisman schreef:Onderstaand citaat komt uit een dagboek van Ralph Erskine

‘Ik houd er niet van om te prediken van hel en toorn, maar ik zie in de gemeente zo velen de weg der hel lopen, door hun verachting van de weg naar de hemel, dat ik mij voorgenomen heb, de waarheid zodanig de gemeente voor te houden, dat, wanneer sommigen uit haar in de hel zijn, dezen geen reden kunnen hebben om te zeggen, dat zij geen predikant hebben gehad, die hun niet zei, waar zij heengingen.

Is de hel nog een werkelijkheid in de preken die wij horen ? En moet ook de werkelijkheid van de hel in de preek een plaats krijgen?

Luther schreef:

-DIA- schreef:

Luther schreef:Ik denk dat het goed is om over de realiteit van de hel te spreken, maar wel met schroom. Want ook hiervan geldt dat wij veel niet weten. Zoals ik eens een predikant hoorde zeggen over de uitverkiezing: "Spreek er nooit over, zonder het over Christus te hebben, anders heb je zwaar geschut in handen waarmee je veel kapot kunt maken. " Ik denk dat ook zo is met het spreken en preken over de hel.

Er zijn zware dominees die wel erg gemakkelijk over de hel spreken. Dan denk je soms wel eens... besef je wat het is? Zo zwaar, en dan geen evangelie? Zulke zijn er. Maken indruk door zware termen die de massa niet doorziet. Laten we het eens rechttoe en rechtaan noemen.

DIA, ik ben dat van harte met je eens. Dat bedoelde ik ook met mijn post.

Da Capo schreef:R.M. McCheyne heeft ook verschillende malen over de hel gepreekt. Hij zegt dat als Jezus er over preekte, hij het niet mocht nalaten.

-DIA- schreef:

Da Capo schreef:R.M. McCheyne heeft ook verschillende malen over de hel gepreekt. Hij zegt dat als Jezus er over preekte, hij het niet mocht nalaten.

Het kan niet genoeg benadrukt worden wat het is om verloren te zijn.
We zijn blind voor onze staat.
Daarom is een indringende prediking wel nodig.

Maar ook een ware. Geen prediking van halve waarheden.
De prediking moet bewogen, met aandrang en liefde geschieden.
Als dan de Heilige Geest erin meekomt zal de mens stil worden... Zelfs de grootste spotters zullen vaak een ogenblik de adem inhouden.
Een ogenblik... en dan... Hoe is het met mij... hoe is het met u?
Voor de meesten is het een niet meer dan en vroegkomende dauw... die wegtrekt...
en velen worden eronder verhard.

Laat ik nog eens die zware dominees noemen. Ze hebben (onder de toelating Gods) veel stuk gemaakt. De zuivere en bewogen prediking
wordt dan vaak door buitenstaanders en ook kerkmensen onder één noemer geplaatst. De wereld zegt: die preken alleen hel en verdoemenis...
Maar wie een echt levende bewogen preek hoort, en als je de liefde voelt, dat de prediker er niet één over heeft voor de hel... die zal er toch
iets van gaan beseffen dat het hier toch anders klinkt. Nee, dan wordt dat woord niet zomaar gemakkelijk in de mond genomen... dat kan
ook niet zonder ernstig bewogen te zijn.

huisman schreef:

-DIA- schreef:

Da Capo schreef:R.M. McCheyne heeft ook verschillende malen over de hel gepreekt. Hij zegt dat als Jezus er over preekte, hij het niet mocht nalaten.

Het kan niet genoeg benadrukt worden wat het is om verloren te zijn.
We zijn blind voor onze staat.
Daarom is een indringende prediking wel nodig.

Maar ook een ware. Geen prediking van halve waarheden.
De prediking moet bewogen, met aandrang en liefde geschieden.
Als dan de Heilige Geest erin meekomt zal de mens stil worden... Zelfs de grootste spotters zullen vaak een ogenblik de adem inhouden.
Een ogenblik... en dan... Hoe is het met mij... hoe is het met u?
Voor de meesten is het een niet meer dan en vroegkomende dauw... die wegtrekt...
en velen worden eronder verhard.

Laat ik nog eens die zware dominees noemen. Ze hebben (onder de toelating Gods) veel stuk gemaakt. De zuivere en bewogen prediking
wordt dan vaak door buitenstaanders en ook kerkmensen onder één noemer geplaatst. De wereld zegt: die preken alleen hel en verdoemenis...
Maar wie een echt levende bewogen preek hoort, en als je de liefde voelt, dat de prediker er niet één over heeft voor de hel... die zal er toch
iets van gaan beseffen dat het hier toch anders klinkt. Nee, dan wordt dat woord niet zomaar gemakkelijk in de mond genomen... dat kan
ook niet zonder ernstig bewogen te zijn.

Eens met jou DIA ...zo preekte McCheyne ook trouwens, vol bewogenheid met zijn hoorders maar hij behandelde zijn hoorders wel eerlijk en dat kun je niet zwijgen over het eeuwig wee.

-DIA- schreef:Ik ken McCheyne wel, en je hoef er niet aan te twijfelen dat die je op een verkeerd spoor zal zetten.

Hendrikus schreef:

-DIA- schreef:Ik ken McCheyne wel, en je hoef er niet aan te twijfelen dat die je op een verkeerd spoor zal zetten.

volgens mij zeg je nu het omgekeerde van wat je bedoelt