Demas, een gezaligde zondaar.

[PvS]

oei... echt pas bij 3.

er waren er meer die punt 1 en 2 meemaakten.... maar bij de poel mistrouwen of anders weer terugkeerden.
pas toen hij de poort doorging "Ik ben de deur" zegt Christus, was hij behouden.

zoals de doodslager pas veilig is in de vrijstad en niet op weg erheen, hoe groot zijn kansen ook zijn.
(bijbelse voorbeelden zijn altijd fijner, hoe goed Bunyans vertelling ook is)

Een dode zondaar, de tijdgelovige, kan wel de stad Verderf verlaten, vanwege algemene werkingen, maar hij keert daar vroeg of laat weer naar toe terug.
Een levendgemaakte zondaar gaat nooit meer terug naar die stad.

Maar als je het liever wat wilt nuanceren, dan antwoord ik met Brakel: Wanneer je het bij de eerste werkingen legt, leg je het te vroeg. Leg je het bij de bewuste omhelzing van Christus, dan leg je het te laat.

Als Bijbels voorbeeld: Ruth en Orpa gingen beiden op weg naar Israël. Ruth als levend gemaakte, Orpa als een dode zondaar met algemene werkingen. Bij de grens van Moab kwam dat echter pas openbaar.
Het kan wat dat betreft ver gaan. Zie bijvoorbeeld Demas: die kreeg na verloop van tijd ook de tegenwoordige wereld weer lief.

Vaak wordt gesproken en/of geschreven dat Demas van het geloof afgevallen zou zijn.
Althans dat maak ik uit bovenstaande op.
Demas wordt hier geen recht gedaan (n.b. een gekende des Heeren).
Hoe komt men daarbij?

[Tiberius]

Een gekende des Heeren??? Hoe kom je daarbij?
Lees wat Paulus van hem schrijft:
Want Démas heeft mij verlaten, hebbende de tegenwoordige wereld liefgekregen

[PvS]

Een gekende des Heeren??? Hoe kom je daarbij?
Lees wat Paulus van hem schrijft:
Want Démas heeft mij verlaten, hebbende de tegenwoordige wereld liefgekregen

Lees dan ook eens wat o.a. Calvijn er van schrijft!
Of de kanttekenaren.

[Tiberius]

Lees wat Bunyan er van schrijft. Of Brakel.

[refo]

Want Demas heeft mij verlaten, hebbende de tegenwoordige wereld liefgekregen, en is naar Thessalonica gereisd; Krescens naar Galatie, Titus naar Dalmatie.

Crescens en Titus worden in één adem genoemd met Demas.

[Erasmiaan]

Stel: je hebt drie kinderen. Eén gaat niet meer naar de kerk. Je verhaalt tegen iemand over je kinderen. Dan zeg je toch ook: Jan, die niet meer naar de kerk gaat, is in Gouda gaan wonen, Piet is naar Elspeet verhuisd en Sjaak woont in Rotterdam.

[helma]

"hebbende de tegenwoordige wereld liefgekregen"

Johannes: "heb de wereld niet lief, noch hetgeen in de wereld is; zo iemand de wereld liefheeft; de liefde des Vaders is niet in hem"

[Tiberius]

Want Demas heeft mij verlaten, hebbende de tegenwoordige wereld liefgekregen, en is naar Thessalonica gereisd; Krescens naar Galatie, Titus naar Dalmatie.

Crescens en Titus worden in één adem genoemd met Demas.

Dus? In de lijst met apostelen worden Petrus en Judas ook in één adem genoemd.

[Wilhelm]

Ons komt het oordeel niet toe, gelukkig.
En idd verklaarders hebben er verschillend over gedacht. Moeten we zulke zaken niet gewoon laten liggen ? We behoeven niet alles 'curieuselijk te onderzoeken'

[Mister]

Afval der heiligen?

[albion]

Afval der heiligen?

Je kunt je ook afvragen of hij geen tijdgelovige of wondergelovige was.

[Tiberius]

Ons komt het oordeel niet toe, gelukkig.
En idd verklaarders hebben er verschillend over gedacht. Moeten we zulke zaken niet gewoon laten liggen ? We behoeven niet alles 'curieuselijk te onderzoeken'

Het gaat er niet om om het te onderzoeken, al dan niet curieuselijk, maar hier werd geroepen "Demas, een gekende des Heeren" van iemand die door vele verklaarders beschouwd wordt als een afvallige.
Dus dat verdient nuancering.

[PvS]

Ons komt het oordeel niet toe, gelukkig.
En idd verklaarders hebben er verschillend over gedacht. Moeten we zulke zaken niet gewoon laten liggen ? We behoeven niet alles 'curieuselijk te onderzoeken'

Het gaat er niet om om het te onderzoeken, al dan niet curieuselijk, maar hier werd geroepen "Demas, een gekende des Heeren" van iemand die door vele verklaarders beschouwd wordt als een afvallige.
Dus dat verdient nuancering.

De kantekenaren schrijven bij 2 Tim. 4:10 kantt. 42 het volgende:

42) wereld liefgekregen,
Grieks eeuw; dat is, het gemak dezes levens zoekende, om arbeid en gevaar te ontgaan, of om zijn tijdelijke zaken te verzorgen; waaruit dan niet volgt, dat hij ganselijk van het geloof zou afgevallen zijn.

Calvijn schrijft over 2 Tim. 4:10; "Want Demas heeft mij verlaten, hebbende de tegenwoordige wereld liefgekregen, en is naar Thessalonica gereisd; Krescens naar Galatië, Titus naar Dalmatië", het volgende:

Het is voorwaar een zeer schandelijke daad van zulk een persoon geweest, de liefde dezer wereld vóór Jezus Christus te stellen: nochtans moet men niet denken, dat hij Christus ganschelijk verloochend heeft, en zich wederom tot alle goddeloosheid heeft begeven, of tot de ijdelheid en de aanlokselen dezer wereld: maar hij had alleen zijn eigen gemak en rust liever dan het leven van Paulus.
Hij kon Paulus niet bijstaan zonder veel zwarigheden, benauwdheden en gevaar zijns lijfs.
Hij moest veel lieden een schande zijn, veel wederwaardigheden moest hij opeten, hij werd gedwongen zijn eigen zaken te laten varen; verwonnen dan zijnde van het verdriet des kruises, zoo heeft hij in zijn eigen zaken willen voorzien.
En ongetwijfeld, de wereld heeft hem al een weinig zoet aangestaan.
Dan, men kan hieruit wel merken, dat hij een van de voornaamste is geweest, omdat hem de heilige Paulus ook noemt onder zeer weinigen in den brief aan de Colossensen 4 : 24 en insgelijks in den brief aan Filemon vs. 24, waar hij hem ook stelt onder het getal van zijne medehelpers.
En daarom moet men zich niet verwonderen, zoo hij hem hier wat hard aantast, nademaal hij meer op zichzelven gezien had, dan op Christus.

[Terri]

Ons komt het oordeel niet toe, gelukkig.
En idd verklaarders hebben er verschillend over gedacht. Moeten we zulke zaken niet gewoon laten liggen ? We behoeven niet alles 'curieuselijk te onderzoeken'

Het gaat er niet om om het te onderzoeken, al dan niet curieuselijk, maar hier werd geroepen "Demas, een gekende des Heeren" van iemand die door vele verklaarders beschouwd wordt als een afvallige.
Dus dat verdient nuancering.

De kantekenaren schrijven bij 2 Tim. 4:10 kantt. 42 het volgende:

42) wereld liefgekregen,
Grieks eeuw; dat is, het gemak dezes levens zoekende, om arbeid en gevaar te ontgaan, of om zijn tijdelijke zaken te verzorgen; waaruit dan niet volgt, dat hij ganselijk van het geloof zou afgevallen zijn.

Calvijn schrijft over 2 Tim. 4:10; "Want Demas heeft mij verlaten, hebbende de tegenwoordige wereld liefgekregen, en is naar Thessalonica gereisd; Krescens naar Galatië, Titus naar Dalmatië", het volgende:

Het is voorwaar een zeer schandelijke daad van zulk een persoon geweest, de liefde dezer wereld vóór Jezus Christus te stellen: nochtans moet men niet denken, dat hij Christus ganschelijk verloochend heeft, en zich wederom tot alle goddeloosheid heeft begeven, of tot de ijdelheid en de aanlokselen dezer wereld: maar hij had alleen zijn eigen gemak en rust liever dan het leven van Paulus.
Hij kon Paulus niet bijstaan zonder veel zwarigheden, benauwdheden en gevaar zijns lijfs.
Hij moest veel lieden een schande zijn, veel wederwaardigheden moest hij opeten, hij werd gedwongen zijn eigen zaken te laten varen; verwonnen dan zijnde van het verdriet des kruises, zoo heeft hij in zijn eigen zaken willen voorzien.
En ongetwijfeld, de wereld heeft hem al een weinig zoet aangestaan.
Dan, men kan hieruit wel merken, dat hij een van de voornaamste is geweest, omdat hem de heilige Paulus ook noemt onder zeer weinigen in den brief aan de Colossensen 4 : 24 en insgelijks in den brief aan Filemon vs. 24, waar hij hem ook stelt onder het getal van zijne medehelpers.
En daarom moet men zich niet verwonderen, zoo hij hem hier wat hard aantast, nademaal hij meer op zichzelven gezien had, dan op Christus.

Moet je het dan misschien zo zien; hij was een vleselijk christen?(pas ergens gelezen)

[huisman]

Er wordt zo verschillend geoordeeld door verklaarders dat ik het niet meer weet.

M Henry
Zijn eerste liefde voor Christus en het Evangelie had hij verzaakt en verlaten en hij had de wereld liefgekregen. Liefde voor de tegenwoordige wereld is dik- wijls de oorzaak van afval van de waarheid en den weg van Jezus Christus. Hij was weggegaan, naar Thessalonica gereisd, waarschijnlijk daarheen geroepen door handelsbelangen of andere wereldlijke aangelegenheden

Dächsel 1
Demas was naar Thessalonika gereisd, mogelijk omdat deze stad zijn geboorteplaats was; het kan ook zijn, dat hij daarheen gegaan is om de gemeente te bezoeken en dat hij dit tot een voorwendsel gebruikt heeft, om Rome zonder merkelijke ergernis te verlaten. Hoe het zij, men oordeelt verschillend over het karakter van deze Demas. Sommigen beschouwen hem als een afvallige verlater van het Christendom en zijn belijdenis, anderen houden hem voor een tijdgelovige, die de waarheid van het Evangelie omhelsd, beleden en aangekleefd had zonder dat evenwel zijn hart wezenlijk verbeterd en van de liefde tot de wereld en haar begeerlijkheden gezuiverd was en die daarom nu, in een tijd van gevaar, de belangen van het Evangelie, uit vrees, lafhartig varen liet. Nog anderen denken gunstiger over hem, dat hij de Heere Jezus wel in waarheid lief gehad en zich uit zuivere beginselen beijverd zou hebben om Zijn Koninkrijk uit te breiden, maar dat zijn geloof en ijver, uit hoofde van zwakheid en vrees voor zijn leven, dermate bezweken zijn, dat hij de apostel in de hitte van de vervolging verlaten en zich naar Thessalonika begeven heeft, om voor zijn veiligheid te zorgen, zonder dat hij in de eigenlijke zin van Christus en het Evangelie is afgevallen. Wanneer de apostel spreekt van afvallige mensen, die de Heere Christus en het Evangelie verlaten hebben, drukt hij zich veel sterker uit. Hier zegt hij niet: Demas heeft de Heere Christus of het geloof verlaten, maar eenvoudig: hij heeft mij verlaten, dat is, zoals wij zouden zeggen, hij heeft mij in de nood laten zitten.
Dächsel 2
Demas heeft niet de apostolische leer verlaten, maar de persoon van de apostel. Ook hebben wij niet de minste noodzakelijkheid om daaraan te denken, dat Demas zou zijn begonnen, zich te schamen voor de banden van de apostel. Had toch de man zich, nadat Paulus twee jaren te Cesarea gezeten had, meteen naar Rome begeven, om hem daar zijn diensten aan te bieden, dan zullen de banden hem ook verder niet hebben afgeschrikt om bij hem te blijven, omdat toch geen verandering in de gevangenschap van de apostel was gekomen, deze integendeel met een vrijheid verbonden was, die de gunstigste verwachtingen voor zijn toekomst gaf. De enige reden was, dat Demas het tijdelijke liefhad, d.i. om de dienst van de zending zijn tijdelijke zaken niet buiten aanmerking wilde laten. Hij had bezittingen, aardse goederen te Thessalonika, die zijn tegenwoordigheid eisten, terwijl de apostel bij de geringe krachten, die hem ten dienste stonden, meende hem niet te kunnen missen.