Geestelijke herkenning

[Orckie]

In zijn artikel over evt. samengaan met de Hersteld Herv Kerk geeft ds. A. Moerkerken deze week in de Saambinder aan dat het belangrijk is dat er geestelijke herkenning is.
Ik zou dit graag willen onderstrepen.
Ook Adrianus heeft dit genoemd op dit forum, en ik ben (met hem) bang dat dit een belemmering kan zijn voor het opstellen van het Manifest (ja daar denk ik nog altijd over, maar ik krijg errrug weinig hulp; bijv. van de 13-mei beweging die het volledig af laat weten).

Maar goed; het lijkt me een kardinale vraag wat jij en ik onder geestelijke herkenning verstaan.
Wanneer is er wat jou betreft geestelijke herkenning en wanneer niet?

[ndonselaar]

Uiteraard is er dan pas samenwerking mogelijk als er 'geestelijke herkenning' is.

Maar wat is hiervoor de maatstaf?

Onze geestelijke herkenning of herkennen van het werk van de Geest?

Trouwens ik corrigeer mezelf gelijk, want er is niet zoveel te herkennen als dan komen we toch weer terug op de vraag of wíj Judas herkend hadden. Het gaat in de geestelijke herkenning om de vraag of we elkaar herkennen in de prediking van het Evangelie zoals Christus ons dat verordineerd heeft. Als het herkennen gaat of een en ander past binnen 1931, ja dan moet je eerlijk toegeven dat die herkenning er dan [tenminste voor een groot gedeelte van de Ger. Gem] nooit komt.

Het blijft voor de Ger. Gem natuurlijk wel een heel interessante vraag of deze 'geestelijke herkenning' ook nog zo verstaan wordt als het aantal leden wat overstapt naar de HNHK meer wordt als die 800 per jaar.



[Aangepast op 27/5/04 door ndonselaar]

[england]

Moet er dan niet eerste een erkennen zijn van de Geest? En van het feit dat God souverein is, en dus werkt hoe en waar en wanneer Hij wil?

[Orckie]

laat ik een voorzet geven.
Wat mij betreft is er geestelijke herkenning als ik iets hoor van ellende, verlossing en dankbaarheid. En daar zit een chronologie in, in die zin dat men eerst aan zijn ellende ontdekt wordt voor men Christus leert kennen. Mensen die zeggen dat ze tot Christus gaan en dan pas, aan de voet van het kruis, hun ellende gaan doorleven, daar heb ik helaas weinig geestelijke herkenning mee.

[england]

Maar is er dan wel een herkennen en erkennen van de Geest? Of is er dan alleen een herkennen en erkenne van onze eigen bekering, zo van: als de hele kerk maar dacht zoals ik, dan zou het er heel wat beter uit zien in de kerken...?

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door Orckie
laat ik een voorzet geven.
Wat mij betreft is er geestelijke herkenning als ik iets hoor van ellende, verlossing en dankbaarheid. En daar zit een chronologie in, in die zin dat men eerst aan zijn ellende ontdekt wordt voor men Christus leert kennen. Mensen die zeggen dat ze tot Christus gaan en dan pas, aan de voet van het kruis, hun ellende gaan doorleven, daar heb ik helaas weinig geestelijke herkenning mee.

Orckie nu paste de dogmatiek van Ds. Kersten al niet in één boek en dat moet jij zeker niet neer gaan zetten in één alinea wat nodig is tot geestelijke herkenning.

Zoals jij het formuleert beperk je jezelf keurig tot Ds. Kersten cs. Kohlbrugge had duidelijk een ander zicht op de Heidelberger en je plaats hun verwanten dus buiten de geestelijke herkenning.

Je mag jezelf en ook Adrianus de eerlijke vraag stellen of je 'samenwerking' wel wil! Als je deze vraag bevestigend beantwoord zonder vóóraf allerlei beperkingen kan je ver komen, andersom moet je deze topic niet eens willen openen.

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door england
Moet er dan niet eerste een erkennen zijn van de Geest? En van het feit dat God souverein is, en dus werkt hoe en waar en wanneer Hij wil?

Jazeker

[Orckie]

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar

Oorspronkelijk gepost door Orckie
laat ik een voorzet geven.
Wat mij betreft is er geestelijke herkenning als ik iets hoor van ellende, verlossing en dankbaarheid. En daar zit een chronologie in, in die zin dat men eerst aan zijn ellende ontdekt wordt voor men Christus leert kennen. Mensen die zeggen dat ze tot Christus gaan en dan pas, aan de voet van het kruis, hun ellende gaan doorleven, daar heb ik helaas weinig geestelijke herkenning mee.

Orckie nu paste de dogmatiek van Ds. Kersten al niet in één boek en dat moet jij zeker niet neer gaan zetten in één alinea wat nodig is tot geestelijke herkenning.

Zoals jij het formuleert beperk je jezelf keurig tot Ds. Kersten cs. Kohlbrugge had duidelijk een ander zicht op de Heidelberger en je plaats hun verwanten dus buiten de geestelijke herkenning.

Je mag jezelf en ook Adrianus de eerlijke vraag stellen of je 'samenwerking' wel wil! Als je deze vraag bevestigend beantwoord zonder vóóraf allerlei beperkingen kan je ver komen, andersom moet je deze topic niet eens willen openen.

???????????
volgens mij ben je niet helemaal op de hoogte. Kohlbrugge stelt wel degelijk een ontdekkend werk, waarin de ellende doorleefd wordt, vooraf aan het annemen van Jezus.
Voorts heeft laatst ds. M.J.M. Kievit nog in het RD betoogd dat de volgorde ellende-verlossing-dankbaarheid ook chronologisch bedoeld was door de opstellers van de Heidelberger. Dus een basis voor "samenwerking" met op z'n minst een deel van de Geref, Gezindte moet zeker mogelijk zijn op deze basis!
Nu jij weer.
(Onee, dat mocht ik niet zeggen van Adrianus....)

[jacob]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus

Oorspronkelijk gepost door Orckie(Onee, dat mocht ik niet zeggen van Adrianus....)

Je mag van mij wel meer niet zeggen, maar je luistert een beetje slecht de laatste tijd. :D:D

Gelukkig geef je hier eindelijk het antwoord dat ik in het hoofdstuk 2-Comrie topic al veel eerder van je had willen horen. :D:D:D:D

haha je hebt/had een afvallige in je gelederen.

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Orckie
laat ik een voorzet geven.
Wat mij betreft is er geestelijke herkenning als ik iets hoor van ellende, verlossing en dankbaarheid. En daar zit een chronologie in, in die zin dat men eerst aan zijn ellende ontdekt wordt voor men Christus leert kennen. Mensen die zeggen dat ze tot Christus gaan en dan pas, aan de voet van het kruis, hun ellende gaan doorleven, daar heb ik helaas weinig geestelijke herkenning mee.

Met chronologie zeg je nog niets.... Maar als je het bedoelt als 'een boemeltreintje met 3 stations, waarvan het laatste stationnetje in dit leven maar door sommigen wordt bereikt' (om de woorden van een onzer predikanten maar te gebruiken), dan is chronologie niet de goede term.

[Orckie]

Oorspronkelijk gepost door Pim

Oorspronkelijk gepost door Orckie
laat ik een voorzet geven.
Wat mij betreft is er geestelijke herkenning als ik iets hoor van ellende, verlossing en dankbaarheid. En daar zit een chronologie in, in die zin dat men eerst aan zijn ellende ontdekt wordt voor men Christus leert kennen. Mensen die zeggen dat ze tot Christus gaan en dan pas, aan de voet van het kruis, hun ellende gaan doorleven, daar heb ik helaas weinig geestelijke herkenning mee.

Met chronologie zeg je nog niets.... Maar als je het bedoelt als 'een boemeltreintje met 3 stations, waarvan het laatste stationnetje in dit leven maar door sommigen wordt bereikt' (om de woorden van een onzer predikanten maar te gebruiken), dan is chronologie niet de goede term.

nee dat bedoel ik niet - het is een cyclisch gebeuren. Maar in het begin gaat wel de ellende vooraf aan de verlossing en die gaat op zijn beurt vooraf aan de dankbaarheid. Waar moet je anders dankbaar voor zijn? En hoe moet je verlost zijn als je je ellende niet gezien hebt? Die gezond zijn hebben de Medicijnmeester niet van node. Er moet plaatsgemaakt worden.
Dat bedoel ik, en dat is een kernnotie van het gereformeerde belijden, waar tegenwoordig steeds meer aan geknabbeld wordt. Dus als dat ontbreekt is er wmb helaas geen geestelijke herkenning.

[Orckie]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus

Je mag van mij wel meer niet zeggen, maar je luistert een beetje slecht de laatste tijd. :D:D

Gelukkig geef je hier eindelijk het antwoord dat ik in het hoofdstuk 2-Comrie topic al veel eerder van je had willen horen. :D:D:D:D

O, gelukkig komt er dus meer geestelijke herkenning...?