Lezen in de genadetijd

[Schemerlichtje]

Vanuit het topic 'wat lezen we?' even deze vraag naar boven gehaald...

Als je wilt gaan lezen en de keuze niet kan maken, wat kies je dan? Een "gewoon" leesboek of een theologisch boek? Mag je als christen (in de genadetijd die je gegeven wordt) een gewoon leesboek lezen?

Wat denken jullie hiervan? Hoe vullen jullie dit persoonlijk in?

Mvg, Schemerlichtje

[Tiberius]

Ik zou zeggen: houd mate in alle dingen.
Op zijn tijd een roman (uiteraard wel verantwoord), een andere keer een studieboek, een andere keer een stichtelijk boek.

Alleen maar romannetjes lezen of uitsluitend stichtelijke werkjes lijkt me niet goed; dan draaf je misschien een beetje door.

[Democritus]

Ik zou zeggen: houd mate in alle dingen.
Op zijn tijd een roman (uiteraard wel verantwoord), een andere keer een studieboek, een andere keer een stichtelijk boek.

Alleen maar romannetjes lezen of uitsluitend stichtelijke werkjes lijkt me niet goed; dan draaf je misschien een beetje door.

Met bovenstaande ben ik het wel eens.

Zoals als Ryle ook ergens schrijft (met eigen woorden): zorg dat je ook weet wat er op cultureel vlak in de samenleving speelt.

Wij zijn begonnen met het lezen van de institutie en dan valt het op hoe vaak Calvijn ook andere schrijvers (wel en niet theologisch) aanhaalt.

Maar gelukkig hebben we tegenwoordig ook de theologische thrillers / romans

[Lourens]

Ik verzamel nu Ebook voor mijn Ereader.

Ik lees eigenlijk alfabetisch op titel.
Zo gaan verschillende schrijvers door elkaar heen en heel snel bepaal ik of ik door ga of het boek meteen delete en op mijn black list zet.

Ik wil zelf nog even zien of ik mijn bijbelstudieboeken gemakkelijk zelf kan scannen en tot ebook kan maken.

[Mara]

De zondagavond houd ik voor de kerkelijke lectuur in 1e instantie (Wekker, BhP enz) als ik die uit heb en we doen verder geen gezinsspel pa ik steevast een boek. Of uit de bib, of uit mijn boekenkast.
En dat zijn echt niet allemaal christelijke boeken.
Als er in gevloekt wordt of het is te smerig voor woorden, leg ik het weg en maak er een aantekening van.
Ik ken natuurlijk de uitdrukking wel, dat je eigenlijk altijd bezig moet zijn met het a.s. Koninkrijk.
Maar het leven trekt ook, in al zijn facetten.
Volgens mij mogen we in beperkte mate ook genieten van aardse dingen, als we ons hart er maar niet op zetten.
Van huis uit werd ik altijd gewaarschuwd door mijn moeder, altijd werd het stempel er op gezet of ik er kon verblijven en daar de HEERE kon ontmoeten.
Nou vaak niet nee.
Dus zodoende werd eigenlijk alle plezier eruitgehaald.
Strand.... feestjes.....pretpark....
Mijn man had dat van huis uit helemaal niet, de kinderen van nu beleven dat niet meer zo, dus met gezinsuitjes ben ik eigenlijk degene die het minst ervan geniet.
Zet overal en altijd mijn kanttekening. (inwendig) Dat is dus niet leuk.

[Jongere]

Vanuit het topic 'wat lezen we?' even deze vraag naar boven gehaald...

Als je wilt gaan lezen en de keuze niet kan maken, wat kies je dan? Een "gewoon" leesboek of een theologisch boek? Mag je als christen (in de genadetijd die je gegeven wordt) een gewoon leesboek lezen?

Wat denken jullie hiervan? Hoe vullen jullie dit persoonlijk in?

Mvg, Schemerlichtje

Ik weet niet of je vraag helemaal duidelijk is.

Als christen (van Christus) kun je bezig zijn met de vraag hoe je leven tot eer van God moet zijn.
Genadetijd klinkt voor mij alsof het gaat over onbekeerden. Dan is je leven niet tot eer van God. Ik vind het moeilijk daar iets over te zeggen. Ik denk dat dan de vraag 'mag ik in deze tijd een boek lezen' niet op zijn plaats is. Omdat de bekering geen uitstel kan hebben. Er is dan bijv. geen percentage tijd te stellen dat je stichtelijke lectuur moet lezen en de rest van de tijd is 'voor jou'. Denken over verantwoorde tijdsbesteding zònder God kan niet aan de orde zijn.

Als het gaat om mensen die de Heere hebben leren kennen, ben ik het met Tiberius eens. Zij zijn vrij en mogen zo ook lezen. Wel denk ik dat veel van hen véél te weinig over God lezen. Het is geen goed teken als je liever 'ontspanning' leest dan boeken die op God gericht zijn.
Wel denk ik dat we ons altijd bewust moeten zijn van het feit dat we in Gods schepping leven. Daar hebben we nooit 'vakantie van'. Ik denk dat het niet goed is om het als ontspanning te zien om een volkomen neutrale roman te lezen. Rom. 12:2 is in dit verband heel belangrijk! We moeten worden veranderd (een proces) en daar moet alles wat we doen aan bijdragen.
Zelf merk ik dat ik weinig behoefte heb om iets 'neutraals' te lezen, ik geloof ook niet in neutrale literatuur. Ik lees veel theologie, maar daarnaast graag christelijke literatuur (als Nijenhuis). Helaas is dat laatste er weinig. Daarnaast lees ik, met de reden die Democritus noemt, ook dingen die niet christelijk zijn maar wel een beeld geven van hoe er wordt gedacht (denk aan boeken van Hermans). Maar die boeken lees ik 'met mate'. Ik heb er een hekel aan om te lezen als tijdverdrijf, al mijn lezen moet wel een doel hebben. Een gemiddelde roman zal ongetwijfeld wel ergens een boodschapje hebben, maar dat vind ik echt de tijd niet waard. Zeker omdat ik weet dat er dan veel meer keuzes zijn naast "een gewoon leesboek". Van iets als Nijenhuis, Dostojewski, etc. leer je erg veel en ben je ook bezig met het christelijk geloof terwijl je literatuur leest. Ik ben er veel meer van overtuigd te moeten leren om te genieten van het lezen wat bijdraagt aan Rom. 12:2.
Met dat doel wil ik graag altijd lezen. Gelukkig ervaar ik het niet zo dat ik zou moeten ontspannen van geestelijke boeken, die boeken zelf lezen als ontspanning. Het is meer zo dat ik me ervan bewust ben ook eens andere dingen te moeten lezen om te weten wat er speelt in de samenleving, etc., zoals Democritus zegt.

[Rambam]

Zelf merk ik dat ik weinig behoefte heb om iets 'neutraals' te lezen, ik geloof ook niet in neutrale literatuur.

Dat bestaat ook niet.

Ik lees veel theologie, maar daarnaast graag christelijke literatuur (als Nijenhuis). Helaas is dat laatste er weinig. Daarnaast lees ik, met de reden die Democritus noemt, ook dingen die niet christelijk zijn maar wel een beeld geven van hoe er wordt gedacht (denk aan boeken van Hermans). Maar die boeken lees ik 'met mate'. Ik heb er een hekel aan om te lezen als tijdverdrijf, al mijn lezen moet wel een doel hebben. Een gemiddelde roman zal ongetwijfeld wel ergens een boodschapje hebben, maar dat vind ik echt de tijd niet waard. Zeker omdat ik weet dat er dan veel meer keuzes zijn naast "een gewoon leesboek". Van iets als Nijenhuis, Dostojewski, etc. leer je erg veel en ben je ook bezig met het christelijk geloof terwijl je literatuur leest.

Wat noem jij dan specifiek christelijk in het werk van Dostojevski? En wat leer je ervan? En Nijenhuis, is dat niet gewoon lectuur, door christenen aangemerkt als literatuur om het gebrek aan goede christelijke schrijvers enigszins te doen. vergeten?

Het is meer zo dat ik me ervan bewust ben ook eens andere dingen te moeten lezen om te weten wat er speelt in de samenleving, etc., zoals Democritus zegt.

Je richt je wel op de klassiekers (Hermans) binnen de Nederlandse literatuur. Als je wilt weten wat de jeugd vindt en ervaart moet je Wolkers, Kluun, Giphart, Van Roijen, etc. lezen.

[Jongere]

Wat noem jij dan specifiek christelijk in het werk van Dostojevski? En wat leer je ervan? En Nijenhuis, is dat niet gewoon lectuur, door christenen aangemerkt als literatuur om het gebrek aan goede christelijke schrijvers enigszins te doen. vergeten?

Ik noem dat geen christelijke literatuur (Dostojevski). Ik zeg dat als je dit leest, je altijd met thema's in aanraking komt die aan het christelijk geloof raken. Dat maakt het voor mij meer waardevol om te lezen dan een vrij inhoudsloze roman.
Je vraag over Nijenhuis, is het de bedoeling dat ik die beantwoord of is het jouw mening? Ik ben het er in ieder geval niet mee eens. Ik heb geen zin om aan een lange discussie te beginnen met de vraag wat het nu wel of niet is, maar ben wel benieuwd waarom jij het zo laag waardeert.

Je richt je wel op de klassiekers (Hermans) binnen de Nederlandse literatuur. Als je wilt weten wat de jeugd vindt en ervaart moet je Wolkers, Kluun, Giphart, Van Roijen, etc. lezen.

Zoals gezegd lees ik dit soort dingen echt met mate. Wolkers weet ik genoeg van om die niet meer te lezen. Overigens is Hermans gewoon van dezelfde generatie als Wolkers hoor, hij is alleen eerder overleden. Waarom ik specifiek Hermans noem, is omdat bij hem heel duidelijk het levensgevoel een rol speelt in zijn boeken. Dat waardeer ik weer anders dan zoiets als wat Kluun schreef.
Ik heb een tijdje geleden veel van dit soort "literatuur" gelezen. Veel ervan zou ik niemand aanraden. "Op de hoogte komen van wat men denkt" is voor mij niet genoeg reden om troep te gaan lezen.

[learsi]

Ben meestal wel in 2/3 thelogiese boeken bezig. Psychologie en boeken m.b.t. onderwerpen die me aangereikt worden door de gesprekken met andere mensen((gelovig of ongelovig) horen er ook bij. Een van mijn schoonzoons is bijv Oosters Orthodox, een godsdienst met veel iconografie. Daar lees ik dan gewoon een paar boeken over, van met name voorstanders. Vorig jaar ben ik begonnen met een boek van Chaim Potok, omdat het een Jood is en je zo wat Joods leven (ook door de geschiedenis heen) opsnuift. Ik heb nu ong. 6 boeken van hem gelezen.Goede schrijver. Die koop ik voor niks bij kringlopen(verdien niet zo veel) Onwijs goedkoop. Vaak onder een euro. Dit jaar een boek van Isaac Basjelev Singer gelezen, ook een Jood. Intrigrerende schrijver(Nobelprijs literatuur). Heb ik nu ook reeds 3 romans van gelezen. Ook Joods leven. Ik lees eigenlijk altijd wel. Heb zelfs een boek in de auto liggen, zodat ik wat kan lezen als de vrouw nog wat moet zoeken. Vaak lees ik ook nog in de schaftkeet(ben onderhoudsschilder). Wat ik lees heeft op een of andere wijze toch altijd wel een betrekking op Het Leven. Laatst eens een andere Joodse schrijver geprobeerd. Zo grof. In de kliko dus.
Meestal lees ik een aantal theologiese boeken over een onderwerp. Kom eens per 3 maanden bij Den Hertog in Houten om 2e hands en nieuwe boeken te zoeken die ik wel zou willen lezen of voor later in de kast zet.
Ben nu sinds kort ook engelse theol. boeken aan het lezen. Een paar van Jonathan Edwards en een boek over hoe te preken. Binnenkort begin ik aan mijn eerste Dostojevski (de gebroedres Kara.) Ben benieuwd. In het verleden kwam ik nog wel eens dominees tgen die Dosto. aanhaalden in hun preken. Nooit iets van begrepen. Misschien kom ik er nu achter. Door dat schilderen zit ik wel eens s'winters in de WW en heb ik veel tijd om te lezen en delen uit het Woord te bestuderen.

h.g. Learsi

[Fjodor]

Wat noem jij dan specifiek christelijk in het werk van Dostojevski? En wat leer je ervan? En Nijenhuis, is dat niet gewoon lectuur, door christenen aangemerkt als literatuur om het gebrek aan goede christelijke schrijvers enigszins te doen. vergeten?

Ik noem dat geen christelijke literatuur (Dostojevski). Ik zeg dat als je dit leest, je altijd met thema's in aanraking komt die aan het christelijk geloof raken. Dat maakt het voor mij meer waardevol om te lezen dan een vrij inhoudsloze roman.

Ik weet ook niet of je Dostojevski's werken christelijke literatuur mag noemen. Maar dat er veel christelijke elementen inzitten is zonder meer waar. Hij peilt de donkere afgronden van het menselijke hart en stelt die ten toon. En dan niet enkel over wat voor slechte dingen een mens wel niet kan doen, maar meer nog hoe het kan verkeren met mensen, hoe mensen gedrongen kunnen worden om dit of dat te doen.
Daartegenover stelt hij dan heel vaak het licht aan de hand van een persoon die Christus kent en zijn licht weerspiegelt. En dit gaat niet zelden gepaard met karakteristieke psychologische en filosofische passages.
We moeten wel opmerking dat de notie van een rechtvaardigmaking bij Dostojevski haast ontbreekt. Hij handelt wel over een heiligmaking (hoewel hij dat woord zelf niet gebruikt).
Wat mij betreft zo ongeveer de mooiste literatuur die ik ken.

[learsi]

@ Fjodor...............wel eens wat van Chaim Potok gelezen?

[Fjodor]

@ Fjodor...............wel eens wat van Chaim Potok gelezen?

Ja, iemand gaf mij eens Davita's harp te lezen. Ik heb er met genoegen in gelezen, maar het raakte mij in het niet zo diep als Dostojevski dat wel kan.

[JolandaOudshoorn]

Na al die lovende verhalen heb ik zonet uit de bieb meegenomen: Dostojewski; misdaad en straf.
Ik ben benieuwd.

[Fjodor]

Na al die lovende verhalen heb ik zonet uit de bieb meegenomen: Dostojewski; misdaad en straf.
Ik ben benieuwd.

Het is lang geleden dat ik die gelezen heb, dus ik weet het niet zo goed meer, maar ik vond 'em niet zo goed als je vaak hoort..
Persoonlijk vond ik De Gebroeders Karamazov verreweg het best, en het meest diepgaand.

[JolandaOudshoorn]

Na al die lovende verhalen heb ik zonet uit de bieb meegenomen: Dostojewski; misdaad en straf.
Ik ben benieuwd.

Het is lang geleden dat ik die gelezen heb, dus ik weet het niet zo goed meer, maar ik vond 'em niet zo goed als je vaak hoort..
Persoonlijk vond ik De Gebroeders Karamazov verreweg het best, en het meest diepgaand.

Als deze mij bevalt, zal ik de gebroeders karamazov ook eens halen.