Enige tijd geleden ben ik naar Zweden verhuisd en hier bezoek ik dus ook kerkelijke gemeentes. Voornamelijk die met (gedeeltelijk) Engelstalige diensten, omdat ik het Zweeds nog niet op echt spreekniveau kan volgen en omdat er hier nu eenmaal geen Nederlandstalige diensten zijn

Ik ben ook enkele keren naar een charismatisch evangelische gemeente geweest. Voor zover ik het heb meegemaakt beperken de vreemde tongen zich tot Zweeds (en is er een uitlegger bij om het naar het Engels over te zetten), maar bij sommige dingen gaan toch mijn wenkbrouwen omhoog. Het is wat chaotisch, mijn bril werd tijdens het zingen een keer bijna van mijn hoofd geslagen doordat de vrouw naast me haar handen plotseling in de lucht stak. De visie op de doop is niet de mijne (en naar ik meen ook niet de Bijbelse). Vooral bij de liederen proef je nog wel eens een overwinningschristendom (In Gods kracht gaan we de wereld veranderen, we staan op Zijn beloften, maar de echte plaats voor verdrukking lijkt er niet meer te zijn).

Aan de andere kant zie ik hier ook heel bijzondere dingen. Een vrouw uit mongolie zet een soort alpha-cursus op voor de mongoolse gemeenschap in Stockholm. Anderhalve week terug werden er vijf van deze mongoolse Zweden gedoopt, zij hadden voordat ze naar Zweden kwamen eigenlijk nooit echt met het evangelie te maken gehad. Ook zijn er nu zijn 50 mensen uit Mongolie die Zondags naar de gemeente komen (deels om echt de dienst bij te wonen en deels om onderwijs te krijgen in het mongools, voor hen voor wie Engels en Zweeds beide nog moeilijk is). Ik weet niet hoeveel Mongolen er in Zweden zijn, maar 50 klinkt als een groot deel.

De preken zijn over het algemeen erg Bijbel gericht. Men pakt een Bijbelgedeelte en gaat het vers voor vers behandelen en toepassen. Daarbij worden geen zware punten uit de weg gegaan, de eerste keer dat ik er was ging het over de heiligheid van God en werd nog al gewaarschuwd tegen de "God is my boyfriend" visie. In de gemeente zie je ook veel aandacht voor gebed en bijbellezen. Vanuit celgroepen wordt hier meer aandacht aan besteed. Ook is men praktisch in hoe Christen te zijn, met zorg voor de daklozen (het is op het moment nogal koud in Stockholm) en de koffietafels waar op straat aan mensen over het evangelie vertleld kan worden.

Kortom ik heb het idee dat God in die gemeente zijn zegen geeft. Zo vaak zie ik het niet gebeuren in de reformatorische kerken dat grote groepen mensen vanuit de wereld binnenkomen en dat op zo'n grote schaal naar buiten getreden wordt. (Het gebeurt wel en daar ben ik ook dankbaar voor). In hoeverre moet je dit meenemen bij het verder denken over je eigen visie op bijvoorbeeld de doop of kerk zijn?

Houdt mij ook bezig.
Het valt me op dat mensen die in het buitenland werkten of er veelvuldig komen vroeg of laat kerkverlaters worden, als je tenminste de GG voor het middelpunt van de wereld houdt. Dit is inclusief de meeste teruggekeerde ZGG-werkers.

refo schreef:Houdt mij ook bezig.
Het valt me op dat mensen die in het buitenland werkten of er veelvuldig komen vroeg of laat kerkverlaters worden, als je tenminste de GG voor het middelpunt van de wereld houdt. Dit is inclusief de meeste teruggekeerde ZGG-werkers.

Misschien valt een enkeling op en blijft het grootste deel gewoon bij zijn/haar gemeente. (Tenzij je dit echt met cijfers kan onderbouwen). In andere kerken speelt dat helemaal niet (tenminste in de gemeenten waar mensen zijn uitgezonden)

Er zijn er inderdaad 2 overgegaan. Of dat dat de meeste waren, weet ik niet.

De vraag blijft natuurlijk wel: Waarom dragen veel kerken in de gereformeerde gezindte nauwelijks vrucht, zeker als het gaat om aanwas van buitenaf, terwijl het andere kerken wél lukt. Ja, kerken die in de leer nog minder zuiver zijn ook...

ik denk dat God zich niet laat beperken tot een bepaald dienstverband. Waar Hij werkt daar werkt hij onwederstandelijk. Dwalingen zijn menselijk en zullen overal en altijd de kop op blijven steken. Geen enkel kerkverband zal daaraan ontkomen. Simpelweg omdat we in een gevallen schepping leven en we allemaal een verdorven natuur omdragen. Daarom blijft gebed 'leidt ons niet in verzoeking maar verlos ons van de boze' iedere dag noodzakelijk.

Ik hoop van harte dat de Heere ook in jouw leven wil (door)werken. Hij blijft dezelfde ook in Stockholm.

Het is wel goed om te zien dat God niet alleen in onze stroming aan het werk ik. Veel mensen denken dat... zitten zo vast in hun kerkcultuur dat ze denken dat God vooral daar werkt en in andere kerken niet of veel minder. Met soms zelfs een hooghartige toon verheft men zichzelf boven de rest, sommigen gaan daarin zelfs zo ver dat ze zeggen: Als je geen lid bent van mijn kerk of een kerk die daar dicht bij in de buurt zit, kan je beter helemaal geen lid van een kerk zijn.

Ik werk zelf in een interkerkelijke organisatie met gereformeerden, baptisten, evangelischen, pinksterchristenen enzovoorts en heb wel geleerd dat God niet in onze menselijke hokjes en vakjes te vangen is. Ik hoor zoveel over hoe God werkt in mensen, wat Hij allemaal doet... ook in kerken met een andere doopvisie, waar de leer wat anders is enz.

memento schreef:De vraag blijft natuurlijk wel: Waarom dragen veel kerken in de gereformeerde gezindte nauwelijks vrucht, zeker als het gaat om aanwas van buitenaf, terwijl het andere kerken wél lukt. Ja, kerken die in de leer nog minder zuiver zijn ook...

Misschien omdat we juist erg theoretisch zijn ingesteld in plaats van praktisch, en leer dan wel oke mag zijn, maar leven dat niet is... we daarin misschien ook wel te individualistisch zijn... en egoistisch? Waar van Assisi zei: "Preach the gospel, if neccessary use words" zijn wij vaak wat meer van "preach the gospel with words".

memento schreef:De vraag blijft natuurlijk wel: Waarom dragen veel kerken in de gereformeerde gezindte nauwelijks vrucht, zeker als het gaat om aanwas van buitenaf, terwijl het andere kerken wél lukt. Ja, kerken die in de leer nog minder zuiver zijn ook...

Is natuurlijk wel de vraag wat wij "vrucht" noemen, is dat groei in leden aantallen??
Het gaat altijd goed met Gods Kerk op aarde die groeit tot de laatste dag.
Verder denk ik dat de kerken in het algemeen (gereformeerd of evangelisch) in het westen niet wervend zijn omdat
wij veel te veel wereldgelijkvormig zijn geworden.
Ook evangelische gemeenten krijgen bijna geen aanwas van buiten maar uit andere kerken.

huisman schreef:Verder denk ik dat de kerken in het algemeen (gereformeerd of evangelisch) in het westen niet wervend zijn omdat wij veel te veel wereldgelijkvormig zijn geworden.

Ik denk dat het zowel wereldgelijkvormigheid áls wereldvreemdheid is, wat de oorzaak is. Hebben wij vrienden buiten onze zuil? En: durven wij te praten over wat voor ons belangrijk is? Een ongelovige collega heeft geen moeite met praten over de laatste voetbalwedstrijd, maar durven wij te praten over hoe mooi we die laatste preek vonden?

Ik denk dat het probleem is dat wereld en kerk gescheiden wordt. Aan de ene kant leven we in de beschermde zuil, aan de andere kant in de wereld. Geloof is voor de zuil, "gewoon doen" voor de wereld. Wat merkt de wereld aan ons, dat wij christen zijn? En dan bedoel ik niet: merken ze dat we allerlei dingen niet mogen, en andere dingen moeten, maar merken ze dat ons hele leven anders is?

Ook evangelische gemeenten krijgen bijna geen aanwas van buiten maar uit andere kerken.

Ze doen er wel veel meer moeite voor... Zeker als het gaat om het christen-zijn richting de zwakken in de samenleving.

huisman schreef:

memento schreef:De vraag blijft natuurlijk wel: Waarom dragen veel kerken in de gereformeerde gezindte nauwelijks vrucht, zeker als het gaat om aanwas van buitenaf, terwijl het andere kerken wél lukt. Ja, kerken die in de leer nog minder zuiver zijn ook...

Is natuurlijk wel de vraag wat wij "vrucht" noemen, is dat groei in leden aantallen??
Het gaat altijd goed met Gods Kerk op aarde die groeit tot de laatste dag.
Verder denk ik dat de kerken in het algemeen (gereformeerd of evangelisch) in het westen niet wervend zijn omdat
wij veel te veel wereldgelijkvormig zijn geworden.
Ook evangelische gemeenten krijgen bijna geen aanwas van buiten maar uit andere kerken.

Hm, dit groei is echt niet alleen uit andere kerkverbanden... Dat zijn er wel veel, maar als je kijkt naar het aantal mensen dat van buitenaf zich bij kerken aansluit ligt dat ook veel hoger. Je beweert dat dat aan wereldgelijkvormigheid ligt, maar ik denk niet dat dat het punt is. De meeste mensen zullen rechtse kerken toch als minder wereldgelijkvormig typeren (en vaak zelfs als wereldvreemd in taal, gebruiken etc.) en toch komen ook daar, of misschien wel juist daar, maar heel weinig mensen van buitenaf bij de kerk.

En natuurlijk is "vrucht" veel meer dan alleen ledengroei, maar volgens mij mogen we het er wel onder scharen.

Laten we wel proberen ons met name te richten op de kern van de vraag die parsifal opwerpt.

Ik vind die vraag niet helemaal duidelijk. kan die nog even toegelicht worden?

Het voornaamste punt is dat ik vrucht zie in de gemeente (groei in aantal, ook vanuit de wereld; groei in betrokkenheid op gebed en bijbellezen), maar dat ik op sommige (een minderheid) punten mijn vraagtekens heb bij wat geleerd wordt. Is dit een reden om mijn bestaande visie op deze punten opnieuw te overwegen?
Of misschien te zeggen dat deze punten niet belangrijk genoeg zijn om mee te nemen in een keuze voor een gemeente?

parsifal schreef:Het voornaamste punt is dat ik vrucht zie in de gemeente (groei in aantal, ook vanuit de wereld; groei in betrokkenheid op gebed en bijbellezen), maar dat ik op sommige (een minderheid) punten mijn vraagtekens heb bij wat geleerd wordt. Is dit een reden om mijn bestaande visie op deze punten opnieuw te overwegen?
Of misschien te zeggen dat deze punten niet belangrijk genoeg zijn om mee te nemen in een keuze voor een gemeente?

Ik zou zeggen: Je moet je visie niet herzien, anders dan op grond van de Schrift. Geloof je op grond van de Schrift dat er bepaalde punten zijn die verkeerd zijn in die gemeente, dan heb je een schone taak om dat daar onder de aandacht te brengen.

Voorderest: Het belangrijkste voor de keuze van een gemeente is de rechte bediening van het woord. Je geeft aan dat dit Schrift-getrouw gebeurt, zelfs tekst-voor-tekst. Als daarnaast de gemeente ook leeft, moet je m.i. een goede reden hebben om daar NIET te willen kerken.