betreft de ernst, de ongeneselijkheid, en de dodelijkheid van deze ziekte.
Ja, ik, Rens, heb dus sinds 1999 COPD, en ben inmiddels in de allerlaatste fase van deze slopende ziekte aanbeland............
Dit is een appél aan een ieder die de uitleg van een COPD patient over zijn/haar ziek-
te met een schouderophalen afdoet, alsjeblieft luister naar hem/haar als zij proberen
uit te leggen, dat ze ongeneselijk ziek zijn, dat ze steeds verder achteruit gaan, en
uiteindelijk direkt of indirekt aan deze ziekte overlijden, COPD is inmiddels doodsoor-
zaak nr 3 in Nederland.
Als bij iemand COPD wordt gediagnostiseerd, dan stort je wereld op dat moment vol-
komen in elkaar, en wordt je leven letterlijk op een hoop gegooid, en zul je uit de
puinhopen een nieuw leven moeten opbouwen, maar nu met COPD.
En dat beste bui-
tenstaander valt niet mee, en daarvoor moet je diep respect hebben.
Wij geven direkt toe, dat het moeilijk te begrijpen is, want je ziet niet wat er met de
patient aan de hand is, de verwoesting in zijn/haar longen is immers niet zichtbaar.
Zien we iemand in een rolstoel zonder benen, misvormd of misgroeid dan zien we iets
wat tastbaar is en wat we kunnen begrijpen, en is ons medeleven daar, maar dat is
bij COPD niet zo terwijl hij/zij wel zeker invalide is.
Nu we dit weten, moet je ook weten, dat het stoppen met roken, of het niet meer in
ademen van schadelijke stoffen de ziekte niet stopt, nee het is onomkeerbaar.
De oorzaak daarvan is, dat de kapotte longblaasjes een stof afscheiden, die de nog
gezonde longblaasjes steeds opnieuw aantasten, daardoor ongeneselijk.
Ook onze luchtwegen zijn zeer gevoelig door de chronische bronchitusch, die bij de
ziekte hoort, en ons zeer gevoelig maakt voor extreme geuren, zoals parfum, after-
shave, kookluchtjes en wat dies meer zij.
Dergelijke geuren kunnen de oorzaak zijn van extreme benauwdheid van de patient,
hou daar dus rekening mee als je bij iemand met COPD bent.
Houd ook rekening met het feit, dat iemand met COPD een heel ander mens is gewor-
den, dan voor zijn/haar ziekte hun wereld is totaal op zijn kop gezet, en dat heeft zijn
impact.
De grootste oorzaak hiervan is, dat hij/zij niet meer kan wat vroeger wel kon en dat
roept frusstraties op, en als van de buitenwereld ondanks het steeds maar weer uit-
leggen, geen begrip wordt ondervonden, kan dat leiden tot ergenis bij de patient.
Als je op bezoek bent bij iemand met COPD, en je krijgt het verzoek om niet te roken,
respecteer dat dan wil je dat niet ga dan weg en blijf weg.
Wij als COPDer weten dat we door onze ziekte vrienden verliezen, maar we zijn daar
niet rouwig om, want dat zijn nooit echte vrienden geweest.
Als je als niet COPDer eens zou begrijpen hoe erg het voor ons is om niet begrepen te worden,
dan hoop ik dat je dit artikel wilt gebruiken, om ook anderen er van te overtuigen, hoe
ernstig ziek wij zijn.
Toch proberen we een zo normaal mogelijk leven te leiden, en ook dat wordt vaak
verkeerd begrepen.
Hartelijk dank voor de aandacht, en hopelijk tot meer begrip voor onze ziekte.
Tip: wil je héél even aan den lijve ondervinden wat ik/wij dag in dag uit voelen qua benauwdheid, neem dan een gewoon simpel rietje, geen dik buig-rietje, knijp je neus dicht en probeer dan maar eens twee minuten adem te halen door dat dunne rietje..........BINGO, dát voelen wij dus bijna 24 uur per dag door!!
Ik weet nog héél goed wat m'n eerste reactie was, toen m'n toenmalige LA in Haarlem mij de einduitslag van uitgebreide onderzoeken gaf "U heeft onomstotelijk vaststaand COPD-longemfyseem in een agressieve vorm"................IS DÁT ÁLLES???????? riep ik uit......(het vermoeden vooraf bestond dat ik longkanker had namelijk)..............."U komt er nog wel achter wat het betekent om longemfyseem van dit type te hebben" zei hij............en dát klopt wel.............inmiddels is vast komen te staan dat de COPD bij mij in de allerlaatste fase is, en dat in de komende 2 á 3 jaar de vraag zeer legitiem is: wat geeft het het eerst op, het hart of de longen...........
Súpervrolijk............wát er ook gebeurd............., ik heb nog immer immense LOL in m'n leven, ook al kom ik soms eens heel somber over..........ik voel mij een gezegend mensenkind, gelauterd door het leven, maar met een onverzettelijk wil om zoveel mogelijk uit het leven te peuren wat er in zit........kortom:
Rens..........
