Canadese premier stuurt parlement naar huis
05-12-2008 11:54 | Buitenlandredactie
De politieke crisis in Canada verdiept zich. Donderdag werden de werkzaamheden van het parlement tot 26 januari opgeschort, op verzoek van premier Stephen Harper.
OTTAWA - De politieke crisis in Canada verdiept zich. Donderdag werden de werkzaamheden van het parlement tot 26 januari opgeschort, op verzoek van premier Stephen Harper.
Harpers Conservatieve Partij won in oktober nog vervroegde verkiezingen, maar haalde net niet de vurig gewenste meerderheid. Nu vecht hij voor het overleven van zijn zeven weken oude minderheidsregering.
De crisis brak vorige week uit toen de regering voorstelde flink in de subsidies aan politieke partijen te snijden. De maatregel zou vooral de oppositie hard treffen. Een ander omstreden voorstel was ambtenaren het stakingsrecht te ontnemen. Beide plannen zijn inmiddels van tafel. Ook is de oppositie ontevreden over de stappen die de regering wil nemen om de financiële crisis te lijf te gaan.
Zijn tegenstanders hebben al gezegd dat Harper uitstel van executie zoekt. Als het parlement wordt geschorst, dan zal de oppositie eind januari direct weer een motie van wantrouwen indienen.
Gouverneur-generaal Michaëlle Jean, de vertegenwoordiger van het officiële staatshoofd van Canada, de Britse koningin Elizabeth, stemde desondanks in met het verzoek van Harper om het parlement te schorsen. Harper wil op 27 januari een nieuwe begroting presenteren.
Tot die tijd hoopt hij met alle partijen gesprekken te voeren om samen oplossingen te vinden voor de economische problemen van Canada. Volgens Harper zijn alle partijen samen verantwoordelijk voor de crisis.
De oppositie denkt daar anders over. Zij wil af van Harper en de kans dat de partijen nu nader tot elkaar komen, lijkt klein. „We kunnen hem niet vertrouwen”, oordeelde leider Jack Layton van de Nieuwe Democraten hard over Harper. „Dit is een trieste dag.”
Alleen mogelijk in Canada
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Alleen mogelijk in Canada
http://www.refdag.nl/artikel/1378017/Ca ... +huis.html
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Re: Alleen mogelijk in Canada
Is zoiets alleen mogelijk in Canada?
Toegegeven, dat de coalitie volgens de regels van de democratie speelden - maar dat deed Hitler ook, om aan de macht te komen.
Het erdee heeft het hele verhaal niet in de krant staan.
Stephane Dion verloor de verkiezing, en gelijk daarna zocht zijn eigen partij, de Liberals, naar een nieuwe leider, omdat ze genoeg van hem hadden. Harper won een minderheid.
Nog voor de verkiezing over was, gingen de NDP (socialisten) met de Liberals en scheurmaker partij 'Bloc Quebec' (voor een aparte Quebec sovereiniteit) aan het gesprek om mogelijk een 'coup d'etat' uit te voeren, en de mogelijke minderheidsregering te beeindigen. Harper won de verkiezing, 12 te kort voor een meerderheid.
Toen begon de coalitie af te wachten, tot het juiste moment. De regering zat nog nauwelijks, maar de troonrede werd geaccepteerd. Volgde het gebruikelijke November 'Economic Statement', waarin vermeld werd dat er een vervroegde staatsbegroting komen zou, in January, in plaats van eind februari, zoals gebruikelijk is, om met de economische krisis te handelen. Verder werd de subsidie aan politieke partijen (alle) gestopt. En een aantal politieke 'perks'. En dit was de druppel die die emmer over deed lopen voor de coalitie. En het moment waar ze op zaten te wachten. Terstond dienden ze een motie van wantrouwen in. Stephen Harper was ze te vlug af, won wat tijd, en diende een verzoek in bij de Governor General om de zitting te onderbreken, totdat ze in januari met de begroting komen. Welk verzoek hij won.
Zien we een coalitie die de regering wilde vormen, met als hoofd een leider die niet meer eens door eigen partij geduld werd. Haar poging faalde, en Dion staat nu vervroegd op straat (hij zou oorspronkelijk tot mei interim-leader zijn). Zijn mogelijke plaatsvervangers, Ignatief en Rae zijn nu aan de strijd wie nieuwe leider worden zal, maar ze zijn het nog niet eens over hoe die leider verkozen moet worden, of door de zittende leden van de partij in parlement, of, zoals gebruikelijk is, door een stemming van de hele partij...
Toegegeven, dat de coalitie volgens de regels van de democratie speelden - maar dat deed Hitler ook, om aan de macht te komen.
Het erdee heeft het hele verhaal niet in de krant staan.
Stephane Dion verloor de verkiezing, en gelijk daarna zocht zijn eigen partij, de Liberals, naar een nieuwe leider, omdat ze genoeg van hem hadden. Harper won een minderheid.
Nog voor de verkiezing over was, gingen de NDP (socialisten) met de Liberals en scheurmaker partij 'Bloc Quebec' (voor een aparte Quebec sovereiniteit) aan het gesprek om mogelijk een 'coup d'etat' uit te voeren, en de mogelijke minderheidsregering te beeindigen. Harper won de verkiezing, 12 te kort voor een meerderheid.
Toen begon de coalitie af te wachten, tot het juiste moment. De regering zat nog nauwelijks, maar de troonrede werd geaccepteerd. Volgde het gebruikelijke November 'Economic Statement', waarin vermeld werd dat er een vervroegde staatsbegroting komen zou, in January, in plaats van eind februari, zoals gebruikelijk is, om met de economische krisis te handelen. Verder werd de subsidie aan politieke partijen (alle) gestopt. En een aantal politieke 'perks'. En dit was de druppel die die emmer over deed lopen voor de coalitie. En het moment waar ze op zaten te wachten. Terstond dienden ze een motie van wantrouwen in. Stephen Harper was ze te vlug af, won wat tijd, en diende een verzoek in bij de Governor General om de zitting te onderbreken, totdat ze in januari met de begroting komen. Welk verzoek hij won.
Zien we een coalitie die de regering wilde vormen, met als hoofd een leider die niet meer eens door eigen partij geduld werd. Haar poging faalde, en Dion staat nu vervroegd op straat (hij zou oorspronkelijk tot mei interim-leader zijn). Zijn mogelijke plaatsvervangers, Ignatief en Rae zijn nu aan de strijd wie nieuwe leider worden zal, maar ze zijn het nog niet eens over hoe die leider verkozen moet worden, of door de zittende leden van de partij in parlement, of, zoals gebruikelijk is, door een stemming van de hele partij...
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Re: Alleen mogelijk in Canada
http://www.nationalpost.com/news/story.html?id=1049552
It eluded him as leader, but Stéphane Dion finally united his party behind him. Unfortunately, they were unanimously behind him to deliver an immediate punting.
Voted to a historic Liberal low by the electorate in October, shoved out by his party executive a week later and about to be tossed overboard by a mutiny of his own MPs, Mr. Dion offered to quit the Liberal leadership six months earlier than planned Monday, the very day he had plotted to become de facto prime minister as leader of a government-toppling coalition.
All Mr. Dion needs now is to be bitten by his dog, Kyoto, to become the most chronically rejected figure in Canadian politics. He will go down in history as Stephen Harper's dream rival and his own party's nightmare.
He devised a carbon-tax platform at odds with the oncoming recession's energy price collapse, bumbled a television interview at the worst possible moment of the election campaign and, in a final defining image of his hapless leadership, crafted a controversial coalition and produced an amateur-quality video to sell it in a television address, and then, for better or worse, missed the broadcast window.
Shakespeare could not make up a political figure enduring so many multiple tragedies in such short order.
Mr. Dion, an acclaimed Montreal academic, entered politics reluctantly in the 1990s to fight for national unity.
He was the author of the Clarity Act, which set strict rules for Quebec separation. He leaves as the failed Official Opposition leader of a country divided by the creation of his coalition and a party split between possible successors, a split that could become a bloodbath at a caucus get-together tomorrow.
He didn't face the music personally Monday, opting to mail in his letter of resignation. That's understandable, perhaps. He had already faced his media tormentors when he took some measure of responsibility for his election debacle and pledged to step aside after next May's leadership convention.
But his early departure sets the stage for Liberals to do the right thing the wrong way. They party will correct its 2006 leadership convention mistake by handing Michael Ignatieff the keys to Stornoway after a vote by 77 Liberal MPs and 58 partisan senators behind closed doors. Then they will burn the ballots and send a puff of white smoke over the Centre Block to celebrate the verdict.
OK, there won't be any white smoke, but you get the point of it being ridiculously secretive.
While these crazy times suggest an early leadership decision is desirable and a full delegated convention impossible, there has to be a way to have the membership validate the most important decision any political party makes.
Runner-up rival Bob Rae is already telegraphing he will react badly if denied a full leadership convention as guaranteed under the party's constitution. This is partly an all-about-me response, given Mr. Rae can't win a caucus-only vote, but it's also a valid concern if this party aims to stabilize quickly. Surely the Internet age can be harnessed for an e-mailed vote by all members over the next six weeks.
Failing that, the caucus vote would only sharpen a potent Conservative line of attack. Not only would a three-party coalition never envisioned by the electorate be demonized as undemocratic if it topples the duly elected government, but it would be led by someone crowned by stealth.
That dynamic might complicate Governor-General Michaëlle Jean's decision on granting the coalition a chance to govern if the government loses a confidence vote, forcing her to send Canadians into an unwelcome election instead.
In the meantime, the Stéphane Dion era is over in hours, if not days. Rarely far from disaster as leader, hindered by inept English communication skills and cursed by horrible timing for key policies, one could argue that ‘doing a Dion' should enter the Canadian political lexicon as a verb that means "snatching defeat from the jaws of potential victory."
Mr. Dion will leave a Liberal party grateful that he's gone without a formal push. The only people who will miss Mr. Dion are the Conservatives.
National Post
dmartin@nationalpost.com
It eluded him as leader, but Stéphane Dion finally united his party behind him. Unfortunately, they were unanimously behind him to deliver an immediate punting.
Voted to a historic Liberal low by the electorate in October, shoved out by his party executive a week later and about to be tossed overboard by a mutiny of his own MPs, Mr. Dion offered to quit the Liberal leadership six months earlier than planned Monday, the very day he had plotted to become de facto prime minister as leader of a government-toppling coalition.
All Mr. Dion needs now is to be bitten by his dog, Kyoto, to become the most chronically rejected figure in Canadian politics. He will go down in history as Stephen Harper's dream rival and his own party's nightmare.
He devised a carbon-tax platform at odds with the oncoming recession's energy price collapse, bumbled a television interview at the worst possible moment of the election campaign and, in a final defining image of his hapless leadership, crafted a controversial coalition and produced an amateur-quality video to sell it in a television address, and then, for better or worse, missed the broadcast window.
Shakespeare could not make up a political figure enduring so many multiple tragedies in such short order.
Mr. Dion, an acclaimed Montreal academic, entered politics reluctantly in the 1990s to fight for national unity.
He was the author of the Clarity Act, which set strict rules for Quebec separation. He leaves as the failed Official Opposition leader of a country divided by the creation of his coalition and a party split between possible successors, a split that could become a bloodbath at a caucus get-together tomorrow.
He didn't face the music personally Monday, opting to mail in his letter of resignation. That's understandable, perhaps. He had already faced his media tormentors when he took some measure of responsibility for his election debacle and pledged to step aside after next May's leadership convention.
But his early departure sets the stage for Liberals to do the right thing the wrong way. They party will correct its 2006 leadership convention mistake by handing Michael Ignatieff the keys to Stornoway after a vote by 77 Liberal MPs and 58 partisan senators behind closed doors. Then they will burn the ballots and send a puff of white smoke over the Centre Block to celebrate the verdict.
OK, there won't be any white smoke, but you get the point of it being ridiculously secretive.
While these crazy times suggest an early leadership decision is desirable and a full delegated convention impossible, there has to be a way to have the membership validate the most important decision any political party makes.
Runner-up rival Bob Rae is already telegraphing he will react badly if denied a full leadership convention as guaranteed under the party's constitution. This is partly an all-about-me response, given Mr. Rae can't win a caucus-only vote, but it's also a valid concern if this party aims to stabilize quickly. Surely the Internet age can be harnessed for an e-mailed vote by all members over the next six weeks.
Failing that, the caucus vote would only sharpen a potent Conservative line of attack. Not only would a three-party coalition never envisioned by the electorate be demonized as undemocratic if it topples the duly elected government, but it would be led by someone crowned by stealth.
That dynamic might complicate Governor-General Michaëlle Jean's decision on granting the coalition a chance to govern if the government loses a confidence vote, forcing her to send Canadians into an unwelcome election instead.
In the meantime, the Stéphane Dion era is over in hours, if not days. Rarely far from disaster as leader, hindered by inept English communication skills and cursed by horrible timing for key policies, one could argue that ‘doing a Dion' should enter the Canadian political lexicon as a verb that means "snatching defeat from the jaws of potential victory."
Mr. Dion will leave a Liberal party grateful that he's gone without a formal push. The only people who will miss Mr. Dion are the Conservatives.
National Post
dmartin@nationalpost.com
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.
-
Bert Mulder
- Berichten: 9087
- Lid geworden op: 28 aug 2006, 22:07
- Locatie: Grace URC Leduc Alberta Canada
- Contacteer:
Re: Alleen mogelijk in Canada
En toen was er nog maar 1:
http://www.cbc.ca/canada/story/2008/12/ ... erals.htmlRae dropping out of Liberal leadership race
Last Updated: Tuesday, December 9, 2008 | 11:45 AM ET Comments233Recommend226CBC News
Toronto MP Bob Rae will withdraw from the Liberal leadership race Tuesday, paving the way for rival Michael Ignatieff to serve as the party's next leader, two sources told CBC News.
Liberal MP Bob Rae, shown arriving at his Toronto office on Monday before speaking to reporters about the leadership selection process. (Chris Young/Canadian Press)Rae is scheduled to hold a news conference in Ottawa early Tuesday afternoon, when he is expected to make the announcement and reveal his reasons for the decision.
Rae has been under increasing pressure from inside his party to bow out of the leadership contest to replace Stéphane Dion. His departure leaves Ignatieff as the sole contender.
The only other candidate — New Brunswick MP Dominic LeBlanc — announced Monday he was ending his leadership campaign and throwing his support behind Ignatieff.
The party executive must now determine how to install Ignatieff in a way that meets with the approval of most party members.
The executive had decided Monday to widen the selection process to about 800 members, rather than leaving it in the hands of the caucus.
Rae had been adamantly against having a select few choose the leader, instead pushing for all rank-and-file Liberals to have a voice in the decision.
With Ignatieff poised to take the helm of the party, the Liberal-NDP coalition could get abandoned.
While Rae was a supporter of the coalition set up to topple Stephen Harper's minority Conservatives, Ignatieff has been cool to the pact.
Over the weekend, he summarized his position as "coalition if necessary, but not necessarily coalition," echoing Mackenzie King's fence-sitting position on conscription.
Mijn enige troost is, dat ik niet mijn, maar Jezus Christus eigen ben, Die voor mijn zonden betaald heeft, en zo bewaart, dat alles tot mijn zaligheid dienen moet; waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van eeuwig leven verzekert, en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.