Dat lieve zoete recht

[Oude Paden]

In andere topic valt deze term nogal eens in betrekking tot de leraars die sterk de nadruk legden op de bewuste vierschaarbeleving.

Bij mij rijst de vraag of dit nou wel zo'n goede uitdrukking is?
Ook al kan ik mee in de bevindelijke beleving van het vallen in de handen Gods, toch vind deze spreekwijze nauwlijks terug bij oudvaders!
Hoe kan het Goddelijke recht nu lief zijn?
Het toevallen van Gods recht betekend toch niet automatisch een lief krijgen van zijn verdoemenis?
Moet je het niet meer omschrijven als: Het waardig keuren dat we van God worden verstoten om onze zonden?
Er blijft bij Gods volk toch altijd de schreeuw omhoog: Wees mij genadig? Hoe valt zo'n gestalte te rijmen met een uitroep dat dat recht zo zoet is?

[memento]

Oude Paden, ik ben het helemaal met je eens.

Nu kan men de uitdrukking van "het zoete recht Gods" wel bezigen, maar laat het dan zijn in de zin van: "Hoe lief is mij Uw wet, ze is mijn betrachting de ganse dag"...

[Afgewezen]

Oude Paden, ik ben het helemaal met je eens.

Nu kan men de uitdrukking van "het zoete recht Gods" wel bezigen, maar laat het dan zijn in de zin van: "Hoe lief is mij Uw wet, ze is mijn betrachting de ganse dag"...

Nee, dat klopt niet. Dan heb je het over de heiligmaking. Buigen onder het recht vindt plaats bij de rechtvaardigmaking. Ja, klinkt muggenzifterig, maar laten we de zaken wel goed onderscheiden.

[memento]

Oude Paden, ik ben het helemaal met je eens.

Nu kan men de uitdrukking van "het zoete recht Gods" wel bezigen, maar laat het dan zijn in de zin van: "Hoe lief is mij Uw wet, ze is mijn betrachting de ganse dag"...

Nee, dat klopt niet. Dan heb je het over de heiligmaking. Buigen onder het recht vindt plaats bij de rechtvaardigmaking. Ja, klinkt muggenzifterig, maar laten we de zaken wel goed onderscheiden.

Als we dan dat onderscheid maken, dan zou ik willen stellen dat in de rechtvaardigmaking Gods recht niet echt als zoet ervaren wordt, eerder als een gruwelijke aanklagende vervolger, die een benauwde ziel niet met rust laat, totdat het vrijspraak van God ontvangt. Het enige wat er dan zoet aan is, is dat het de ziel leert dat het buiten Christus niet wezen kán, wat zeer nuttig, maar verre van aangenaam is...

> Ik spreek hier vanuit de bevinding. Of we deze zaken dogmatisch kunnen onderbouwen vanuit de Schrift, en in een normerend schema kunnen gieten, vraag ik me sterk af. Daarnaast vraag ik me af of het nuttig is om over dit soort zaken dogmatisch te spreken: deze zaken horen op het niveau van het hart, van de beleving thuis, en niet op het niveau van het intellect en de dogmatiek

[jvdg]

Als we dan dat onderscheid maken, dan zou ik willen stellen dat in de rechtvaardigmaking Gods recht niet echt als zoet ervaren wordt, eerder als een gruwelijke aanklagende vervolger, die een benauwde ziel niet met rust laat, totdat het vrijspraak van God ontvangt. Het enige wat er dan zoet aan is, is dat het de ziel leert dat het buiten Christus niet wezen kán, wat zeer nuttig, maar verre van aangenaam is...

Ja!

[Genade door recht]

De uitdrukking 'het zoete lieve recht' is goed en kom je bij meerdere oudvaders (althans voorvaderen) tegen. Je krijgt God en Zijn recht lief als je op het plaatsje komt dat je het ermee eens wordt voor eeuwig weggeworpen te worden (hoewel de zaligheid inderdaad geen onverschillige zaak blijft). Juist omdat je God, Gods recht en God in Zijn recht zo lief krijgt, is het een zoet recht. Je krijgt Zijn deugden lief en dus het recht ook.

[albion]

Oude Paden, ik ben het helemaal met je eens.

Nu kan men de uitdrukking van "het zoete recht Gods" wel bezigen, maar laat het dan zijn in de zin van: "Hoe lief is mij Uw wet, ze is mijn betrachting de ganse dag"...

Nee, dat klopt niet. Dan heb je het over de heiligmaking. Buigen onder het recht vindt plaats bij de rechtvaardigmaking. Ja, klinkt muggenzifterig, maar laten we de zaken wel goed onderscheiden.

Als we dan dat onderscheid maken, dan zou ik willen stellen dat in de rechtvaardigmaking Gods recht niet echt als zoet ervaren wordt, eerder als een gruwelijke aanklagende vervolger, die een benauwde ziel niet met rust laat, totdat het vrijspraak van God ontvangt. Het enige wat er dan zoet aan is, is dat het de ziel leert dat het buiten Christus niet wezen kán, wat zeer nuttig, maar verre van aangenaam is...

wat zeer nuttig, maar verre van aangenaam is... natuurlijk, maar als de ziel zover komt dat hij het recht kán omhelzen dan is hij eenswillens met de Vader en dan wil hij verdoemt worden als God maar aan zijn eer komt. Ik geloof als de ziel dit zo ervaart: het zoete recht Gods, dat de ziel er dan achter staat. Dan is hij vrijgesproken.

Abraham offert Izak op en wist ook de uitkomst niet...

[Genade door recht]

Er is een verdoemend recht Gods en een verzoenend recht Gods. Zolang de ziel niet onvoorwaardelijk buigen kan onder het verdoemend recht, zal het niet aangenaam zijn. Maar er is geen zaliger plekje dan het met God eens te worden. Je krijgt God liever dan de eigen zaligheid.

Er is een pas een levensbeschrijving van ds. Van Voorthuysen uitgekomen. Met betrekking tot dit onderwerp valt veel van hem te leren! Aanbevolen dus.

[Afgewezen]

Ik geloof niet dat je van iemand moet eisen dat hij verdoemd wil worden.
Als alles aan onze kant afgesneden wordt, blijft er alsnog op de bodem van het hart het weten: God kan uitkomst geven!
En verder zijn dit zaken die ieder op zijne wijze leert.

[MarthaMartha]

Er is een verdoemend recht Gods en een verzoenend recht Gods. Zolang de ziel niet onvoorwaardelijk buigen kan onder het verdoemend recht, zal het niet aangenaam zijn. Maar er is geen zaliger plekje dan het met God eens te worden. Je krijgt God liever dan de eigen zaligheid.

Er is een pas een levensbeschrijving van ds. Van Voorthuysen uitgekomen. Met betrekking tot dit onderwerp valt veel van hem te leren! Aanbevolen dus.

Gods eer liever dan je eigen zaligheid....

Maar als God nu Zijn eer verbonden heeft aan de zaligheid van zondaren?
Want zo liggen de zaken ervoor!

[Genade door recht]

Ik geloof niet dat dat waar is, afgewezen. Als álle hulp mij gans ontviel en niemand zorgde voor mijn ziel. Zou er dan nog iets op de bodem van het hart liggen? Bij veel oudvaders zie je juist dat ze dachten voor eeuwig verloren zouden gaan.

[Afgewezen]

Ik geloof niet dat dat waar is, afgewezen. Als álle hulp mij gans ontviel en niemand zorgde voor mijn ziel. Zou er dan nog iets op de bodem van het hart liggen? Bij veel oudvaders zie je juist dat ze dachten voor eeuwig verloren zouden gaan.

Zoals ik al zei, dit soort zaken zijn heel persoonlijk.
Bij míj lag dit wel op de bodem van mijn hart. En God heeft gezorgd voor mijn ziel!

[Genade door recht]

Ja martha, God verbindt Zijn eer aan de zaligheid, maar dat sluit niet uit dat bij Gods Kerk Gods eer boven haar zaligheid gaat.

[MarthaMartha]

Ik geloof niet dat dat waar is, afgewezen. Als álle hulp mij gans ontviel en niemand zorgde voor mijn ziel. Zou er dan nog iets op de bodem van het hart liggen? Bij veel oudvaders zie je juist dat ze dachten voor eeuwig verloren zouden gaan.

dat dachten ze, dat verdienden ze, maar er was tegelijkertijd altijd een schreeuw naar boven "Heere ontferm U". Dat dit losgemaakt wordt van elkaar kan ik niet begrijpen. Daar waar je werkelijk je schuld ziet en ziet dat de straf rechtvaardig is, daar kún je het niet uithouden, daar vlucht je óf tot Christus óf in wanhoop. Wanneer mensen in deze toestand God rechtvaardig keuren en instemmen met hun vonnis zonder naar Christus te vluchten, daar is de nood blijkbaar nog (goed) houdbaar.

[MarthaMartha]

Ja martha, God verbindt Zijn eer aan de zaligheid, maar dat sluit niet uit dat bij Gods Kerk Gods eer boven haar zaligheid gaat.

In die zin dat het helemaal niet maar gáát om je zaligheid, maar om Gods eer.
Maar dat is iets anders dan 'liever verloren willen gaan, dan ......'
God trekt die vergelijking nergens, dat moeten wij ook niet willen.....