Één in verscheidenheid.

[Jongere]

Hoe kijken jullie aan tegen eenheid ondanks verschillende opvattingen?
En wat is dan precies de basis om elkaar te vinden? Welke dingen zijn nog wel acceptabel (uit ander topic: kinderdoop of geen kinderdoop) en welke dingen maken juist radicaal de scheiding om nog één te willen zijn? Ik begrijp dat veel dingen waarschijnlijk door elkaar heen kunnen lopen in dit topic, maar in het volle vertrouwen dat dat goed afloopt open ik het topic.

Deze twee vragen vooral gezien in het licht van de artikelen van ds. Schreuder en Teun van der Weijden. Met wie voelen jullie het meeste mee?

[Jongere]

Dit is het eerste artikel waarin dominee Schreuder aan het woord komt.

„Remonstrantisme in een nieuw jasje”

AMERSFOORT - „Het evangelische geloof is een ander geloof dan het reformatorische geloof. Het rukt ook in orthodox-protestantse kerken steeds meer op,” constateert ds. A. Schreuder. Hij vindt het een gevaar. „We moeten niet vervreemden van het geloof, waarvoor onze vaderen hun leven wilden geven.”

De predikant van de gereformeerde gemeente van Rijssen sprak zaterdag op een avond van de Stichting Reformatorische Bezinningsavonden (SRB) in Amersfoort. Het bestuur van de SRB organiseert op zaterdagavond bezinningsavonden in Amersfoort, Rotterdam en Goes. Hij sprak in een volle aula van het Van Lodensteincollege over de evangelische beweging.

Dat die beweging zo veel invloed krijgt in bestaande gemeenten heeft volgens hem te maken met het feit dat mensen behoefte hebben aan ervaringen en dat evangelicalisme een optimistisch geloof is. Deelnemers houden een goed gevoel aan de diensten over. Evangelischen spreken bovendien met grote zekerheid en vrijmoedigheid en geven de mensen het gevoel dat ze erbij horen. Van veel reformatorische kerken daarentegen gaat op dit moment niet veel werfkracht uit, omdat ze in zichzelf gekeerd zijn of omdat ze door de tijdgeest worden meegenomen.

Als uiterlijke kenmerken van de evangelische beweging noemde ds. Schreuder de Opwekkingsbundel, praiseavonden, de Alphacursus en het brengen van de Bijbelse boodschap met eigentijdse middelen.

De predikant vindt de evangelische beweging gevaarlijk: „remonstrantisme in een nieuw jasje.” Ds. Schreuder stelde dat evangelischen sterke nadruk leggen op een persoonlijke geloofskeuze. „Men krijgt deel aan Christus als men Hem als Redder aanneemt. Als men beslist om de deur van het hart open te doen is men wedergeboren. Dit geloof bevestigt men met de volwassendoop. Het lijkt erop dat ze zeggen dat de Heere wat doet in de zaligheid en dat de mens het laatste stukje moet doen. Evangelischen erkennen het werk van de Geest wel, maar er wordt niet veel over gesproken in verband met de toe-eigening van het heil.”

De Rijssense predikant vindt het kwalijk dat evangelischen over het algemeen niet veel van de leer moeten hebben. „De apostelen waren volhardend in de leer, staat in het boek Handelingen. Evangelischen hebben bijvoorbeeld nauwelijks oog voor verbond en verkiezing.”

Een ander bezwaar is hun denken over de kerk, aldus de predikant. Zij zien die niet zozeer als moeder van gelovigen, zoals Augustinus het verwoord heeft, maar ze zeggen samen de moederkerk te vormen. „De evangelische beweging heeft geen last van twintig eeuwen kerkgeschiedenis. De kerk lijkt bij hen veel op een vereniging van gelijkgezinden.”

Veel evangelischen hebben ook een andere opvatting over de ambten. Vaak erkent men de ambten in de kerk niet dan alleen het ambt aller gelovigen. Evangelischen werken doelgericht aan uitbouw van de kerk, zoals een bedrijf een bedrijfsplan maakt. Dat gaat verder dan getuigen.

Hun houding tegenover de hedendaagse cultuur is onhelder, vindt de predikant. Soms maken ze een knieval voor de moderne cultuur door gebruik van video, lichteffecten en stevige muziek tijdens de diensten.

Hij vreest dat evangelische vernieuwingen de reformatorische kerken steeds meer zullen binnenkomen en openbreken. Hierdoor kan de woordverkondiging onder druk komen te staan.

Van de evangelischen valt ook te leren. Ds. Schreuder noemde als positieve punten hun manier van omgaan met elkaar, het aanvaarden van verantwoordelijkheid op geloofsgebied en het vrijmoedig uitkomen voor het geloof.

De Rijssense predikant zei dat een persoonlijk geloof het beste wapen is in de strijd tegen de evangelischen. „Laat het ons gebed zijn dat we meer en meer verbonden worden aan het geloof van de genade Gods, waarvoor de vaderen hun leven wilden geven. Als dat geloof doorleefd mag worden zal dat ons vrijwaren van evangelische invloeden.”

Bron: Reformatorisch dagblad, 19 mei 2008

[Jongere]

Dit is het tweede artikel, uit de opinie-pagina van vandaag.

Evangelischen en reformatorischen, aanvaard elkaar

De kloof tussen evangelische en reformatorische christenen en hun onderlinge verdeeldheid zijn schrijnend, vindt Teun van der Weijden . Ze moeten juist zoeken naar wegen om elkaar te vinden, zodat kerkmuren wegvallen. Dan zal God weer krachtig gaan werken in Nederland.

„Het evangelische geloof is een ander geloof dan het reformatorische geloof”, zo begint het verslag in het RD van 19 mei over een SRB-avond waar ds. A. Schreuder uit Rijssen sprak. Over deze uitspraak heb ik telefonisch contact gehad met ds. Schreuder, waaruit bleek dat hij deze uitspraak niet generaliserend had bedoeld. Dat verheugde me.

Dat er al vele jaren een diepe kloof is tussen ”evangelicals” en refo’s zal ieder die op de hoogte is van de kerkelijke ontwikkelingen bekend zijn. Trouwens, de kloof tussen refo’s onderling is ook groot. Ook daar zijn kloven die men -menselijk gesproken- niet lijkt te kunnen overbruggen. Denk aan de pogingen van het COGG. En de verdeeldheid onder evangelischen is ook groot. Daar is het nog makkelijker om ”voor jezelf te beginnen” dan binnen de gevestigde kerken. Hoewel? Genoeg over de trieste verdeeldheid.

In Johannes 17 bidt de Heere Jezus dat zij allen een zijn. Niet dat we het altijd eens zijn, maar dat we een zijn. Ik dank de Heere God dat ik in de loop der jaren evangelische broeders en zusters heb leren kennen met wie ik een hartelijke liefdeband ervaar. Ben ik het altijd met hen eens, en zij met mij? Nee, er zijn verschillen, maar is dat nu zo bezwaarlijk?

Verschillen tussen oprecht gelovigen zijn er altijd geweest. Bestudeer de kerkgeschiedenis en je schrikt. Het gaat om het fundament van het geloof: Jezus Christus en Dien gekruisigd en het Woord van God als betrouwbaar aanvaarden. Gods Woord zegt: „Verdraagt elkaar in de liefde.” Wij zoeken ruzie over zaken die niets met het wezen van het geloof te maken hebben.

Exclusief
Wat zijn we -vooral in Nederland- vaak liefdeloos en veroordelend bezig. Wat bedoelt ds. Schreuder als er in het verslag staat: „Een persoonlijk geloof is het beste wapen in de strijd tegen de evangelischen”? Liever had ik gelezen: „Wie een persoonlijk geloof heeft, zal de evangelische gelovige, die ook belijdt in God en in de Heere Jezus Christus te geloven en Gods Woord als betrouwbaar aanvaardt, als medegelovige aanvaarden. Wij zijn immers geen kenner van het hart.”

Waarom moeten ”wij refo’s” zo exclusief andere christenen afwijzen die nooit van de Drie Formulieren van Enigheid hebben gehoord of hen dwingen deze te onderschrijven? Dit is hoogmoed waardoor de Heilige Geest wordt bedroefd. Laten we deze hoogmoed en zelfgenoegzaamheid afleggen en elkaar aanvaarden.

In Johannes 17:20-23 staat dat vanuit de eenheid van gelovigen de wereld tot geloof zal komen. Dat ze zullen zien hoe lief wij elkaar hebben, terwijl de wereld nu best weet hoeveel ruzie wij met elkaar zoeken. Wij hebben ons allen diep te schamen -zowel evangelische als reformatorische christenen- over onze maar voortdurende verdeeldheid.

Schuld belijden
Laten wij de eenheid zoeken met allen die het even dierbare geloof deelachtig zijn en laat kerkmuren wegvallen. Laten wij samen stil en ootmoedig, nederig en met een beschaamd gelaat, buigen aan de voet van het kruis. Laten wij ons verootmoedigen en onze gezamenlijke schuld voor de Heere belijden, ons met elkaar verzoenen, onze strijdbijlen begraven en tot bekering en bezinning komen.

Dan mogen wij herleving/opwekking verwachten. Dan zal Gods Geest -Die wij allen zo zeer bedroefd hebben- ook weer krachtig in ons en onder ons gaan werken. Dan mogen wij „stromen van zegen” verwachten, en ik geloof dat ze gaan komen. De tijd van „de spade regen” gaat komen, wat alles te maken heeft met de bekering van het volk Israël en met de komst van het heerlijke Messiaanse vrederijk. Wat een heerlijk perspectief!

Daartoe zoekt God gelovigen die er willen zijn voor het lichaam van Christus in Nederland -Zijn ene gemeente-en die zich volkomen willen toewijden aan de Heere God en aan elkaar. Blijf trouw in je deel en dient het geheel. God ziet uit naar knechten die -als nietige instrumenten- zich door de Heere laten gebruiken en geloven wat in Nehemia 2:20 staat: „God van de hemel, Die zal het ons doen gelukken, en wij, Zijn knechten, zullen ons opmaken en bouwen.” Bouwen aan Zijn huis (Haggaï 1)!

De auteur is lezer te Dordrecht.

Bron: Reformatorisch dagblad, 29 mei 2008

[J.C. Philpot]

Deze twee vragen vooral gezien in het licht van de artikelen van ds. Schreuder en Teun van der Weijden. Met wie voelen jullie het meeste mee?

Met beide. Ik ben vanuit mijn eigen ervaring vuurbang voor evangelisch activisme en easy-believism. Ik zou geen lid meer kunnen zijn van een evangelische gemeente, en heb de reformatorische (bijbelse) leer liefgekregen. Toch ken ik evangelischen die oprecht hun Heiland liefhebben en waarin de vruchten van de Geest openbaar komen. Wie ben ik dan om hen niet te accepteren als broeders en zusters? Ik waardeer hun spontaanheid en gedrevenheid.

Ik vind het soms moeilijk om hier mee om te gaan, mede omdat ik na evangelisch georienteerd geweest te zijn vanuit een persoonlijke zoektocht troost mocht vinden in de uitverkiezing en rechtvaardiging van de goddeloze (niet de rechtvaardiging van de godsdienstige voor Jezus kiezende mens) door het geloof alleen.

[Bonny]

Deze twee vragen vooral gezien in het licht van de artikelen van ds. Schreuder en Teun van der Weijden. Met wie voelen jullie het meeste mee?

Met beide. Ik ben vanuit mijn eigen ervaring vuurbang voor evangelisch activisme en easy-believism. Ik zou geen lid meer kunnen zijn van een evangelische gemeente, en heb de reformatorische (bijbelse) leer liefgekregen. Toch ken ik evangelischen die oprecht hun Heiland liefhebben en waarin de vruchten van de Geest openbaar komen. Wie ben ik dan om hen niet te accepteren als broeders en zusters? Ik waardeer hun spontaanheid en gedrevenheid.

Ik vind het soms moeilijk om hier mee om te gaan, mede omdat ik na evangelisch georienteerd geweest te zijn vanuit een persoonlijke zoektocht troost mocht vinden in de uitverkiezing en rechtvaardiging van de goddeloze (niet de rechtvaardiging van de godsdienstige voor Jezus kiezende mens) door het geloof alleen.

Ik houd persoonlijk ok niet zo van "evangelisch activisme", waar teveel "emo" in werd gelegd (kan het niet beter formuleren). Toch vind ik niet dat we elkaar daarom heftig dienen te bestrijden. Ik zie het christendom als een delta met verscillende rivieren en stroompjes, die uiteindelijk in een grote zee uitstroomt.

[Marco]

Ik zie het christendom als een delta met verscillende rivieren en stroompjes, die uiteindelijk in een grote zee uitstroomt.

Dan moet je wel uitkijken dat je die stroompjes niet te gemakkelijk als gelijkwaardig gaat zien. In de reformatorische (en dan bedoel ik letterlijk reformator-ische) leer zit een enorme rijkdom. Zuinig op zijn, en daarvoor ook durven strijden.

Maar inderdaad niet heftig tegen elkaar bestrijden om elkaar er onder te krijgen. Als we een zekere vorm van herkenning mogen hebben, moeten we dat ook tot uitdrukking brengen in de manier waarop we het niet met elkaar eens zijn.

[Gian]

Het stuk van Teun vd Weijden is uit mn hart gegrepen.
Ik denk dat het zeer verrijkend kan zijn de evangelischen zelf op te zoeken. Mijn ervaring is dat het best moeilijk is om betrouwbare evangelische Gemeenten te vinden. Het kan handig zijn om op internet preken van voorgangers te zoeken en op de site's van Ev. Gemeenten te kijken welke voorgangers er voor gaan.
Ik heb zelf een warm hart bij de oude conservatieve evangelische Gemeenten. Die vind je nog bij de Vergadering, sommige parouisia Gemeenten, enkele VEG Gemeenten en nog wat vrije en baptisten Gemeenten.

Ik wil mensen ook aanraden de site van de bapt. Gemeente Alphen ad Rijn te bezoeken. Hier staan heel veel leerzame mp3 preken op van Ds Koekoek.
http://www.triomfatorkapel.nl/

Ds Schreuder zegt ook waardevolle dingen. Ik vind het fijn dat hij nog waardevolle dingen van de Evangelischen durft te schrijven. Wel moeten in de Ev. Gemeenten op onze hoede zijn. Er gebeuren veel dingen die niet naar het Woord zijn, en waar Ds Schreuder terecht voor waarschuwt.
Andersom geld dit natuurlijk ook.

Jamer dat de houding vanuit onze gezindte vaak kritisch en achterdochtig is. Andersom kom je in Evangelische kringen ook veel schamperheid tegen richting de gereformeerde gezindte. Als ik dat bezie geloof ik niet dat er ooit toenadering zal komen vanuit de huidige situatie Reformatorische kerken en Evangelische Gemeenten.

Ik zie wel in allerlei buitenkerkelijke activiteiten evangelischen en mensen uit onze gezindte tot elkaar komen, en zie daar ook veel mooie dingen gebeuren. Dit versterkt mijn mening dat (moeder)kerk zoals Ds Schreuder verwoord niets meer is dan een vorm van organisatie. Organisatie's hebben hun doel, alleen organisaties zonder organisme draaien rustig verder en Evangelischen Gemeenten waar het organisme gaat ontbreken scheuren of houden op met bestaan door teruglopend ledenaantal.

[jvdg]

Één van mijn zwagers is voorganger in de Pinkstergemeentes.
In de gesprekken die we hebben zoeken we (bijna) altijd naar de zaken die ons binden, met respect voor elkaars achtergrond.
Tot in het emotionele toe.
Hij "leert" van mij en ik van hem.
Op zulke momenten is er een vorm van eenheid. Zelfs (ook) blijmakend.
En ja, dan beleef ik het titeltopic.

Anderzijds heb ik een zwager die ouderling is binnen de PKN (ex Geref) waar ik meestal niet zulke gesprekken heb over godsdienstige zaken.
En als we het wel hebben, dan krijg ik volkomen gelijk in mijn denken en geloven.
Ook dan is er éénheid.

Waarom ik dit schrijf?
Ach, er is inderdaad éénheid in verscheidenheid.

Laten we daaraan blijven werken.

[Afgewezen]

Ik denk dat ds. Schreuder een probleem signaleert, maar de verkeerde als 'schuldige' aanwijst. Het probleem dat hij signaleert is oppervlakkigheid.
Oppervlakkigheid, ook oppervlakkig geloven, is een van de gevaren die de kerk altijd bedreigt en bedreigd heeft. In de tijd van Jezus' omwandeling op aarde was dat al zo (wij zijn Abrahams kinderen), maar ook in de 19e eeuw werd daartegen gewaarschuwd door iemand als de ethische dr. J.H. Gunning jr.
Ik heb zeer ernstige evangelische sprekers gehoord, waar wat vanuit ging. Ik ken evangelische mensen, voor wie ik respect heb. Er zijn ook evangelischen waarvan je denkt 'nou, mm'. Maar dit geldt voor mensen uit andere kerkgenootschappen precies zo.
Mensen van de Vergadering der gelovigen hebben in een bepaalde fase van mijn leven een belangrijke rol gespeeld. Enz. enz.
Als ds. Scheuder wil waarschuwen, prima, maar laat hij niet de verkeerde als zondebok aanwijzen. Wat dat betreft heeft dhr. Van der Weijden hem nog wel wat te zeggen.

[Marnix]

Deze twee vragen vooral gezien in het licht van de artikelen van ds. Schreuder en Teun van der Weijden. Met wie voelen jullie het meeste mee?

Met beide. Ik ben vanuit mijn eigen ervaring vuurbang voor evangelisch activisme en easy-believism. Ik zou geen lid meer kunnen zijn van een evangelische gemeente, en heb de reformatorische (bijbelse) leer liefgekregen. Toch ken ik evangelischen die oprecht hun Heiland liefhebben en waarin de vruchten van de Geest openbaar komen. Wie ben ik dan om hen niet te accepteren als broeders en zusters? Ik waardeer hun spontaanheid en gedrevenheid.

Ik vind het soms moeilijk om hier mee om te gaan, mede omdat ik na evangelisch georienteerd geweest te zijn vanuit een persoonlijke zoektocht troost mocht vinden in de uitverkiezing en rechtvaardiging van de goddeloze (niet de rechtvaardiging van de godsdienstige voor Jezus kiezende mens) door het geloof alleen.

Hm ja, mee eens. Als we nou net zo bang zijn voor gereformeerde passiviteit als voor evangelisch activisme, komt het nog wel goed. Ik ben er in ieder geval wel bang voor.... als ik zie hoe kerken teruggetrokken in hun eigen wereldje achter dikke muren het wel prima vinden zoals het gaat, of er in ieder geval weinig aan doen... Het is jammer dat we ons zo vaak meer druk maken om anderen dan om onszelf. Splinters genoeg te zien maar die balk...

Overigens hoeft activisme niet verkeerd te zijn, zolang niet de mens maar God centraal staat. De Van Dale zegt:

activisme
1 (religie) zienswijze waarin sterke voorrang wordt gegeven aan de daad ten koste van meditatie, studie en gebed

Zowel daden als medidatie, studie en gebed zijn essentieel, dat zal iedere evangelische christen ronduit erkennen. Maar dat ze daden boven medidatie en studie stellen kan ik me goed voorstellen. Geloof zonder werken is dood. God vergeeft en verandert ons niet zodat we Bijbelstudie en meditatie kunnen doen, maar zodat we aan het werk gaan voor zijn Koninkrijk, als kinderen van Hem. Het doel is dat we veranderen in actieve dienaren van Hem. Natuurlijk is het nooit of het een, of het ander... Het is altijd beiden. Bidden en actief zijn kan sowieso niet zonder elkaar, daden moeten altijd gepaard gaan met gebed. Gelukkig is dat in die kringen ook het geval.

[Erasmiaan]

Deze twee vragen vooral gezien in het licht van de artikelen van ds. Schreuder en Teun van der Weijden. Met wie voelen jullie het meeste mee?

Met beide. Ik ben vanuit mijn eigen ervaring vuurbang voor evangelisch activisme en easy-believism. Ik zou geen lid meer kunnen zijn van een evangelische gemeente, en heb de reformatorische (bijbelse) leer liefgekregen. Toch ken ik evangelischen die oprecht hun Heiland liefhebben en waarin de vruchten van de Geest openbaar komen. Wie ben ik dan om hen niet te accepteren als broeders en zusters? Ik waardeer hun spontaanheid en gedrevenheid.

Ik vind het soms moeilijk om hier mee om te gaan, mede omdat ik na evangelisch georienteerd geweest te zijn vanuit een persoonlijke zoektocht troost mocht vinden in de uitverkiezing en rechtvaardiging van de goddeloze (niet de rechtvaardiging van de godsdienstige voor Jezus kiezende mens) door het geloof alleen.

Hm ja, mee eens. Als we nou net zo bang zijn voor gereformeerde passiviteit als voor evangelisch activisme, komt het nog wel goed. Ik ben er in ieder geval wel bang voor.... als ik zie hoe kerken teruggetrokken in hun eigen wereldje achter dikke muren het wel prima vinden zoals het gaat, of er in ieder geval weinig aan doen... Het is jammer dat we ons zo vaak meer druk maken om anderen dan om onszelf. Splinters genoeg te zien maar die balk...

Marnix, misschien kun je copy-paste gebruiken, dan hoef je het niet elke keer in een nieuwe formulering op te typen .

[Jongere]

Ik zoek vooral eigenlijk naar de basis waarin je elkaar kunt vinden. Wat is dat dan precies, concreet? Vaak wordt natuurlijk wel erkend dat buiten de eigen kerk ook zaligheid te vinden is, maar toch heel erg gericht op de eigen leer en scherp gewaarschuwd om daar niet van af te wijken. Waar liggen dan de grenzen?

Kwam nog wel een mooi stukje tegen in de NGB vanavond. Misschien al een begin van een raakpunt, al zullen hier ook nog genoeg verschillende interpretaties van kunnen zijn. Komt uit hoofdstuk 29: Van het onderscheid en de merktekenen der ware en valse kerk.

En aangaande degenen die van de Kerk zijn, die kan men kennen uit de merktekenen der Christenen; te weten, uit het geloof, en wanneer zij, aangenomen hebbende den enigen Zaligmaker Jezus Christus, de zonde vlieden en de gerechtigheid najagen, den waren God en hun naaste liefhebben, niet afwijken noch ter rechter- noch ter linkerhand, en hun vlees kruisigen met zijn werken. Alzo nochtans niet, alsof er nog geen grote zwakheid in hen zij; maar zij strijden daartegen door den Geest al de dagen huns levens, nemende gestadiglijk hun toevlucht tot het bloed, den dood, het lijden en de gehoorzaamheid van den Heere Jezus, in Denwelken zij vergeving hunner zonden hebben, door het geloof in Hem.

[Marnix]

Erasmiaan, ik blij die mening inderdaad toegedaan en ik had liever een serieuze reactie gehad

Jongere, artikel 29 geeft het inderdaad mooi weer. Op basis daarvan kan er eenheid in verscheidenheid zijn, ook al is die verscheidenheid groot. De leer is belangrijk, maar niet zaligmakend. Jezus Christus is de Zaligmaker en wie tot Hem vlucht en Hem volgt is je broeder/zuster! Dat wil niet zeggen dat we ons niet druk moeten maken om de leer, de eenheid zou in houden dat we van elkaar zeggen: Ach, het maakt niet zoveel uit, als je maar in Hem gelooft. Maar als je het over leer hebt en je komt er niet uit, kan je wel weer op dat nog veel belangrijkere terugvallen. Geen: Prima, jij gelooft dit, ik geloof het anders. Maar wel weer telkens op Hem zien, die de Heer van jou en van die ander is. En ook met die verdeeldheid (die je als het goed is niet koud laat) naar Hem toegaat. De verdeeldheid is niet maar een mooie diversiteit.... het tekent de gebrokenheid van het leven.

Daarom heb ik bijvoorbeeld ook zeer veel moeite met uitspraken als "het juichend christendom dat zich bedriegt voor de eeuwigheid, denken naar de hemel onderweg te zijn maar recht op de hel aflopen enzo". ALs je dat op basis van leerverschillen roept is nog niet duidelijk genoeg dat Christus zaligmaakt... en niet of je volwassendoper of kinderdoper bent, psalmen zingt of opwekking, een orgel of een band in de gemeente hebt, je je veel bezig houdt met de uitverkiezingsleer, de drie formulieren gebruikt enzovoorts.

Ieder die in Hem gelooft gaat niet verloren maar heeft eeuwig leven. Daarin zitten geen uitgebreide voorwaarden voor wat je dan allemaal gelooft en leert. Het gaat om de kern, Christus, Gods Zoon die onze zonden droeg en als we in Hem geloven ontvangen we Gods rijke genade, vergeving van de zonden, opstanding van het vlees en een eeuwig leven.

[Jongere]

Ik snap je posting, Marnix. Maar ook jij kunt het niet laten om in deze posting weer aan te geven met welke dingen je moeite hebt in rechtsere kringen. Ook dat wijst er op dat je niet heel makkelijk één met hen zou kunnen zijn. Of zie ik dat verkeerd?

[Marnix]

Ik ben een met hen, ook al ben ik het met sommige zaken oneens.

Waar het me om ging is dat we zo makkelijk naar anderen wijzen en zo weinig naar onszelf. Dat wilde ik even aankaarten.