"Gods-ingrijpen" in romans

[bazz]

Hoe zien jullie scenario's in romans waarin het handelen van God een bepaalde rol heeft?
bijvoorbeeld door een wonder, of door andere gebeurtenissen als gebedsverhoringen? (ik doel hier heel nadrukkelijk niet op waargebeurde verhalen)

Het scenario is nl. bedacht door een schrijver, en het zgn. Gods-ingrijpen is dus ook verzonnen door de schrijver. de god in dit verhaal is dus in feite ook een verzinsel van de schrijver, en beperkt tot het (zondige) brein van de schrijver, hij doet precies wat de schrijver wil, en zijn rol is het verhaal tot een goed einde brengen.

Dit staat haaks op een levende God die een plan heeft wat voor ons niet te kennen is.

valt dit niet onder blasfemie?

zomaar een vraag na het lezen van een boek waar dit nogal eens voorkwam.

[Hendrikus]

Fictie is fictie.
Als we belijden dat niets bij geval geschiedt, dat God ons leven leidt, zou je dus ook kunnen stellen dat elke roman, novelle of kort verhaal een weergave is van Gods handelen in de verbeelding van de schrijver. En als je vindt dat dat niet kan, kan fictie dus nooit.
God handelt immers altijd, of wij die handelende rol nu willen erkennen of niet.

[saphira]

Als wat je schrijft bijbelgetrouw is en je er de bedoeling mee hebt om je lezers te laten zien hoe wonderlijk Gods wegen zijn; hoe groot Zijn ontferming...dan zou ik het geen blasfemie durven noemen.

Hoe zien anderen van het RF dit?

[Ethan]

Persoonlijk geef ik de voorkeur aan waargebeurde verhalen. Dat kunnen beschreven getuigenissen, biografieën, levensbeschrijvingen, te boek gestelde ervaringen zijn, enz.

Zo op het eerst ben ik er niet tegen om in een fictief verhaal expliciet Gods handelen te beschrijven, maar nu ik er zo over nadenk ga ik twijfelen. In een fictief verhaal is alles fictief, behalve God zelf namelijk. En wanneer je een biografie schrijft bijvoorbeeld, zorg je toch eerst dat je veel van de persoon te weten komt voordat je een boek uitgeeft. Om over God te schrijven (dogmatiek, preek) moet je Hem toch ook eerst kennen. En dan komt nu bij mij de gedachte op, zou dat voor een fictief verhaal niet nog meer gelden?

Om God "te laten handelen" in een verhaal, moet je Hem toch enigzins kunnen begrijpen misschien? Kan dat. Hoever gaat dat?

[bazz]

Fictie is fictie.
Als we belijden dat niets bij geval geschiedt, dat God ons leven leidt, zou je dus ook kunnen stellen dat elke roman, novelle of kort verhaal een weergave is van Gods handelen in de verbeelding van de schrijver. En als je vindt dat dat niet kan, kan fictie dus nooit.
God handelt immers altijd, of wij die handelende rol nu willen erkennen of niet.

daar heb je op zich gelijk in. maar toch wringt het bij mij als ik het idee krijg dat een schrijver zijn gebrek aan creativiteit probeert op te lossen door Goddelijke interventies.

[JaCa]

hhmmm dit komt wel ietwat overeen met de discussie over 'gebed in film'

Ik vind dit een hele lastige!

[MarthaMartha]

Fictie is fictie.
Als we belijden dat niets bij geval geschiedt, dat God ons leven leidt, zou je dus ook kunnen stellen dat elke roman, novelle of kort verhaal een weergave is van Gods handelen in de verbeelding van de schrijver. En als je vindt dat dat niet kan, kan fictie dus nooit.
God handelt immers altijd, of wij die handelende rol nu willen erkennen of niet.

daar heb je op zich gelijk in. maar toch wringt het bij mij als ik het idee krijg dat een schrijver zijn gebrek aan creativiteit probeert op te lossen door Goddelijke interventies.

ik denk dat je dat niet zo moet zien. Geen gebrek aan creativiteit, maar iets door willen geven van Gods handelen. En oké, de schrijver gelooft hier zelf in. Ergens is ook een fictief verhaal gebaseerd op ervaringen........ Als de schrijver leeft met God en weet heeft van Gods handelen in het eigen leven, dan is dat de bron waaruit het schrijven geput wordt....... )om het maar even moeilijk te zeggen'.

[Afgewezen]

Fictie is fictie.
Als we belijden dat niets bij geval geschiedt, dat God ons leven leidt, zou je dus ook kunnen stellen dat elke roman, novelle of kort verhaal een weergave is van Gods handelen in de verbeelding van de schrijver. En als je vindt dat dat niet kan, kan fictie dus nooit.
God handelt immers altijd, of wij die handelende rol nu willen erkennen of niet.

Ik ben het hier helemaal mee eens.
En ik denk dat je als (christelijk) schrijver erg moet oppassen met "Gods wonderlijke handelen" in een verhaal, want dat kan snel een goedkoop effect hebben.
Dat geldt ook voor het gegeven dat mensen ineens begrijpen waarom ze iets mee moesten maken. Ook daar moet je zuinig mee zijn. Er zijn in het leven heel veel dingen die we niet begrijpen. Gods handelen is voor ons vaak duister en ondoorzichtig. Dát mag in christelijke fictie best wel (meer) uit de verf komen.

[aritha]

Hoezo Afgewezen?
Waarom moet je oppassen met Gods wonderlijk handelen in een verhaal?
Wanneer heeft het een goedkoop effect?

Ik weet niet of dat onze taak is Afgewezen; om zo te schrijven dat Zijn handelingen, die voor ons duister zijn, uit de verf komen.
Of bedoel je iets anders?
Bedoel je dat je wil beschrijven hoe iemand, onder Gods duistere wegen toch tot overgave komt?

Wel een interssant onderwerp voor ons, of niet Af?

[Afgewezen]

Hoezo Afgewezen?
Waarom moet je oppassen met Gods wonderlijk handelen in een verhaal?
Wanneer heeft het een goedkoop effect?

Wanneer de handelingen/gebeurtenissen niet op een natuurlijke manier in het verhaal totstandkomen. Als iets wel érg toevallig is, en je geeft je boek de titel 'Toeval bestaat niet' (of zo).

Ik weet niet of dat onze taak is Afgewezen; om zo te schrijven dat Zijn handelingen, die voor ons duister zijn, uit de verf komen.
Of bedoel je iets anders?
Bedoel je dat je wil beschrijven hoe iemand, onder Gods duistere wegen toch tot overgave komt?

Wanneer je over het echte leven schrijft, in al zijn schoonheid en narigheid, dan kom je veel donkerheden en kronkels, moeilijkheden en duistere wegen tegen. Vaak is het onbegrijpelijk waarom dingen gebeuren zoals ze gebeuren.
Je hoeft dan als schrijver aan het eind van het verhaal echt niet met een 'verklaring' te komen waarom het zó moest gaan en hoe wonderlijk, mooi etc. dat wel niet was, want.... Je mag een verhaal best eindigen met een groot vraagteken.

Wel een interssant onderwerp voor ons, of niet Af?

[aritha]

Ik zou een deur van Hoop open laten staan.

[HenriekeK]

Dit is een lastig onderwerp. Soms vind ik dat Gods handelen in boeken inderdaad goedkoop overkomt, zo van: de hoofdpersoon zit flink in de penarie, maar hij bid en alles is opgelost. Dat is vaak niet de realiteit.

[aritha]

Dit is een lastig onderwerp. Soms vind ik dat Gods handelen in boeken inderdaad goedkoop overkomt, zo van: de hoofdpersoon zit flink in de penarie, maar hij bid en alles is opgelost. Dat is vaak niet de realiteit.

Hoe zou je dat op willen lossen dan?
Wat voor functie heeft het gebed dan?

Is het goedkoop als God een gebed verhoort?
Zomaar wat vragen hoor.

[HenriekeK]

ik zeg niet dat het goedkoop is als God het gebed verhoort, maar ik vind het een beetje makkelijk gedacht dat als je gebeden hebt dan alles meteen weer goed is. je bent dan niet meteen uit de penarie. Wat ik bedoel is eigenlijk dat de hoofdpersoon zich helemaal in de nesten gewerkt heeft(bijvoorbeeld verslaving enz.), als hij/zij vervolgens bid, is het niet zo dat alles over is. Je kunt niet lijdelijk gaan zitten, je moet ook zelf vechten!

[MarthaMartha]

Dit is een lastig onderwerp. Soms vind ik dat Gods handelen in boeken inderdaad goedkoop overkomt, zo van: de hoofdpersoon zit flink in de penarie, maar hij bid en alles is opgelost. Dat is vaak niet de realiteit.

maar fijn dat er ook boeken zijn waarin je zoveel eigen strijd kunt herkennen.
ik denk dan aan de boeken van Karen Kingsbury bijvoorbeeld.