Computergebruik kan tot identiteitsverlies leiden

[Kaw]

Van tweakers.net:

Een prominente Britse neurowetenschapper stelt dat veelvuldig computergebruik door jongeren, met name het spelen van bepaalde games, kan leiden tot een vorm van 'identiteitsverlies' zoals dat ook bij Alzheimer-patienten wordt waargenomen.

De wetenschapper, professor Susan Greenfield, bestudeert doorgaans de chemie achter de degeneratie van gedementeerde hersenen aan de universiteit van Oxford, en is daar professor in de synaptische farmacologie. Ze is een centrale figuur in de zoektocht naar remedies voor ziektes zoals Alzheimer en Parkinson. Greenfield zegt in een interview met The Times dat hersenen in de groei beïnvloed worden door de omgeving waarin ze zich ontwikkelen. De toenemende tijd die door jongeren aan bepaalde computeractiviteiten wordt besteed betekent dat hun hersenen zich significant anders ontwikkelen dan die van voorgaande generaties.

Prof. Susan Greenfield, neurowetenschapper Met name het spelen van games leidt tot een afname van de tijd die jongeren beschikbaar hebben voor het leren van specifieke feiten en hoe die zich tot elkaar verhouden. Volgens de wetenschapper hebben veel games een eenvoudig doel, en bestaat de fascinatie voor het spelen ervan er voornamelijk uit om dat doel te bereiken. Als dat gebeurt komt er dopamine vrij, vooral wanneer het vervullen van het doel een aantal keer is uitgesteld. Dopamine speelt een rol bij alle vormen van verslaving, zo benadrukt Greenfield.

Veelvuldig gamende jongeren lopen het risico te worden blootgesteld aan te hoge dopamineniveaus, en dat heeft invloed op de werking van de prefrontale cortex, aldus de neurowetenschapper. Wanneer die minder goed gaat functioneren leidt dit tot het steeds meer opgaan in het hier en nu, waarbij de capaciteit om verbanden van acties met het verleden te leggen en implicaties voor de toekomst te begrijpen, afneemt. Met andere woorden, het bewustzijn van de betekenis van het handelen neemt af.

Het zijn evenwel niet enkel games waarnaar Greenfield wijst. Ook de communicatie in de virtuele wereld, die vaak met korte berichten gaat zonder geneste zinsstructuren, en de kant-en-klare menukeuzes op websites, zouden ervoor zorgen dat jongeren steeds minder worden getraind om complex te denken. En hoe meer tijd er achter het computerscherm wordt doorgebracht, hoe minder interactie er in de echte wereld plaats kan vinden, wat volgens de professor noodzakelijk is voor het beleven van persoonlijke en unieke avonturen. Deze dragen op hun beurt bij aan het bouwen van de neurale verbindingen die een persoon tot een individu met een eigen identiteit maken.

Greenfield heeft voor zover bekend nog geen gamerhersenen in haar laboratorium gefileerd om vast te stellen in hoeverre er verschil is met een 'normaal' jongerenbrein en met de hersenen van Alzheimer-patiënten. Ze zegt wel dat ze het gros van haar tijd bezig is met het verzamelen van onderzoeksgeld, dus wellicht weet ze nog eens fondsen voor een dergelijk onderzoeksproject los te peuteren. Vooralsnog lijkt Greenfields theorie dus voornamelijk speculatie te zijn, die overigens uitgebreid uiteen wordt gezet in haar nog uit te komen boek 'ID: The Quest for Identity in the 21st Century'.

[Marco]

Van tweakers.net:
Ook de communicatie in de virtuele wereld, die vaak met korte berichten gaat zonder geneste zinsstructuren, en de kant-en-klare menukeuzes op websites, zouden ervoor zorgen dat jongeren steeds minder worden getraind om complex te denken.

Dit overwegende, mede ziende op het gewenste niveau van Refoforum en zijn leden, waaronder jongeren, dienen reacties op dit forum weloverwogen en opgebouwd uit voldoende complex taalgebruik te zijn, zodat het langer verblijf op dit forum geen noemenswaardige negatieve invloed op deze en andere jongeren, die mogelijk op dit forum meelezen, zal hebben.

Wat serieuzer: Het is wel herkenbaar: De virtuele wereld is in alle opzichten een versimpeling van de echte. Wie daarin opgroeit zal simpeler zijn dan wie in de echte wereld opgroeit. Met alle gevolgen van dien.

Dat betekent trouwens niet dat games slecht zijn. Of dat forummen slecht is, of zo. Maar overdaad schaadt.

[memento]

Wat serieuzer: Het is wel herkenbaar: De virtuele wereld is in alle opzichten een versimpeling van de echte. Wie daarin opgroeit zal simpeler zijn dan wie in de echte wereld opgroeit. Met alle gevolgen van dien.

Ik denk dat het element vd versimpeling niet terecht is; de virtuele wereld is vaak veel complexer. Niet zozeer vanwege meer niveau, maar vanwege meer mogelijkheden (en dus meer keuzes die gemaakt moeten worden). Waar in de 'normale wereld' keuzes beïnvloed worden door de sociale omgeving (vrienden, ouders, familie, etc), worden deze in de 'virtuele wereld' bijna altijd individueel genomen. Je krijgt geen informatie, maar je zoekt informatie. En de persoonlijke reacties die je krijgt, zijn veel makkelijker naast je neer te leggen (als ze je niet aanstaan) dan in de echte wereld. In de virtuele wereld is de mens autonoom, maar men vergeet hoe grote aanslag deze autonomiteit is op de menselijke psyche (de mens is immers een sociaal wezen)

Nee, ik denk dat de gevaren van de virtuele wereld de volgende zijn:
1. Emotionalisering - Met name in spellen, films en tv-series zie je hoe langer hoe meer inhoud verruild worden voor emoties; hoe heftiger (en realistischer) hoe beter. Dingen die in de normale wereld als schokkend gelden, worden als normaal gepresenteerd. Ook op fora zie je dat gevoelsargumenten (lees: zielige of schokkende voorbeelden) het beter doen dan verstandige argumenten. Mogelijk valt dit psychologisch te verklaren (en er zijn ook wetenschappers die dit suggereren) dat dit komt als tegen-reactie tegen de toenemende individualisering

2. Individualisering - Keuzes maak je in de virtuele wereld, en daarom dus ook vaker in de echte wereld (dmv Google) meer zelf. Sociale sturing (i.e. mensen die je, gewild of niet, advies geven) wordt steeds meer vervangen door informatie zoeken

3. Rationalisering/denk-versimpeling - Doordat keuzes veel vaker gemaakt worden door informatie zoeken, ipv door sociale sturing (rationalisering), krijgen mensen het idee dat ze daartoe ook altijd in staat zijn (denk-versimpeling). Veel mensen krijgen hierdoor hoe langer hoe meer problemen om onderscheid te maken tussen de aangeboden informatie. Simpelweg: Men wordt goedgelovig richting zelf-opgezochte informatiebronnen, terwijl men (als tegen-reactie) sociale informatiebronnen (mening van mensen in sociale omgeving) gaat wantrouwen (jij hebt immers informatie erover gezocht, dús jij weet er meer van dan iemand die dat niet gedaan heeft). Je ziet dat nepberichten (bv deo veroorzaakt huidkanker) steeds vaker geloofd worden.

[Marco]

Memento,
De wereld van spellen is juist simpeler: de complexe sociale structuren van de echte wereld ontbreken bijvoorbeeld. De weergave van een virtuele wereld is nog steeds een stuk simpeler dan in het echt, hoeveel moeite er in de grafische weergave er ook ingestopt is. Je maakt de keuzes inderdaad wel individueler, maar de beslissing zelf is minder complex, en de gevolgen van beslissingen zijn minder groot. Het is misschien een kwestie van klemtoon leggen, maar alles bij elkaar denk ik dat de echte wereld veel complexer is.

Ik weet niet of je de punten emotionalisering, individualisering en denk-versimpeling (rationalisering zou ik het niet willen noemen met deze omschrijving) aan het contact met 'de virtuele wereld' kunt wijten. Denk-versimpeling misschien nog wel, maar emotionalisering en individualisering zijn zaken die daar volgens mij niet echt aan te koppelen zijn.

Emotionalisering zie ik trouwens meestal op een ander vlak: De 'ik voel het zo' en 'voor mijn gevoel is dit goed' houding waar je niet tegenop kunt praten, waarbij ieder argument onbelangrijk wordt. Eigenlijk dus direct gekoppeld aan de individualisering, want als 'ik' het zo voel, moet 'ik' toch weten wat 'ik' beslis.

Individualisering kan je zien als gevolg van computerverslaving, maar wellicht moet je het andersom zien. Zal wel allebei zijn