ook weer zin in de nieuwe werkweek?
Ik las het stukje van ndonselaar over de avondmaalstijden in de Schotse kerken en vond het wel een aardig stukje. Nu zijn wij de afgelopen week een week in de Oekraïne geweest en waren daar te gast bij een gezin die Baptist waren en zodoende ook een kerkdienst meegemaakt. deze dienst was voor ons heel bijzonder. Deze ervaringen wil ik ook graag aan jullie meegeven. Nu leek het me goed toe om maar eens een nieuw onderwerp te openen dit om de verschillende ervaringen die forum leden in het buitenland hebben meegemaakt en de commentaren daarop [daar zijn wij als Nederlandse Gereformeerden vrij goed in] te boek te stellen. Voor mij was de ervaring zo bijzonder omdat we de taal in het geheel niet verstonden maar toch eensgeestes waren met de gemeente. Wij waren afhankelijk van een nederlands echtpaar die de preek e.d. voor ons vertaalde dus helemaal volgen konden we deze niet maar de kernpunten hieruit hebben we meegekregen. Ook bijzonder vond ik [ik zal nu verder gaan in de ik-vorm] om te ervaren dat God óók in kerkgenootschappen die wij hier in Nederland min of meer verketteren Zijn werk verricht. In een van die diensten kwam een man tot bekering en dit mee te maken wens ik iedereen toe. Dienst zelf bestond uit veel zingen, mooi zingen, met behulp van een koor, weinig of geen psalmen maar dit stoorde mij niet? veel gebed, dit staande zowel de mannen als de vrouwen maar ook knielende. Ook gemeenteleden mochten een gebed doen! de meditaties ['s morgen twee en 's avonds drie] waren kort maar krachtig, uitgesproken door in totaal dus 5 predikanten geschoold en ongeschoold, oud en jong. De meeste vrouwen hadden een hoofddoek om en persoonlijk vond ik dit mooier en ook plechtiger dan al die hoeden bij ons. Er waren zelfs meisjes bij die bij de koorrepetitie voor de dienst tijdens het gebed het hoofddoekje om deden! [is dit ook niet het bevel in de Bijbel om tijdens het gebed het hoofd te bedekken en niet zozeer tijdens de prediking?] Op het eind van de twee uur durende dienst werd er door de predikant gevraagd aan degene die door de Geest verslagen en getrokken waren om naar voren te komen en het geloof te belijden. Toen dit gebeurde kreeg ik het eerst spaans benauwd, bang dat ik was voor uitwassen, maar gelukkig werd ik ook hierin beschaamd. Er kwam een man naar voren die in een gebed zijn zonden beleed en vergeving vroeg over zijn zonden en naar mijn vaste overtuiging dit ook kreeg, dit naar Gods belofte. In sommige kringen in Nederland en daarbuiten wordt dan vaak juichend gedaan over het feit dat Christus is aangenomen, bij deze man was alleen verslagenheid over zijn zonden te merken. Op mijn vraag of dit vaker gebeurde of "toevallig" die ene keer werd geantwoord dat dit niet iedere week maar toch heel geregeld gebeurde. Om jaloers op te worden toch? nu weet ik ook wel dat ook daar de kerken worden bevolkt met mensen met al hun tekortkomingen maar toch. Verder werden wij als gasten ook gevraagd of wij voor in de kerk wilden komen en een paar Psalmen te zingen en mocht een van ons ook zijn woordje kwijt. Waar gebeurt dit nog bij ons in de gemeenten? Er was een doventolk aanwezig om voor de ong 10 doven te tolken, ook dat was een hele belevenis hoe die mensen meeleefden met de meditaties. Dit alles maakte mij een beetje jaloers, hoe dynamisch de kerkdiensten daar waren als ik die vergelijk met de statische diensten hier in Nederland. Dan denk ik, het mogen dan baptisten zijn die de kinderdoop verwerpen maar God werkt er meer [naar het schijnt] dan bij ons waar de klacht "dat God niet meer werkt" meer overheerst dan het "bekeert u en gij zult leven". Tot zover mijn verhaal. Ik hoop dat er meer van zulke ervaringen en ook commentaar [positief] op komt om er over door te praten.
ps. wat me ook opviel was dat ondanks de armoede die er heerst de mensen erg gastvrij waren en zelfs hun eigen bed opgaven voor de gasten. Kom daar in ons "rijke westen" eens om. De armoede daar was erg schrijnend, een gezin van vier personen die leefden in een oud werkkamp barak met alleen maar een keukentje, slaapkamer en badkamer geen enkele privacy hadden en toch hartelijk en blijmoedig waren. OP mijn vraag wat ze prevaleerden, de situatie onder het communisme met voldoende eten en staatzorg maar geen geestelijke vrijheid of de situatie zoals nu met van alles te weinig en leven onder erbarmelijke omstandigheden maar vrijheid van menigsuiting en vooral van geloofsbeleving koos men volmondig voor het laatste. Mogen we ook een voorbeeld aannemen.
[Veranderd op 6/5/02 door Egbert]
