Niet enkel kommer en kwel onder de jeugd
„Wie het hart van de betrokken jeugd heeft, mag zich gelukkig prijzen. Je blijft er zelf fris en groen bij.”
Wie een hart heeft voor de jeugd, krijgt ook het hart van de jeugd, stelt dr. P. Buitelaar. Hij is vaak verrast en verwonderd over geestelijk leven dat hij proeft onder jongeren.
Ouders, onderwijsgevenden, jeugdleiders, kerkenraden en catecheten hebben allen direct te maken met de jeugd van kerk en gemeente. En laten wij vooral niet vergeten dat wij ook in de prediking niet alleen ouderen maar ook jongeren onder ons gehoor hebben. Vele tientallen jaren ervaring als ouder, jeugdleider, dienaar van het Evangelie en docent hebben mij steeds dichter bij onze jeugd gebracht. Het leeftijdsverschil is nooit een obstakel geweest.Allerlei over het algemeen kleinschalige onderzoeken vanuit de universiteit, jeugdbonden en de pers hebben ons enigszins een beeld gegeven van het denken, de interesses, de mate van kerkelijke betrokkenheid en het leven van jongeren. Soms kwam een scherpe scheiding aan het licht tussen de zondag en de dagen daarna, tussen wat Gods Woord leert en het concrete leven. En dat was weer een overigens begrijpelijke reden om zorg uit te spreken over bepaalde ontwikkelingen. Immers, als je de jeugd verliest, wat blijft er dan in de toekomst over van de kerk en de gemeente?
Kerkenraden en allen die zich bij de jeugd betrokken weten, zijn geroepen zich te verdiepen in ontwikkelingen die op gespannen voet staan met het overgeleverde geloof. En dat kan niet zonder goed te luisteren naar onze jongeren en met hen in gesprek te gaan. Een gesprek over de achtergronden van hun opvattingen en keuzen en over wat de Bijbel ons leert. En dan gaat het niet alleen over gospelmuziek of discobezoek, maar ook over invloeden vanuit de pinksterkerken en evangelische groepen.
Verrast
Wij mogen echter niet de jeugd over het hoofd zien die intens bezig is met Gods Woord en de belangrijkste levensvragen. Zij willen niet met een kluitje in het riet gestuurd worden, maar begeren onderwijs. Onderwijs betekent wegwijs maken in Gods Woord en wegen wijzen vanuit Gods Woord, ook in het concrete leven van alledag.
Vooral de laatste jaren ben ik vaak verrast en verwonderd geraakt over geestelijk leven dat ik proefde. Wat is er heerlijker dan dat jonge, frisse en groene geestelijke leven. Je denkt wel eens: Was er maar meer van dat sprankelende leven, ook onder de ouderen. Het is dikwijls zo dor en doods. De hemel verkwikt niet en de hel verschrikt niet.
Wie het hart van de betrokken jeugd heeft, mag zich gelukkig prijzen. Je blijft er zelf fris en groen bij. En je bidt en hoopt dat ook andere jongeren dat ongekunstelde geestelijke leven mogen leren kennen. Het moet ons gaan om de hele jeugd van kerk en gemeente.
Wie een hart heeft voor de jeugd, krijgt ook het hart van de jeugd. Openheid tot in de diepste roerselen van het hart. Het is echt niet alleen maar kommer en kwel. De Heere werkt ook onder onze jongeren.
De auteur verleent bijstand in het pastoraat en gaat voor in de Hersteld Hervormde Kerk.
Gelukkig ook eens iemand die met een positief geluid komt. Net wat hij zegt: het is niet alleen maar kommer en kwel bij 'ons'.
Niet enkel kommer en kwel onder de jeugd
Re: Niet enkel kommer en kwel onder de jeugd
:!:freek schreef:Niet enkel kommer en kwel onder de jeugd
„Wie het hart van de betrokken jeugd heeft, mag zich gelukkig prijzen. Je blijft er zelf fris en groen bij.”
Wie een hart heeft voor de jeugd, krijgt ook het hart van de jeugd, stelt dr. P. Buitelaar. Hij is vaak verrast en verwonderd over geestelijk leven dat hij proeft onder jongeren.
Ouders, onderwijsgevenden, jeugdleiders, kerkenraden en catecheten hebben allen direct te maken met de jeugd van kerk en gemeente. En laten wij vooral niet vergeten dat wij ook in de prediking niet alleen ouderen maar ook jongeren onder ons gehoor hebben. Vele tientallen jaren ervaring als ouder, jeugdleider, dienaar van het Evangelie en docent hebben mij steeds dichter bij onze jeugd gebracht. Het leeftijdsverschil is nooit een obstakel geweest.Allerlei over het algemeen kleinschalige onderzoeken vanuit de universiteit, jeugdbonden en de pers hebben ons enigszins een beeld gegeven van het denken, de interesses, de mate van kerkelijke betrokkenheid en het leven van jongeren. Soms kwam een scherpe scheiding aan het licht tussen de zondag en de dagen daarna, tussen wat Gods Woord leert en het concrete leven. En dat was weer een overigens begrijpelijke reden om zorg uit te spreken over bepaalde ontwikkelingen. Immers, als je de jeugd verliest, wat blijft er dan in de toekomst over van de kerk en de gemeente?
Kerkenraden en allen die zich bij de jeugd betrokken weten, zijn geroepen zich te verdiepen in ontwikkelingen die op gespannen voet staan met het overgeleverde geloof. En dat kan niet zonder goed te luisteren naar onze jongeren en met hen in gesprek te gaan. Een gesprek over de achtergronden van hun opvattingen en keuzen en over wat de Bijbel ons leert. En dan gaat het niet alleen over gospelmuziek of discobezoek, maar ook over invloeden vanuit de pinksterkerken en evangelische groepen.
Verrast
Wij mogen echter niet de jeugd over het hoofd zien die intens bezig is met Gods Woord en de belangrijkste levensvragen. Zij willen niet met een kluitje in het riet gestuurd worden, maar begeren onderwijs. Onderwijs betekent wegwijs maken in Gods Woord en wegen wijzen vanuit Gods Woord, ook in het concrete leven van alledag.
Vooral de laatste jaren ben ik vaak verrast en verwonderd geraakt over geestelijk leven dat ik proefde. Wat is er heerlijker dan dat jonge, frisse en groene geestelijke leven. Je denkt wel eens: Was er maar meer van dat sprankelende leven, ook onder de ouderen. Het is dikwijls zo dor en doods. De hemel verkwikt niet en de hel verschrikt niet.
Wie het hart van de betrokken jeugd heeft, mag zich gelukkig prijzen. Je blijft er zelf fris en groen bij. En je bidt en hoopt dat ook andere jongeren dat ongekunstelde geestelijke leven mogen leren kennen. Het moet ons gaan om de hele jeugd van kerk en gemeente.
Wie een hart heeft voor de jeugd, krijgt ook het hart van de jeugd. Openheid tot in de diepste roerselen van het hart. Het is echt niet alleen maar kommer en kwel. De Heere werkt ook onder onze jongeren.
De auteur verleent bijstand in het pastoraat en gaat voor in de Hersteld Hervormde Kerk.
Gelukkig ook eens iemand die met een positief geluid komt. Net wat hij zegt: het is niet alleen maar kommer en kwel bij 'ons'.
Mja, maar het toont wel de bereidwilligheid om geestelijk leven onder jongeren waar te nemen. Want veel geklaag over de geesteloosheid onder jongeren komt voort uit een niet willen luisteren, en een niet willen herkennen van hun geloofsbeleving.rekcor schreef:Ok, maar dit is de observatie van een persoon. Die kan natuurlijk juist zijn, maar alleen in zijn eigen context.
Ik kan het met je opmerking over 'hun geloofsbeleving' eens zijn als dat in kadert binnen de grenzen van de Schrift. Het is geen groep die het anders zou moeten doen, dan volwassenen, of ouderen. Het eigene van het geloof mag ook niet anders wezen.memento schreef: Want veel geklaag over de geesteloosheid onder jongeren komt voort uit een niet willen luisteren, en een niet willen herkennen van hun geloofsbeleving.
Maar goed, het lijkt me zeer moeilijk het geloof van de jongere en de gedragingen van de puber als verschillende zaken te scheiden. Dus laat ik niet al te veel zeggen.
Herman schreef:Ik kan het met je opmerking over 'hun geloofsbeleving' eens zijn als dat in kadert binnen de grenzen van de Schrift. Het is geen groep die het anders zou moeten doen, dan volwassenen, of ouderen. Het eigene van het geloof mag ook niet anders wezen.memento schreef: Want veel geklaag over de geesteloosheid onder jongeren komt voort uit een niet willen luisteren, en een niet willen herkennen van hun geloofsbeleving.
Maar goed, het lijkt me zeer moeilijk het geloof van de jongere en de gedragingen van de puber als verschillende zaken te scheiden. Dus laat ik niet al te veel zeggen.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
Re: Niet enkel kommer en kwel onder de jeugd
Het klinkt wel mooi, wat ds. Buitelaar hier te berde brengt, maar ik vraag me af of hier de wens niet de vader van de gedachte is. Het is toch bekend, dat de jeugd de neiging heeft om allerlei ervaringen, die zij belangrijk acht, maar al te gemakkelijk invoegt in wat zij via kerk en thuis van het geloof menen te weten. Maar al te gauw wordt op die manier gedacht, dat men het ware geloof heeft. Dat wordt al snel duidelijk, wanneer we een bepaalde veranderingsgezindheid onder hen bespeuren, die geen diepgang heeft. Ze vangen iets op over de noodzaak van wedergeboorte en bekering en al snel is men nu zelf gelovig, en bekeerd of wedergeboren. We zouden maar niet te snel 'hosanna' moeten roepen in die gevallen. De diepgang ontbreekt maar al te vaak en het nieuwe geloof blijkt meer dan eens van tijdelijke aard te zijn of een opmaat te zijn tot een geloof dat geheel afwijkt van dat waarmee men zich in eerste instantie identificeerde.freek schreef:Niet enkel kommer en kwel onder de jeugd
„Wie het hart van de betrokken jeugd heeft, mag zich gelukkig prijzen. Je blijft er zelf fris en groen bij.”
Wie een hart heeft voor de jeugd, krijgt ook het hart van de jeugd, stelt dr. P. Buitelaar. Hij is vaak verrast en verwonderd over geestelijk leven dat hij proeft onder jongeren.
Ouders, onderwijsgevenden, jeugdleiders, kerkenraden en catecheten hebben allen direct te maken met de jeugd van kerk en gemeente. En laten wij vooral niet vergeten dat wij ook in de prediking niet alleen ouderen maar ook jongeren onder ons gehoor hebben. Vele tientallen jaren ervaring als ouder, jeugdleider, dienaar van het Evangelie en docent hebben mij steeds dichter bij onze jeugd gebracht. Het leeftijdsverschil is nooit een obstakel geweest.Allerlei over het algemeen kleinschalige onderzoeken vanuit de universiteit, jeugdbonden en de pers hebben ons enigszins een beeld gegeven van het denken, de interesses, de mate van kerkelijke betrokkenheid en het leven van jongeren. Soms kwam een scherpe scheiding aan het licht tussen de zondag en de dagen daarna, tussen wat Gods Woord leert en het concrete leven. En dat was weer een overigens begrijpelijke reden om zorg uit te spreken over bepaalde ontwikkelingen. Immers, als je de jeugd verliest, wat blijft er dan in de toekomst over van de kerk en de gemeente?
Kerkenraden en allen die zich bij de jeugd betrokken weten, zijn geroepen zich te verdiepen in ontwikkelingen die op gespannen voet staan met het overgeleverde geloof. En dat kan niet zonder goed te luisteren naar onze jongeren en met hen in gesprek te gaan. Een gesprek over de achtergronden van hun opvattingen en keuzen en over wat de Bijbel ons leert. En dan gaat het niet alleen over gospelmuziek of discobezoek, maar ook over invloeden vanuit de pinksterkerken en evangelische groepen.
Verrast
Wij mogen echter niet de jeugd over het hoofd zien die intens bezig is met Gods Woord en de belangrijkste levensvragen. Zij willen niet met een kluitje in het riet gestuurd worden, maar begeren onderwijs. Onderwijs betekent wegwijs maken in Gods Woord en wegen wijzen vanuit Gods Woord, ook in het concrete leven van alledag.
Vooral de laatste jaren ben ik vaak verrast en verwonderd geraakt over geestelijk leven dat ik proefde. Wat is er heerlijker dan dat jonge, frisse en groene geestelijke leven. Je denkt wel eens: Was er maar meer van dat sprankelende leven, ook onder de ouderen. Het is dikwijls zo dor en doods. De hemel verkwikt niet en de hel verschrikt niet.
Wie het hart van de betrokken jeugd heeft, mag zich gelukkig prijzen. Je blijft er zelf fris en groen bij. En je bidt en hoopt dat ook andere jongeren dat ongekunstelde geestelijke leven mogen leren kennen. Het moet ons gaan om de hele jeugd van kerk en gemeente.
Wie een hart heeft voor de jeugd, krijgt ook het hart van de jeugd. Openheid tot in de diepste roerselen van het hart. Het is echt niet alleen maar kommer en kwel. De Heere werkt ook onder onze jongeren.
De auteur verleent bijstand in het pastoraat en gaat voor in de Hersteld Hervormde Kerk.
Gelukkig ook eens iemand die met een positief geluid komt. Net wat hij zegt: het is niet alleen maar kommer en kwel bij 'ons'.
De onvolledig levenservaring, de invloed van de oppervlakkige ervaringscultuur en de hang naar een individuele identiteit zorgen er maar al te vaak voor, dat men het ware geloof onterecht vereenzelvigt met het eigen geloof. Er ontbreken dan hele stukken. We moeten niet de fout maken om in de hype van de jeugdcultuur, die zo dominant is, nu ook de eigen jeugd kritiekloos omhoog te steken, alsof het hen allemaal zo maar gegeven wordt. De jeugd staat toch ook voor een sterk doorgevoerd individualisme, waardoor geloof en kerk maar al te vaak wordt gecombineerd met wereldse activiteiten, muziek, cafebezoek, valse leringen als gevolg van eigenwijze kerkgang (naar evangelicalen).
Kortom: misschien dat de wens van ds. Buitelaar ingegeven wordt door de geestelijke verachtering in de genade bij volwassenen, maar zich kritiekloos bewonderend uitlaten over de jeugd, die vijand van genade is, gaat veel te ver. Daarvoor doet het "geloof" van de jongeren allemaal te goedkoop, te gemakkelijk en te weinig diepzinnig aan. Ook nu nog heersen verdorvenheid en ook onze jeugd is van nature vreemdeling van genade. Het kan niet zo zijn, dat het Woord Gods in alle eeuwen heeft geleerd hoe Gods volk en een zichzelf op de borst slaand zondaar bekeerd wordt en wat er nodig is te weten voor zulk een waarachtige wedergeboorte en dat dan vervolgens onze jeugd dit alles zomaar, zonder die kennis van de noodzakelijke stukken te bezitten of te bevinden, onvoorwaardelkijke en om niet zou beërven. Dan zou al dat oude en vertrouwde ware werk des Heeren, zoals dat vroeger nog mocht plaatsvinden, openlijk worden geloochend!
Het moet niet gekker worden!
gravo
Re: Niet enkel kommer en kwel onder de jeugd
Meen je dit nou :roll:gravo schreef:Het klinkt wel mooi, wat ds. Buitelaar hier te berde brengt, maar ik vraag me af of hier de wens niet de vader van de gedachte is. Het is toch bekend, dat de jeugd de neiging heeft om allerlei ervaringen, die zij belangrijk acht, maar al te gemakkelijk invoegt in wat zij via kerk en thuis van het geloof menen te weten. Maar al te gauw wordt op die manier gedacht, dat men het ware geloof heeft. Dat wordt al snel duidelijk, wanneer we een bepaalde veranderingsgezindheid onder hen bespeuren, die geen diepgang heeft. Ze vangen iets op over de noodzaak van wedergeboorte en bekering en al snel is men nu zelf gelovig, en bekeerd of wedergeboren. We zouden maar niet te snel 'hosanna' moeten roepen in die gevallen. De diepgang ontbreekt maar al te vaak en het nieuwe geloof blijkt meer dan eens van tijdelijke aard te zijn of een opmaat te zijn tot een geloof dat geheel afwijkt van dat waarmee men zich in eerste instantie identificeerde.freek schreef:Niet enkel kommer en kwel onder de jeugd
„Wie het hart van de betrokken jeugd heeft, mag zich gelukkig prijzen. Je blijft er zelf fris en groen bij.”
Wie een hart heeft voor de jeugd, krijgt ook het hart van de jeugd, stelt dr. P. Buitelaar. Hij is vaak verrast en verwonderd over geestelijk leven dat hij proeft onder jongeren.
Ouders, onderwijsgevenden, jeugdleiders, kerkenraden en catecheten hebben allen direct te maken met de jeugd van kerk en gemeente. En laten wij vooral niet vergeten dat wij ook in de prediking niet alleen ouderen maar ook jongeren onder ons gehoor hebben. Vele tientallen jaren ervaring als ouder, jeugdleider, dienaar van het Evangelie en docent hebben mij steeds dichter bij onze jeugd gebracht. Het leeftijdsverschil is nooit een obstakel geweest.Allerlei over het algemeen kleinschalige onderzoeken vanuit de universiteit, jeugdbonden en de pers hebben ons enigszins een beeld gegeven van het denken, de interesses, de mate van kerkelijke betrokkenheid en het leven van jongeren. Soms kwam een scherpe scheiding aan het licht tussen de zondag en de dagen daarna, tussen wat Gods Woord leert en het concrete leven. En dat was weer een overigens begrijpelijke reden om zorg uit te spreken over bepaalde ontwikkelingen. Immers, als je de jeugd verliest, wat blijft er dan in de toekomst over van de kerk en de gemeente?
Kerkenraden en allen die zich bij de jeugd betrokken weten, zijn geroepen zich te verdiepen in ontwikkelingen die op gespannen voet staan met het overgeleverde geloof. En dat kan niet zonder goed te luisteren naar onze jongeren en met hen in gesprek te gaan. Een gesprek over de achtergronden van hun opvattingen en keuzen en over wat de Bijbel ons leert. En dan gaat het niet alleen over gospelmuziek of discobezoek, maar ook over invloeden vanuit de pinksterkerken en evangelische groepen.
Verrast
Wij mogen echter niet de jeugd over het hoofd zien die intens bezig is met Gods Woord en de belangrijkste levensvragen. Zij willen niet met een kluitje in het riet gestuurd worden, maar begeren onderwijs. Onderwijs betekent wegwijs maken in Gods Woord en wegen wijzen vanuit Gods Woord, ook in het concrete leven van alledag.
Vooral de laatste jaren ben ik vaak verrast en verwonderd geraakt over geestelijk leven dat ik proefde. Wat is er heerlijker dan dat jonge, frisse en groene geestelijke leven. Je denkt wel eens: Was er maar meer van dat sprankelende leven, ook onder de ouderen. Het is dikwijls zo dor en doods. De hemel verkwikt niet en de hel verschrikt niet.
Wie het hart van de betrokken jeugd heeft, mag zich gelukkig prijzen. Je blijft er zelf fris en groen bij. En je bidt en hoopt dat ook andere jongeren dat ongekunstelde geestelijke leven mogen leren kennen. Het moet ons gaan om de hele jeugd van kerk en gemeente.
Wie een hart heeft voor de jeugd, krijgt ook het hart van de jeugd. Openheid tot in de diepste roerselen van het hart. Het is echt niet alleen maar kommer en kwel. De Heere werkt ook onder onze jongeren.
De auteur verleent bijstand in het pastoraat en gaat voor in de Hersteld Hervormde Kerk.
Gelukkig ook eens iemand die met een positief geluid komt. Net wat hij zegt: het is niet alleen maar kommer en kwel bij 'ons'.
De onvolledig levenservaring, de invloed van de oppervlakkige ervaringscultuur en de hang naar een individuele identiteit zorgen er maar al te vaak voor, dat men het ware geloof onterecht vereenzelvigt met het eigen geloof. Er ontbreken dan hele stukken. We moeten niet de fout maken om in de hype van de jeugdcultuur, die zo dominant is, nu ook de eigen jeugd kritiekloos omhoog te steken, alsof het hen allemaal zo maar gegeven wordt. De jeugd staat toch ook voor een sterk doorgevoerd individualisme, waardoor geloof en kerk maar al te vaak wordt gecombineerd met wereldse activiteiten, muziek, cafebezoek, valse leringen als gevolg van eigenwijze kerkgang (naar evangelicalen).
Kortom: misschien dat de wens van ds. Buitelaar ingegeven wordt door de geestelijke verachtering in de genade bij volwassenen, maar zich kritiekloos bewonderend uitlaten over de jeugd, die vijand van genade is, gaat veel te ver. Daarvoor doet het "geloof" van de jongeren allemaal te goedkoop, te gemakkelijk en te weinig diepzinnig aan. Ook nu nog heersen verdorvenheid en ook onze jeugd is van nature vreemdeling van genade. Het kan niet zo zijn, dat het Woord Gods in alle eeuwen heeft geleerd hoe Gods volk en een zichzelf op de borst slaand zondaar bekeerd wordt en wat er nodig is te weten voor zulk een waarachtige wedergeboorte en dat dan vervolgens onze jeugd dit alles zomaar, zonder die kennis van de noodzakelijke stukken te bezitten of te bevinden, onvoorwaardelkijke en om niet zou beërven. Dan zou al dat oude en vertrouwde ware werk des Heeren, zoals dat vroeger nog mocht plaatsvinden, openlijk worden geloochend!
Het moet niet gekker worden!
gravo
Ik zal niet zeggen dat je onzin verkondigt, maar ik had een ander beeld van Gravo.
-
Jan Klaassen
- Berichten: 278
- Lid geworden op: 20 nov 2007, 14:20
Hoi Gravo,
Daar hebben ze toch een term voor bedacht? Mac-geloof? Ik weet dat jij het cynisch bedoeld, maar toch zit er wel een punt in. Als we om ons heen kijken, dan zien we een hoop geloof die prima gecombineerd kan worden met een liefde voor de wereld, terwijl de bijbel ons duidelijk verteld dat we maar één meester hebben. Ik geef niets om bevindelijk taalgebruik, een bepaalde kledingkeuze of een ijver die zich bij sommigen uit door als eerste in de kerk te willen zijn en dat soort rare dingen. Waar ik wel om geef is een zichtbare liefde tot God en de naaste. In de liefde tot God kan de wereld niet anders dan naar de zijlijn worden verdrongen. Als het hart nog steeds zijn zinnen zet op kapitaal, materiaal, eer en een voorliefde heeft voor het geestelijk schrappen van het 4e, 5e, 7e en 10e gebod, dan hebben we een belangerijke vrucht te pakken die niet gevonden wordt bij Gods volk.
Daar hebben ze toch een term voor bedacht? Mac-geloof? Ik weet dat jij het cynisch bedoeld, maar toch zit er wel een punt in. Als we om ons heen kijken, dan zien we een hoop geloof die prima gecombineerd kan worden met een liefde voor de wereld, terwijl de bijbel ons duidelijk verteld dat we maar één meester hebben. Ik geef niets om bevindelijk taalgebruik, een bepaalde kledingkeuze of een ijver die zich bij sommigen uit door als eerste in de kerk te willen zijn en dat soort rare dingen. Waar ik wel om geef is een zichtbare liefde tot God en de naaste. In de liefde tot God kan de wereld niet anders dan naar de zijlijn worden verdrongen. Als het hart nog steeds zijn zinnen zet op kapitaal, materiaal, eer en een voorliefde heeft voor het geestelijk schrappen van het 4e, 5e, 7e en 10e gebod, dan hebben we een belangerijke vrucht te pakken die niet gevonden wordt bij Gods volk.
Probeer eens concreet te zijn, i.p.v. te vervallen in het gebruiken van dat gevoelige kapstok woord 'de wereld'.Jan Klaassen schreef: Ik weet dat jij het cynisch bedoeld, maar toch zit er wel een punt in. Als we om ons heen kijken, dan zien we een hoop geloof die prima gecombineerd kan worden met een liefde voor de wereld, terwijl de bijbel ons duidelijk verteld dat we maar één meester hebben.
Wie zijn wij om dat te beoordelen. Vaak wordt enkel de buitenkant van een persoon gebruikt om iemand te beoordelen en vaak zelfs om hem of haar te veroordelen.Waar ik wel om geef is een zichtbare liefde tot God en de naaste. In de liefde tot God kan de wereld niet anders dan naar de zijlijn worden verdrongen. Als het hart nog steeds zijn zinnen zet op kapitaal, materiaal, eer en een voorliefde heeft voor het geestelijk schrappen van het 4e, 5e, 7e en 10e gebod, dan hebben we een belangerijke vrucht te pakken die niet gevonden wordt bij Gods volk.
Henk Binnendijk zegt dit heel concreet in een lezing van jijdaar.
Ik wordt altijd zo moe van mensen die dan vragen of je zondags naar de sauna mag.
Een weg zoeken in het grijze gebied, waarin je God er een beetje bij houdt, maar vooral je eigen leven kunt blijven leven.
Met alles wat erbij hoort. Niks uit handen geven, vooral het roer niet want jij bepaalt hoe je verder wil, en daar wil je God best wel bij hebben, want dat is niet verkeerd, dat geeft soms nog wat zegen ook, maar niet te dicht...enz
n.a.v. deze tekst:
Zo dan, omdat gij lauw zijt, en noch koud noch heet, Ik zal u uit Mijn mond spuwen.
Ik wordt altijd zo moe van mensen die dan vragen of je zondags naar de sauna mag.
Een weg zoeken in het grijze gebied, waarin je God er een beetje bij houdt, maar vooral je eigen leven kunt blijven leven.
Met alles wat erbij hoort. Niks uit handen geven, vooral het roer niet want jij bepaalt hoe je verder wil, en daar wil je God best wel bij hebben, want dat is niet verkeerd, dat geeft soms nog wat zegen ook, maar niet te dicht...enz
n.a.v. deze tekst:
Zo dan, omdat gij lauw zijt, en noch koud noch heet, Ik zal u uit Mijn mond spuwen.
Is het gebed uw stuurwiel of uw reservewiel?
@Gravo, het fast-food geloof wat je noemt is volgens mij niet echt van toepassing op refo-jongeren uit de afgescheiden kerken.
De SRB-avonden, die toch meer bieden dan geestelijke fast-food, worden druk bezocht. Niet alleen door jongeren die niets anders mogen op de zaterdagavond, maar ook door jongeren die met (geestelijke) vragen zitten.
Daarnaast nog een andere notie: Het wantrouwen tegenover de jeugd, is dat niet het ontkennen van dat God werkt, ook onder jongeren? Of moet ik zeggen: Juist onder jongeren. Leert de geschiedenis ons niet, dat God vaak al vroeg begint om naar Hem uit te drijven? En leren we niet dat elke aangehoorde preek wat met een mens doet, namelijk hem verharden of hem tot geloof brengen? Is de kans, menselijkerwijs gesproken, dan niet veel groter dat een kind, die nog niet zo verhard is, veranderd word onder het horen van het evangelie, dan iemand die zijn/haar leven lang Christus heeft afgewezen?
Nee, laten we liever onze oren wijd opendoen, en ons verheugen met de geluiden die we soms van kinderen/jongeren mogen horen. Ik wil hiermee niet zeggen dat we ze meteen in de hemel moeten praten als het goed klinkt, of in de hel moeten praten als het ons theologisch-onzuiver in de oren klinkt, maar dat we het met blijdschap gadeslaan, en rustig afwachten. Als het zaad gezaaid is, moeten we eraf blijven. Niet zodra we een groen puntje menen te zien, ons schepje pakken en het geheel uitgraven, om te kijken of er wel wortels aanzitten. Dan gaat het plantje dood. Gewoon rustig laten groeien, en kijken naar wat eruit komt...
De SRB-avonden, die toch meer bieden dan geestelijke fast-food, worden druk bezocht. Niet alleen door jongeren die niets anders mogen op de zaterdagavond, maar ook door jongeren die met (geestelijke) vragen zitten.
Daarnaast nog een andere notie: Het wantrouwen tegenover de jeugd, is dat niet het ontkennen van dat God werkt, ook onder jongeren? Of moet ik zeggen: Juist onder jongeren. Leert de geschiedenis ons niet, dat God vaak al vroeg begint om naar Hem uit te drijven? En leren we niet dat elke aangehoorde preek wat met een mens doet, namelijk hem verharden of hem tot geloof brengen? Is de kans, menselijkerwijs gesproken, dan niet veel groter dat een kind, die nog niet zo verhard is, veranderd word onder het horen van het evangelie, dan iemand die zijn/haar leven lang Christus heeft afgewezen?
Nee, laten we liever onze oren wijd opendoen, en ons verheugen met de geluiden die we soms van kinderen/jongeren mogen horen. Ik wil hiermee niet zeggen dat we ze meteen in de hemel moeten praten als het goed klinkt, of in de hel moeten praten als het ons theologisch-onzuiver in de oren klinkt, maar dat we het met blijdschap gadeslaan, en rustig afwachten. Als het zaad gezaaid is, moeten we eraf blijven. Niet zodra we een groen puntje menen te zien, ons schepje pakken en het geheel uitgraven, om te kijken of er wel wortels aanzitten. Dan gaat het plantje dood. Gewoon rustig laten groeien, en kijken naar wat eruit komt...