Heiligmaking, hoe?

[uitgeworpen]

Wat voor functie heeft het lijden en sterven van de Heere-Jezus in de heiligmaking?
Is er alleen het 'weten', Zijn offer is genoeg, Hij heeft het voor mij gedaan dus ben ik vrij van zonde of moet je steeds weer de toevlucht nemen en zo de kracht van Zijn bloed ervaren?
Ben je heilig of wordt je langzamerhand heilig?

Wat is jullie ervaring?

[Tiberius]

Ik begrijp je vraag niet helemaal, schat ik.

Want ik neem niet aan, dat je "Hij heeft het voor mij gedaan dus ben ik vrij van zonde" serieus bedoelt. Zo'n conclusiegeloof vind je nergens in Gods Woord.
Je moet steeds weer de toevlucht nemen en zo de kracht van Zijn bloed ervaren.

Je bent niet heilig en wordt dat ook niet langzamerhand; zeker niet in eigen ogen. Wel hoe langer hoe geheiligder.
"Zonder Mij kunt gij niets doen", zegt Hij betreffende name in het stuk der heiligmaking: die in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht.

[Marnix]

Ik begrijp je vraag niet helemaal, schat ik.

Want ik neem niet aan, dat je "Hij heeft het voor mij gedaan dus ben ik vrij van zonde" serieus bedoelt. Zo'n conclusiegeloof vind je nergens in Gods Woord.
Je moet steeds weer de toevlucht nemen en zo de kracht van Zijn bloed ervaren.

Je bent niet heilig en wordt dat ook niet langzamerhand; zeker niet in eigen ogen. Wel hoe langer hoe geheiligder.
"Zonder Mij kunt gij niets doen", zegt Hij betreffende name in het stuk der heiligmaking: die in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht.

Ik kan hier niet helemaal mee instemmen. Wel met het eerste stuk. Jezus betaalt maar daarmee is niet iedereen gelijk zalig. Je bent zalig als je je aan Hem overgeeft, als je je redding niet meer in jezelf zoekt maar bij Hem. (en dat is Gods werk). De fout die je hier maakt is dat je zegt: "Je bent niet heilig en wordt het ook niet langzamerhand, zeker niet in eigen ogen". Je bedoelt het zelfde (Je wordt hoe langer hoe geheiligder) maar dan is je definitie van "Heilig zijn/worden" niet goed. Heilig zijn en worden is juist wat je niet uit jezelf bent of in eigen ogen, maar in Gods ogen, door Christus.

Maar dan ben je wel heilig. Niet omdat je zo goed leeft maar om Christus. Kijk maar eens hoe Paulus zijn brieven (aan allemaal net bekeerde gelovigen) begint. Aan de heiligen in Efeze. Aan de gemeente in Korinthe, geroepen om zijn heiligen te zijn. Enzovoorts. Je maakt een tegenstelling maar die is er niet. We worden geheiligd door Christus... en daarom ZIJN we heiligen. Dat gaat hand in hand, en wie op Christus ziet en niet op zichzelf mag zich geheiligd en dus een heilige weten.


Heilig betekent niet: Goed levend, iemand die weinig zonde doet... ofzo.Het betekent: Apart gezet. En dat mogen we zijn in Hem, onze Here!

[Tiberius]

Heilig betekent niet: Goed levend, iemand die weinig zonde doet... ofzo.Het betekent: Apart gezet. En dat mogen we zijn in Hem, onze Here!

Die betekenis kan ook, ja.
Maar dat wordt over het algemeen niet bedoeld met de term "heiligmaking".

[Marnix]

Heilig betekent niet: Goed levend, iemand die weinig zonde doet... ofzo.Het betekent: Apart gezet. En dat mogen we zijn in Hem, onze Here!

Die betekenis kan ook, ja.
Maar dat wordt over het algemeen niet bedoeld met de term "heiligmaking".

Ik lees het woord "heilig" regelmatig in de Bijbel en dan heeft het van oorsprong de betekenis die ik noemde. Het woord "heiligmaking" lees ik niet in de Bijbel en als dit wat anders betekent moet men het anders noemen. Steeds meer gaan leven zoals Hij is zeker een kenmerk van de heiligen. Maar de heiligmaking is dat niet, die begint bij het offer van Christus, Hij heiligt je, koopt je vrij, zet je apart en wast je schoon zodat je in Gods ogen als zonder zonde bent. Veranderen naar zijn beeld in hoe je leeft is een gevolg van de heiligmaking en niet iets wat eerst moet gebeuren voordat je heilig bent gemaakt.

[wim]

Zie ook: http://home.hetnet.nl/~dcbokkers/Heiligm_verheerl.htm

Een gedeelte hieruit:

Heiligmaking is de dagelijks zich uitbreidende verlossing, die zich uitstrekt over ons leven, onze natuur en ons hele wezen. Zij is de bevrijding van alle krachten van ziel en li­chaam, van onze gevoelens, van onze tijd en van alles wat wij zijn en hebben uit de dienstbaarheid der verderfenis, om voortaan God ten dienste te staan. Daarom moet de heiligmaking in ons voortgang hebben, zolang niet alles in ons het stempel draagt: „Heilig de Here”, en wijzelf nog niet het stempel dragen van deze verlossing. Hoe gevaar­lijk is het daarom alleen bekering, vergeving, berouw, geloof en rechtvaardiging te predi­ken, omdat door zulk een prediking de bekeerden ertoe worden gebracht om te denken, dat dit alles zou zijn, wat de verlossing van Christus ons gebracht heeft.

Op die manier blijven zij staan bij het begin, en God komt in hen noch tot Zijn doel, noch tot Zijn recht.

Nog iets. Rechtvaardigmaking is slechts een middel tot het doel, maar niet het doel zelf. Helaas denkt het meren­deel van de kinderen van God, dat toen zij een­maal gerechtvaardigd werden in Christus, zij ook meteen het doel hadden bereikt. In Romeinen 8:30 [*15] wor­den de middelen tòt het doel aangewezen. Het zijn er vele: het verordineerd zijn, roeping, rechtvaardiging. Vers 28 [*16] zegt ons, dat alles moet dienen als middel om het doel te be­reiken. Het eigenlijke doel is de gelijkvor­migheid aan de Zoon en de hervorming naar Zijn beeld, en dat is niets anders, dan volledige heiligheid. Wanneer nu God ons het middel geeft, om dit heerlijke doel te be­rei­ken, en wij blijven bij dit middel staan, alsof het doel reeds be­reikt was, dan staan wij eigenlijk, daardoor ons­zelf in de weg bij het bereiken van het doel. God heeft het zo be­schikt, dat wij een toren zullen bouwen, maar uitslui­tend met behulp van het materiaal, dat Hij geeft, het fundament zullen leggen en verder bouwen; want an­ders bouwen wij verder met hout, hooi en stoppelen.

En op die manier zouden wij in geen geval het voorge­stelde doel bereiken. Het Goddelijke doel is, dat wij als leerlingen van Jezus Christus, zouden worden als de Meester Zelf. Maar wij zijn al blij, als wij alleen maar de op­roep tot het discipelschap horen en opvolgen, zonder onszelf te verloochenen, zonder verder van Hem, de Meester, te leren en ons onvoorwaardelijk aan hem over te geven. God zal in zo’n geval nooit Zijn doel met ons bereiken. Laten wij dus nooit middel en doel met elkaar verwarren. Het doel is: beeld van Christus zijn, Zijn ge­zindheid, Zijn leven en wandel in alle dingen. Daartoe wil God ons leiden door middel van de heiligmaking.

Zoals wij gezien hebben, zijn rechtvaardigmaking en heiligmaking als Goddelijke eis aan ons, voor God gelijk­waardig. Het een kan niet zonder het ander. Wij kunnen niet geheiligd zijn als wij niet gerechtvaardigd zijn en ver­zoend met God. Wanneer dit eerst werkelijk­heid is geworden, kan de heiligmaking pas laten zien, in hoeverre de verlossing van Christus realiteit voor ons is geworden en in welke mate God bezit van ons heeft ge­nomen. Behalve dat, laten we er op letten, hoe positief en beslist het Woord van God van ons eist, heilig te zijn.
Wij dienen heilig te zijn: Omdat de Here Zelf heilig is.

„Want Ik ben heilig”, — dat is de reden, op grond waarvan Hij van Zijn volk eist: reinheid, onberispelijk­heid en een Hem welbehaaglijke wandel, ook voor de mensen. De Here kan op geen enkele andere basis om­gang met ons hebben, dan op de basis van heiligheid.

Omdat de Here ons beveelt heilig te zijn. Reeds voor­dat God aan Israël enige andere wet gaf, eiste Hij heili­ging van zijn oudsten, die, om zo te zeggen, vertegen­woordigers van het hele volk waren. En het bevel — „Weest heilig” — wordt, als geen enkel ander, steeds herhaald in Zijn wet. Dat was het doel van God met Zijn volk. En de Heilige Geest neemt dit bevel over in het Nieuwe Testament en richt het tot ons met dezelfde ernst (1 Petr. 1:15-16[*17] ). In de eerste brief aan de Thessalo­nicensen 4:3 staat: „Want dit is de wil van God, uw heili­ging”.

Omdat wij als uitverkorenen, ook geroepen zijn tot heiligmaking: „Gelijk Hij ons uitverkoren heeft in Hem (in Christus) vóór de grondlegging der wereld, opdat wij heilig en onberispelijk zouden zijn voor Zijn aange­zicht” (Ef. 1:4).

„Maar gelijk Hij, Die u geroepen heeft, heilig is, zo wordt ook u zelf heilig in al uw wandel” (1 Petr. 1:15). Zelfs de roeping, waarmee Hij ons riep was een heilige roeping (2 Tim. 1:9)[*18] .

Omdat de Here reeds alle voorzieningen heeft getrof­fen voor onze heiligmaking: „En Ik heilig Mijzelf voor hen, opdat ook zij geheiligd mogen zijn in waarheid” (Joh. 17:19) zegt onze Zaligmaker. En „Gelijk ons Zijn Goddelijke kracht alles, wat tot het leven en de godza­ligheid behoort, geschonken heeft, door de kennis van Hem, die ons ge­roepen heeft, tot heerlijkheid en macht (2 Petr. 1:3).

[Marco]

Wat voor functie heeft het lijden en sterven van de Heere-Jezus in de heiligmaking?
Is er alleen het 'weten', Zijn offer is genoeg, Hij heeft het voor mij gedaan dus ben ik vrij van zonde of moet je steeds weer de toevlucht nemen en zo de kracht van Zijn bloed ervaren?
Ben je heilig of wordt je langzamerhand heilig?

Wat is jullie ervaring?

Om te beginnen: Marnix heeft gelijk: Voor God is ieder die gelooft heilig. Zijn offer is genoeg. Hij heeft het gedaan, dus ben je vrij van zonde.

Dat wil zeggen: Je bent vrij van schuld. Maar naar je aard ben je er nog steeds op uit, God en je naaste te haten, en ook de allerheiligsten hebben maar een begin van het nieuwe, heilige leven. Je doet dus nog steeds zonde. En daar heb je last van. Je legt die zonde steeds weer voor Hem neer, en door Zijn bloed mag je weten en ervaren dat er vergeving is. Als je dat bedoelt met heiligmaking, dan is heiligmaking inderdaad een voortgaand proces dat je in dit leven nooit zult afronden. En misschien heb je wel af en toe het idee dat je hierin geen steek verder komt.

De vraag of heiligmaking nodig is..? Nee en ja. Nee, want het offer van Christus is niet afhankelijk van jouw verdienste. Ja, want want het kan niet anders, of ieder die door waar geloof in Christus ingeplant is brengt vruchten van dankbaarheid voort (HC v/a 64). Er goddeloos op losleven is dus géén optie.

[Marnix]

Wat voor functie heeft het lijden en sterven van de Heere-Jezus in de heiligmaking?
Is er alleen het 'weten', Zijn offer is genoeg, Hij heeft het voor mij gedaan dus ben ik vrij van zonde of moet je steeds weer de toevlucht nemen en zo de kracht van Zijn bloed ervaren?
Ben je heilig of wordt je langzamerhand heilig?

Wat is jullie ervaring?

Om te beginnen: Marnix heeft gelijk: Voor God is ieder die gelooft heilig. Zijn offer is genoeg. Hij heeft het gedaan, dus ben je vrij van zonde.

Dat wil zeggen: Je bent vrij van schuld. Maar naar je aard ben je er nog steeds op uit, God en je naaste te haten, en ook de allerheiligsten hebben maar een begin van het nieuwe, heilige leven. Je doet dus nog steeds zonde. En daar heb je last van. Je legt die zonde steeds weer voor Hem neer, en door Zijn bloed mag je weten en ervaren dat er vergeving is. Als je dat bedoelt met heiligmaking, dan is heiligmaking inderdaad een voortgaand proces dat je in dit leven nooit zult afronden. En misschien heb je wel af en toe het idee dat je hierin geen steek verder komt.

De vraag of heiligmaking nodig is..? Nee en ja. Nee, want het offer van Christus is niet afhankelijk van jouw verdienste. Ja, want want het kan niet anders, of ieder die door waar geloof in Christus ingeplant is brengt vruchten van dankbaarheid voort (HC v/a 64). Er goddeloos op losleven is dus géén optie.

Goed verwoord. Ik vind de term heiligmaking alleen wat ongelukkig. Omdat je al heilig bent. Ook al zondig je nog steeds. Die groei om steeds meer je oude natuur te gaan haten en Godvrezend te leven is zeker aanwezig, maar "heiligmaking" klinkt alsof je in een proces zit naar "heilig worden" terwijl je dat voor God al bent, uit genade, door Jezus Christus. Ik zou die vernieuwing en groei dus anders noemen.

[Da Capo]

De vraag of heiligmaking nodig is..? Nee en ja. Nee, want het offer van Christus is niet afhankelijk van jouw verdienste. Ja, want want het kan niet anders, of ieder die door waar geloof in Christus ingeplant is brengt vruchten van dankbaarheid voort

Volgens mij worden een aantal zaken door elkaar gehaald.

Het 'nee' antwoord heeft niets uit te staan met heiligmaking, maar met rechtvaardigmaking. Gods kind is niet heilig in zichzelf, maar in Christus.
De heiligmaking is in dit leven nooit af. het is iets wat de Heilige Geest in het leven van een kind van God werkt (zie o.a. Rom 1, 2 Thess. 2 e.a.).

Wat voor functie heeft het lijden en sterven van de Heere-Jezus in de heiligmaking?

Door zijn lijden en sterven kan een kind van God gereinigd worden van de smet van de zonden. Wat in dit verband veel wordt aangehaald is dat uit de wond in de zij van de Heere Jezus, water en bloed vloeide. Bloed is nodig voor de vergeving der zonden, het water is nodig voor de afwassing van de smet van de zonde.
De heiligmaking is dus geen activiteit van de mens, maar de activiteit van Gods Geest.
De genoemde werken zijn niet verdienend, maar zijn de uitingen van dankbaarheid jegens God.

[Marnix]

Da Capo, op zich ben ik het met je eens, alleen vraag ik me af of rechtvaardigmaking en heiligmaking, als we kijken naar de Bijbelse betekenis van de termen "rechtvaardig" en "heilig" wel verschillend zijn. haal jij dan niet ook zaken door elkaar?

Volgens mij is de Bijbelse lijn dat Christus ons rechtvaardig maakt en de Geest ons heiligt.... maar dat we, als we Hem als Verlosser hebben, zowel rechtvaardig als heilig zijn. De heiligmaking is dan niet een proces dat je hele leven lang duurt, als je wedergeboren bent ben je heilig gemaakt.

Dat de strijd tegen je oude mens je leven lang doorgaat klopt maar volgens mij is dat geen onderdeel van de heilgmaking zelf.... maar wel een groei in heiligheid zeg maar.

[Marco]

Even los van de discussie of de term 'heiligmaking' tegenover 'zaligmaking' wel klopt... (Marnix, je hebt volgens mij best wel een punt..):

Volgens mij worden een aantal zaken door elkaar gehaald.

Het 'nee' antwoord heeft niets uit te staan met heiligmaking, maar met rechtvaardigmaking. Gods kind is niet heilig in zichzelf, maar in Christus.

Het 'nee' antwoord heb ik erbij gezet om aan te geven dat de 'heiligmaking' op zich niet nodig is om zalig te zijn. Ik heb daarmee aan willen geven dat rechtvaardigmaking niet afhankelijk is van heiligmaking. Een fout die zowel binnen als buiten onze kringen bewust of onbewust nogal eens wordt gemaakt. Je hebt dus gelijk, maar ook weer niet..

Door zijn lijden en sterven kan een kind van God gereinigd worden van de smet van de zonden. Wat in dit verband veel wordt aangehaald is dat uit de wond in de zij van de Heere Jezus, water en bloed vloeide. Bloed is nodig voor de vergeving der zonden, het water is nodig voor de afwassing van de smet van de zonde.

Mooi staaltje van inlegkunde. Maar het heeft met dit water en dit bloed niet veel van doen. Het gaat er in deze tekst om dat de Here echt dood was. Niet meer, niet minder.
Wat natuurlijk niet betekent dat er geen erfschuld en erfsmet zijn.

De heiligmaking is dus geen activiteit van de mens, maar de activiteit van Gods Geest.

Ja en nee. Ik doe het. Maar dat ik het doe is uit genade.

De genoemde werken zijn niet verdienend, maar zijn de uitingen van dankbaarheid jegens God.

Inderdaad. Zie vraag en antwoord 64 van de HC!

<edit: antw 24 moet natuurlijk zijn antw. 64!>

[Tiberius]

Ik vind de term heiligmaking alleen wat ongelukkig. Omdat je al heilig bent. Ook al zondig je nog steeds.

Zoals ik al eerder zei: je haalt de termen rechtvaardigmaking en heiligmaking door elkaar, doordat je een andere betekenis van "heilig" gebruikt als in de term "heiligmaking".

In de term "heiligmaking" heeft het woord "heilig" de betekenis zoals Petrus schrijft:
Maar gelijk Hij, Die u geroepen heeft, heilig is, [zo] wordt ook gij zelven heilig in al [uwen] wandel;
Daarom dat er geschreven is: Zijt heilig, want Ik ben heilig.

Ga toch maar eens investeren in dat vragenboekje van ds. Hellenbroek.

[Rochus]

Grondslag
Als grondslag wil deze website de Bijbel en de Drie Formulieren van Enigheid hanteren. Ze wil staan in de lijn van de Reformatie en de Nadere Reformatie

Hellenbroek staat er niet tussen :roll:

[Marnix]

Ik vind de term heiligmaking alleen wat ongelukkig. Omdat je al heilig bent. Ook al zondig je nog steeds.

Zoals ik al eerder zei: je haalt de termen rechtvaardigmaking en heiligmaking door elkaar, doordat je een andere betekenis van "heilig" gebruikt als in de term "heiligmaking".

In de term "heiligmaking" heeft het woord "heilig" de betekenis zoals Petrus schrijft:
Maar gelijk Hij, Die u geroepen heeft, heilig is, [zo] wordt ook gij zelven heilig in al [uwen] wandel;
Daarom dat er geschreven is: Zijt heilig, want Ik ben heilig.

Ga toch maar eens investeren in dat vragenboekje van ds. Hellenbroek.

Ik kijk niet naar de betekenis naar het woord in bepaalde groepen maar naar de taaltechnische en de bijbelse betekenis. Ik concludeer dus alleen dat dan de uitdrukkingen gezien de bijbelse context en taaltechnisch niet helemaal kloppen.

Je hebt overigens gelijk dat de Bijbel ook oproept tot heiligheid en er groei (een weg) in noemt.

Maar snap je de verwarring? Ondanks die groei, wat jij hier noemt, worden de gemeenteleden aan wie Paulus dat schrijft al daarvoor als heiligen bestempeld. Het woord "heiligmaking" is dan verwarrend omdat het suggereert dat iets heilig moet worden gemaakt en het dus nog niet is, waar iemand dat dus wel is en daarin mag groeien, wat toch wat anders is. Inhoudelijk dus mee eens vind ik de woordkeuze die in het verleden gemaakt is en gehanteerd wordt niet zo helder.

[Tiberius]

Grondslag
Als grondslag wil deze website de Bijbel en de Drie Formulieren van Enigheid hanteren. Ze wil staan in de lijn van de Reformatie en de Nadere Reformatie

Hellenbroek staat er niet tussen :roll:

Dan ken je ds. Hellenbroek niet.
Hij was zeker een vertegenwoordiger van de Nadere Reformatie.

Marnix, die terminologie heb je nu eenmaal. Het is verstandig om je die eigen te maken, in plaats van je eigen ideeën er op los te laten, want dan is de spraakverwarring compleet.
Zo werkt dat met taal. Je kan bijvoorbeeld wel zeggen: het meervoud van "vat" is "vaten" en van "gat" "gaten", dus de woordkeuze "ratten" die in het verleden gemaakt is is niet zo helder; ik gebruik in het vervolg "raten". Dat werkt niet zo handig.