Echtheid in de kerk

Kaw · Bericht door **Kaw** » 25 sep 2007, 12:54

Ds. N. den Ouden heeft een poosje geleden een korte serie preken gemaakt met min of meer echtheid als thema. Voor mij was dit een eye-opener. Wanneer we niet 'echt' zijn, dan zijn we ook geen zoutend zout voor onze kinderen en onze omgeving.
Ds. den Ouden noemde zelf een aantal voorbeelden.
Heb jij je ouders wel eens per ongeluk biddend aangetroffen in de binnenkamer? (Of ben je zo eens aangetroffen?)
Heb jij als kind je ouder wel eens met biddend aangetroffen toen je was uitgegaan? (Of ben je zo eens aangetroffen?)
Dat zijn voorbeelden van thuis. De kerk heeft daarin natuurlijk ook zijn verantwoordelijkheid.
Ik vind het persoonlijk prachtig om menselijkheid aan te treffen bij de ouderling of dominee. Daar wordt zo'n persoon echt van. Als dominee is het juist positief om eens openheid te geven over je worstelingen, maar een getuigenis van het werk van Christus is ook heel fijn om te horen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat een kerkenraad eens antwoordde: "Hey, zo hebben we het nog niet bekeken. We zullen de komende tijd er eens op letten hoe er we in de praktijk mee omgaan en als dat zo blijkt te zijn, dan zullen we er wat aan doen." Wat zou dat een opluchting en blijheid kunnen geven bij een verontrust gemeentelid? Hetzelfde geldt voor synodes. Ik ken geen voorbeelden dat synodes (misschien na 50 jaar) terug kwamen op gemaakte besluiten die achteraf gezien niet correct waren. Wat zou dat mooi zijn? Dan blijkt de factor eer helemaal niet mee te spelen, maar dan gaat het om de waarheid!
Als laatste wil ik de reformatorische platformen noemen. Wanneer je er een organogram van maakt, dan blijken vaak dezelfde personen in het bestuur te zitten van heel veel organen. Het is natuurlijk fijn dat deze mensen zo betrokken opereren, maar gaat dat niet ten koste van de mogelijk gewenste onafhankelijkheid van een reformatorisch platform? (Bijv. het RD) En is er werkelijk geen sprake van een ons kent ons mentaliteit in de benoeming van bestuursleden? Het zou enkel alleen al de transparantie sieren wanneer er geen kruislings verbonden lijnen zijn te ontdekken in enventuele belangen van bestuursleden. Dan kan ik bijv. de berichtgeving van het RD ook meer lezen als onafhankelijk. Hetzelfde geldt voor het curatorium van de kerkverbanden. Voorkom alleen al de gedachte voor de mogelijkheid van belangenverstrengeling. Dan kan niemand zeggen: hey, dat is niet echt!

Om nog één voorbeeld te noemen: het zou de echtheid echt geen geweld aandoen wanneer de GG met vd. Zwaag een open debat organiseerd over zijn boek. Dan kunnen er lijnen gezet worden en ik geloof echt dat als deze negatief uitpakken voor vd. Zwaag, dat hij dan die punten terug zal nemen, want ik ga er dan ook van uit dat hij echt is.

Hoe is jullie ervaring met echtheid?

Marnix · Bericht door **Marnix** » 25 sep 2007, 17:36

Helemaal mee eens. De lijn mag nooit zijn: Wij zijn echt en daar is geen discussie over mogelijk. Als we echt zijn is dat ook aan ons te merken, net zoals een echt bankbiljet aan bepaalde kenmerken voldoet en aan de hand daarvan kan worden aangetoond of iets echt is of niet, zo geldt dat ook voor gelovigen en we hoeven nooit bang om ons te laten toetsen. Tenzij we niet echt zijn. Door deze toetsing te ontlopen maken we onszelf of wel verdacht, of profileren ons als foutloos, onfeilbaar en onkwetsbaar. En dat geldt voor personen, kerkverbanden etc.

Erasmiaan · Bericht door **Erasmiaan** » 25 sep 2007, 17:51

Wat ik van mijn zusje hoor en wat grote indruk maakte op haar en haar medecatechisanten was en is dat de ouderling die haar catechisatie geeft, soms het begin van de les gebruikt om wat te vertellen over zijn persoonlijk leven bijv. over zijn avondmaalsgang. Of als iemand zijn vragen niet geleerd heeft gaat hij daar op in door bijv. te zeggen dat hij dat vroeger ook weleens verzuimde maar toen God in zijn leven kwam, alles anders werd.

Dat vind ik fijn als ik mag horen dat de jeugd zo nog gebonden mag worden. Over "echt" gesproken.

Wilma van den Berg · Bericht door **Wilma van den Berg** » 25 sep 2007, 19:28

Erasmiaan schreef:Wat ik van mijn zusje hoor en wat grote indruk maakte op haar en haar medecatechisanten was en is dat de ouderling die haar catechisatie geeft, soms het begin van de les gebruikt om wat te vertellen over zijn persoonlijk leven bijv. over zijn avondmaalsgang. Of als iemand zijn vragen niet geleerd heeft gaat hij daar op in door bijv. te zeggen dat hij dat vroeger ook weleens verzuimde maar toen God in zijn leven kwam, alles anders werd.

Dat vind ik fijn als ik mag horen dat de jeugd zo nog gebonden mag worden. Over "echt" gesproken.

Geweldig...

Lassie · Bericht door **Lassie** » 26 sep 2007, 08:34

Erasmiaan schreef:Wat ik van mijn zusje hoor en wat grote indruk maakte op haar en haar medecatechisanten was en is dat de ouderling die haar catechisatie geeft, soms het begin van de les gebruikt om wat te vertellen over zijn persoonlijk leven bijv. over zijn avondmaalsgang. Of als iemand zijn vragen niet geleerd heeft gaat hij daar op in door bijv. te zeggen dat hij dat vroeger ook weleens verzuimde maar toen God in zijn leven kwam, alles anders werd.

Dat vind ik fijn als ik mag horen dat de jeugd zo nog gebonden mag worden. Over "echt" gesproken.

zo'n ouderling hadden wij ook! Geweldig, wij hadden elke keer weer zin om naar cathechisatie te gaan.

Zo zaten er ook wat jongeren bij die eigenlijk van hun ouders moesten maar doordat die ouderling iets van zichzelf ging laten zien en open stond voor alle vragen zag je ze elke keer op cathechisatie.

Je moet het ook wel kunnen denk ik (zoals die ouderling doet) .

Gert10 · Bericht door **Gert10** » 26 sep 2007, 09:03

Erasmiaan schreef:Wat ik van mijn zusje hoor en wat grote indruk maakte op haar en haar medecatechisanten was en is dat de ouderling die haar catechisatie geeft, soms het begin van de les gebruikt om wat te vertellen over zijn persoonlijk leven bijv. over zijn avondmaalsgang. Of als iemand zijn vragen niet geleerd heeft gaat hij daar op in door bijv. te zeggen dat hij dat vroeger ook weleens verzuimde maar toen God in zijn leven kwam, alles anders werd.

Dat vind ik fijn als ik mag horen dat de jeugd zo nog gebonden mag worden. Over "echt" gesproken.

Wat is God goed dat hij zo'n man als ouderling over jullie gemeente heeft gesteld! God geve gebed dat er zo nog veel meer mogen zijn en komen.

JolandaOudshoorn · Bericht door **JolandaOudshoorn** » 26 sep 2007, 11:59

Toch denk ik dat we als eerste bij onszelf moeten beginnen. Het is zo makkelijk om met een vinger naar een ander te wijzen. Het is ook nog wel te doen om te zeggen: bij mij schort er ook heel wat aan. Maar we nemen het niet als een ander tegen ons zegt: ik denk dat er nij jou iets niet klopt. Het is zo moeilijk, zo niet onmogelijk om eerlijk te zijn! Om te zeggen met psalm 139: Here, beproef me en kijk of er een schadelijke weg bij me is.
Daarom is het goed om eens bij jezelf te kijken en je af te vragen: is het bij mij echt? Doe ik de dingen tot Gods eer, tot stichting van de gemeente, tot heil van mijn naaste? Of is het stiekun ook nog een beetje om onszelf te doen? Om te laten zien aan anderen: kijk eens hoe goed ik het doe? Om tegen God te zeggen: kijk eens hoe goed ik mijn best doe! Nu moet U mij wel aannemen!
Echt zijn, dat is ook een houding aannemen dat je openstaat voor kritiek, dat je niet direct achter je verdediging gaat zitten, dat je laat metken: ik doe mijn best, maar ik kan het ook verkeerd hebben! het is een houding van de minste willen zijn.

Marnix · Bericht door **Marnix** » 26 sep 2007, 12:33

Het is wel mogelijk, maar we moeten dan de cultuur misschien een beetje veranderen, een andere sfeer creeren. Te vaak is er in de kerk nog teveel sprake van trots, is er teveel eigenwaarde in ons overgebleven, willen we toch sterk overkomen. We moeten leren zwak te zijn en onze eigenwaarde los te laten. We mogen ons kwetsbaar opstellen. Niet alleen naar God toe maar ook naar elkaar toe, want Christus geeft ons elkaar om elkaar tot hand en voet te zijn. De gemeente moet open zijn, en intiem, een veilige plek waar je je zwakte kan delen, waar je elkaar kan troosten, bemoedigen, samen kan bidden als het bidden zwaar is, samen kan praten als je niet meer weet wat je moet zeggen. Wat ik hoor over de gezelschappen van vroeger, zo zou de kerk moeten zijn.

Wie zijn leven wil winnen zal het verliezen, wie het wil verliezen zal het winnen. Is dat geen oproep om ons kwetsbaar op te stellen naar elkaar? Om te zorgen dat we als kerk meer met elkaar doen dan alleen bij elkaar zitten en zingen en luisteren, maar echt een gemeenschap zijn. Wat hebben we te verliezen? We hebben toch al alles verloren... maar CHristus gewonnen?

Marco · Bericht door **Marco** » 26 sep 2007, 15:51

Een hele grote stap in het echt zijn is toegeven dat je (ook weleens) niet echt bezig bent. In de zin van "Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp". Als je echt echt wilt zijn is de verleiding jezelf mooier te maken, ook in het geloof, dan je bent enorm groot. Je wordt volgens mij pas echt als je je nep-heid voor God brengt. Zoals de vader van de maanzieke knaap deed (niet gezegd dat die het over zijn echtheid had, wel over zijn ongeloof dat hij bij zichzelf [h]erkende).

rekcor · Bericht door **rekcor** » 27 sep 2007, 08:55

Marnix schreef:Het is wel mogelijk, maar we moeten dan de cultuur misschien een beetje veranderen, een andere sfeer creeren. Te vaak is er in de kerk nog teveel sprake van trots, is er teveel eigenwaarde in ons overgebleven, willen we toch sterk overkomen. We moeten leren zwak te zijn en onze eigenwaarde los te laten. We mogen ons kwetsbaar opstellen. Niet alleen naar God toe maar ook naar elkaar toe, want Christus geeft ons elkaar om elkaar tot hand en voet te zijn. De gemeente moet open zijn, en intiem, een veilige plek waar je je zwakte kan delen, waar je elkaar kan troosten, bemoedigen, samen kan bidden als het bidden zwaar is, samen kan praten als je niet meer weet wat je moet zeggen. Wat ik hoor over de gezelschappen van vroeger, zo zou de kerk moeten zijn.

Daarom zijn bijbelkringen ook zo immens belangrijk. Eigenlijk zouden kerkenraden het bezoeken van een bijbelkring verplicht moeten stellen. Daar kun je je veel minder verschuilen achter het masker van een net kerkmensch.

plebe · Bericht door **plebe** » 27 sep 2007, 09:04

wat is dat, een "kerkmensch"?

Kaw · Bericht door **Kaw** » 27 sep 2007, 09:14

rekcor schreef:Daarom zijn bijbelkringen ook zo immens belangrijk. Eigenlijk zouden kerkenraden het bezoeken van een bijbelkring verplicht moeten stellen. Daar kun je je veel minder verschuilen achter het masker van een net kerkmensch.

I agree, maar vervolgens moeten kerkraden de bijbelkring wel met rust laten.

rekcor · Bericht door **rekcor** » 27 sep 2007, 10:11

plebe schreef:wat is dat, een "kerkmensch"?

Een kerkmensch is iemand die netjes 2x per zondag naar de kerk gaat, maar voor wie het 'gemeenteleven' of 'het leven als christen' dan ook niet veel meer inhoud/voorstelt dan die 2x per zondag naar de kerk gaan.

Adorote · Bericht door **Adorote** » 27 sep 2007, 13:17

Kaw schreef:
rekcor schreef:Daarom zijn bijbelkringen ook zo immens belangrijk. Eigenlijk zouden kerkenraden het bezoeken van een bijbelkring verplicht moeten stellen. Daar kun je je veel minder verschuilen achter het masker van een net kerkmensch.
I agree, maar vervolgens moeten kerkraden de bijbelkring wel met rust laten.

Te meer zou men meer moeten bidden en zingen met elkaar zo niet elke avond in de kerk, Vespers/Avondgebed.

Maar hoe dan ook als men verbonden is aan een kerkgemeenschap dus lid is men onderworpen aan de kerkelijke overheid;in dit geval een kerkenraad,af gezien van de juistheid van structuur en regering.

Uit eindelijk is er niets voor niets een kerkenraad;alles heeft zijn orde en regel zo ook en juist de Kerk of kerkgemeenschap.

rekcor · Bericht door **rekcor** » 27 sep 2007, 13:26

Kaw schreef:
rekcor schreef:Daarom zijn bijbelkringen ook zo immens belangrijk. Eigenlijk zouden kerkenraden het bezoeken van een bijbelkring verplicht moeten stellen. Daar kun je je veel minder verschuilen achter het masker van een net kerkmensch.
I agree, maar vervolgens moeten kerkraden de bijbelkring wel met rust laten.

Aan de ene kant moet de KR niet als een soort BB op gaan treden. Toch zou ik er niet op tegen zijn om de KR-leden te verdelen over de kringen:

- toch ook wel een beetje: om de leer te bewaren;
- om een goed voorbeeld te geven;