Beloning binnen reformatorische bedrijven
Beloning binnen reformatorische bedrijven
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb door de jaren heen het idee gekregen dat de reformatorische bedrijven niet zoveel doen met CAO dingen en de lonen zitten zo laag mogelijk.
Mijn eerste sollicitatie bij een reformatorisch bedrijf liep uit op een fiasco. Ze wilde me graag hebben, maar ze boden me een lachwekkende 1650 euro bruto per maand. Dat is voor sommige beroepsgroepen prima, maar als parttimer kon ik voor 2100 euro bruto bij een HBO aan de slag en dan ook nog eens 80% werk en 10 weken vakantie. Ik heb nu al biedingen gekregen van boven de 2700 euro bruto per maand. Ik hou het nu bij mijzelf, maar meer mensen hebben me verhaald over grote verschillen tussen reformatorische bedrijven en niet-reformatorische bedrijven.
Op verjaardagsfeestjes komt het nog wel eens voorbij dat er met verbazing wordt gesproken over bepaalde gangen van zaken in de reformatorische bedrijven. Een werknemer kwam er bijv. bij toeval achter dat zijn reformatorische collega's meer verdienden dan de niet-reformatorische collega's. Een andere werknemer had een conflict over overwerk dat zijn werkgever wilde uitbetalen in vrije dagen, maar dat was in hoeveelheid zo opgelopen dat hij geen vrije dagen meer mocht opnemen van zijn werkgever. Na het inschakelen van de RMU waren de poppen helemaal aan het dansen. Ik heb van meerdere mensen gehoord dat het not done is om de RMU in te schakelen binnen een reformatorisch bedrijf.
Ik vind het prima dat er een sfeer heerst van werken en niet zeuren, maar als de reformatorische bedrijven te veel afwijken van wat marktconform mag heten, dan vind ik het te benoemen als onredelijkheid. Zeker wanneer het gaat om het aankaarten van misstanden is er door de reformatorische bedrijven nog een hoop te leren.
Mijn eerste sollicitatie bij een reformatorisch bedrijf liep uit op een fiasco. Ze wilde me graag hebben, maar ze boden me een lachwekkende 1650 euro bruto per maand. Dat is voor sommige beroepsgroepen prima, maar als parttimer kon ik voor 2100 euro bruto bij een HBO aan de slag en dan ook nog eens 80% werk en 10 weken vakantie. Ik heb nu al biedingen gekregen van boven de 2700 euro bruto per maand. Ik hou het nu bij mijzelf, maar meer mensen hebben me verhaald over grote verschillen tussen reformatorische bedrijven en niet-reformatorische bedrijven.
Op verjaardagsfeestjes komt het nog wel eens voorbij dat er met verbazing wordt gesproken over bepaalde gangen van zaken in de reformatorische bedrijven. Een werknemer kwam er bijv. bij toeval achter dat zijn reformatorische collega's meer verdienden dan de niet-reformatorische collega's. Een andere werknemer had een conflict over overwerk dat zijn werkgever wilde uitbetalen in vrije dagen, maar dat was in hoeveelheid zo opgelopen dat hij geen vrije dagen meer mocht opnemen van zijn werkgever. Na het inschakelen van de RMU waren de poppen helemaal aan het dansen. Ik heb van meerdere mensen gehoord dat het not done is om de RMU in te schakelen binnen een reformatorisch bedrijf.
Ik vind het prima dat er een sfeer heerst van werken en niet zeuren, maar als de reformatorische bedrijven te veel afwijken van wat marktconform mag heten, dan vind ik het te benoemen als onredelijkheid. Zeker wanneer het gaat om het aankaarten van misstanden is er door de reformatorische bedrijven nog een hoop te leren.
- JolandaOudshoorn
- Berichten: 11271
- Lid geworden op: 15 mar 2006, 20:53
- Locatie: Groot Ammers
-
- Berichten: 1276
- Lid geworden op: 10 mar 2004, 11:54
Persoonlijk heb ik nog nooit bij een reformatorisch bedrijf gewerkt c.q. gesolliciteerd. Beroepsmatig herken ik echter wel wat dingen in Kaws opmerkingen, zaken die ook nogal eens in (al dan niet reformatorische) familiebedrijven voorkomen.
Probleem binnen reformatorische bedrijven is denk ik ook dat het vaak als not done wordt gezien om een bepaald recht via de rechter af te dwingen. Op zich niets mis mee (arbeidsrecht is ook voor het grootste deel schikkingsrecht), maar als je er niet uitkomt heeft een ieder het recht om zijn of haar vakbond in te schakelen en/of een juridische procedure te starten. Morele en/of godsdienstige druk om dat na te laten vind ik ongewenst en ongepast.
Daar ligt ook een beetje mijn probleem met de RMU. Niet dat de RMU kwalitatief slecht is, maar omdat daar zowel werkgevers en werknemers lid van kunnen worden. Zoals gezegd, dat kan best goede schikkingen opleveren, maar als het erop aankomt moet een vakbond pal en 100% achter zijn werknemer-lid staan. In gevallen waarin een werkgever lid is van diezelfde vakbond (is op zich al vreemd natuurlijk) kan dat tot vervelende situaties leiden. Nogmaals, de RMU-ers die ik ken, zijn goede belangenbehartigers, maar (in alle eerlijkheid) ik adviseer cliënten desgevraagd meestal toch om lid te worden van het CNV.
Probleem binnen reformatorische bedrijven is denk ik ook dat het vaak als not done wordt gezien om een bepaald recht via de rechter af te dwingen. Op zich niets mis mee (arbeidsrecht is ook voor het grootste deel schikkingsrecht), maar als je er niet uitkomt heeft een ieder het recht om zijn of haar vakbond in te schakelen en/of een juridische procedure te starten. Morele en/of godsdienstige druk om dat na te laten vind ik ongewenst en ongepast.
Daar ligt ook een beetje mijn probleem met de RMU. Niet dat de RMU kwalitatief slecht is, maar omdat daar zowel werkgevers en werknemers lid van kunnen worden. Zoals gezegd, dat kan best goede schikkingen opleveren, maar als het erop aankomt moet een vakbond pal en 100% achter zijn werknemer-lid staan. In gevallen waarin een werkgever lid is van diezelfde vakbond (is op zich al vreemd natuurlijk) kan dat tot vervelende situaties leiden. Nogmaals, de RMU-ers die ik ken, zijn goede belangenbehartigers, maar (in alle eerlijkheid) ik adviseer cliënten desgevraagd meestal toch om lid te worden van het CNV.
Ik wantrouw iedereen die een theologie heeft. Ware theologie ademt en loopt. (Willem Barnard)
Ik ken de ins- en outs van meer dan 8 reformatorische bedrijven. En het verjaardagsfeestje was slechts een illustratie van 1 moment, maar er zijn veel meer momenten geweest.Barryvrouw schreef:Als de basis voor je veronderstelling in 1 sollicitatie en een verjaardagsfeestje is, dan zul je bij het 1e bedrijf wel gewoon pech hebben gehad en zullen ze op het feestje misschien op de 2e helft van de avond zijn aangeland. Dan worden de verhalen doorgaans smeuiger.
Beetje flauw om het daar dan maar op te schuiven.
Maar schijnbaar zit ik in de verkeerde hoek ofzo, want er is verder niemand die er iets in herkent.
Dat is inderdaad het probleem voor de RMU. Ook richting werkgevers-niet-refo ageren ze teveel tegemoetkomend. En krijg je niet het idee dat ze tot het gaatje gaan voor je.Josephus schreef:Persoonlijk heb ik nog nooit bij een reformatorisch bedrijf gewerkt c.q. gesolliciteerd. Beroepsmatig herken ik echter wel wat dingen in Kaws opmerkingen, zaken die ook nogal eens in (al dan niet reformatorische) familiebedrijven voorkomen.
Probleem binnen reformatorische bedrijven is denk ik ook dat het vaak als not done wordt gezien om een bepaald recht via de rechter af te dwingen. Op zich niets mis mee (arbeidsrecht is ook voor het grootste deel schikkingsrecht), maar als je er niet uitkomt heeft een ieder het recht om zijn of haar vakbond in te schakelen en/of een juridische procedure te starten. Morele en/of godsdienstige druk om dat na te laten vind ik ongewenst en ongepast.
Daar ligt ook een beetje mijn probleem met de RMU. Niet dat de RMU kwalitatief slecht is, maar omdat daar zowel werkgevers en werknemers lid van kunnen worden. Zoals gezegd, dat kan best goede schikkingen opleveren, maar als het erop aankomt moet een vakbond pal en 100% achter zijn werknemer-lid staan. In gevallen waarin een werkgever lid is van diezelfde vakbond (is op zich al vreemd natuurlijk) kan dat tot vervelende situaties leiden. Nogmaals, de RMU-ers die ik ken, zijn goede belangenbehartigers, maar (in alle eerlijkheid) ik adviseer cliënten desgevraagd meestal toch om lid te worden van het CNV.
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Je hebt daar vaak met een calvinistische mentaliteit te maken: wees blij dat je gezegend bent met werk. Je moet je best doen, niet te inhalig zijn etc. De werknemers zijn ook vaak loyaal, niet veeleisend. En zo kom je als werkgever op het idee dat 1750 een mooi salaris is (4000 gulden!) terwijl elders meer te krijgen is. Domweg omdat ook je werknemers niet moeilijk doen.Kaw schreef:Ik ken de ins- en outs van meer dan 8 reformatorische bedrijven. En het verjaardagsfeestje was slechts een illustratie van 1 moment, maar er zijn veel meer momenten geweest.Barryvrouw schreef:Als de basis voor je veronderstelling in 1 sollicitatie en een verjaardagsfeestje is, dan zul je bij het 1e bedrijf wel gewoon pech hebben gehad en zullen ze op het feestje misschien op de 2e helft van de avond zijn aangeland. Dan worden de verhalen doorgaans smeuiger.
Beetje flauw om het daar dan maar op te schuiven.
Maar schijnbaar zit ik in de verkeerde hoek ofzo, want er is verder niemand die er iets in herkent.
Proletariërs van refoland, verenigt u!
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
De fout die eeuwenlang gemaakt is is te denken dat een werkgever superieur is aan een werknemer. Dat is slechts zo voorzover men dat afspreekt.
Een werknemer is evengoed een ondernemer die zijn kennis en vlijt beschikbaar stelt voor een bepaald bedrag. Maar dat is niet eeuwigdurend! Net zozeer als werkgevers hun prijzen verhogen als het kan, verhoogt een werknemer zijn prijs.
Met het 5e gebod heeft dat niets van doen.
Het lijkt maar of de macht van de werknemer is doorgeschoten. Dat komt omdat de eisen meestal redelijk zijn.
Een werknemer is evengoed een ondernemer die zijn kennis en vlijt beschikbaar stelt voor een bepaald bedrag. Maar dat is niet eeuwigdurend! Net zozeer als werkgevers hun prijzen verhogen als het kan, verhoogt een werknemer zijn prijs.
Met het 5e gebod heeft dat niets van doen.
Het lijkt maar of de macht van de werknemer is doorgeschoten. Dat komt omdat de eisen meestal redelijk zijn.
--------------
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Voorts ben ik van mening dat portretten van oudvaders, reformatoren en andere theologen niet zouden moeten worden toegestaan als avatar.
Die link kan ik nog niet leggen. Het lijkt in de praktijk natuurlijk niet altijd zo, maar volgens de wet zijn werkgever en werknemer gewoon twee gelijkwaardige partijen (een overeenkomst wordt ook door twee partijen ondertekend!). De werknemer biedt zijn kennis en zijn arbeidsvermogen aan, de werkgever geeft daarvoor (als het goed is) een redelijke beloning en andere faciliteiten. Beiden zijn gebonden aan regels van goed werkgever- c.q. goed werknemerschap. Als een werkgever die regels niet of onvoldoende nakomt, heb je als individuele werknemer vaak te weinig mogelijkheden om daar wat aan te doen. In die gevallen is het goed dat een deskundige belangenbehartiger die taak van je overneemt. Met gezagsondermijning heeft dat niets van doen, nog los van de vraag of je een werkgever kunt zien als 'persoon, door God over ons gesteld'.geledu schreef:Het is ook maar de vraag of we in het licht van het 5e gebod iets met een vakbond van doen kunnen hebben.
Dat is feitelijk waar, maar kan, zoals gezegd, in de praktijk tot problemen leiden. Als jij en je baas (allebei lid van de RMU) een niet te schikken conflict hebben, welke kant moet de RMU dan kiezen?Zo bezien is de opstelling van de RMU eerlijk en niet eenzijdig.
Op sommige punten lijkt dat inderdaad zo (zie bijvoorbeeld het ook naar mijn idee soms te snel inzetten van het stakingsmiddel), maar vergeet niet dat een groot deel van jouw primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden mede tot stand is gekomen door goed werk van ondernemingsraden, vakbonden en aanverwante organisaties.De macht van de werknemer is hede ten dage o.i.v. van de vakbonden vaak veel te ver doorgeschoten.
In de praktijk geloof ik niet zo in die doorgeschoten macht van de werknemer. Ik zou eerder zeggen dat de verhouding weer wat in evenwicht is.
Ik wantrouw iedereen die een theologie heeft. Ware theologie ademt en loopt. (Willem Barnard)
Natuurlijk was het vroeger ook verschrikkelijk hoe wergever soms met de werknemer omging.
Maar als je nu ziet hoe moeilijk het is om van een werknemer af te komen...
Als het nu idd gelijkwaardige partijen zijn dan zou toch ook een dienstverband van beide kanten gemakkelijk opgezegd moeten kunnen worden ? Ook van de werkgever !
En wat salariëring betreft, een ieder "verkoopt" zich toch zelf voor een bepaald bedrag ?
Zint dat niet , dan ga je toch gewoon naar een ander.
Kan je, voor het door jezelf verwachte salaris, geen baan vinden ?
Dan is het salaris wat je ontvangt dus gewoon je marktwaarde.
Niets meer en niets minder.
Maar als je nu ziet hoe moeilijk het is om van een werknemer af te komen...
Als het nu idd gelijkwaardige partijen zijn dan zou toch ook een dienstverband van beide kanten gemakkelijk opgezegd moeten kunnen worden ? Ook van de werkgever !
En wat salariëring betreft, een ieder "verkoopt" zich toch zelf voor een bepaald bedrag ?
Zint dat niet , dan ga je toch gewoon naar een ander.
Kan je, voor het door jezelf verwachte salaris, geen baan vinden ?
Dan is het salaris wat je ontvangt dus gewoon je marktwaarde.
Niets meer en niets minder.
Daar heb je gewoon gelijk in.geledu schreef:Als het nu idd gelijkwaardige partijen zijn dan zou toch ook een dienstverband van beide kanten gemakkelijk opgezegd moeten kunnen worden ? Ook van de werkgever !
Sommige mensen hebben een voorkeur voor reformatorische bedrijven omdat ze dan 'veilig' tussen hun eigen volk zitten.geledu schreef:En wat salariëring betreft, een ieder "verkoopt" zich toch zelf voor een bepaald bedrag ?
Zint dat niet , dan ga je toch gewoon naar een ander.
Kan je, voor het door jezelf verwachte salaris, geen baan vinden ?
Dan is het salaris wat je ontvangt dus gewoon je marktwaarde.
Niets meer en niets minder.