SGP/CU

[plebe]

Welke analyticus zet voor ons de belangrijkste verschillen eens op een rij.

[Miscanthus]

Welke analyticus zet voor ons de belangrijkste verschillen eens op een rij.

Ja, dat is een leuke vraag, waar ik ook al een tijdje mee loop.

[Petrus]

Welke analyticus zet voor ons de belangrijkste verschillen eens op een rij.

Het best kun je het versimplificeren door het volgende te stellen:

SGP en CU hebben etisch gezien geen verschillen.

SGP heeft een in de kern theocratische gedachtengoed, CU niet.

SGP ziet de sociaal economische kant van het geheel in het licht van de Schrift en wel voluit. Uitgangspunt is dat de Staat een beschermer van de zwakkeren dient te zijn. Puur economisch kiezen ze meer de kant van de producenten en landbouw.

CU ziet de sociaal economische kant van het geheel in het licht van het rechtvaardigheidsbeginsel: zwakkeren dienen beschermd en ondersteund te worden tegen de sterksten/rijksten in álle delen van de samenleving en de diverse terreinen van die samenleving.

Dit in héle korte volgelvlucht.

[pivo]

Petrus volgens mij zet je zelf de verschillen al neer. Zelf neig ik meer naar CU omdat ik zelf punten als natuur en milieu zeer belangrijk vind en die vind ik meer bij CU. Ook is de SGP mij te liberaal op economisch gebied en is het mijns inziens Bijbels om meer voor de zwakkere op te komen wat ik meer terug zie bij de CU.

[Tiberius]

Het verschil tussen SGP en CU kan je ook aangeven als het verschil tussen goede wijn en slobberwijn.

Zoals ds. W.P. van der Aa in een column in het ND beschrijft.

------------------------------

Goede wijn – de CU en de predikant

door ds. W.P. van der Aa

Het genoegen van goede wijn is dat hij geen krans behoeft. Toch kan goede wijn ook verkeerd vallen. Je kunt je behoorlijk verslikken. Ik verslikte mij vorige week zowat letterlijk toen ineens André Rouvoet van de ChristenUnie opdook in het diepe zuiden van ons land. Wat moet hij hier, dacht ik.

,,Beste André, je goede wijn behoeft híer toch geen krans?’’ Gelukkig openbaarde onze krant het me in de nieuwe week. Hij kwam zieltjes winnen van het stoute en afvallige katholieke CDA. Merkwaardig genoeg stond er een foto bij van een gehoofddoekte mevrouw die uiterlijk bij een andere geloofsgemeenschap hoort dan de naam van de ChristenUnie uitspreekt. Moet die stem ook gewonnen worden? Ze zullen gedacht hebben dat goede wijn overal en voor iedereen geschonken mag worden.

Toch houd ik niet zo van deze agressieve manier van proclameren. Ze doet me te veel denken aan iets mindere wijn die veel reclame nodig heeft. Volgens mij hoeft dat met de christelijke politieke boodschap niet zo nodig. Ik merk aan mezelf dat ik bij dit soort activistisch politiek gedrag iets van het radicale lutherse krijg: laat de politiek de politiek en vermeng het getuigenis van Christus niet al te zeer met aardse zaken. Wees een christen en stem als een christen, maar dat is nog niet per se christelijk. Ik vond de kracht van de ChristenUnie nu juist dat ze zonder opsmuk, in kleine kracht en eenvoud haar eerlijke weg ging op de plek waar ze hoort, namelijk in de Kamers van ons parlement. Zodra de partij de barricades opgaat, krijgt ze iets kwetsbaars en onechts, alsof ze daar niet echt hoort. Het is haar arena niet. Dat heb ik niet alleen in Limburg, maar ook op de Veluwe.

Maar moet een christen in de politiek dan binnen, in de binnenkamer bijvoorbeeld, blijven zitten? Wat mij betreft niet. Haar belang is echter niet de grootst mogelijke verkiezingsuitslag, maar de vertaling van de stem van dienstbetoon en van waarheid en verzoening in het maatschappelijk leven. Omwille van het laatste mag christelijke politiek de ontspanning kennen dat de verkiezingsuitslag haar niet zalig maakt. Volgens mij mag je dan ook afzien van agressief gedrag onder andermans duiven.

De column gaat nog verder, maar dan wordt het off-topic, TdB

[David J]

CV Koers heeft in het novembernummer een uitgebreide vergelijking van de standpunten van de drie christelijke partijen. Nuttig! Helaas staat het betreffende artikel geloof ik niet op internet.