refo schreef:Het boek van dr C.A. van der Sluijs gelezen: Prediking in de crisis. Over de scheiding der geesten.
Als waar is wat hij zegt ziet het er somber uit voor het Protestante Nederland. Zowel evangelischen en reformatorischen zijn ver afgedwaald van de Reformatie. En beide groepen zijn er stekeblind voor.
Wat we nodig hebben is een nieuwe reformatie, die:
1. Positief en Christo-centrisch is in de prediking*
2. De ballast van traditie (zowel wat betreft leer als uiterlijk) als traditie bestempeld, en dus niet als noodzakelijk.
3. Persoonlijke en scherpe wetsprediking
4. Waar niet de bekering, maar de heiligmaking centraal staat
5. Bevindelijk is
6. Evangelisch is
1. Met positieve prediking bedoel ik een prediking waarin niet de leer van anderen afgekraakt wordt, maar een prediking waarin eigen leer gepredikt wordt. Vaak wordt nu alleen gezegd wat het niet is (meestal dmv ver-van-de-werkelijkheid-afstaade stereo-typen), ipv dat uitgelegd wordt wat het wél is.
Christo-centrisch, omdat veel prediking nu humano-centrisch (of hoe je dat ook zegt) is. Ik bedoel hiermee: Niet de mens, met zijn bevindingen moet centraal staan, maar de mens moet het woord (en dus hét Woord) voorgehouden krijgen. De prediking moet zijn oorsprong hebben in hetgeen God zegt en doet, en niet meer dan dat. Dus niet:
Als God een mens bekeerd, dan leert hij zien dat, maar:
God eist/zegt/beloofd van u dat.
Christo-centrisch, omdat God buiten Christus een verterend vuur is.
Christo-centrisch, omdat we alleen God-Drieënig kunnen leren kennen vanuit Christus. Christus is de openbaring van God, het Woord.
2. Traditie is een heikel punt, voor velen ben je afgeschreven als je daaraan durft te tornen. Juist daarom moet traditie genuanceerd worden (traditie is immers pas gevaarlijk als het noodzakelijk ter zaligheid gezien wordt). Ik stel niet dat het afgeschaft moet worden, maar dat we elkaar er vrij in laten. We moeten slechts afschaffen wat tégen Gods Woord ingaat. Zoals ook de reformatie gedaan heeft.
3. Dit is eigelijk hetzelfde als punt 1. Door een 'algemene' en 'bevindings-beschrijvende prediking' is de scherpte van de wetsprediking verloren gegaan (men blijft steken in bewoordingen als
In Adam zijn wij allemaal gevallen zondaren geworden). Het is weer nodig er gezegd word:
Jij bent zondaar, jij zondigt, jij gaat verloren als er niets veranderd (weet je wel hoe verschrikkelijk dat is 
uitleggen waarom (onderwerp 'hel' niet angstvallig vermeiden). Dat een mens verloren gaat moet weer zijn probleem worden, ipv dat het nu eenmaal het lot is van de hele wereld.
4. Dit is misschien een wat onwennige gedachte. Toch past dit precies bij de overige punten. Wie Gods woord serieus leest, zal moeten concluderen dat God van ons eist dat we heilig leven. Vanuit dat uitgangspunt valt het evangelie open: de val, de ellendige staat van de mens buiten God, de verlossing en Verlosser, de strijd om heilig te leven (van een gelovige), het oordeel der wereld, etc. Wie de Schrift vanuit de heiligmaking benaderd, heeft zowel een boodchap voor de ongelovige (God eist heiligheid van u, en straft u als u daaraan niet voldoet, bekeerd u dan en gelooft in Jezus Christus, het enige Middel tot behoud), als voor de gelovige (groei op in de genade en kennis van onze Heere Jezus Christus, weest heilig (God weet dat u dat niet kan, Hij wil u daarom helpen, komt dagelijks aan Zijn voeten met belijdenis van schuld), verlaat uw zonde en stel uw leven in Zijn dienst, verlang naar de komende dag, dat u eeuwig heilig mag leven, altijd dicht bij de Verlosser, die U heeft vrijgekocht).
5. Dit punt zal velen misschien verbazen. Ik bedoel hier met bevindelijk ook niet die mooie bekeringsverhalen, maar de levende bevinding in het hart der gelovigen. Het is zeldzaam dat er nog gesproken wordt over het geestelijke leven, zeker bij jongeren. Hoe goed zou het zijn als er weer gesproken wordt over wat er in het hart leeft. Opdat men elkaar zou kunnen sterken. Elkaar kan vermanen en terechtwijzen waar nodig. Opdat God weer meer eer van Zijn werk zou krijgen in de gemeente. Opdat de gemeente jalours gemaakt zou worden op Gods volk.
Bevinding, omdat we zonder het ware, persoonlijke geloof, wel enorm zuiver kunnen zijn in onze leer, maar het baat ons niets.
6. Evangelisch, hiermee bedoel ik niet het remonstrantse denken (Jezus aannemen, en wat dies meer zij), maar het uitdragende karakter van de gemeente. De gemeente moet zich richten op het heil van de onkerkelijken. Hier zowel in de prediking rekening mee houden (een buitenstaander moet de kern van een preek kunnen volgen (ik zondig, Jezus enige Middel tot behoudt), echter wel zonder diepgang te verliezen). Evangelisatie niet alleen het werk van een comissie, maar van ieder gemeentelid. Alleen af en toe folderen, maar alles wat men maar kan bedenken om de buurt te benaderen.