geboorte - wedergeboorte

[MBE]

De overeenkomst tussen geboorte en wedergeboorte van Thomas Boston.

Ik ga nu aantonen waarom deze verandering wedergeboorte genoemd wordt, een wederom geboren worden. Ze wordt zo genoemd vanwege de overeenkomst tussen de natuurlijke en geestelijke geboorte, die bestaat uit de volgende bijzonderheden:
1. Natuurlijke geboorte is een verborgen iets en zo is het ook met de geestelijke geboorte: "De wind blaast waarheen hij wil, en gij hoort zijn geluid; maar gij weet niet vanwaar hij komt en waar hij heen gaat; alzo is een iegelijk, die uit den Geest geboren is" (Johannes 3:8). Het werk van de Geest wordt gevoeld, maar Zijn wijze van werken is een verborgenheid die wij niet kunnen begrijpen. Een nieuw licht gaat op in het verstand en de wil wordt vernieuwd, maar hoe dat licht daarin gebracht wordt, hoe de wil geboeid wordt met koorden van liefde, en hoe van de rebel een
gewillige gevangene wordt gemaakt, dat kunnen wij evenmin vertellen, als dat wij kunnen vertellen, "hoedanig de beenderen zijn in den buik van een zwangere vrouw" (Pred. 11:5). Zoals een mens het geluid van de wind hoort, en bemerkt dat hij beweegt, maar niet weet waar hij begint en waar hij eindigt, "alzo is een iegelijk, die uit den Geest geboren is." Hij bemerkt de verandering die hij ondergaan heeft, maar hoe ze teweeggebracht is, weet hij niet. Eén ding mag hij weten, namelijk dat hij blind was en nu ziet, maar het zaad der genade spruit uit en wordt lang, dat hij zelf niet weet hoe (Markus 4:26, 27).
2. Zowel bij de geboorte als bij de wedergeboorte komt het schepsel tot een bestaan dat het tevoren niet had. Het kind bestaat niet totdat het verwekt wordt, en een mens heeft geen begenadigd bestaan, geen bestaan in de genade, totdat hij wedergeboren wordt. Wedergeboorte is niet zozeer de genezing van een zieke, als wel "de levendmaking van een dode" (Eféze 2: 1, 5). De mens in zijn verdorven staat is niets anders dan een niet in de genade en hij wordt tot een nieuw bestaan gebracht door de kracht van Hem, "Die de dingen die niet zijn, roept, alsof zij waren", daar hij
"geschapen wordt in Christus Jezus tot goede werken" (Eféze 2:10). Daarom stelt onze Heere Jezus, om de Laodicenzen een grond van hoop te geven in hun ellendige en ongelukkige toestand, zich voor als "het Begin der schepping Gods" (Openbaring 3:14), namelijk het actieve Begin ervan, want eerst "zijn alle dingen door Hetzelve
gemaakt" (Johannes 1:3). Hieruit kunnen zij dus opmaken dat, aangezien Hij hen maakte toen zij niets waren, Hij hen ook opnieuw kon maken toen zij erger waren dan niets. Dezelfde hand die hen maakte tot Zijn schepsels, kon hen ook tot nieuwe schepsels maken.
3. Zoals een kind enkel passief is bij de geboorte, zo is ook het kind van God passief bij de wedergeboorte. De eerste draagt niets bij tot zijn eigen geboorte, en de tweede draagt ook niets bij dat doelmatig is tot zijn eigen wedergeboorte. Want, hoewel een mens zich neer kan leggen bij het badwater, toch heeft hij geen hand om het water te beroeren, geen kracht om de genezing te bewerkstelligen. De een wordt geboren als het kind van een koning, de ander als het kind van een bedelaar. Het kind heeft helemaal de hand niet in dit verschil. God laat sommigen in hun verdorven staat; anderen brengt Hij in de staat der genade of wedergeboorte. Als u deze eer wordt bewezen, dan is dat niet aan u te danken, "want wie onderscheidt u? En wat hebt gij, dat gij niet hebt ontvangen?" (l Korinthe 4:7).
4. Er is een wonderlijke onderlinge samenhang bij beide geboorten.
Bewonderenswaardig is de bouw van het menselijk lichaam waarin zich zulk een verscheidenheid van organen bevindt: niets ontbreekt, niets is overbodig. Als de psalmist acht slaat op zijn eigen lichaam, dan beschouwt hij het als een wonderbaarlijk werkstuk. "Ik ben op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt", zegt hij, "en als een borduursel gewrocht in de nederste delen der aarde" (Psalm 139:14). Dat wil zeggen in de baarmoeder, waar de beenderen groeien op een wijze die ik niet weet, zoals ik ook niet weet wat er omgaat in de nederste delen der
aarde. Bij de natuurlijke voortbrenging worden wij als een borduursel gewrocht, als een met de naald uitgevoerd handwerk, wat de betekenis is van het woord. Zo is het ook bij de wedergeboorte, Psalm 45:15: "In gestikte klederen zal zij tot den Koning geleid worden", klederen die als een borduursel gewrocht zijn. Het is hetzelfde woord in beide teksten. En wat die klederen zijn, vertelt de apostel ons in Éfeze 4:24: "de nieuwe mens, die naar God geschapen is in ware rechtvaardigheid en heiligheid." Dat zijn de klederen, zegt hij op dezelfde plaats, die wij moeten "aandoen", waarbij de toegerekende gerechtigheid van Christus niet buitengesloten kan worden. Beide worden als een borduursel gewrocht, als meesterwerken van de "veelvuldige wijsheid Gods". O, de wonderlijke samenhang van de gaven der genade in het nieuwe schepsel! O, welk een heerlijk schepsel, dat herschapen is naar het beeld Gods! Het is "genade voor genade" in Christus, die deze nieuwe mens vormt (Johannes 1:16). Het is zoals bij de lichamelijke geboorte waarbij het kind lid voor lid heeft van de ouders. Het heeft ieder lid dat de ouders hebben in een zekere verhouding.
5. Dit alles heeft in beide gevallen zijn oorsprong uit datgene wat op zichzelf klein en onaanzienlijk is. O, hoe blijkt Gods macht in het maken van zulk een schepsel uit het vergankelijke zaad en hoe blijkt deze nog veel meer in het voortbrengen van het nieuwe schepsel uit zulk een klein begin! Het is als "de kleine wolk als eens mans hand", die zich uitbreidde totdat "de hemel van wolken en wind zwart werd; en er kwam een grote regen" (l Kon. 18:44, 45). Een mens krijgt bij de predikatie een woord, terwijl honderden naast hem het horen en het laten ontglippen, maar bij hem blijft het, het werkt in hem, en het verlaat hem nooit, totdat die kleine wereld ondersteboven wordt gekeerd, dat wil zeggen: tot hij een nieuw mens wordt. Het is als met de zwaarmoedigheid die oprees in het hoofd van Ahasvéros, en die de slaap van zijn ogen deed wijken (Esther 6:1). Ze bleek een bron te zijn van zulke veelbewogen gebeurtenissen, die niet ophielden, voordat Mordechaï in koninklijke pracht te paard door de straten werd geleid, terwijl de trotse Haman voor hem uit strompelde; en niet voordat dezelfde Haman naderhand werd opgehangen, Mordechaï werd verhoogd en de kerk werd verlost van Hamans helse samenzwering. "Het mosterdzaad... wordt een
boom" (Mattheüs 13:31, 32). God brengt graag grote dingen voort uit een klein begin.
6. De natuurlijke geboorte geschiedt langzamerhand: "Hebt Gij mij niet als melk gegoten en mij als kaas doen runnen?" (Job 10:10). Zo gaat het ook met de wedergeboorte. Het gaat gewoonlijk bij de wedergeboorte met de ziel zoals het ging met de blinde die door onze Heere genezen werd. Hij zag "de mensen als bomen wandelen" en naderhand zag hij "hen allen ver en klaar (Markus 8:23-25). Omdat de wedergeboorte, strikt genomen, een overgang is van de dood in het leven, is het waar dat de ziel in een ogenblik tot het leven wordt gebracht. Zo wordt ook de ziel in de levenloze klomp ingebracht, wanneer het embryo tot volkomenheid is gekomen in de baarmoeder. Niettemin kunnen wij ons een ontvangenis bij de geestelijke geboorte voorstellen, die daar enigszins op gelijkt. Daarbij wordt de ziel voorbereid op de levendmaking en is het schepsel vatbaar voor "wasdom" (1 Petrus 2:2) en voor "een
overvloediger leven" Johannes 10:10; Engelse vertaling).
7. Bij beide geboorten zijn er nieuwe familiebetrekkingen. De wedergeborenen mogen God "Vader" noemen, want zij zijn "Zijn kinderen"(Johannes 1:12,13). Zij zijn wedergeboren door Hem (1 Petrus 1:3). De bruid, de vrouw van het Lam (dat is de Kerk) is hun moeder. Zij zijn verwant, als broeders en zusters, aan de engelen en de verheerlijkte heiligen, de hemelse familie. Zij behoren tot het hemelse geslacht, en de geringsten van hen, "het onedele der wereld" (l Korinthe 1:28), zij die "zonder familie" zijn (wat de betekenis is van het woord), die zich niet kunnen beroemen op het bloed dat door hun aderen stroomt, zijn toch door hun nieuwe geboorte, zeer nauw verwant aan de "beerlijken" op de aarde.
8. Er is een gelijkenis tussen de ouders en het kind. Alles wat genereert, genereert zijns gelijke. De wedergeborenen zijn "der Goddelijke natuur deelachtig" (2 Petrus 1:4). De zedelijke volmaaktheden van de Goddelijke natuur worden in trap en mate meegedeeld aan de vernieuwde ziel. Zo wordt het beeld Gods hersteld, zodat, zoals het kind op zijn vader lijkt, het nieuwe schepsel op God Zelf lijkt, en heilig is, omdat Hij heilig is. 9. Zoals er geen geboorte is zonder pijn, zowel voor de moeder als voor het kind, zo is er ook grote pijn om het nieuwe schepsel voort te brengen. De kinderen hebben deze pijnen in meerdere of mindere mate, waarbij zij "verslagen worden in het hart" (Handelingen 2:37). De ziel heeft hevige pijnen wanneer ze zich onder overtuiging en vernedering bevindt. "Een verslagen geest, wie zal die opheffen?" De moeder lijdt smarten: "Sion heeft weeën gekregen" (Jesaja 66:8). Zij zucht, kreunt,
schreit en zij heeft zware arbeid in haar dienaars en leden om kinderen toe te brengen aan haar Heere: "Mijne kinderkens, die ik wederom arbeid te baren, totdat Christus een gestalte in u krijge" (Galaten 4:19). En nooit was een moeder met meer gevoel ontroerd van vreugde dat "een knechtje ter wereld was gekomen", dan zij is bij de nieuwe geboorte van haar kinderen. Maar wat nog opmerkelijker is dan dit alles, is, dat wij niet alleen lezen over de zielenarbeid (of moeite) van onze Heere Jezus Christus, (Jesaja 53:11), maar dat wij ook lezen van Zijn smarten of weeën, als van iemand die in barensnood is, zoals het woord dat in Handelingen 2:24 wordt gebruikt, passend aanduidt. Het nieuwe schepsel mag Hij wel Ben-oni noemen, zoals Rachel haar duur gekochte zoon noemde, dat is: zoon van mijn smart, en zoals zij een andere zoon Naftali noemde, dat is: mijn worsteling. De smarten van die arbeid brachten Hem immers tot "sterke roeping en tranen" (Hebreeën 5:7), ja, tot een "zware strijd en tot zweet gelijk grote droppelen bloeds" (Lukas 22:44). En tenslotte stierf Hij aan deze pijnen: zij werden Hem tot "smarten des doods" (Handelingen 2:24).

Horen we zoiets nog wel eens in de prediking?

[Pim]

Horen we zoiets nog wel eens in de prediking?

Als er een relatie is met de tekst (bijv. Johannes 3), dan lijkt me dit een mooie gedachte om door te geven.
Zo'n visie of opsomming van punten o.i.d. is voor mij echter niet het kenmerk van de ware prediking, maar ik hoop ook niet dat jij dit bedoelde.

[refo]

Toch gaat de vergelijking van Boston niet op. De Heere Jezus noemt de wedergeboorte meer als een soort catastrofe. Catastrofe in de zin van plotselinge en zeer ingrijpende gebeurtenis. Eerst was er geen mens en opeens is er wel een mens. Dat wil Hij aanduiden.

Door het geloof ontstaat er opeens een levend wezen dat er een seconde voordien niet was. Je kunt dan gaan filosoferen over dat er wat aan de geboorte vooraf is gegaan enzo, maar dat bedoelt Jezus niet.

[wim]

[...] Maar ik dacht dat het misschien wel eens goed zou zijn om ook aandacht te geven aan de wedergeboorte. Geloof en het verbond komen regelmatig aan bod en naar mijn gevoel wordt de wedergeboorte niet zo vaak uitgediept.

Maakt de bijbel daar zich niet ook 'schuldig' aan? Op hoeveel plekken wordt er over de wedergeboorte gesproken? En op hoeveel plekken over geloof? En op hoeveel plekken over verbond?

Teksten worden zo makkelijk in ons zelfgebrouwen meta-systeempje ingepast....

[Marnix]

[...] Maar ik dacht dat het misschien wel eens goed zou zijn om ook aandacht te geven aan de wedergeboorte. Geloof en het verbond komen regelmatig aan bod en naar mijn gevoel wordt de wedergeboorte niet zo vaak uitgediept.

Maakt de bijbel daar zich niet ook 'schuldig' aan? Op hoeveel plekken wordt er over de wedergeboorte gesproken? En op hoeveel plekken over geloof? En op hoeveel plekken over verbond?

Teksten worden zo makkelijk in ons zelfgebrouwen meta-systeempje ingepast....

In het nieuwe testament vooral over geloof en minder over wedergeboorte en verbond. Logisch... want wie geloven vallen binnen het verbond en zijn wedergeboren. Het komt voort uit geloof, daar komt onze zekerheid op het gebied van verbond en wedergeboorte vandaan.

[refo]

Je krijgt soms het idee dat wedergeboorte vooral een barriere vormt. Denk erom: "tenzij....!"

[Afgewezen]

Je krijgt soms het idee dat wedergeboorte vooral een barriere vormt. Denk erom: "tenzij....!"

Misschien bevinden we ons daarmee toch wel in het voetspoor van Christus...

[Pim]

Je krijgt soms het idee dat wedergeboorte vooral een barriere vormt. Denk erom: "tenzij....!"

Misschien bevinden we ons daarmee toch wel in het voetspoor van Christus...

Volgens mij heeft Christus het 1 keer gezegd....... Om daarmee het verbondsautomatisme van Nicodemus te corrigeren.

Maar goed, laten we voorkomen dat ook deze topic een: herhaling-van-zetten-topic wordt.

[Afgewezen]

Wat ik vreemd vind, is de haast boekhoudkundige manier waarop hier soms met de Bijbel wordt omgegaan: als iets niet zo vaak in de Bijbel voorkomt, hoeven we het niet zo 'serieus' te nemen, lijkt het dan wel.
En dan wordt er als het ware geturfd om te zien hoe vaak over een onderwerp gesproken. Staat een onderwerp ons niet zo aan? O, gelukkig, het komt maar weinig voor in de Bijbel. Hoeven we ons er ook niet zo druk om te maken.
Geeft de Bijbel zelf aanleiding om zo met zijn inhoud om te gaan? 'k Dacht het niet.

[Pim]

Wat ik vreemd vind, is de haast boekhoudkundige manier waarop hier soms met de Bijbel wordt omgegaan: als iets niet zo vaak in de Bijbel voorkomt, hoeven we het niet zo 'serieus' te nemen, lijkt het dan wel.
En dan wordt er als het ware geturfd om te zien hoe vaak over een onderwerp gesproken. Staat een onderwerp ons niet zo aan? O, gelukkig, het komt maar weinig voor in de Bijbel. Hoeven we ons er ook niet zo druk om te maken.
Geeft de Bijbel zelf aanleiding om zo met zijn inhoud om te gaan? 'k Dacht het niet.

Het gaat niet om 'niet aanstaan', dat vind ik flauw. Het gaat mij er om dat bepaalde dogma's of visies in sommige kringen tegenwoordig zo onaantastbaar belangrijk zijn, terwijl in de Bijbel de nadruk gelegd wordt op andere zaken.
Dus niet dat het fout is om het 'tenzij gij wederom geboren zijt' te laten klinken, maar het gaat om het evenwicht en de veelzijdigheid tegenover het onevenwicht en de eenzijdigheid.

[Afgewezen]

Het gaat niet om 'niet aanstaan', dat vind ik flauw.

Nee, dat is niet flauw. Het is wat ik hier zie gebeuren!

Het gaat mij er om dat bepaalde dogma's of visies in sommige kringen tegenwoordig zo onaantastbaar belangrijk zijn, terwijl in de Bijbel de nadruk gelegd wordt op andere zaken.

Kijk, dat bedoel ik nu het 'boekhoudkundig' bezig zijn met de Bijbel:
in de Bijbel wordt 'nadruk gelegd op andere zaken'; dus als iets in de Bijbel vaker ter sprake komt dan iets anders, is dat 'belangrijker'.

Dus niet dat het fout is om het 'tenzij gij wederom geboren zijt' te laten klinken, maar het gaat om het evenwicht en de veelzijdigheid tegenover het onevenwicht en de eenzijdigheid.

In feite een dooddoener, 'het gaat om het evenwicht'. Want wie bepaalt nu wat er evenwichtig is en wat niet? Als Jezus zegt dat de wedergeboorte noodzakelijk is, moeten we dat niet willen neutraliseren door er snel andere teksten bij te halen.

[Marnix]

Het gaat niet om 'niet aanstaan', dat vind ik flauw.

Nee, dat is niet flauw. Het is wat ik hier zie gebeuren!

Het gaat mij er om dat bepaalde dogma's of visies in sommige kringen tegenwoordig zo onaantastbaar belangrijk zijn, terwijl in de Bijbel de nadruk gelegd wordt op andere zaken.

Kijk, dat bedoel ik nu het 'boekhoudkundig' bezig zijn met de Bijbel:
in de Bijbel wordt 'nadruk gelegd op andere zaken'; dus als iets in de Bijbel vaker ter sprake komt dan iets anders, is dat 'belangrijker'.

Dus niet dat het fout is om het 'tenzij gij wederom geboren zijt' te laten klinken, maar het gaat om het evenwicht en de veelzijdigheid tegenover het onevenwicht en de eenzijdigheid.

In feite een dooddoener, 'het gaat om het evenwicht'. Want wie bepaalt nu wat er evenwichtig is en wat niet? Als Jezus zegt dat de wedergeboorte noodzakelijk is, moeten we dat niet willen neutraliseren door er snel andere teksten bij te halen.

Als je alleen maar aan mensen vertelt dat ze uitverkoren moeten zijn omdat ze anders niks kunnen doen, kan dat leiden tot passiviteit. Daarom roept de Bijbel mensen op om te geloven en zich te bekeren en heeft het veel minder vaak over de uitverkiezing. Zo onlogisch is het niet dat het een meer voorkomt dan het ander. De Bijbel is Gods Woord voor mensen en mensen kunnen zich niet uitverkiezen... maar wel geloven en daardoor zeker zijn van die uitverkiezing.

[Erasmiaan]

Het gaat niet om 'niet aanstaan', dat vind ik flauw.

Nee, dat is niet flauw. Het is wat ik hier zie gebeuren!

Het gaat mij er om dat bepaalde dogma's of visies in sommige kringen tegenwoordig zo onaantastbaar belangrijk zijn, terwijl in de Bijbel de nadruk gelegd wordt op andere zaken.

Kijk, dat bedoel ik nu het 'boekhoudkundig' bezig zijn met de Bijbel:
in de Bijbel wordt 'nadruk gelegd op andere zaken'; dus als iets in de Bijbel vaker ter sprake komt dan iets anders, is dat 'belangrijker'.

Dus niet dat het fout is om het 'tenzij gij wederom geboren zijt' te laten klinken, maar het gaat om het evenwicht en de veelzijdigheid tegenover het onevenwicht en de eenzijdigheid.

In feite een dooddoener, 'het gaat om het evenwicht'. Want wie bepaalt nu wat er evenwichtig is en wat niet? Als Jezus zegt dat de wedergeboorte noodzakelijk is, moeten we dat niet willen neutraliseren door er snel andere teksten bij te halen.

Als je alleen maar aan mensen vertelt dat ze uitverkoren moeten zijn omdat ze anders niks kunnen doen, kan dat leiden tot passiviteit. Daarom roept de Bijbel mensen op om te geloven en zich te bekeren en heeft het veel minder vaak over de uitverkiezing. Zo onlogisch is het niet dat het een meer voorkomt dan het ander. De Bijbel is Gods Woord voor mensen en mensen kunnen zich niet uitverkiezen... maar wel geloven en daardoor zeker zijn van die uitverkiezing.

Wat is dat toch heel de tijd met dat passiviteit? Wat wordt daar nu over gezeurd? Als de leer die hier bekritiseerd wordt, verkondigd wordt, dan is passiviteit daar echt geen gevolg van hoor!!! Dan krijg je de meest actieve christenen.

Mensen kunnen zich niet uitverkiezen, maar mensen kunnen ook niet geloven!!! Dat heeft Christus nu allemaal aan moeten brengen, omdat wij alles verspeeld hebben! Zo zwart-wit en zo radicaal is het!

[MBE]

Je krijgt soms het idee dat wedergeboorte vooral een barriere vormt. Denk erom: "tenzij....!"

Hoezo een barriere?
1Pe 1:3 Geloofd zij de God en Vader van onzen Heere Jezus Christus, Die naar Zijn grote barmhartigheid ons heeft wedergeboren, tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden.
Het is Gods werk! Net als het geloof!

[MBE]

Als je alleen maar aan mensen vertelt dat ze uitverkoren moeten zijn omdat ze anders niks kunnen doen, kan dat leiden tot passiviteit. Daarom roept de Bijbel mensen op om te geloven en zich te bekeren en heeft het veel minder vaak over de uitverkiezing. Zo onlogisch is het niet dat het een meer voorkomt dan het ander. De Bijbel is Gods Woord voor mensen en mensen kunnen zich niet uitverkiezen... maar wel geloven en daardoor zeker zijn van die uitverkiezing.

Geloof en wedergeboorte zijn met elkaar verbonden en zijn beiden het werk van God.
Geloof is een gave Gods en wedergeboorte even zo.
Tit 3:5 Heeft Hij ons zalig gemaakt, niet uit de werken der rechtvaardigheid, die wij gedaan hadden, maar naar Zijn barmhartigheid, door het bad der wedergeboorte en vernieuwing des Heiligen Geestes;