Afgelopen zondag een mooie preek gehad. De dominee zij op een gegeven moment 'ik heb niets tegen kenmerkenprediking, maar het moeten wel de goede kenmerken zijn'. Nu heb ik eens in Tessalonicenzen gekeken wat de kenmerken zijn van een christenleven. Erg vruchtbaar! Zondebesef komt er vooralsnog niet in voor...
Tessalonicenzen 1
- hoe krachtig uw liefde is
- hoe standvastig u blijft hopen op de komst van Jezus Christus
- onder zware beproevingen (...) het woord ontvangen met de vreugde van de heilige Geest
- uw geloof in God vindt ook weerklank buiten die gebieden
- hoe u zich van de afgoden hebt afgewend om u tot God te keren
Tessalonicenzen 2
- niet om mensen te behagen, maar God
- waren we niet alleen bereid u te laten delen in Gods evangelie, maar ook in ons eigen leven
- U kunt getuigen, en God zelf, hoe toegewijd, hoe oprecht en zuiver we bij u, die tot geloof gekomen bent, hebben geleefd.
- zijn woord, dat u van ons ontvangen hebt, niet hebt aangenomen als een boodschap van mensen, maar als wat het werkelijk is: als het woord van God
Tessalonicenzen 3
- want nu opnieuw blijkt dat de Heer uw fundament is
- Moge de Heer uw liefde voor elkaar en ieder ander groter maken
Tessalonicenzen 4
- dat u zich onthoudt van ontucht
- dat ieder van u zijn lichaam heiligt en in eerbaarheid weet te beheersen
- dat u niet zoals de ongelovigen, die God niet kennen, toegeeft aan uw hartstocht en begeerte.
- er een eer in te stellen in alle rust uw eigen zaken te behartigen
- opdat u een eerzaam leven zult leiden in de ogen van hen die niet tot de gemeente behoren
Tessalonicenzen 5
- dus laten we niet slapen, zoals anderen, maar waken en op onze hoede zijn
- troost elkaar en wees elkaar tot voorbeeld
- Leef in vrede met elkaar
- iedereen die zijn dagelijks werk verwaarloost terecht te wijzen, de moedelozen hoop te geven, op te komen voor de zwakken, met iedereen geduld te hebben
Kenmerkenprediking
Reckor, je moet de bijbel in haar geheel lezen. Er zijn ook de zaligsprekingen (zalig zijn de armen van geest), en vele teksten die wél spreken over zondekennis als element (kenmerk vindt ik wat vervelend klinken, alsof ik in staat ben zelf die kenmerken bij mezelf waar te nemen, en op basis daarvan te concluderen dat ik een waar gelovige ben) van het ware geloof.
In mijn interpretatie zie ik in de bijbel 2 bij elkaar horende lijnen:
1. Naar buiten toe (dus wat betreft de uiterlijke zaken) een heilig leven
2. Van binnen de strijd met de zonde, de oude mens. De strijd van een zondaar die steeds weer genade nodig heeft, en steeds weer nodig heeft om tot God te gaan, en Hem om vergeving te smeken.
Beide horen bij elkaar. Wie wel de strijd met de zonde kent, maar niet de strijd om heilig te leven, hij is geen waar christen. En wie zo heilig mogelijk leeft, maar niet die inwendige strijd van het geloof, die strijd met de oude mens, kent, hij is geen waar christen.
In mijn interpretatie zie ik in de bijbel 2 bij elkaar horende lijnen:
1. Naar buiten toe (dus wat betreft de uiterlijke zaken) een heilig leven
2. Van binnen de strijd met de zonde, de oude mens. De strijd van een zondaar die steeds weer genade nodig heeft, en steeds weer nodig heeft om tot God te gaan, en Hem om vergeving te smeken.
Beide horen bij elkaar. Wie wel de strijd met de zonde kent, maar niet de strijd om heilig te leven, hij is geen waar christen. En wie zo heilig mogelijk leeft, maar niet die inwendige strijd van het geloof, die strijd met de oude mens, kent, hij is geen waar christen.
Klopt, daarom zei ik ook 'vooralsnog' 
Toch meen ik te kunnen concluderen dat aan lijn 1 veel meer aandacht wordt gegeven in de bijbel dan aan lijn 2 (terwijl het in veel preken juist omgekeerd is).
Waar het mij meer om gaat is dat het heel vruchtbaar is om een bijbelboek door te lopen met een bepaalde vraag in gedachten (in dit geval: wat zijn de kenmerken van een christenleven).
Verfrissend!
Toch meen ik te kunnen concluderen dat aan lijn 1 veel meer aandacht wordt gegeven in de bijbel dan aan lijn 2 (terwijl het in veel preken juist omgekeerd is). Waar het mij meer om gaat is dat het heel vruchtbaar is om een bijbelboek door te lopen met een bepaalde vraag in gedachten (in dit geval: wat zijn de kenmerken van een christenleven).
Verfrissend!
Absoluut waar. De bijbel legt erg veel nadruk op de uitwendige kenmerken, de zichtbare vruchten. Wie wil groeien in de kennis van God, en de kennis van zichzelf, kan dit alleen maar doen als hij zich toelegt op een heilig leven. Die kennis komt namelijk niet zomaar aanwaaien, maar is het resultaat van het vastlopen in de strijd tot heiligheid, en het daardoor gedwongen te worden tot God te vluchten.Toch meen ik te kunnen concluderen dat aan lijn 1 veel meer aandacht wordt gegeven in de bijbel dan aan lijn 2 (terwijl het in veel preken juist omgekeerd is).
Ook goed om te zien waar de bijbel de nadruk op legt, dat zijn namelijk niet de wat-mag-ik-allemaal-niet vragen, maar dingen als ootmoed, liefde (ook tegenover hen die je haten), zachtmoedigheid, eerlijkheid, zelfverloochening, etc. Dingen die niet aan de buitenkant zitten (zoals men aan een rokje zou moeten kunnen zien dat een meisje refo is), maar dingen waardoor een andere houding dan de wereld in zichtbaar word. Een houding waaruit blijkt dat eigen eer, en eigen belangen, niet het belangrijkste voor je zijn.
PS> Gal 5:22 geeft ook een mooie samenvatting van kenmerken: Maar de vrucht des Geestes is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Ja, want dat is sterven aan de wet. Denk ook aan de tekst: en ik leef, docht niet meer ik, maar Christus leeft in mij. In een gezond geloofsleven worden niet de kenmerken mij meer openbaar, maar de dood in mijzelf en het leven in Christus.Miscanthus schreef:Het komt me bekend voor, maar klopt dit wel?memento schreef:Die kennis komt namelijk niet zomaar aanwaaien, maar is het resultaat van het vastlopen in de strijd tot heiligheid, en het daardoor gedwongen te worden tot God te vluchten.
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Volgens mij gaat het bij het sterven aan de wet om de rechtvaardiging door het geloof en hebben we het hier over heiligmaking; Goede werken uit een waar geloof uit dankbaarheid voor onze verlossing. Van verplicht vastlopen in de "strijd om heiligheid" heb ik niet zoveel gelezen bij Paulus. Paulus jaagt ernaar, of hij het ook grijpen mocht.rj schreef:Ja, want dat is sterven aan de wet. Denk ook aan de tekst: en ik leef, docht niet meer ik, maar Christus leeft in mij. In een gezond geloofsleven worden niet de kenmerken mij meer openbaar, maar de dood in mijzelf en het leven in Christus.Miscanthus schreef:Het komt me bekend voor, maar klopt dit wel?memento schreef:Die kennis komt namelijk niet zomaar aanwaaien, maar is het resultaat van het vastlopen in de strijd tot heiligheid, en het daardoor gedwongen te worden tot God te vluchten.
Zoals memento het schrijft lijkt het meer op de toeleidende weg tot Christus: "de wet als tuchtmeester naar Christus". Dat is ook niet geheel juist als we die tekst goed lezen...
"zalig de armen van geest"
Een meerderheid van de uitleggers spreken hier over mensen die zich afhankelijk weten van God. Zoals een arme moet bedelen om eten, zo moet een arme van geest bedelen bij God. Hij weet dat hij afhankelijk is van God voor zijn geestelijk voedsel. Het is hier dus niet enkel de ellendekennis, maar ook de verlossing en de dankbaarheid die de arme gelovigen bij God zoeken en vinden.
In het verlengde kun je ook Jezus's houding bemerken tegenover de kinderen. Een kind is afhankelijk van de hulp van zijn ouders. Daartegenover staat ook het blinde vertrouwen op zijn ouders. Een vertrouwen die ook blind mag zijn. Dat is als een kind worden en nodig om het Koninkrijk te kunnen betreden. Iemand die zich niet afhankelijk weet van God, die heeft geen geloof. Iemand die God niet blind vertrouwt, die heeft geen geloof. (want hij is geen kind van God)
Een meerderheid van de uitleggers spreken hier over mensen die zich afhankelijk weten van God. Zoals een arme moet bedelen om eten, zo moet een arme van geest bedelen bij God. Hij weet dat hij afhankelijk is van God voor zijn geestelijk voedsel. Het is hier dus niet enkel de ellendekennis, maar ook de verlossing en de dankbaarheid die de arme gelovigen bij God zoeken en vinden.
In het verlengde kun je ook Jezus's houding bemerken tegenover de kinderen. Een kind is afhankelijk van de hulp van zijn ouders. Daartegenover staat ook het blinde vertrouwen op zijn ouders. Een vertrouwen die ook blind mag zijn. Dat is als een kind worden en nodig om het Koninkrijk te kunnen betreden. Iemand die zich niet afhankelijk weet van God, die heeft geen geloof. Iemand die God niet blind vertrouwt, die heeft geen geloof. (want hij is geen kind van God)
Hm, zou Jezus hier niet doelen op gehandicapten bijvoorbeeld? Bij "armen van geest" denk ik aan zwakzinnigen en zo.Kaw schreef:"zalig de armen van geest"
Een meerderheid van de uitleggers spreken hier over mensen die zich afhankelijk weten van God. Zoals een arme moet bedelen om eten, zo moet een arme van geest bedelen bij God. Hij weet dat hij afhankelijk is van God voor zijn geestelijk voedsel. Het is hier dus niet enkel de ellendekennis, maar ook de verlossing en de dankbaarheid die de arme gelovigen bij God zoeken en vinden.
In het verlengde kun je ook Jezus's houding bemerken tegenover de kinderen. Een kind is afhankelijk van de hulp van zijn ouders. Daartegenover staat ook het blinde vertrouwen op zijn ouders. Een vertrouwen die ook blind mag zijn. Dat is als een kind worden en nodig om het Koninkrijk te kunnen betreden. Iemand die zich niet afhankelijk weet van God, die heeft geen geloof. Iemand die God niet blind vertrouwt, die heeft geen geloof. (want hij is geen kind van God)
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
"zalig de armen van geest" = zalig zijn degenen die in de geloofsstrijd hun heil zoeken bij Christus.Calvijn schreef:3. Happy are the poor in spirit. Luke 6:20. Happy (are ye) poor.
Luke gives nothing more than a simple metaphor: but as the poverty of many is accursed and unhappy, Matthew expresses more
clearly the intention of Christ. Many are pressed down by distresses, and yet continue to swell inwardly with pride and cruelty. But Christ pronounces those to be happy who, chastened (=gestraft of gelouterd worden) and subdued (=beheerst) by afflictions (=aanvechtingen, verleidingen), submit themselves wholly to God, and, with inward humility, betake themselves to him for protection.
Others explain the poor in spirit to be those who claim nothing for themselves, and are even so completely emptied of confidence in the flesh, that they acknowledge their poverty. But as the words of Luke and those of Matthew must have the same meaning, there can be no doubt that the appellation poor is here given to those who are pressed and afflicted by adversity (=rampspoed). The only difference is, that Matthew, by adding an epithet, confines the happiness to those only who, under the discipline of the cross, have learned to be humble.
De NBV heeft het zo: "Gelukkig wie nederig van hart zijn, want voor hen is het koninkrijk van de hemel"
Dat is inderdaad nog een kenmerk van een christen: hij zoekt God op in tijden van (geestelijke) nood.
Als ik gerechtvaardigd wordt door het geloof dan wordt ik ook volkomen heilig verklaard. In het geloof houd ik niets over dan Jezus alleen die gegeven is tot een volmaakte herstel van het beeld Gods. Zoals jij het zegt is het net of ik aan de slag moet na ontvangen genade, maar als de Heere genade schenkt hoef ik niets meer en heb ik niets meer en ken ik niets meer dan Christus. En hetgeen dat ik dan leef, leef ik door het geloof in Jezus uit genade.Miscanthus schreef:Volgens mij gaat het bij het sterven aan de wet om de rechtvaardiging door het geloof en hebben we het hier over heiligmaking; Goede werken uit een waar geloof uit dankbaarheid voor onze verlossing. Van verplicht vastlopen in de "strijd om heiligheid" heb ik niet zoveel gelezen bij Paulus. Paulus jaagt ernaar, of hij het ook grijpen mocht.rj schreef:Ja, want dat is sterven aan de wet. Denk ook aan de tekst: en ik leef, docht niet meer ik, maar Christus leeft in mij. In een gezond geloofsleven worden niet de kenmerken mij meer openbaar, maar de dood in mijzelf en het leven in Christus.Miscanthus schreef:Het komt me bekend voor, maar klopt dit wel?memento schreef:Die kennis komt namelijk niet zomaar aanwaaien, maar is het resultaat van het vastlopen in de strijd tot heiligheid, en het daardoor gedwongen te worden tot God te vluchten.
Zoals memento het schrijft lijkt het meer op de toeleidende weg tot Christus: "de wet als tuchtmeester naar Christus". Dat is ook niet geheel juist als we die tekst goed lezen...