geloofsopvoeding

[Miscanthus]

Jonge aanhangers van Milosevic.

Ik dacht bij het zien van dit plaatje: Hun ouders hebben de geloofsopvoeding serieus ter hand genomen.
Kan dat van ons ook gezegd worden, of is dit een beschamend voorbeeld?

[rekcor]

(wij hebben nog geen kinderen, maar ik zou hen zeggen dat Jezus hun Herder is, en zij Zijn schapen)

[JolandaOudshoorn]

Ik heb een zoon van drie en een dochter van bijna een jaar.
Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat je in de eerste plaats zelf het goede voorbeeld moet geven. Daarnaast is het doorgeven van kennis ook belangrijk. Ik heb vanaf dag 1 altijd ´s avonds het ik ga slapen gezongen en mijn zoon kon dit gebed toen hij twee jaar helemaal uit zijn hoofd. Ook lezen we regelmatig de kinderbijbel en vertellen we hoe bijzonder God is. Dat kan op elk moment van de dag, heel eenvoudig door ze te wijzen op de mooie dingen van Gods schepping.
En ik bid voor ze, elke dag. Want wat zijn kinderen zonder biddende ouders?

[Miscanthus]

Ik heb 3 kinderen van 3, 8 en 10 jaar. Opvoeden betekent voor mij: hen leren wie God voor hen is, namelijk hun hemelse Vader. Het doopformulier zegt dat zij erfgenamen van het Rijk Gods zijn. Daar moeten ze goed van doordrongen zijn. dat is geen misschientje, maar dat belooft God ons. Al zijn beloften zijn namelijk verzegeld aan hun voorhoofd. Dat probeer ik op zoveel mogelijk manieren te leren: samen bidden, liederen over Jezus zingen en lezen. Ik las pas een mooie tip: stop soms een tekst of een vers in hun zak of broodtrommel. Vertellen wat God en Zijn Woord voor mij betekent en vertellen wie God is aan de hand van de natuur. Ook probeer ik de meeste regels thuis, te fundereren op Bijbelse waarden en normen.
Planten en natmaken. God zal dan de wasdom geven. Dat blijft een wonder.
En ze mogen tegen de tijd dat ze volwassen zijn daar zelf een bewuste keus in maken als ze belijdenis van hun geloof willen doen. Dat vond ik vroeger nogal ambitieus klinken, maar de Heilige Geest betuigt en verzegelt ons dat "Hij in ons wonen, en ons tot lidmaten van Christus heiligen wil, ons toeeigenende hetgeen wij in Christus hebben, namelijk, de afwassing onzer zonden, en de dagelijkse vernieuwing onzes levens,"
Geen mensenwerk dus, maar Gods eigen werk. Halleluja!

[memento]

Ik dacht bij het zien van dit plaatje: Hun ouders hebben de geloofsopvoeding serieus ter hand genomen.
Kan dat van ons ook gezegd worden, of is dit een beschamend voorbeeld?

Well, dit plaatje toont met grote waarschijnlijkheid het gevolg van indocrinatie. En dan ontbreekt er 1 belangrijk ding, en dat is de vrije wil, de spontane keuze van het hart, de liefde. En dat is nu juist wat geloof is. Je kan niets meer dan je kinderen de weg wijzen. Je kan ze leren dat ze schaapjes van Jezus zijn, maar dan lieg je ze voor. Zonder wedergeboorte en geloof zijn ze geen schaapjes, hoogstends wolven in schaapskleren.

Nee, geloofsopvoeding houdt in het wijzen op de zonde, en te wijzen op Jezus voor vergeving van zonde. En dat kan best kinderlijk eenvoudig. Maar het feit dat het eenvoudig moet, wil nog niet zeggen dat we de waarheid moeten versimpliceren, door het element van zonde en schuld niet mee te nemen in ons verhaal. God is niet alleen een toornend God tegenover onbekeerde volwassenen, maar ook tegenover onbekeerde kinderen.

Ik strijdt alleen sterk tegen de gedachte dat we onze kinderen zouden moeten zien als 'kinderen Gods'. Ongeacht welke visie het doopformulier weergeeft (die is voor dubbelzinnige opvatting vatbaar), acht ik het niet bijbels om te stellen dat alle kinderen wedergeboren zijn. Daarom blijft het noodzaak om te wijzen op de noodzaak tot bekering, en het aandringen op geloof.

[Miscanthus]

God is niet alleen een toornend God tegenover onbekeerde volwassenen, maar ook tegenover onbekeerde kinderen.

Onze Heere Jezus dacht daar toch anders over: Lu 18:16 Maar Jezus riep dezelve [kinderkens] tot Zich, en zeide: Laat de kinderkens tot Mij komen, en verhindert hen niet; want derzulken is het Koninkrijk Gods.
Zij zijn enerzijds in Adam de verdoemenis onderworpen, maar krachtens Gods verbond in Christus geheiligd. Deze twee aspecten zullen inderdaad duidelijk moeten worden gemaakt. Niet slechts 1 van de twee. Daar heb je gelijk in.

[memento]

God is niet alleen een toornend God tegenover onbekeerde volwassenen, maar ook tegenover onbekeerde kinderen.

Onze Heere Jezus dacht daar toch anders over: Lu 18:16 Maar Jezus riep dezelve [kinderkens] tot Zich, en zeide: Laat de kinderkens tot Mij komen, en verhindert hen niet; want derzulken is het Koninkrijk Gods.

Ik stel ook niet dat de kinderen niet tot Jezus komen mogen. Ja, sterker, ik stel dat ze tot Jezus komen moeten, want alleen in Hem is vergeving van de zonden. Maar dat gegeven neemt de toorn van God tegen de zonde niet weg...

[Gabrielle]

Het valt niet mee, in theorie wel, maar de praktijk is vaak anders.
Ik probeerhen te leren leven, zoals Christus het ons geleerd heeft :

God liefhebben boven alles, en je naaste als jezelf.

En hen te wijzen op Gods liefde voor ons. Maar ook dat wie zijn zonden belijdt mag geloven dat Hij ze vergeeft.

Heerlijk om hun kinderlijke geloof te zien,
worden als een kind
ze laten je vaak beschaamd staan !

GEBED VOOR MIJN KINDEREN

Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen.
Graveer Gij ze daarin met onuitwisbaar schrift.
Dat niets of niemand ze meer ooit daaruit kan branden.
ook niet als satan ze straks als de tarwe zift.

Houdt Gij mijn kinderen vast, als ik ze los moet laten
en laat altijd Uw kracht boven hun zwakheid staan.
Gij weet hoe mateloos de wereld hen zal haten
als zij niet in het schema van de wereld zullen gaan.

Ik vraag U niet mijn kinderen elk verdriet te sparen,
maar wees Gij wel hun troost, als ze eenzaam zijn en bang.
Wil om Uws naams wil hen in Uw verbond bewaren,
en laat ze nooit van U vervreemden,
nooit hun leven lang!

Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen.
Amen

( door Geeske Wiersma, boekenlegger uit mijn Bijbeltje)

[JolandaOudshoorn]

Gabrielle schreef:
Het valt niet mee, in theorie wel, maar de praktijk is vaak anders.
Ik probeerhen te leren leven, zoals Christus het ons geleerd heeft :

Inderdaad, als je nog geen kinderen hebt is het zo makkelijk om een hele theorie te hebben. Die had ik nl vroeger zelf ook, maar in de praktijk is het vaak moeilijk om een goede balans te hebben.

Om alleen je kinderen voor te houden dat God liefde is enzo, daar ben ik ook niet zo van. Het wordt dan zo oppervlakkig. Maar het tegenovergestelde "God wordt boos op je als je stout ben" dat is mijns inziens ook niet goed. Ik vind het paasevangelie een mooi houvast om de balans te vinden.
Jezus stierf aan het kruis om de verkeerde dingen die wij doen. Wij kunnen om Zijn lijden steeds vergeving vragen aan God. Dat is de boodschap die ik mijn zoontje momenteel doorgeef.
Maar toen hij jonger was heb ik hem in de eerste plaats geleerd dat God de Schepper is van alle dingen en dat Hij voor ons zorgt en altijd bij ons is.

[Marnix]

Ik kies voor twee antwoorden:

"Dat Jezus de goede Herder is en zij zijn schapen"
"Dat Jezus hun Koning is en ze Hem moeten/mogen volgen"

[plebe]

Geloofsopvoeding is voor mij dat mijn twee zonen van 7 en 4 jaar oud merken dat we de Here Jezus nodig en lief hebben gekregen. Dit doen we door samen lezen, bidden, praten, zingen en kerkgang.

De schaduwkan van het evangelie: Waarom moest Jezus nou sterven? wordt hierbij niet ontweken.

[Afgewezen]

Je kan ze leren dat ze schaapjes van Jezus zijn, maar dan lieg je ze voor. Zonder wedergeboorte en geloof zijn ze geen schaapjes, hoogstends wolven in schaapskleren.

Ik ben het met je intentie eens, memento, maar meen je hier toch te moeten corrigeren. In Psalm 100 lezen we dat het volk Israël zich hier noemt 'Zijn (Gods) volk en de schapen zijner weide'.
Welnu, zo is de gemeente vandaag de dag ook Gods volk en zijn zij schapen van Zijn weide. Dat geldt dus ook voor de pasgeboren kinderen en daarom worden zij ook gedoopt, omdat zij schapen van de kudde zijn!
Iets anders is het dat zo'n schaap zonder wedergeboorte een wolvennatuur heeft en niet anders zal doen dan afdwalen. Daarom is bekering nodig (denk aan de gelijkenis van het verloren schaap).
In die spanning zal de geloofsopvoeding dan ook moeten staan.

[Pim]

Je kan ze leren dat ze schaapjes van Jezus zijn, maar dan lieg je ze voor. Zonder wedergeboorte en geloof zijn ze geen schaapjes, hoogstends wolven in schaapskleren.

Ik ben het met je intentie eens, memento, maar meen je hier toch te moeten corrigeren. In Psalm 100 lezen we dat het volk Israël zich hier noemt 'Zijn (Gods) volk en de schapen zijner weide'.
Welnu, zo is de gemeente vandaag de dag ook Gods volk en zijn zij schapen van Zijn weide. Dat geldt dus ook voor de pasgeboren kinderen en daarom worden zij ook gedoopt, omdat zij schapen van de kudde zijn!
Iets anders is het dat zo'n schaap zonder wedergeboorte een wolvennatuur heeft en niet anders zal doen dan afdwalen. Daarom is bekering nodig (denk aan de gelijkenis van het verloren schaap).
In die spanning zal de geloofsopvoeding dan ook moeten staan.

Mee eens, Afgewezen. Dit zien we ook terug in de gelijkenis van de Wijnstok en de ranken. Wij zijn allen volgelingen van Jezus net als 'de schare' in de tijd van Jezus' omwandelingen (in die zin dat we lid zijn van een kerk) zijn ingeplant in de wijnstok. De vraag is echter of we ook vruchten dragen! Als we geen vruchten dragen worden we namelijk uitgehouwen en in het vuur geworpen. Hoe aangrijpend!

[JolandaOudshoorn]

Mijn zoon kwam laatst met een moeilijke kwestie. We hadden gelezen over Mattheus die Jezus volgde. Ik vertelde hem dat Jezus veel van Mattheus hield en ook veel van hem. Toen vroeg ik: Als Jezus nu zoveel van jou houdt, dan hou je ook van Hem toch. Hij zei: nee, een klein beetje maar. Toen vroeg ik, een klein beetje geschroken: waarom dan een klein beetje. Jezus houdt heel veel van ons. Hij zei: Ik ben een beetje verlegen voor de Here Jezus. Toen wist ik hoe ver het was. Want als hij zegt dat hij verlegen is, dan geeft hij aan dat hij eigenlijk iets stouts heeft gedaan en mij daarom niet onder ogen durft te komen. Dat zei hij toen ook aarzelend. "Ik ben wel eens stout, mama, en dat vindt de Here Jezus niet fijn. Ik wil wel lief zijn, maar dat vind ik zo moeilijk."
Ik heb hem proberen uit te leggen dat de Here Jezus ondanks alle stoute dingen die wij doen toch van ons houdt, en dat Hij daarom voor ons gestorven is. Maar het trof me wel diep. Zo'n bekentenis van een jongetje van 3,5 jaar!!

[Marnix]

Je kan ze leren dat ze schaapjes van Jezus zijn, maar dan lieg je ze voor. Zonder wedergeboorte en geloof zijn ze geen schaapjes, hoogstends wolven in schaapskleren.

Ik ben het met je intentie eens, memento, maar meen je hier toch te moeten corrigeren. In Psalm 100 lezen we dat het volk Israël zich hier noemt 'Zijn (Gods) volk en de schapen zijner weide'.
Welnu, zo is de gemeente vandaag de dag ook Gods volk en zijn zij schapen van Zijn weide. Dat geldt dus ook voor de pasgeboren kinderen en daarom worden zij ook gedoopt, omdat zij schapen van de kudde zijn!
Iets anders is het dat zo'n schaap zonder wedergeboorte een wolvennatuur heeft en niet anders zal doen dan afdwalen. Daarom is bekering nodig (denk aan de gelijkenis van het verloren schaap).
In die spanning zal de geloofsopvoeding dan ook moeten staan.

Mee eens, Afgewezen. Dit zien we ook terug in de gelijkenis van de Wijnstok en de ranken. Wij zijn allen volgelingen van Jezus net als 'de schare' in de tijd van Jezus' omwandelingen (in die zin dat we lid zijn van een kerk) zijn ingeplant in de wijnstok. De vraag is echter of we ook vruchten dragen! Als we geen vruchten dragen worden we namelijk uitgehouwen en in het vuur geworpen. Hoe aangrijpend!

Late reactie. De vraag is allereerst natuurlijk of we in Hem blijven... want wie in Hem blijft draagt vrucht... het niet dragen van vruchten is daar altijd de oorzaak van