Regelmatig lees je wel eens een heldere uiteenzetting, of een opmerking die je raakt.
Je hebt wel eens de behoefte om zulke uitspraken mee te geven aan anderen ter overdenking!
Het is niet primair de bedoeling om per uitspraak een discussie te openen, vaak bestaan daar al topics voor
Hier volgt:
O vrienden! de stam van Efraïm ontbrak maar twee letters, in plaats van Schibolet was het Sibolet, daar zullen aan de doodsjordaan meer dan tweeënveertig duizend jammerlijk bedrogen uitkomen. Och slaat toch geen verkeerde weg in, als gij door wettische herders tot de plicht van geloof en bekering vermaand wordt, om dat in eigen kracht te willen volbrengen. Vanwege Adams rechtstaat heeft de Heere recht om geloof en bekering te eisen; ja om Zijn gehele wet te gehoorzamen, maar vanwege de bondsbreuk is het een eeuwige onmogelijkheid, waarom zij rechtvaardig verloren gaan. O dat Gods eis eens een noodgeschrei in uw zielen mocht uitwerken, want de Heere geeft en werkt in Zijn volk als een verbondsgenade wat Hij eist, want het Evangelie zijn de beloften van het genadeverbond, maar alleen voor de armen. (Matth. 11: 5.)
Ds. E. Fransen 1827-1898
Woorden ter overdenking
De eeuwigheid: oneindig
“De zondaar zal altijd in de oven blijven. Na ontelbare miljoenen jaren is de toorn van God nog net zo ver van het einde als in het begin. Als de hele aarde en de zee zand waren en er zou om de duizend jaar een vogel komen om één korel weg te pikken, zou het heel lang duren eer die grote hoop zand verdwenen was, maar als de verdoemden na al die tijd uit de hel zouden mogen komen, zou er nou nog wat hoop zijn, maar het woord “eeuwig” is hartverbrekend”.
Een citaat van Thomas Watson uit "De tien geboden", p. 282.
Een citaat van Thomas Watson uit "De tien geboden", p. 282.
-
MV
Ziet, dit is de enige en waarachtige weg naar de hemel, en daar moeten wij allen op zijn, als wij eeuwig zullen kunnen behouden worden.
(1) Wij moeten door Gods Woord en Geest zo waarlijk zijn ontdekt geworden aan onszelf, dat wij ons geheel goddeloos, schuldig, vloek- en doemwaardig voor de Heere hebben bevonden, en dat alle gedachten van enige goedheid of deugdzaamheid in ons geheel van ons zijn geweken.
(2) Wij moeten hierover geheel verlegen, verslagen en verbroken zijn geworden voor de Heere, zodat wij het vonnis van de dood en van de eeuwige verdoemenis, zonder enige twijfeling, op onszelf, en op het allerbeste dat in en aan ons was, moesten schrijven.
(3) Wij moeten hier dan ook klaar en levendig bewust zijn geworden van onze uiterste machteloosheid en geheel verloren staat in onszelf. Alles waar wij maar het minste heil van verwacht hadden, moet ons geheel ontvallen zijn, zodat wij waarlijk geheel arm en ontbloot werden, en wij anders niet behielden dan een ziel die ten enenmale verlegen, reddeloos en radeloos was, en die met de verloren zoon moest uitroepen: ik verga.
(4) Hiertoe moet Zich nu de algenoegzame Middelaar, Christus Jezus, op een geestelijke wijze, en bij Zijn eigen licht, aan onze zielen door middel van het Woord ontdekt hebben in Zijn volstrekte noodzakelijkheid, volle bekwaamheid, algenoegzaamheid en toegenegenheid om ons arme, goddeloze, verlegen en verloren zondaars, om niet, uit genade zalig te maken, en van al onze zonden te rechtvaardigen, te heiligen en volkomen te verlossen.
(5) Hier moet Jezus nu, door de kracht van Zijn alles overwinnende genade, ons geheel van onszelf en van alles in hemel en op aarde hebben losgemaakt: harten volkomen tot Zich getrokken en achter Zich uitgeleid hebben, zodat wij tot het besluit komen onszelf volkomen, onbepaald, geheel gewillig en voor eeuwig, op vrije genade, tot verlossing aan Hem over te geven, en Hem voor onze algenoegzame Borg, Middelaar, Heere en Koning aan te nemen, met een gewillige verzaking van onszelf, en van alles buiten Hem, teneinde zo te hebben de verlossing door Zijn bloed, namelijk: de vergeving onzer misdaden.
(6) En hier moeten wij nu uit de dood van de zonden zijn opgewekt, en met Christus in het eeuwige leven zijn overgegaan, terwijl we inwendig geheel in Hem vernieuwd worden, geheiligd, wedergeboren en bekeerd, en we met David een oprechte belijdenis van onze overtreding doen voor de Heere, en we daarover zoeken en ontvangen, in Christus’ bloed, een genadige vergeving.
Ziedaar, vrienden! dit is de enige, waarachtige weg om zalig te worden. Gods Woord leert ons geen andere weg. Die daar niet waarlijk op is of op komt, die moet voor eeuwig verloren gaan.
Th. van der Groe 1705-1783
(1) Wij moeten door Gods Woord en Geest zo waarlijk zijn ontdekt geworden aan onszelf, dat wij ons geheel goddeloos, schuldig, vloek- en doemwaardig voor de Heere hebben bevonden, en dat alle gedachten van enige goedheid of deugdzaamheid in ons geheel van ons zijn geweken.
(2) Wij moeten hierover geheel verlegen, verslagen en verbroken zijn geworden voor de Heere, zodat wij het vonnis van de dood en van de eeuwige verdoemenis, zonder enige twijfeling, op onszelf, en op het allerbeste dat in en aan ons was, moesten schrijven.
(3) Wij moeten hier dan ook klaar en levendig bewust zijn geworden van onze uiterste machteloosheid en geheel verloren staat in onszelf. Alles waar wij maar het minste heil van verwacht hadden, moet ons geheel ontvallen zijn, zodat wij waarlijk geheel arm en ontbloot werden, en wij anders niet behielden dan een ziel die ten enenmale verlegen, reddeloos en radeloos was, en die met de verloren zoon moest uitroepen: ik verga.
(4) Hiertoe moet Zich nu de algenoegzame Middelaar, Christus Jezus, op een geestelijke wijze, en bij Zijn eigen licht, aan onze zielen door middel van het Woord ontdekt hebben in Zijn volstrekte noodzakelijkheid, volle bekwaamheid, algenoegzaamheid en toegenegenheid om ons arme, goddeloze, verlegen en verloren zondaars, om niet, uit genade zalig te maken, en van al onze zonden te rechtvaardigen, te heiligen en volkomen te verlossen.
(5) Hier moet Jezus nu, door de kracht van Zijn alles overwinnende genade, ons geheel van onszelf en van alles in hemel en op aarde hebben losgemaakt: harten volkomen tot Zich getrokken en achter Zich uitgeleid hebben, zodat wij tot het besluit komen onszelf volkomen, onbepaald, geheel gewillig en voor eeuwig, op vrije genade, tot verlossing aan Hem over te geven, en Hem voor onze algenoegzame Borg, Middelaar, Heere en Koning aan te nemen, met een gewillige verzaking van onszelf, en van alles buiten Hem, teneinde zo te hebben de verlossing door Zijn bloed, namelijk: de vergeving onzer misdaden.
(6) En hier moeten wij nu uit de dood van de zonden zijn opgewekt, en met Christus in het eeuwige leven zijn overgegaan, terwijl we inwendig geheel in Hem vernieuwd worden, geheiligd, wedergeboren en bekeerd, en we met David een oprechte belijdenis van onze overtreding doen voor de Heere, en we daarover zoeken en ontvangen, in Christus’ bloed, een genadige vergeving.
Ziedaar, vrienden! dit is de enige, waarachtige weg om zalig te worden. Gods Woord leert ons geen andere weg. Die daar niet waarlijk op is of op komt, die moet voor eeuwig verloren gaan.
Th. van der Groe 1705-1783
[align=right]“En dit is Zijn gebod, dat wij geloven in de Naam van Zijn Zoon Jezus Christus.” [/align]
[align=right]1 Johannes 3:23[/align]
Laten wij dan eerst spreken over wat een mens moet geloven teneinde het eeuwige leven te verkrijgen. Is het de geloofsbelijdenis van Athanasius? Is het waar dat een mens ongetwijfeld voor eeuwig verloren is als hij niet geheel en al vasthoudt aan die belijdenis? Laat de muggenzifters dat maar uitzoeken. Is het een of ander speciaal leerstuk? Is het het calvinistische of het arminiaanse stelsel? Wijzelf volstaan met de inhoud van onze tekst: geloven in “Zijn Zoon Jezus Christus.”
C.H. Spurgeon
[align=right]1 Johannes 3:23[/align]
Laten wij dan eerst spreken over wat een mens moet geloven teneinde het eeuwige leven te verkrijgen. Is het de geloofsbelijdenis van Athanasius? Is het waar dat een mens ongetwijfeld voor eeuwig verloren is als hij niet geheel en al vasthoudt aan die belijdenis? Laat de muggenzifters dat maar uitzoeken. Is het een of ander speciaal leerstuk? Is het het calvinistische of het arminiaanse stelsel? Wijzelf volstaan met de inhoud van onze tekst: geloven in “Zijn Zoon Jezus Christus.”
C.H. Spurgeon
het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen
Vanochtend las ik een preek van Robert Murray McCheyne.
Thema: De Ark der behoudenis (Hebr. 11:7)
en bevreesd geworden zijnde
Sommigen zullen echter deze tegenwerping maken: Ik wil niet met de vrees bezet worden; ik wil graag enkel liefde zijn. Het is helemaal waar dat niemand ooit door vrees tot Christus werd gebracht. Wij moeten tot Christus gebracht worden door een gezicht van Zijn liefde. Maar het is evenzeer waar dat u nooit uit uw gerustheid gehaald zult worden dan alleen door vrees! U moet uitgewonnen worden door vrees, en ingewonnen worden door liefde!
O, geliefden, veracht de vrees niet! Hoe werd de stokbewaarder tot Christus gebracht? "En als hij licht geeist had, sprong hij in, en werd zeer bevende, en viel voor Paulus en Silas neder aan de voeten; en hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen opdat ik zalig worden?" Wat deed hem de vraag stellen? Het was vrees! (...) Mocht u ooit tot Christus worden gebracht, dan zal het ook zó met u moeten gaan. O, veracht de vrees niet! Ontwaak! 'Wat is u, gij hardslapende; sta op en roep tot uw God!' Ach, veracht de vrees niet. Ik zeg u, zolang u in die vleselijke, levenloze staat blijft, als wijn die op zijn heffe stil ligt, zult u nooit tot Christus komen! De Heilige Geest is als een duif, maar het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen!
Thema: De Ark der behoudenis (Hebr. 11:7)
en bevreesd geworden zijnde
Sommigen zullen echter deze tegenwerping maken: Ik wil niet met de vrees bezet worden; ik wil graag enkel liefde zijn. Het is helemaal waar dat niemand ooit door vrees tot Christus werd gebracht. Wij moeten tot Christus gebracht worden door een gezicht van Zijn liefde. Maar het is evenzeer waar dat u nooit uit uw gerustheid gehaald zult worden dan alleen door vrees! U moet uitgewonnen worden door vrees, en ingewonnen worden door liefde!
O, geliefden, veracht de vrees niet! Hoe werd de stokbewaarder tot Christus gebracht? "En als hij licht geeist had, sprong hij in, en werd zeer bevende, en viel voor Paulus en Silas neder aan de voeten; en hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen opdat ik zalig worden?" Wat deed hem de vraag stellen? Het was vrees! (...) Mocht u ooit tot Christus worden gebracht, dan zal het ook zó met u moeten gaan. O, veracht de vrees niet! Ontwaak! 'Wat is u, gij hardslapende; sta op en roep tot uw God!' Ach, veracht de vrees niet. Ik zeg u, zolang u in die vleselijke, levenloze staat blijft, als wijn die op zijn heffe stil ligt, zult u nooit tot Christus komen! De Heilige Geest is als een duif, maar het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen!
Je moet een beetje tussen de regels doorlezen om de reformatorische antithese te ontdekken waaruit deze postings zijn ontstaan.rekcor schreef:Misschien dat jullie ook (in 1 zin bijvoorbeeld) erbij willen zeggen waarom je dit gedeelte hebt gekozen?
Nu komt het een beetje als losse flodders op mij over...
-
MV
Re: het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen
Dit is echt een bijzonder mooi gedeelte uit z'n preek!Matthijs schreef:Vanochtend las ik een preek van Robert Murray McCheyne.
Thema: De Ark der behoudenis (Hebr. 11:7)
en bevreesd geworden zijnde
Sommigen zullen echter deze tegenwerping maken: Ik wil niet met de vrees bezet worden; ik wil graag enkel liefde zijn. Het is helemaal waar dat niemand ooit door vrees tot Christus werd gebracht. Wij moeten tot Christus gebracht worden door een gezicht van Zijn liefde. Maar het is evenzeer waar dat u nooit uit uw gerustheid gehaald zult worden dan alleen door vrees! U moet uitgewonnen worden door vrees, en ingewonnen worden door liefde!
O, geliefden, veracht de vrees niet! Hoe werd de stokbewaarder tot Christus gebracht? "En als hij licht geeist had, sprong hij in, en werd zeer bevende, en viel voor Paulus en Silas neder aan de voeten; en hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen opdat ik zalig worden?" Wat deed hem de vraag stellen? Het was vrees! (...) Mocht u ooit tot Christus worden gebracht, dan zal het ook zó met u moeten gaan. O, veracht de vrees niet! Ontwaak! 'Wat is u, gij hardslapende; sta op en roep tot uw God!' Ach, veracht de vrees niet. Ik zeg u, zolang u in die vleselijke, levenloze staat blijft, als wijn die op zijn heffe stil ligt, zult u nooit tot Christus komen! De Heilige Geest is als een duif, maar het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen!
Deze preek is in onze gemeente voorgelezen bij een belijdenisdienst! Toen ik het las kwam het me weer helder voor de geest!
-
jacob
Re: het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen
Tja..... Dan vraag ik me af waar de vrees bij de Samaritaanse vrouw zat. En eerlijk gezegd. WAs die stokbewaarder niet gewoon bang om gedood te worden. Hij had namelijk een gevangene laten ontsnappen. Althans dat zou het recht in die tijd hebben bepaald.MV schreef:Dit is echt een bijzonder mooi gedeelte uit z'n preek!Matthijs schreef:Vanochtend las ik een preek van Robert Murray McCheyne.
Thema: De Ark der behoudenis (Hebr. 11:7)
en bevreesd geworden zijnde
Sommigen zullen echter deze tegenwerping maken: Ik wil niet met de vrees bezet worden; ik wil graag enkel liefde zijn. Het is helemaal waar dat niemand ooit door vrees tot Christus werd gebracht. Wij moeten tot Christus gebracht worden door een gezicht van Zijn liefde. Maar het is evenzeer waar dat u nooit uit uw gerustheid gehaald zult worden dan alleen door vrees! U moet uitgewonnen worden door vrees, en ingewonnen worden door liefde!
O, geliefden, veracht de vrees niet! Hoe werd de stokbewaarder tot Christus gebracht? "En als hij licht geeist had, sprong hij in, en werd zeer bevende, en viel voor Paulus en Silas neder aan de voeten; en hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen opdat ik zalig worden?" Wat deed hem de vraag stellen? Het was vrees! (...) Mocht u ooit tot Christus worden gebracht, dan zal het ook zó met u moeten gaan. O, veracht de vrees niet! Ontwaak! 'Wat is u, gij hardslapende; sta op en roep tot uw God!' Ach, veracht de vrees niet. Ik zeg u, zolang u in die vleselijke, levenloze staat blijft, als wijn die op zijn heffe stil ligt, zult u nooit tot Christus komen! De Heilige Geest is als een duif, maar het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen!
Deze preek is in onze gemeente voorgelezen bij een belijdenisdienst! Toen ik het las kwam het me weer helder voor de geest!
Ik zeg niet dat er nooit vrees bij kan komen. Maar dat dit altijd zo zou moeten zijn betwijfel ik, op grond van de bijbel.
-
MV
Re: het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen
Als je de tekst goed leest heeft deze vrees niet te maken met bangheid. Er staat immers achter waarom hij bevreest was: Lieve heren, wat moet ik doen om zalig te worden!jacob schreef:Tja..... Dan vraag ik me af waar de vrees bij de Samaritaanse vrouw zat. En eerlijk gezegd. WAs die stokbewaarder niet gewoon bang om gedood te worden. Hij had namelijk een gevangene laten ontsnappen. Althans dat zou het recht in die tijd hebben bepaald.MV schreef:Dit is echt een bijzonder mooi gedeelte uit z'n preek!Matthijs schreef:Vanochtend las ik een preek van Robert Murray McCheyne.
Thema: De Ark der behoudenis (Hebr. 11:7)
en bevreesd geworden zijnde
Sommigen zullen echter deze tegenwerping maken: Ik wil niet met de vrees bezet worden; ik wil graag enkel liefde zijn. Het is helemaal waar dat niemand ooit door vrees tot Christus werd gebracht. Wij moeten tot Christus gebracht worden door een gezicht van Zijn liefde. Maar het is evenzeer waar dat u nooit uit uw gerustheid gehaald zult worden dan alleen door vrees! U moet uitgewonnen worden door vrees, en ingewonnen worden door liefde!
O, geliefden, veracht de vrees niet! Hoe werd de stokbewaarder tot Christus gebracht? "En als hij licht geeist had, sprong hij in, en werd zeer bevende, en viel voor Paulus en Silas neder aan de voeten; en hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen opdat ik zalig worden?" Wat deed hem de vraag stellen? Het was vrees! (...) Mocht u ooit tot Christus worden gebracht, dan zal het ook zó met u moeten gaan. O, veracht de vrees niet! Ontwaak! 'Wat is u, gij hardslapende; sta op en roep tot uw God!' Ach, veracht de vrees niet. Ik zeg u, zolang u in die vleselijke, levenloze staat blijft, als wijn die op zijn heffe stil ligt, zult u nooit tot Christus komen! De Heilige Geest is als een duif, maar het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen!
Deze preek is in onze gemeente voorgelezen bij een belijdenisdienst! Toen ik het las kwam het me weer helder voor de geest!
Ik zeg niet dat er nooit vrees bij kan komen. Maar dat dit altijd zo zou moeten zijn betwijfel ik, op grond van de bijbel.
-
jacob
Re: het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen
wat betekent het dan wel?MV schreef:Als je de tekst goed leest heeft deze vrees niet te maken met bangheid. Er staat immers achter waarom hij bevreest was: Lieve heren, wat moet ik doen om zalig te worden!jacob schreef:Tja..... Dan vraag ik me af waar de vrees bij de Samaritaanse vrouw zat. En eerlijk gezegd. WAs die stokbewaarder niet gewoon bang om gedood te worden. Hij had namelijk een gevangene laten ontsnappen. Althans dat zou het recht in die tijd hebben bepaald.MV schreef:Dit is echt een bijzonder mooi gedeelte uit z'n preek!Matthijs schreef:Vanochtend las ik een preek van Robert Murray McCheyne.
Thema: De Ark der behoudenis (Hebr. 11:7)
en bevreesd geworden zijnde
Sommigen zullen echter deze tegenwerping maken: Ik wil niet met de vrees bezet worden; ik wil graag enkel liefde zijn. Het is helemaal waar dat niemand ooit door vrees tot Christus werd gebracht. Wij moeten tot Christus gebracht worden door een gezicht van Zijn liefde. Maar het is evenzeer waar dat u nooit uit uw gerustheid gehaald zult worden dan alleen door vrees! U moet uitgewonnen worden door vrees, en ingewonnen worden door liefde!
O, geliefden, veracht de vrees niet! Hoe werd de stokbewaarder tot Christus gebracht? "En als hij licht geeist had, sprong hij in, en werd zeer bevende, en viel voor Paulus en Silas neder aan de voeten; en hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen opdat ik zalig worden?" Wat deed hem de vraag stellen? Het was vrees! (...) Mocht u ooit tot Christus worden gebracht, dan zal het ook zó met u moeten gaan. O, veracht de vrees niet! Ontwaak! 'Wat is u, gij hardslapende; sta op en roep tot uw God!' Ach, veracht de vrees niet. Ik zeg u, zolang u in die vleselijke, levenloze staat blijft, als wijn die op zijn heffe stil ligt, zult u nooit tot Christus komen! De Heilige Geest is als een duif, maar het eerste wat Hij doet, is van zonde overtuigen!
Deze preek is in onze gemeente voorgelezen bij een belijdenisdienst! Toen ik het las kwam het me weer helder voor de geest!
Ik zeg niet dat er nooit vrees bij kan komen. Maar dat dit altijd zo zou moeten zijn betwijfel ik, op grond van de bijbel.
De schriftuitleg die je bij bijna 100% van de schriftuitleggers krijgt te horen is dat de stokbewaarder vreesde voor zijn leven omdat bij een grote onsnapping niet alleen zijn baan, maar ook zijn leven op het spel stond. In de romeinse tijd was het niet ongebruikelijk om enpassant ook de familie om te brengen. Om dit te voorkomen stierf hij liever "eervol" door zelfmoord te plegen. Je zou Pilatus van Paul Mayer eens moeten lezen om meer inzicht te krijgen in het gekonkel binnen de romeinse samenleving waar de stokbewaarder ook mee te maken had.
Het is dan ook in mijn ogen verwonderlijk dat hij op eigen houtje Paulus en Silas uit de gevangenis ontslaat en mee naar huis neemt. Dat was levensgevaarlijk eigen initiatief. Later word dit opgelost omdat Paulus aangeeft het romeins burgerschap te bezitten, waardoor hij zonder rechtspraak helemaal niet vastgezet en gemarteld had mogen worden.
Nadat Paulus hem gerustgesteld heeft, begreep hij dat er een wonder was gebeurt en dat Paulus en Silas daar een sleutelrol in hadden gespeelt. Hij kwam tot die vraag van behoud omdat hij ongetwijfeld de reden van de gevangenzetting heeft geweten, namelijk omdat die bezeten dienstmaagd iedereen luid verkondigde wie Paulus en Silas waren en wat ze deden.
Het is dan ook in mijn ogen verwonderlijk dat hij op eigen houtje Paulus en Silas uit de gevangenis ontslaat en mee naar huis neemt. Dat was levensgevaarlijk eigen initiatief. Later word dit opgelost omdat Paulus aangeeft het romeins burgerschap te bezitten, waardoor hij zonder rechtspraak helemaal niet vastgezet en gemarteld had mogen worden.
Nadat Paulus hem gerustgesteld heeft, begreep hij dat er een wonder was gebeurt en dat Paulus en Silas daar een sleutelrol in hadden gespeelt. Hij kwam tot die vraag van behoud omdat hij ongetwijfeld de reden van de gevangenzetting heeft geweten, namelijk omdat die bezeten dienstmaagd iedereen luid verkondigde wie Paulus en Silas waren en wat ze deden.
-
MV
-
MV