extremisme ?
extremisme ?
Ik ben me ervan bewust, dat ik een delicaat onderwerp aansnij.
Het heeft met de actualiteit, maar ook met theologie te maken. Vandaar dat ik het in deze rubriek aan de orde stel.
Wanneer we de huidige politieke, maatschappelijke en religieuze situatie bekijken, valt op dat er in veel gevallen sprake is van radicalisering. Denk aan de extremistische ontwikkelingen van de Islam, de radicale seculier-humanistische oordelen over religie, maar ook het christelijk fundamentalisme.
Onder dat laatste versta ik de felle, onverzoenlijke christelijke retoriek tegen de moderniteit en vóór een (in mijn ogen) te beperkte opvatting van het christendom.
Maar ik wil hier niet discussieren over dit fundamentalistische gedachtengoed.
Het gaat mij om de vraag of er zich momenteel op enigerlei wijze een christelijk extremisme ontwikkelt.
Voor de goede orde: ik heb daar in Nederland eigenlijk (gelukkig) geen enkele aanwijzing voor.
Maar toch: er is grote verontwaardiging over de aanval op religie als zodanig. Denk aan Buttiglione. Denk ook aan het feit dat in de sala degli Orazi e Curiazi (Campidoglio) in Rome, waar op 29 oktober de europese grondwet werd ondertekend, wel even kort daarvoor het reusachtige borstbeeld van Constantijn werd verwijderd. (Constantijn reed op 29 oktober 312 zegevierend als eerst christelijke keizer Rome binnen). Een zeer opvallende symboliek als we weten dat er geen verwijzing naar het christendom in de grondwet mocht worden opgenomen.
Denk aan de pogingen om met het anti-discriminatieartikel christelijke scholen, partijen en personen aan banden te leggen. Denk aan het populisme van dit moment, dat op zoek is naar fundamentalisten om haar pijlen op te richten. Deze worden ook in christelijke kring gevonden en aangewezen.
Kortom: op het eerste gezicht zijn er ingredienten voor verontwaardiging aanwezig en voor angst voor de toekomst.
Nu weet ik best dat extremisme nog andere voedingsbodems heeft: armoede, uitsluiting, uitzichtsloosheid. Dat is niet van toepassing op christelijk Nederland, denk ik.
Echter, altijd moeten we waakzaam zijn, dat niet enkele jongeren hun verontwaardiging gepaard laten gaan met enigerlei vorm van gewelddadige reaktie op aanvallen van buitenaf.
Het is nooit met het christelijk geloof te combineren.
Hebben jullie aanwijzingen dat het klimaat wat dit aangaat aan het verharden is? Leidt de steeds verder oprukkende seculiere levensbeschouwing ergens in christelijk Nederland tot zulke spanningen, dat het wellicht niet meer bij woorden alleen blijft?
Intuitief denk ik dat veel christenen grote moeite hebben met de ontwikkelingen in de maatschappij.
Maar ik hoop, dat er niet net zo verbeten en krampachtig gereageerd wordt, als in sommige islamitische groepen, ook al willen sommigen die twee religies op een hoop gooien.
Als iemand een christelijk fundamentalisme herkent, dat wat dit betreft over de schreef gaat: meldt het dan.
Ons grootste krediet in een zich verhardende samenleving zou wel eens kunnen worden, dat we nooit, maar dan ook nooit met geweld reageren op onze tegenstanders, die ons van alle kanten beschuldigen.
gravo
Het heeft met de actualiteit, maar ook met theologie te maken. Vandaar dat ik het in deze rubriek aan de orde stel.
Wanneer we de huidige politieke, maatschappelijke en religieuze situatie bekijken, valt op dat er in veel gevallen sprake is van radicalisering. Denk aan de extremistische ontwikkelingen van de Islam, de radicale seculier-humanistische oordelen over religie, maar ook het christelijk fundamentalisme.
Onder dat laatste versta ik de felle, onverzoenlijke christelijke retoriek tegen de moderniteit en vóór een (in mijn ogen) te beperkte opvatting van het christendom.
Maar ik wil hier niet discussieren over dit fundamentalistische gedachtengoed.
Het gaat mij om de vraag of er zich momenteel op enigerlei wijze een christelijk extremisme ontwikkelt.
Voor de goede orde: ik heb daar in Nederland eigenlijk (gelukkig) geen enkele aanwijzing voor.
Maar toch: er is grote verontwaardiging over de aanval op religie als zodanig. Denk aan Buttiglione. Denk ook aan het feit dat in de sala degli Orazi e Curiazi (Campidoglio) in Rome, waar op 29 oktober de europese grondwet werd ondertekend, wel even kort daarvoor het reusachtige borstbeeld van Constantijn werd verwijderd. (Constantijn reed op 29 oktober 312 zegevierend als eerst christelijke keizer Rome binnen). Een zeer opvallende symboliek als we weten dat er geen verwijzing naar het christendom in de grondwet mocht worden opgenomen.
Denk aan de pogingen om met het anti-discriminatieartikel christelijke scholen, partijen en personen aan banden te leggen. Denk aan het populisme van dit moment, dat op zoek is naar fundamentalisten om haar pijlen op te richten. Deze worden ook in christelijke kring gevonden en aangewezen.
Kortom: op het eerste gezicht zijn er ingredienten voor verontwaardiging aanwezig en voor angst voor de toekomst.
Nu weet ik best dat extremisme nog andere voedingsbodems heeft: armoede, uitsluiting, uitzichtsloosheid. Dat is niet van toepassing op christelijk Nederland, denk ik.
Echter, altijd moeten we waakzaam zijn, dat niet enkele jongeren hun verontwaardiging gepaard laten gaan met enigerlei vorm van gewelddadige reaktie op aanvallen van buitenaf.
Het is nooit met het christelijk geloof te combineren.
Hebben jullie aanwijzingen dat het klimaat wat dit aangaat aan het verharden is? Leidt de steeds verder oprukkende seculiere levensbeschouwing ergens in christelijk Nederland tot zulke spanningen, dat het wellicht niet meer bij woorden alleen blijft?
Intuitief denk ik dat veel christenen grote moeite hebben met de ontwikkelingen in de maatschappij.
Maar ik hoop, dat er niet net zo verbeten en krampachtig gereageerd wordt, als in sommige islamitische groepen, ook al willen sommigen die twee religies op een hoop gooien.
Als iemand een christelijk fundamentalisme herkent, dat wat dit betreft over de schreef gaat: meldt het dan.
Ons grootste krediet in een zich verhardende samenleving zou wel eens kunnen worden, dat we nooit, maar dan ook nooit met geweld reageren op onze tegenstanders, die ons van alle kanten beschuldigen.
gravo
Nu gaat het over het fundamentalisme binnen de Islam. Wie weet gaat het over een paar jaar over fundamentalisme binnen het christendom.
Al met al wordt de tolerantie ten opzichte van religies steeds minder, en kun je binnen afzienbare tijd alleen nog in je eigen huis of kerk/moskee/synagoge/tempel nog maar over religie praten.
Ik trek dit breder omdat ik een steeds kritischer mentaliteit bespeur onder mensen ten opzichte van religies.
Al met al wordt de tolerantie ten opzichte van religies steeds minder, en kun je binnen afzienbare tijd alleen nog in je eigen huis of kerk/moskee/synagoge/tempel nog maar over religie praten.
Ik trek dit breder omdat ik een steeds kritischer mentaliteit bespeur onder mensen ten opzichte van religies.
Ik ken wel mensen, en die zitten hier ook op het forum, die erg ver gaan in hun overtuiging en niet schuwen om mensen die hun overtuiging niet delen, uit te schelden, kinderachtig dwars te zitten en soms zelfs te bedreigen.
Maar dat is nog geen extremist.
Toch is er maar 1 godsdienstwaanzinnige christen nodig om ons ook te brandmerken als fundamentalisten en extremisten. De National Geographic had het over fundamentalistische christenen, wanneer ze niet geloofden in de evolutietheorie. Waarom ben ik dan nu al fundamentalistisch? D66 verdenkt orthodox christelijke scholen van gevaarlijke leringen, homo-haat enz. Waarom?
Op dit moment moet christelijk nederland op een dun touwtje balanseren. Hopelijk hebben we niet toevallig 1 gek onder ons die er voor zorgt dat we er af vallen.
Maar dat is nog geen extremist.
Toch is er maar 1 godsdienstwaanzinnige christen nodig om ons ook te brandmerken als fundamentalisten en extremisten. De National Geographic had het over fundamentalistische christenen, wanneer ze niet geloofden in de evolutietheorie. Waarom ben ik dan nu al fundamentalistisch? D66 verdenkt orthodox christelijke scholen van gevaarlijke leringen, homo-haat enz. Waarom?
Op dit moment moet christelijk nederland op een dun touwtje balanseren. Hopelijk hebben we niet toevallig 1 gek onder ons die er voor zorgt dat we er af vallen.
Humm... Het valt hier nog wel mee, maar op refoweb zijn er toch een aantal mensen geweest die erg ver gingen in hun overbrenging van hun overtuiging.Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Bedreigingen heb ik hier nog niet meegemaakt, maar je zult vast wel gelijk hebben, ik lees tenslotte niet alles.
Brrrrr, ik denk dat ik maar anoniem blijf
![]()
Denk ook aan het feit dat in de sala degli Orazi e Curiazi (Campidoglio) in Rome, waar op 29 oktober de europese grondwet werd ondertekend, wel even kort daarvoor het reusachtige borstbeeld van Constantijn werd verwijderd. (Constantijn reed op 29 oktober 312 zegevierend als eerst christelijke keizer Rome binnen). Een zeer opvallende symboliek als we weten dat er geen verwijzing naar het christendom in de grondwet mocht worden opgenomen.
Vergeet niet dat het betreffende beeld zo groot is dat al de regeringsleiders en staatshoofd nooit in het zaaltje zouden passen. Wellicht is dat ook een overweging geweest...
Vergeet niet dat het betreffende beeld zo groot is dat al de regeringsleiders en staatshoofd nooit in het zaaltje zouden passen. Wellicht is dat ook een overweging geweest...
Interessante vragen Gravo,
ik denk dat er wel een voedingsbodem is binnen de orthodoxe christenen/calvinisten om de extreme kant op de gaan. Ik weet niet exact welke kant. Neem Servet, en Oldebarneveld. Dat zijn complexe situaties, die in een geordende maatschappij plaatsvonden. Maar het zijn wel doodvonnissen. Doden word dus niet altijd geschuwd.
Verder heeft Hegger laatst een artikel geschreven over een priester- klik hier - die de paus vermoorde: een christelijk fanaticus dus. Misschien interessant.
Ik ben wel bang voor frustraties. Dat is niet structureel, maar een frustratie kan zich uiten in geweld. Daar hoeft dan geen ideologie achter te zitten, alhoewel die er wel bijgemaakt kan worden. Maar daarvan herken ik alleen maar de frutraties nog niet de ideologie erachter.
ik denk dat er wel een voedingsbodem is binnen de orthodoxe christenen/calvinisten om de extreme kant op de gaan. Ik weet niet exact welke kant. Neem Servet, en Oldebarneveld. Dat zijn complexe situaties, die in een geordende maatschappij plaatsvonden. Maar het zijn wel doodvonnissen. Doden word dus niet altijd geschuwd.
Verder heeft Hegger laatst een artikel geschreven over een priester- klik hier - die de paus vermoorde: een christelijk fanaticus dus. Misschien interessant.
Ik ben wel bang voor frustraties. Dat is niet structureel, maar een frustratie kan zich uiten in geweld. Daar hoeft dan geen ideologie achter te zitten, alhoewel die er wel bijgemaakt kan worden. Maar daarvan herken ik alleen maar de frutraties nog niet de ideologie erachter.
Oorspronkelijk gepost door HarryWellicht kan je deze posting nog eens over doen, want ik begrijp er geen klap van!Oorspronkelijk gepost door Mirja
dat was een man harry, niet millionen dat geloofd in een murder religie!!!
[Aangepast op 8/11/04 door Mirja]
:pu:pu:pu:pu:puheb jullie soms gedenken dat Jezus hebt nooit een woord gezegd van de kleren, haar, of uiterlijke dingen van de million of mensen dat heb naar hem gekomen???
dit soort praat vandag is heel extreme.
[Aangepast op 9/11/04 door Mirja]
't Wordt er niet duidelijker op...