Ja, maar?
-
thomas
-
Toehoorder
-
Rinie
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Ja maar…
Het stuk levert me een fikse hoeveelheid ‘reformatorisch’ gedachtengoed op. Er zitten elementen in waar ik direct mee instem, maar ik haak af als er staat dat je uit eigen kracht tot geloof moet komen; ook al zegt men dat je daarna zult merken dat het God was, die je het geloof schonk. Dus is het allemaal veel ingewikkelder dan het hier staat. En dat is niet zo geworden, dat is altijd al zo geweest. Het is zo ingewikkeld, dat vele professoren in de theologie het nooit begrepen hebben. En tegelijkertijd is het zo eenvoudig, dat ongeletterde mensen een diepe, innerlijke kennis ervan in zich omdroegen.
Sterk klinkt in “Ja maar…â€
Het stuk levert me een fikse hoeveelheid ‘reformatorisch’ gedachtengoed op. Er zitten elementen in waar ik direct mee instem, maar ik haak af als er staat dat je uit eigen kracht tot geloof moet komen; ook al zegt men dat je daarna zult merken dat het God was, die je het geloof schonk. Dus is het allemaal veel ingewikkelder dan het hier staat. En dat is niet zo geworden, dat is altijd al zo geweest. Het is zo ingewikkeld, dat vele professoren in de theologie het nooit begrepen hebben. En tegelijkertijd is het zo eenvoudig, dat ongeletterde mensen een diepe, innerlijke kennis ervan in zich omdroegen.
Sterk klinkt in “Ja maar…â€
-
cathechisant
-
sochrio
We hoeven niets te doen. we kunnen dat zelfs niet. Dat is juist de moeilijkheid. Om van genade te leven. Wij willen zo graag zelf wat doen, zelf aan de slag. Tenminste dat merk ik heel sterk bij mezelf.
Aan de andere kant is het een grote troost omdat je merkt dat je niets kunt doen, maar je toch tegelijkertijd weet dat het niet goed met je zit. Ik denk dat je Christus pas nodig hebt wanneer je echt beseft dat je zelf niets kunt. Dan zie je daar ook de rijkdom van in.
Wij komen niet uit onszelf tot geloof. Het is God die in ons werkt het willen en het werken. Dus, alles is van God afkomstig. NAtuurlijk heeft de mens wel zijn eigen verantwoordelijkheid.
Ik denk dat je bekering wel kunt vergelijken met de opwekking van LAzarus. Jezus riep hem uit de dood. Zo roept Hij nog steeds mensen uit het graf van de zonde. Dan kan je wel zeggen: de mens moet zelf komen, maar dat kan die niet. LAzarus kon immers ook niet uit het graf komen voordat Jezus Hem opgewekt had. Lazarus zal nooit gezegd hebben: Ja, maar ik ben toch zelf uit mijn graf gekomen. Nee, als Jezus hem niet had opgewekt, dan was Lazarus nooit gekomen. Als Hij ons niet opwekt uit de dood terwijl Hij ons roept, dan zullen wij ook nooit komen.
Stel nu, dat het wel zo zou zijn dat je zelf zou besluiten om tot inkeer te komen, dat je zelf zou besluiten om naar Jezus te gaan. DAn zou je toch in feite je zaligheid zelf verdienen. Dat is onmogelijk! Het is Genade Alleen! Christus en niemand anders!
Het gevaar hiervan is wel, dat je dan achterover in je luie stoel gaat zitten en zegt: Nou, dan wacht ik wel af. Dan zeg je eigenlijk: Ik wil wel, maar God wil niet.
Als God ons eerlijk maakt, dan leren we dat we niet willen. God moet ons eerst gewillig maken en dan trekt Hij ons. Wij komen niet, nee Hij haalt ons erbij.
Aan de andere kant is het een grote troost omdat je merkt dat je niets kunt doen, maar je toch tegelijkertijd weet dat het niet goed met je zit. Ik denk dat je Christus pas nodig hebt wanneer je echt beseft dat je zelf niets kunt. Dan zie je daar ook de rijkdom van in.
Wij komen niet uit onszelf tot geloof. Het is God die in ons werkt het willen en het werken. Dus, alles is van God afkomstig. NAtuurlijk heeft de mens wel zijn eigen verantwoordelijkheid.
Ik denk dat je bekering wel kunt vergelijken met de opwekking van LAzarus. Jezus riep hem uit de dood. Zo roept Hij nog steeds mensen uit het graf van de zonde. Dan kan je wel zeggen: de mens moet zelf komen, maar dat kan die niet. LAzarus kon immers ook niet uit het graf komen voordat Jezus Hem opgewekt had. Lazarus zal nooit gezegd hebben: Ja, maar ik ben toch zelf uit mijn graf gekomen. Nee, als Jezus hem niet had opgewekt, dan was Lazarus nooit gekomen. Als Hij ons niet opwekt uit de dood terwijl Hij ons roept, dan zullen wij ook nooit komen.
Stel nu, dat het wel zo zou zijn dat je zelf zou besluiten om tot inkeer te komen, dat je zelf zou besluiten om naar Jezus te gaan. DAn zou je toch in feite je zaligheid zelf verdienen. Dat is onmogelijk! Het is Genade Alleen! Christus en niemand anders!
Het gevaar hiervan is wel, dat je dan achterover in je luie stoel gaat zitten en zegt: Nou, dan wacht ik wel af. Dan zeg je eigenlijk: Ik wil wel, maar God wil niet.
Als God ons eerlijk maakt, dan leren we dat we niet willen. God moet ons eerst gewillig maken en dan trekt Hij ons. Wij komen niet, nee Hij haalt ons erbij.
Nou, dan gaan we wachten op dat 'eerlijk maken'. Ook goed. Noem het zoals je wilt. 't Komt allemaal op hetzelfde neer. Als we maar wachten.
Wat mij altijd opvalt is dat terwijl de Bijbel oproept om wat te doen, wij steeds zeggen dat God alles doet. En er zijn natuurlijk hier en daar best teksten bij te vinden die daar op wijzen. Maar God zegt: bekeert u, want waarom zoudt gij sterven? Waarom leren wij dan dat we eerst verloren moeten willen gaan omdat we niets beters verdienen? God zelf apelleert op de natuurlijke neiging tot zelfbehoud en wij moeten eerst een soort zelfvernietiging aanvaarden 'voordat'.
En als je dan tot Christus gaat (wat door sommigen onmogelijk wordt geacht, dus waar hebben we het onder elkaar over?) dan kun je onderuit gaan zitten van: ziezo, alles voor elkaar. Nee, die leer maakt geen zorgeloze mensen. Bovendien heeft God dat probleem ook al voorzien. Daarom zegt hij op enkele plaatsen dat hij hen al heeft liefgehad voor ze bestonden. Dus omdat een zekere handeling van de mens nodig is, lijkt het alsof dat de grond van de zaligheid is. Nee, zegt God, Ik was eerder.
En wat gaan we dan weer met DIE teksten doen? We bouwen er een verkiezingsleer omheen: geen verkiezing geen zaligheid. Wat troost en zekerheid moet geven, wordt dreiging.
Samengevat: God nodigt welmenend. Hij heeft alles daarvoor in orde. De mens gelooft dat of niet. Meer mogelijkheden zijn er niet.
Het is net als met de melaatsen bij de muren van Jeruzalem. Ze zeiden tegen elkaar: uit Jeruzalem is geen eten meer te verwachten. We zullen sterven. De vijand heeft wel eten. Laten we daarheen gaan. Krijgen we eten, dan hebben we het leven. Zo niet, dan zullen we maar sterven. Op leven of dood naar God toe. Dat is het enige wat mogelijk is.
Ja, maar, hoor ik al, die melaatsen moesten er eerst achterkomen dat ze moesten sterven. Ja, en? Geloof je dan niet dat je moet sterven? Wil je perse een soort buitenzintuiglijke waarneming hebben, waarin dat nog eens wordt benadrukt?
Wat mij altijd opvalt is dat terwijl de Bijbel oproept om wat te doen, wij steeds zeggen dat God alles doet. En er zijn natuurlijk hier en daar best teksten bij te vinden die daar op wijzen. Maar God zegt: bekeert u, want waarom zoudt gij sterven? Waarom leren wij dan dat we eerst verloren moeten willen gaan omdat we niets beters verdienen? God zelf apelleert op de natuurlijke neiging tot zelfbehoud en wij moeten eerst een soort zelfvernietiging aanvaarden 'voordat'.
En als je dan tot Christus gaat (wat door sommigen onmogelijk wordt geacht, dus waar hebben we het onder elkaar over?) dan kun je onderuit gaan zitten van: ziezo, alles voor elkaar. Nee, die leer maakt geen zorgeloze mensen. Bovendien heeft God dat probleem ook al voorzien. Daarom zegt hij op enkele plaatsen dat hij hen al heeft liefgehad voor ze bestonden. Dus omdat een zekere handeling van de mens nodig is, lijkt het alsof dat de grond van de zaligheid is. Nee, zegt God, Ik was eerder.
En wat gaan we dan weer met DIE teksten doen? We bouwen er een verkiezingsleer omheen: geen verkiezing geen zaligheid. Wat troost en zekerheid moet geven, wordt dreiging.
Samengevat: God nodigt welmenend. Hij heeft alles daarvoor in orde. De mens gelooft dat of niet. Meer mogelijkheden zijn er niet.
Het is net als met de melaatsen bij de muren van Jeruzalem. Ze zeiden tegen elkaar: uit Jeruzalem is geen eten meer te verwachten. We zullen sterven. De vijand heeft wel eten. Laten we daarheen gaan. Krijgen we eten, dan hebben we het leven. Zo niet, dan zullen we maar sterven. Op leven of dood naar God toe. Dat is het enige wat mogelijk is.
Ja, maar, hoor ik al, die melaatsen moesten er eerst achterkomen dat ze moesten sterven. Ja, en? Geloof je dan niet dat je moet sterven? Wil je perse een soort buitenzintuiglijke waarneming hebben, waarin dat nog eens wordt benadrukt?
-
Toehoorder
Ook op de site van http://www.jongerenavonden.nl staat een versie van ja, maar.
Dit is waarschijnlijk een nieuwere versie.
Dit is waarschijnlijk een nieuwere versie.
Refo, jammer dat je zo geprikkeld reageert. Ik vind niet dat je recht doet aan m’n reactie, je probeert er een karikatuur van te maken.
Ik heb wat vragen voor je:
· Wat zou jij zeggen tegen de Nicodemus van Johannes 3?
· Wat zei de Heere Jezus tegen hem?
· Wat is het verschil tussen jouw antwoord en dat van Jezus?
Ik heb wat vragen voor je:
· Wat zou jij zeggen tegen de Nicodemus van Johannes 3?
· Wat zei de Heere Jezus tegen hem?
· Wat is het verschil tussen jouw antwoord en dat van Jezus?