Ik weet dat heel veel mensen worstelen met hun gebed. Het lijkt geen vrucht te hebben. Het gebed is een dode traditie. Ook in mijn leven is het bij tijden niet best gesteld.
Nu had de dominee naar mijn mening een uiterst treffende vergelijking in de preek van afgelopen zondag. We zijn als het ware mensen die op de deurbel drukken en meteen weer weglopen zonder enige verwachting dat de deur open gaat. Ja, dan kom je ook nooit in gesprek met de bewoner van het huis. Je bent immers al weg voordat hij open doet. Er is dus geen verwachting. Eigenlijk niet eens afwachting.
Hoe bidden wij?
Gebedsverhoring
Mijn ervaring is dat ik bid terwijl mijn hart er niet bij is. Dan wordt het ook niet verhoord.
Zodra iets echt mijn hart raakt, wordt het veelal verrassend snel verhoord. Al gaat het maar om een bos sleutels die ik niet kan vinden.
Het gebed moet op het hart gebonden worden, zeggen ze dan.
Ik ervaar het wel zo.
Maar als ik zo koud ben, moet ik dan gaan zitten wachten tot iets echt mijn hart raakt voordat ik kan bidden?? Dat blijft voor mij ook een vraag.
Dus toch maar tegen eigen zin in bidden, schuldbeleidend dat je niets meer hebt dan onwil.
Het gaat immers niet om ons bidden maar om de Hogepriester in de hemel die ons gebed zuiverd en bij God brengt?!
Zodra iets echt mijn hart raakt, wordt het veelal verrassend snel verhoord. Al gaat het maar om een bos sleutels die ik niet kan vinden.
Het gebed moet op het hart gebonden worden, zeggen ze dan.
Ik ervaar het wel zo.
Maar als ik zo koud ben, moet ik dan gaan zitten wachten tot iets echt mijn hart raakt voordat ik kan bidden?? Dat blijft voor mij ook een vraag.
Dus toch maar tegen eigen zin in bidden, schuldbeleidend dat je niets meer hebt dan onwil.
Het gaat immers niet om ons bidden maar om de Hogepriester in de hemel die ons gebed zuiverd en bij God brengt?!
-
timo
[font=Tahoma] [/font]
gebeds verhoring lijkt dood te zijn. Maar voor dat ik een ervaring met jullie wil delen eerst een opmerking. Gebeds verhoring heeft alles te maken met het de leiding van de Heer zoeken in je leven. Als we dicht bij de Heer leven dan lopen we ook op zijn weg. We vragen constand om hulp en kracht in de weg achter Jezus dan zal de Heere ons ook uitredden en ons Gebed verhoren.
Daarom ben ik echt Gods kind en leef ik dicht bij hem.
Lats was ik in de trein mn portomonnee vergeten. Ik had gelijk iemand aangeschoten van de NS en hij werd gevonden door de conducteur. Maar toen moest ik toch nog met vervoer naar huis. Daar had ik voor gebeden en stapte de tram in en vertelde het verhaal aan de conducteur aldaar. Toen reageerde een oude vrouw gebruik mijn kaart en zo kon ik zonder zwart te rijden toch naar huis. Voor mij is dit ook gebeds verhoring.
gebeds verhoring lijkt dood te zijn. Maar voor dat ik een ervaring met jullie wil delen eerst een opmerking. Gebeds verhoring heeft alles te maken met het de leiding van de Heer zoeken in je leven. Als we dicht bij de Heer leven dan lopen we ook op zijn weg. We vragen constand om hulp en kracht in de weg achter Jezus dan zal de Heere ons ook uitredden en ons Gebed verhoren.
Daarom ben ik echt Gods kind en leef ik dicht bij hem.
Lats was ik in de trein mn portomonnee vergeten. Ik had gelijk iemand aangeschoten van de NS en hij werd gevonden door de conducteur. Maar toen moest ik toch nog met vervoer naar huis. Daar had ik voor gebeden en stapte de tram in en vertelde het verhaal aan de conducteur aldaar. Toen reageerde een oude vrouw gebruik mijn kaart en zo kon ik zonder zwart te rijden toch naar huis. Voor mij is dit ook gebeds verhoring.
-
timo
Vraag maar aan de Heere of hij je weer dicht bij hem wil brengen. Aan de andere kant is mijn ervaring ook datje soms als je niks beleeft/voelt/ervaart dat je stomweg doormoet gaan om Gods woord te lezen en te bidden en dat dan ook duidelijk word wat er tussen jou en God instaadChanna schreef:
Maar als ik zo koud ben, moet ik dan gaan zitten wachten tot iets echt mijn hart raakt voordat ik kan bidden?? Dat blijft voor mij ook een vraag.
Dus toch maar tegen eigen zin in bidden, schuldbeleidend dat je niets meer hebt dan onwil.
Het gaat immers niet om ons bidden maar om de Hogepriester in de hemel die ons gebed zuiverd en bij God brengt?!
Ik kan je uit mijn leven veel voorbeelden noemen. Zo is het feit dat ik verkering heb gebedsverhoring. Dat ik leuk werk heb is gebedsverhoring. En ik kan nog 1000enden persoonlijkere dingen noemen.
Daar gaat het me niet zo om. Ik ken alleen heel veel mensen in mijn omgeving die helemaal niet kunnen getuigen van gebedsverhoring. Die elke dag vertwijfeld bidden en nog nooit hebben gehad dat ze het gevoel hadden dat God niet een lichtjaar tot de macht lichtjaar hier vandaan zit.
Ik vraag me af waar het verschil in zit. Is dit voorbeeld van de dominee het verschil? Of een kwestie van uitverkiezing?
Daar gaat het me niet zo om. Ik ken alleen heel veel mensen in mijn omgeving die helemaal niet kunnen getuigen van gebedsverhoring. Die elke dag vertwijfeld bidden en nog nooit hebben gehad dat ze het gevoel hadden dat God niet een lichtjaar tot de macht lichtjaar hier vandaan zit.
Ik vraag me af waar het verschil in zit. Is dit voorbeeld van de dominee het verschil? Of een kwestie van uitverkiezing?
Ik heb inderdaad ook veel vragen en duisterheden wat betreft het gebed.
Vaak vraag ik me af of we niet teveel vanuit onszelf bidden. Wat wij willen mogen we zeker wel om vragen, maar of het altijd goed voor ons is wat we vragen, dat is een tweede.
Als God je leven leidt dan weet Hij wat goed voor je is.
De dingen die ik zo graag zou willen, dat die niet verhoord worden wil wel wat zeggen. Of ik ben misschien te ongeduldig, want Hij doet alles op Zijn tijd.
Vaak vraag ik me af of we niet teveel vanuit onszelf bidden. Wat wij willen mogen we zeker wel om vragen, maar of het altijd goed voor ons is wat we vragen, dat is een tweede.
Als God je leven leidt dan weet Hij wat goed voor je is.
De dingen die ik zo graag zou willen, dat die niet verhoord worden wil wel wat zeggen. Of ik ben misschien te ongeduldig, want Hij doet alles op Zijn tijd.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Ik vind dat heel moeilijk, Kaw.
Je weet dat ik een visuele handicap heb. Zondag werd er bij ons gepreekt over Bartiméus. Aan het einde zei de dominee: stel nou dat de Heere Jezus langs zou komen en zou vragen "Wat wilt u dat Ik u doen zal?", wat zou u dan vragen? Zou u zeggen: ik wil graag passend werk, ik wil graag van mijn bankschulden af, of iets dergelijks? Nou, zei hij, ik hoop dan dat u net als Bartiméus zult zeggen: Heere dat ik ziende mag worden.
Nu bid ik dat al vijf jaar. De ene keer vuriger dan de andere. Er zijn ook keren bij geweest dat ik dacht: nu gaat het gebeuren. Er gebeurde niks. En nou snap ik ook wel dat het veel beter is dat je ggestelijke ogen worden geopend en dat het lijden van de tegenwoordige wereld niet opweegt tegen de heerlijkheid die ons hierna zal geopenbaard worden en noem het hele rijtje maar op. Weet ik allemaal. En ik mag daar ook best wel (eens) troost uit putten. Maar toch zou ik ook héél graag, net als Bartiméus, gewoon weer kunnen kijken net als de andere mensen. Het is toch niet altijd óf óf? Het kan toch ook én én? Een nieuw hart én een gezond lichaam? Staat er ook niet: al wat u ontbreekt, schenk Ik zo gij ;t smeekt, mild en overvloedig?
Dat vind ik nou moeilijk.
Je weet dat ik een visuele handicap heb. Zondag werd er bij ons gepreekt over Bartiméus. Aan het einde zei de dominee: stel nou dat de Heere Jezus langs zou komen en zou vragen "Wat wilt u dat Ik u doen zal?", wat zou u dan vragen? Zou u zeggen: ik wil graag passend werk, ik wil graag van mijn bankschulden af, of iets dergelijks? Nou, zei hij, ik hoop dan dat u net als Bartiméus zult zeggen: Heere dat ik ziende mag worden.
Nu bid ik dat al vijf jaar. De ene keer vuriger dan de andere. Er zijn ook keren bij geweest dat ik dacht: nu gaat het gebeuren. Er gebeurde niks. En nou snap ik ook wel dat het veel beter is dat je ggestelijke ogen worden geopend en dat het lijden van de tegenwoordige wereld niet opweegt tegen de heerlijkheid die ons hierna zal geopenbaard worden en noem het hele rijtje maar op. Weet ik allemaal. En ik mag daar ook best wel (eens) troost uit putten. Maar toch zou ik ook héél graag, net als Bartiméus, gewoon weer kunnen kijken net als de andere mensen. Het is toch niet altijd óf óf? Het kan toch ook én én? Een nieuw hart én een gezond lichaam? Staat er ook niet: al wat u ontbreekt, schenk Ik zo gij ;t smeekt, mild en overvloedig?
Dat vind ik nou moeilijk.
-
timo
Unionist
Kan me niet voorstellen maar me wel een beetje proberen in te denken hoe moeilijk het is om daar mee te worstelen. En dan te belijden Wat God doet dat is welgedaan. Er zin in mij leven ook dingen in mn leven die ik graag veranderd wil zien maar dat valt in het niets bij wat jij hebt. Als eerste wil ik iedereen oproepen om jou te gedenken in zijn/haar Gebed om steun en kracht. en dat je de weg van de Heer mag verstaan maar ik zou je het wel willlen geven.
groetjes Timo
Kan me niet voorstellen maar me wel een beetje proberen in te denken hoe moeilijk het is om daar mee te worstelen. En dan te belijden Wat God doet dat is welgedaan. Er zin in mij leven ook dingen in mn leven die ik graag veranderd wil zien maar dat valt in het niets bij wat jij hebt. Als eerste wil ik iedereen oproepen om jou te gedenken in zijn/haar Gebed om steun en kracht. en dat je de weg van de Heer mag verstaan maar ik zou je het wel willlen geven.
groetjes Timo
Ja ik begrijp je, ook al heb ik die handicap niet. Je zou zo graag willen dat het kruis van je afgenomen wordt en zeker in jouw geval is het logisch dat het je gebed is dat je weer mag gaan zien ook al weet je dat je geestelijke ogen belangrijker zijn.Unionist schreef:Ik vind dat heel moeilijk, Kaw.
Je weet dat ik een visuele handicap heb. Zondag werd er bij ons gepreekt over Bartiméus. Aan het einde zei de dominee: stel nou dat de Heere Jezus langs zou komen en zou vragen "Wat wilt u dat Ik u doen zal?", wat zou u dan vragen? Zou u zeggen: ik wil graag passend werk, ik wil graag van mijn bankschulden af, of iets dergelijks? Nou, zei hij, ik hoop dan dat u net als Bartiméus zult zeggen: Heere dat ik ziende mag worden.
Nu bid ik dat al vijf jaar. De ene keer vuriger dan de andere. Er zijn ook keren bij geweest dat ik dacht: nu gaat het gebeuren. Er gebeurde niks. En nou snap ik ook wel dat het veel beter is dat je ggestelijke ogen worden geopend en dat het lijden van de tegenwoordige wereld niet opweegt tegen de heerlijkheid die ons hierna zal geopenbaard worden en noem het hele rijtje maar op. Weet ik allemaal. En ik mag daar ook best wel (eens) troost uit putten. Maar toch zou ik ook héél graag, net als Bartiméus, gewoon weer kunnen kijken net als de andere mensen. Het is toch niet altijd óf óf? Het kan toch ook én én? Een nieuw hart én een gezond lichaam? Staat er ook niet: al wat u ontbreekt, schenk Ik zo gij ;t smeekt, mild en overvloedig?
Dat vind ik nou moeilijk.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Een moeilijk onderwerp. Bij ons op school hebben we er enkele weken geleden erbij stil gestaan. Heel de week in de dagopening stil gestaan bij het gebed.
Enkele puntjes die wij als docenten erbij kregen om over na te denken/ te praten:
- De houding waarmee we bidden, moet die zijn van een kind dat vol vertrouwen iets aan zijn vader vraagt.
- Een krachtig gebed van de rechtvaardige vermag veel, betekent een vurig, oprecht en aanhoudend gebed van een gelovige. Kijk omhoog en bidt tot God voor uitredding, genezing, kracht en genade.
- Gevouwen handen zijn geboeide handen, die het gevecht opgeven. Het drukt zo de overgave uit.
- Volgens mij heeft Abraham 20 jaar gebeden en toen werd zijn gebed verhoord.
Enkele puntjes die wij als docenten erbij kregen om over na te denken/ te praten:
- De houding waarmee we bidden, moet die zijn van een kind dat vol vertrouwen iets aan zijn vader vraagt.
- Een krachtig gebed van de rechtvaardige vermag veel, betekent een vurig, oprecht en aanhoudend gebed van een gelovige. Kijk omhoog en bidt tot God voor uitredding, genezing, kracht en genade.
- Gevouwen handen zijn geboeide handen, die het gevecht opgeven. Het drukt zo de overgave uit.
- Volgens mij heeft Abraham 20 jaar gebeden en toen werd zijn gebed verhoord.
-
Arrow
Re: Gebedsverhoring
Is het niet, dat als wij weglopen, de Heere Jezus om de hoek komt en nogmaals aanbelt en dat Hij blijft wachten tot er opengedaan wordt, om dan onze gebeden, veel beter verwoord dan wij dat kunnen, aan Zijn Vader voor te leggen?Kaw schreef: Nu had de dominee naar mijn mening een uiterst treffende vergelijking in de preek van afgelopen zondag. We zijn als het ware mensen die op de deurbel drukken en meteen weer weglopen zonder enige verwachting dat de deur open gaat. Ja, dan kom je ook nooit in gesprek met de bewoner van het huis. Je bent immers al weg voordat hij open doet. Er is dus geen verwachting. Eigenlijk niet eens afwachting.
Ik wil er nog iets aan toevoegen. Het komt van Rick Warren, en ik kan me voorstellen dat dit niet de meest geliefde schrijver hier is 
Maar hij zegt over dit onderwerp wel iets heel zinnigs, ik doe het even uit mijn hoofd en werk het iets uit:
We vragen ons af waarom ons allerlei ellende overkomt, ziekte, dood. We God smeken of Hij dat wil wegnemen maar blijven soms ziek, houden allerlei problemen. Luistert God wel? Ik denk dat we zo denken omdat we zo op dit leven gericht zijn. Maar als we met God leven is dat geen tijdelijk leven maar een eeuwig leven. We zijn zoals Hebreeen 11 zegt maar vreemdelingen en bijwoners hier op aarde, God heeft iets beters met ons voor. En ik denk dat als we op de nieuwe aarde zijn, zullen inzien hoeveel gebedsverhoring God geeft. We dachten: Ik ben ziek, en God geneest me niet, maar hier loop ik met een volmaakt gezond lichaam en weet zelfs dat ik nooit meer ziek zou worden. Ik vroeg om geluk en dacht: Ik krijg het niet, maar ik ben gelukkiger dan ik ooit gedacht had te kunnen zijn, en dat zal altijd zo blijven. Over gebedsverhoring gesproken!
Maar hij zegt over dit onderwerp wel iets heel zinnigs, ik doe het even uit mijn hoofd en werk het iets uit: We vragen ons af waarom ons allerlei ellende overkomt, ziekte, dood. We God smeken of Hij dat wil wegnemen maar blijven soms ziek, houden allerlei problemen. Luistert God wel? Ik denk dat we zo denken omdat we zo op dit leven gericht zijn. Maar als we met God leven is dat geen tijdelijk leven maar een eeuwig leven. We zijn zoals Hebreeen 11 zegt maar vreemdelingen en bijwoners hier op aarde, God heeft iets beters met ons voor. En ik denk dat als we op de nieuwe aarde zijn, zullen inzien hoeveel gebedsverhoring God geeft. We dachten: Ik ben ziek, en God geneest me niet, maar hier loop ik met een volmaakt gezond lichaam en weet zelfs dat ik nooit meer ziek zou worden. Ik vroeg om geluk en dacht: Ik krijg het niet, maar ik ben gelukkiger dan ik ooit gedacht had te kunnen zijn, en dat zal altijd zo blijven. Over gebedsverhoring gesproken!
Lizzy, Unionist,
Zonder jullie handicap te willen bagataliseren, zit ik ook met een soort van geestelijke handicap. Voor mijzelf heb ik ontdekt dat deze doorn in het vlees mij ver van trotsheid houdt, waardoor ik God blijf zoeken omdat ik Hem nodig blijf hebben. Daardoor kan deze door God uitgerukte oog wel eens mijn levensredder zijn, want ik ben iemand die alles beredeneerd ziet en daar is vanuit mij gezien geen plaats voor God. Gelukkig kom ik door deze doorn niet door het leven zonder God.
Ik weet niet of het bij jullie ook zo is, maar ik bidt niet meer om wegneming van deze doorn. Ik heb geleerd om te bidden om Gods wil, want dat is het beste voor mij en daar wordt ik het gelukkigste van. En die wil gaat niet altijd door dalen heen, maar wanneer ik in een dal zit, dan mag ik psalm 23 zingen. Ik ben banger voor die toppen geworden. Dan kan ik meestal wel zonder God.
Gebedsverhoring op die toppen zijn dan meestal ook waardeloos, want ik heb het gebed op die momenten niet nodig. Ik weet niet hoe ik op die toppen er voor kan zorgen dat ik staande blijf in het geloof. Dat is persoonlijk mijn probleem.
Zonder jullie handicap te willen bagataliseren, zit ik ook met een soort van geestelijke handicap. Voor mijzelf heb ik ontdekt dat deze doorn in het vlees mij ver van trotsheid houdt, waardoor ik God blijf zoeken omdat ik Hem nodig blijf hebben. Daardoor kan deze door God uitgerukte oog wel eens mijn levensredder zijn, want ik ben iemand die alles beredeneerd ziet en daar is vanuit mij gezien geen plaats voor God. Gelukkig kom ik door deze doorn niet door het leven zonder God.
Ik weet niet of het bij jullie ook zo is, maar ik bidt niet meer om wegneming van deze doorn. Ik heb geleerd om te bidden om Gods wil, want dat is het beste voor mij en daar wordt ik het gelukkigste van. En die wil gaat niet altijd door dalen heen, maar wanneer ik in een dal zit, dan mag ik psalm 23 zingen. Ik ben banger voor die toppen geworden. Dan kan ik meestal wel zonder God.
Gebedsverhoring op die toppen zijn dan meestal ook waardeloos, want ik heb het gebed op die momenten niet nodig. Ik weet niet hoe ik op die toppen er voor kan zorgen dat ik staande blijf in het geloof. Dat is persoonlijk mijn probleem.
Nee ik bid ook niet of mijn handicaps weggenomen mogen worden, want ik weet dat dat niet kan, maar Hij kan je wel ondersteunen en kracht geven om die doorn te verdragen. Het is een moeilijk punt dat weet ik wel.Kaw schreef:Lizzy, Unionist,
Zonder jullie handicap te willen bagataliseren, zit ik ook met een soort van geestelijke handicap. Voor mijzelf heb ik ontdekt dat deze doorn in het vlees mij ver van trotsheid houdt, waardoor ik God blijf zoeken omdat ik Hem nodig blijf hebben. Daardoor kan deze door God uitgerukte oog wel eens mijn levensredder zijn, want ik ben iemand die alles beredeneerd ziet en daar is vanuit mij gezien geen plaats voor God. Gelukkig kom ik door deze doorn niet door het leven zonder God.
Ik weet niet of het bij jullie ook zo is, maar ik bidt niet meer om wegneming van deze doorn. Ik heb geleerd om te bidden om Gods wil, want dat is het beste voor mij en daar wordt ik het gelukkigste van. En die wil gaat niet altijd door dalen heen, maar wanneer ik in een dal zit, dan mag ik psalm 23 zingen. Ik ben banger voor die toppen geworden. Dan kan ik meestal wel zonder God.
Gebedsverhoring op die toppen zijn dan meestal ook waardeloos, want ik heb het gebed op die momenten niet nodig. Ik weet niet hoe ik op die toppen er voor kan zorgen dat ik staande blijf in het geloof. Dat is persoonlijk mijn probleem.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Ik bid er wel om, want ik weet dat Hij het wel kan. En als Hij het beter vindt van niet, dan is dat goed. Maar het neemt niet weg dat voor zover ik het bezien kan, het beter is van wel. En aangezien ik Gods verborgen raad niet ken, in het besef dat we maar ten dele kennen, blijf ik er toch maar om vragen.
Tenslotte zegt Hij zelf: Al wat u ontbreekt ,en niet: behalve dan uw zintuigen.
Tenslotte zegt Hij zelf: Al wat u ontbreekt ,en niet: behalve dan uw zintuigen.