Hoe gaan jullie om met Gods leiding in je leven? Ik bedoel het volgende.
Op momenten dat belangrijke keuzes gemaakt moeten worden leggen we dit (neem ik aan) voor aan de Heere in het gebed. Ik denk dan even aan kiezen voor een bepaalde studie, de keuze om verder te gaan studeren als je een studie afrondt, de keuze voor een bepaald beroep, de keuze om van werkgever te veranderen, etc.
Wacht je dan op Gods actieve goedkeuring, of doe je dingen tenzij je een actieve afkeuring bemerkt. Of zeggen we: het is een roeping om met je talenten te woekeren, dus zolang je een stap verder kan maken (in studie of werk) moet je dat gewoon doen.
Uiteindelijk willen we toch alleen 'optrekken als God met ons meegaat' (n.a.v. Ex 33)?
Gods leiding in je leven
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Ik bid om wijsheid voor keuzen in het dagelijks leven, verwachtend Gods belofte in Jacobus: Jak 1:5 En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij [ze] van God begere, Die een iegelijk mildelijk geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden.
Ik vraag niet om een teken om links of rechts te gaan.
Ik vraag niet om een teken om links of rechts te gaan.
Ik vergeet vaak te bidden wanneer ik keuzes maak. Ik wacht ook niet op een bevestiging van God, tenzij dit gewoonweg nodig is. Bijvoorbeeld de kerkkeuze die ik zeer binnenkort moet gaan maken. Dit is zeker iets waar ik graag heb dat God mij de weg wijst.
In het verleden heb ik mij met erg verkeerde dingen bezig gehouden zoals het maken van housemuziek. Dan voel je op je klompen wel aan wat Jesus should do, dus dan heeft bidden naar mijn mening geen nut en moet je je gewoon bekeren.
Ik vraag wel elke om een zegen over het werk wat ik die dag ga doen. Voor de rest zijn het vaak praktische keuzes, die ik voor mijn gevoel ook zelf wel kan nemen, zoals wat ik op mijn brood doe en welke computer ik koop of iets dergelijks.
In het verleden heb ik mij met erg verkeerde dingen bezig gehouden zoals het maken van housemuziek. Dan voel je op je klompen wel aan wat Jesus should do, dus dan heeft bidden naar mijn mening geen nut en moet je je gewoon bekeren.
Ik vraag wel elke om een zegen over het werk wat ik die dag ga doen. Voor de rest zijn het vaak praktische keuzes, die ik voor mijn gevoel ook zelf wel kan nemen, zoals wat ik op mijn brood doe en welke computer ik koop of iets dergelijks.
-
Lecram
In feite dat laatste. Ik ben tijdens mijn zoektocht naar ander werk ook voor afgesloten wegen terecht gekomen. Niet door afwijzingen, maar op een andere wijze. En dat meerdere keren bij dezelfde weg die ik in wilde slaan. Bij het bedrijf waar ik nu ga werken ging alles 'vanzelf'.Oorspronkelijk gepost door Pim
Hoe vaak nemen we (ik tenminste wel)geen beslissingen en dan achteraf vragen we Gods zegen erover. Niet de juiste weg denk ik...
@ Lecram: hoe bemerk je actieve afkeuring? Vanuit Gods Woord, of dat er in de praktijk 'deuren' dicht gaan, o.i.d.?
Zo ook met onze verhuizing naar Barendrecht en de kerkelijke keuze.
Phoe dat is een gevoelige snaar Gods leiding in mijn leven. Natuurlijk bid altijd om wijsheid als ik problemen heb. Het moeilijke is dat er soms dingen gebeuren in je leven die zelf niet kan plaatsen en dan vraag ik God of Hij me wilt leiden.
Voor mijn gevoel merk ik er te weinig van en is God zo ver weg, dat heb ik al eens meer gezegd.
Voor mijn gevoel merk ik er te weinig van en is God zo ver weg, dat heb ik al eens meer gezegd.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Ik heb 7 jaar in het complete duister geleefd, waarvan 2 jaar me tot de rand van zelfmoord hebben gedreven. En nu zeg ik: Ja, God heeft er goed aan gedaan. Ik heb er een hoop van geleerd. Al moet ik nu nog elke dag met de splinters leven.
Geef niet op. Blijf je richten op Hem. Zal hij Israël niet verlossen? Heeft iemand God ooit tervergeefs verwacht?
Geef niet op. Blijf je richten op Hem. Zal hij Israël niet verlossen? Heeft iemand God ooit tervergeefs verwacht?
-
Lecram
Ik herken dat ook wel. Maar als ik eerlijk ben ligt de oorzaak meestal (altijd) bij mezelf. Dan is God niet ver weg, maar dan ben ik ver weg van God. God is altijd nabij, maar wij merken Hem niet op. Omdat we Hem in wezen niet voldoende vertrouwen.Oorspronkelijk gepost door Lizzy
Phoe dat is een gevoelige snaar Gods leiding in mijn leven. Natuurlijk bid altijd om wijsheid als ik problemen heb. Het moeilijke is dat er soms dingen gebeuren in je leven die zelf niet kan plaatsen en dan vraag ik God of Hij me wilt leiden.
Voor mijn gevoel merk ik er te weinig van en is God zo ver weg, dat heb ik al eens meer gezegd.
Ik herken veel in het verhaal van Lecram.
Ik heb afgelopen jaren dingen zo doorgedreven tot het naar wens was.
Achteraf zijn het geweldige floppen geweest. Dan zie je dat je het niet in afhankelijkheid gedaan hebt.
Zonder als te zweverig te worden let ik ook op deuren die open, en dicht gaan. Dat geeft ook heel veel rust in mijn leven. Bepaalde dingen leg ik voor de Heere neer in gebed, en wacht ik tot het God behaagd er iets mee te doen, of niet. God hoort in ieder geval alles wat ik vraag. En heel soms is een aanwijzing wel heel concreet, dan weet je direct waar je aan toe bent.
Ik heb afgelopen jaren dingen zo doorgedreven tot het naar wens was.
Achteraf zijn het geweldige floppen geweest. Dan zie je dat je het niet in afhankelijkheid gedaan hebt.
Zonder als te zweverig te worden let ik ook op deuren die open, en dicht gaan. Dat geeft ook heel veel rust in mijn leven. Bepaalde dingen leg ik voor de Heere neer in gebed, en wacht ik tot het God behaagd er iets mee te doen, of niet. God hoort in ieder geval alles wat ik vraag. En heel soms is een aanwijzing wel heel concreet, dan weet je direct waar je aan toe bent.
Hedendaagse bijbelstudie is voor een belangrijk deel het elimineren van theologische contradicties.
Kaw ik kan me uit me zelf niet op Hem richten en vooral niet in deze moeilijke periode voor me die al een aantal maanden duurt. Ik kom er steeds achter dat ik zelf de leiding wil hebben en ook al bid ik er wel om toch blijft het moeilijk.Oorspronkelijk gepost door Kaw
Ik heb 7 jaar in het complete duister geleefd, waarvan 2 jaar me tot de rand van zelfmoord hebben gedreven. En nu zeg ik: Ja, God heeft er goed aan gedaan. Ik heb er een hoop van geleerd. Al moet ik nu nog elke dag met de splinters leven.
Geef niet op. Blijf je richten op Hem. Zal hij Israël niet verlossen? Heeft iemand God ooit tervergeefs verwacht?
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
Een moeilijk onderwerp. We weten vaak niet zoveel van elkaar. En wie weet of we niet expres (onbewust of bewust) het correcte taalgebruik hanteren en de correcte dingen zeggen, afhankelijk ervan tegen wie we het zeggen. We kunnen onszelf ook bedriegen om een ander versteld te doen staan.
Eerlijk gezegd vind ik 'leiding van God' in m'n leven iets moeilijks. Want ik moet dat toch ergens van afleiden. Ik moet 'gewone' dingen toch gaan interpreteren. En dan kan je de fout ingaan.
Voor mij geldt het volgende: ik doe en laat een heleboel dingen, omdat ik zelf vind dat het goed of fout is. (Althans: dat is mijn persoonlijke idee van wat er gebeurt). Natuurlijk weet ik, dat ik een bepaalde bagage met me meedraag en dat ik me bewust heb aangeloten bij de christelijke belijdenis.
Toch ervaar ik veel van mijn gedrag als afkomstig strikt uit mijzelf. Nooit of te nimmer heb ik me direkt gesteund of direkt tegengehouden gevoeld of geweten door God.
Het klinkt raar (en misschien niet correct), maar zo is het. Ik heb geen stem van God gehoord, geen hand van God gevoeld, geen teken voor dit of voor dat gekregen. Geen aanwijzingen, geen onbegrijpelijke dingen.
Wel is het zo, dat ik alles heb meegemaakt, dat een normaal mens ook meemaakt. Mijn ouders zijn beiden ziek geworden en overleden. Ik ben eens werkeloos geweest. Ik heb vreugde en verdriet in kerk en wereld ervaren. Ik heb getwijfeld, maar ook hartstochtelijk geloofd.
ik ervaarde al die zaken als iets dat ik zelf deed of als iets dat ik zelf ervaarde.
Misschien ben ik nuchter of gewoon niet in de wieg gelegd om 'politiek' correct kerkelijk gedrag te vertonen.
Maar ik zie die nuchtere houding, waarin het leven gewoon het leven is niet als een tegenstelling tot geloof.
Niemand heeft toch ook ooit God gezien? Ik ook niet. Toch geloof ik in Hem, heb Hem lief en vind ik in Hem mijn doel. Ik schrijf heel mijn leven en al mijn ervaringen ook aan Hem toe, zonder echter concreet Hem te kunnen aanwijzen toen en toen of daar en daar.
gravo
Eerlijk gezegd vind ik 'leiding van God' in m'n leven iets moeilijks. Want ik moet dat toch ergens van afleiden. Ik moet 'gewone' dingen toch gaan interpreteren. En dan kan je de fout ingaan.
Voor mij geldt het volgende: ik doe en laat een heleboel dingen, omdat ik zelf vind dat het goed of fout is. (Althans: dat is mijn persoonlijke idee van wat er gebeurt). Natuurlijk weet ik, dat ik een bepaalde bagage met me meedraag en dat ik me bewust heb aangeloten bij de christelijke belijdenis.
Toch ervaar ik veel van mijn gedrag als afkomstig strikt uit mijzelf. Nooit of te nimmer heb ik me direkt gesteund of direkt tegengehouden gevoeld of geweten door God.
Het klinkt raar (en misschien niet correct), maar zo is het. Ik heb geen stem van God gehoord, geen hand van God gevoeld, geen teken voor dit of voor dat gekregen. Geen aanwijzingen, geen onbegrijpelijke dingen.
Wel is het zo, dat ik alles heb meegemaakt, dat een normaal mens ook meemaakt. Mijn ouders zijn beiden ziek geworden en overleden. Ik ben eens werkeloos geweest. Ik heb vreugde en verdriet in kerk en wereld ervaren. Ik heb getwijfeld, maar ook hartstochtelijk geloofd.
ik ervaarde al die zaken als iets dat ik zelf deed of als iets dat ik zelf ervaarde.
Misschien ben ik nuchter of gewoon niet in de wieg gelegd om 'politiek' correct kerkelijk gedrag te vertonen.
Maar ik zie die nuchtere houding, waarin het leven gewoon het leven is niet als een tegenstelling tot geloof.
Niemand heeft toch ook ooit God gezien? Ik ook niet. Toch geloof ik in Hem, heb Hem lief en vind ik in Hem mijn doel. Ik schrijf heel mijn leven en al mijn ervaringen ook aan Hem toe, zonder echter concreet Hem te kunnen aanwijzen toen en toen of daar en daar.
gravo