Ik las eens in een topic waarin iemand zei, dat zijn dominee preekte over het worden als Christus.
Mijn vraag: Is het Christus navolgen of nadoen? Of beide?
Groeten,
Matthijs
Christus navolgen of nadoen?
-
england
Ik denk beiden. Immers, Christus nadoen, wij leven nu in een andere cultuur. Houdt dat in dat je je precies zo moet gedragen als Christus? Of houdt het in dat er principes zijn. En dat wij moeten proberen om zoveel als in ons is deze principes na te volgen, en onderdeel van ons leven te maken. Niet uit slaafse gehoorzaamheid, maar om wat Christus voor ons gedaan heeft, en nog doet.
Voorbeeld: Christus bad de hele nacht tot Zijn Vader. Houdt dat in dat wij minstens zoveel keer per week een nacht lang moeten bidden? Of is het weer het principe van communicatie met God en een wandelen met God?
Voorbeeld: Christus bad de hele nacht tot Zijn Vader. Houdt dat in dat wij minstens zoveel keer per week een nacht lang moeten bidden? Of is het weer het principe van communicatie met God en een wandelen met God?
Ik denk dat het woord "nadoen" een heel negatieve klank heeft. Nadoen klinkt alsof wij willen doen dat we net zo "goed" zijn als degene die we nadoen. Of zijn trucjes gebruiken, zijn woorden napraten etc.
Dat is dus de bedoeling niet. Is het niet Christus' eigen opdracht: Neem uw kruis op en volg Mij? (Eigen woorden, het letterlijke citaat is anders)
Wij moeten Hem navolgen in het kruis dragen, omdat Hij het kruis voor ons droeg. Als we dat laatste vergeten dan blijft er alleen een nadoen over.
Dat is dus de bedoeling niet. Is het niet Christus' eigen opdracht: Neem uw kruis op en volg Mij? (Eigen woorden, het letterlijke citaat is anders)
Wij moeten Hem navolgen in het kruis dragen, omdat Hij het kruis voor ons droeg. Als we dat laatste vergeten dan blijft er alleen een nadoen over.
-
roseline
Mattheus 16 24 Toen zeide Jezus tot Zijn discipelen: Zo iemand achter Mij wil komen, die verloochene zichzelven, en neme zijn kruis op, en volge Mij.
Johannes 8 12 Jezus dan sprak wederom tot henlieden, zeggende: Ik ben het licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben.
1 Petrus 2
21 Want hiertoe zijt gij geroepen, dewijl ook Christus voor ons geleden heeft, ons een voorbeeld nalatende, opdat gij Zijn voetstappen zoudt navolgen;
22 Die geen zonde gedaan heeft, en er is geen bedrog in Zijn mond gevonden;
Dat het gaat om navolgen lijkt me uit het bovenstaande duidelijk.
Maar wát houdt dat navolgen dan precies in?
Dat lijkt me een nog veel belangrijker vraag. Een 'begrip' benoemen is makkelijk, maar wat is de praktijk?
Wat betekent het voor jullie om Hem na te volgen? Zijn jullie daar bewust mee bezig in je dagelijks leven?
Essentieel voor het kunnen navolgen van iemand is het weten hoe en waarom de diegene handelde zoals hij handelde - wat was de drijfveer, hoe was het mogelijk dat diegene deed zoals hij deed etc. Hoe kun je in navolging van een beroemde bergbeklimmer de Mount Everest beklimmen zonder te weten hoe je moet klimmen? Wat je daarbij nodig hebt, welke tactieken en technieken je moet gebruiken, welke motivatie belangrijk is, wat je zal moeten doorstaan, hoe je het vol kunt houden etc. Dat zijn allemaal vragen die je het liefst aan die beroemde bergbeklimmer zou willen stellen alvorens zelf de berg te gaan beklimmen. Ik wel althans.
...Die geen zonde gedaan heeft...
Deze Persoon mag ik navolgen, in zijn voetsporen gaan... Maar hoe kwam het dan, dat Hij geen zonde gedaan heeft?
Zonder dat te weten kan ik Hem onmogelijk navolgen.
Als het bijvoorbeeld gaat om geduld - Jezus was geduldig - en ik wil Hem navolgen. Dat is zo mooi gezegd, maar wat nu als mijn broertje honderd keer over hetzelfde onderwerp zeurt? Val ik dan tegen hem uit: 'man hou je mond dicht' of blijf ik geduldig? Reageer ik geirriteerd of blijf ik vriendelijk?
Jezus reageerde nooit geirriteerd. Hoe kwam dat? Want dat moet ik weten als ik op het punt sta geirriteerd te gaan reageren... Als ik in verzoeking ben.
Of wanneer het gaat om tevredenheid - Jezus was altijd tevreden, Hij was zelf tevreden met een steen om zijn hoofd op te leggen. Hoe reageer ik dan als het regent, of als ik het eten niet zo lekker vind, of als ik geen geld heb om die leuke trui te kopen? Ga ik mopperen, klagen of ben ik blij en tevreden?
Jezus mopperde en klaagde nooit - Hij had zelfs geen bedenkingen, zelfs in zijn gedachten klaagde Hij niet. Hoe kwam dat? Want dat heb ik nodig om te weten zodat ik - wanneer ik op het punt sta om in gedachten te mopperen - blij en tevreden ben en blijf. Dat heb ik nodig in de verzoeking.
Daarom is het nodig te weten hoe mijn Leidsman en Voleinder des geloofs het voor elkaar kreeg.
Groetjes, Rose.
[Aangepast op 30/4/03 door roseline]
Johannes 8 12 Jezus dan sprak wederom tot henlieden, zeggende: Ik ben het licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben.
1 Petrus 2
21 Want hiertoe zijt gij geroepen, dewijl ook Christus voor ons geleden heeft, ons een voorbeeld nalatende, opdat gij Zijn voetstappen zoudt navolgen;
22 Die geen zonde gedaan heeft, en er is geen bedrog in Zijn mond gevonden;
Dat het gaat om navolgen lijkt me uit het bovenstaande duidelijk.
Maar wát houdt dat navolgen dan precies in?
Dat lijkt me een nog veel belangrijker vraag. Een 'begrip' benoemen is makkelijk, maar wat is de praktijk?
Wat betekent het voor jullie om Hem na te volgen? Zijn jullie daar bewust mee bezig in je dagelijks leven?
Essentieel voor het kunnen navolgen van iemand is het weten hoe en waarom de diegene handelde zoals hij handelde - wat was de drijfveer, hoe was het mogelijk dat diegene deed zoals hij deed etc. Hoe kun je in navolging van een beroemde bergbeklimmer de Mount Everest beklimmen zonder te weten hoe je moet klimmen? Wat je daarbij nodig hebt, welke tactieken en technieken je moet gebruiken, welke motivatie belangrijk is, wat je zal moeten doorstaan, hoe je het vol kunt houden etc. Dat zijn allemaal vragen die je het liefst aan die beroemde bergbeklimmer zou willen stellen alvorens zelf de berg te gaan beklimmen. Ik wel althans.
...Die geen zonde gedaan heeft...
Deze Persoon mag ik navolgen, in zijn voetsporen gaan... Maar hoe kwam het dan, dat Hij geen zonde gedaan heeft?
Zonder dat te weten kan ik Hem onmogelijk navolgen.
Als het bijvoorbeeld gaat om geduld - Jezus was geduldig - en ik wil Hem navolgen. Dat is zo mooi gezegd, maar wat nu als mijn broertje honderd keer over hetzelfde onderwerp zeurt? Val ik dan tegen hem uit: 'man hou je mond dicht' of blijf ik geduldig? Reageer ik geirriteerd of blijf ik vriendelijk?
Jezus reageerde nooit geirriteerd. Hoe kwam dat? Want dat moet ik weten als ik op het punt sta geirriteerd te gaan reageren... Als ik in verzoeking ben.
Of wanneer het gaat om tevredenheid - Jezus was altijd tevreden, Hij was zelf tevreden met een steen om zijn hoofd op te leggen. Hoe reageer ik dan als het regent, of als ik het eten niet zo lekker vind, of als ik geen geld heb om die leuke trui te kopen? Ga ik mopperen, klagen of ben ik blij en tevreden?
Jezus mopperde en klaagde nooit - Hij had zelfs geen bedenkingen, zelfs in zijn gedachten klaagde Hij niet. Hoe kwam dat? Want dat heb ik nodig om te weten zodat ik - wanneer ik op het punt sta om in gedachten te mopperen - blij en tevreden ben en blijf. Dat heb ik nodig in de verzoeking.
Daarom is het nodig te weten hoe mijn Leidsman en Voleinder des geloofs het voor elkaar kreeg.
Groetjes, Rose.
[Aangepast op 30/4/03 door roseline]