Wanneer men u met oprechte overtuiging om onderricht vraagt

[Van Ewijk]

We leven in een seculiere wereld, de tijd dat we de invloed van geloof en godsdienst tot ver buiten de kerk nog sterk konden waarnemen is voorgoed voorbij.
In het ergste geval houden we onszelf ''koest'' en praten niet met wereldse mensen over geloof, omdat in het ergste geval hoon en spot tegenwoordig heel makkelijk op de tong liggen.
In het gunstigste geval word je een beetje schuin en geringschattend aangekeken.

Doch, ook hier schiet het woord soms wortel en kan de gelovige die openlijk belijd soms vanuit onverwachte hoek worden aangeklampt door iemand die van de HEERE Jezus kennis heeft genomen en vraagt om meer uitleg en begeleiding, dit omdat dat rondom ons niet echt meer voor het oprapen ligt in alle lagen van de samenleving.

Wat zou u doen indien iemand, wie dan ook, u oprecht vraagt om gespreksvoering en onderricht?

[-DIA-]

We leven in een seculiere wereld, de tijd dat we de invloed van geloof en godsdienst tot ver buiten de kerk nog sterk konden waarnemen is voorgoed voorbij.
In het ergste geval houden we onszelf ''koest'' en praten niet met wereldse mensen over geloof, omdat in het ergste geval hoon en spot tegenwoordig heel makkelijk op de tong liggen.
In het gunstigste geval word je een beetje schuin en geringschattend aangekeken.

Doch, ook hier schiet het woord soms wortel en kan de gelovige die openlijk belijd soms vanuit onverwachte hoek worden aangeklampt door iemand die van de HEERE Jezus kennis heeft genomen en vraagt om meer uitleg en begeleiding, dit omdat dat rondom ons niet echt meer voor het oprapen ligt in alle lagen van de samenleving.

Wat zou u doen indien iemand, wie dan ook, u oprecht vraagt om gespreksvoering en onderricht?

Vaak spreken we als we moeten zwijgen en zwijgen we als we moeten spreken.
Dat is helaas mijn ervaring wel.
Soms geen zuur gezicht over voor een terechtwijzing van een broeder die dwaalt.
Anderzijds is het goed om onderricht te willen worden, al kan een bestraffing soms ook nog
wel eens in het vlees vallen. Dat is niet goed, maar wel menselijk.
Er zijn in deze tijd veel mensen die dat niet dulden en dan merk je al wel dat je somns
beter stil kan zijn. Het hangt ook van de persoon en de situatie af.
Als er een levend kind van God is, luister ik wel graag, en een terechtwijzing kan dan ook
wel lijden en nuttig zijn.

Verder (ik heb het enkelen meegedeeld) is me het advies gegeven met dit forum te stoppen,
en ik geloof dat ik dat ook moet doen, en de kracht ontvangen mag om het te weerstaan.,
Maar op de vraag terug te komen: Ik denk dat het wel van de persoon en situatie zal hangen.
Is er tevoren geen vertrouwensbasis, en geen overeenstemming in geestelijke zaken dan is naar
mijn gevoel niet raadzaam om een gesprek te beginnen. Ten eerste is het zaak om vast gegrond
te zijn in Schrift en Belijdenis, anders is de kans (menselijk gesproken) van dwalen en verdwalen
best groot.

[ejvl]

Wat zou u doen indien iemand, wie dan ook, u oprecht vraagt om gespreksvoering en onderricht?

Naar eigen eer en geweten en kennis een gesprek aangaan en dit gesprek zo goed mogelijk proberen te voeren.
Eventueel een afspraak maken bij een evangelist, predikant of ouderling of ander persoon die meer en beter kan vertellen en uitleggen.
Niet verwijzen naar allerlei boekjes, maar direct face to face contact.

@DIA, is het nu echt nodig in elk topic te zeggen dat je gaat stoppen en wilt stoppen en dat al maandenlang? Maak een keuze, of blijf, of ga weg.
Ik heb liever dat je blijft, maar maak een keuze.

[dennis]

Ik denk dat we vooral moeten blijven beseffen dat er niet zoveel onderscheid is tussen kerkmensen en anderen dan wij vaak denken. We zijn echt van dezelfde lap gescheurd, om een ouderwetse uitdrukking te gebruiken.
En dat maakt klein.
Daarnaast zou het zo moeten zijn dat we ons zorgen maken om onze eigen ziel, maar ook om die van onze naasten. En dat zijn alle mensen met wie we in aanraking komen.
Dus: niet te gemakkelijk zwijgen, maar toch proberen goed van de Heere te spreken. Ik zeg hier onmiddellijk bij dat ik vaak tekort schiet. Maar als het dan een keer 'mag' kun je wel eens verbaasd zijn over reacties.
Dan kan iemand die 'nergens' aan doet, soms zo maar met wezenlijke vragen komen. Dat heb ik zelf meegemaakt.

En als je dan antwoord moet geven, hoeft dat gelukkig niet in eigen kracht. Als je dat biddend mag doen, mag je de uitkomst ook aan de Heere overlaten. Hij kan onze 'kromme' woorden gebruiken.

[helma]

We leven in een seculiere wereld, de tijd dat we de invloed van geloof en godsdienst tot ver buiten de kerk nog sterk konden waarnemen is voorgoed voorbij.
In het ergste geval houden we onszelf ''koest'' en praten niet met wereldse mensen over geloof, omdat in het ergste geval hoon en spot tegenwoordig heel makkelijk op de tong liggen.
In het gunstigste geval word je een beetje schuin en geringschattend aangekeken.

Doch, ook hier schiet het woord soms wortel en kan de gelovige die openlijk belijd soms vanuit onverwachte hoek worden aangeklampt door iemand die van de HEERE Jezus kennis heeft genomen en vraagt om meer uitleg en begeleiding, dit omdat dat rondom ons niet echt meer voor het oprapen ligt in alle lagen van de samenleving.

Wat zou u doen indien iemand, wie dan ook, u oprecht vraagt om gespreksvoering en onderricht?

Je kan eerlijk zeggen dat je ook nog lang niet alles weet maar dat je met Gods hulp zal proberen een antwoord te zoeken aan de hand van de Bijbel. De Heere om licht vragen en vragen of je tot een zegen mag zijn voor die persoon die Hij op je pad heeft gebracht.
Zoals de ene bedelaar vertelt tegen de andere waar hij brood kan vinden.

[samanthi]

Ik heb een cursus over dit onderwerp gevolgd, het grote advies wat eruit kwam, luister naar de vraag en vertel vanuit je eigen geloof.
Alle cursisten hadden de neiging om de drie stukken uit te gaan leggen of de zondeval en de weg tot behoud, allemaal goed hoor, maar vaak is de vraag wat geloof je nu eigenlijk? Kun je dat uitleggen, neem de tijd voor je antwoord, ga desnoods met die persoon koffiedrinken, wees eerlijk als je op bepaalde vragen geen antwoord hebt. Wees voorbereid, ik heb weleens van iemand gehoord die altijd als hij met de trein ging een Bijbel meenam en dan van te voren de Heere vroeg of hij die aan iemand zou mogen geven, of hij de woorden mocht spreken die de Heere bedoelde maar ook dat hij zou zwijgen als dat nodig was, misschien kun je hier iets mee?

Je hoeft niet alles op een dag uit te leggen en kom er eens op terug als dat mogelijk is.

[Mara]

Uhm, er staat een foutje in de topictitel.

[samanthi]

Uhm, er staat een foutje in de topictitel.

ja nu je het zegt... goed opgemerkt

[Mara]

Uhm, er staat een foutje in de topictitel.

ja nu je het zegt... goed opgemerkt

Ik zag het meteen al, maar ik dacht dat het inmiddels wel gecorrigeerd zou zijn.
Je kunt merken dat Afgewezen niet meer zo actief is hier.

[Zita]

Uhm, er staat een foutje in de topictitel.

ja nu je het zegt... goed opgemerkt

Ik zag het meteen al, maar ik dacht dat het inmiddels wel gecorrigeerd zou zijn.
Je kunt merken dat Afgewezen niet meer zo actief is hier.

Gefixed/gefixt

[Mannetje]

Uhm, er staat een foutje in de topictitel.

ja nu je het zegt... goed opgemerkt

Ik zag het meteen al, maar ik dacht dat het inmiddels wel gecorrigeerd zou zijn.
Je kunt merken dat Afgewezen niet meer zo actief is hier.

Gefixed/gefixt

https://apps.nrc.nl/stijlboek/fiksen-fi ... n-fikseren
Gefikst, dus.

[Desiree]

We leven in een seculiere wereld, de tijd dat we de invloed van geloof en godsdienst tot ver buiten de kerk nog sterk konden waarnemen is voorgoed voorbij.
In het ergste geval houden we onszelf ''koest'' en praten niet met wereldse mensen over geloof, omdat in het ergste geval hoon en spot tegenwoordig heel makkelijk op de tong liggen.
In het gunstigste geval word je een beetje schuin en geringschattend aangekeken.

Doch, ook hier schiet het woord soms wortel en kan de gelovige die openlijk belijd soms vanuit onverwachte hoek worden aangeklampt door iemand die van de HEERE Jezus kennis heeft genomen en vraagt om meer uitleg en begeleiding, dit omdat dat rondom ons niet echt meer voor het oprapen ligt in alle lagen van de samenleving.

Wat zou u doen indien iemand, wie dan ook, u oprecht vraagt om gespreksvoering en onderricht?

Je kan eerlijk zeggen dat je ook nog lang niet alles weet maar dat je met Gods hulp zal proberen een antwoord te zoeken aan de hand van de Bijbel. De Heere om licht vragen en vragen of je tot een zegen mag zijn voor die persoon die Hij op je pad heeft gebracht.
Zoals de ene bedelaar vertelt tegen de andere waar hij brood kan vinden.

Ik ben soms iets positiever over de schuin en geringschattende blik. Als je gewoon open en eerlijk zegt hoe jij in bepaalde dingen staat, dan zie je respect. Andersom heb ik die ook, ik heb een zwak voor kennis etc. Kijk bijv. eens naar B. van der Vlies. Ik heb respect voor hem en daarin sta ik niet alleen. Dat wil niet zeggen dat je heftige reacties mee kunt maken inderdaad.

Verder zoals Helma dat beschrijft.

[Desiree]

Dan blijkt mijn tekst ineens weer praktijk van vroeger te zijn en stotter je bij de eerst volgende keer.

[Marco]

Eigenlijk vind ik het een beetje een vreemd topic. Als iemand mij vraagt naar mijn christen-zijn krijgt hij antwoord op zijn vragen. Ik heb mijn Verlosser lief en wil daar graag over vertellen, zeker als iemand daar serieus naar vraagt. En dan hoef ik ook niet bang te zijn voor een negatieve reactie: als serieus gevraagd wordt, is die niet aan de orde. Hooguit dat iemand niet verder komt dan 'dat is jouw ding, niet het mijne', maar daar moet je mee kunnen leven (hoe jammer dat ook is). Het is niet beledigend of vervelend voor mij als persoon. Ik kan geen reden verzinnen om niet over mijn geloof te praten met wie daar oprecht naar vraagt.

Je moet als christen wel weten wat je gelooft, dus vooral in Wie je gelooft. Niet eens zozeer om met andere mensen te praten, maar ook voor jezelf. Heb je dat op een rij (en dat is dus veel meer dan drie stukken kunnen opdreunen), dan kan je er iedereen over vertellen.

[dennis]

Het is nog meer. Het is onze opdracht. Het grote gebod is immers God lief te hebben boven alles en de naaste als onszelf. En als we de naaste echt lief hebben kan het niet anders of we proberen hem of haar te wijzen op het enige dat echt gelukkig kan maken.

En als jezelf aan die opdracht spiegelt moet je toch beschaamd je hoofd buigen? Ik tenminste wel. Van nature zijn we zulke liefdeloze mensen. En zelfs na ontvangen genade functioneert de liefde vaak zo weinig.
O Zoon, maak ons Uw beeld gelijk.