Godsdienstpraktijken van een andere religie onder uw dak?

[Van Ewijk]

Ik zat gisteren een documentaire te kijken over de Eerste wereldoorlog (1914-1918).
Nederland bleef tijdens deze oorlog Neutraal maar had wel te maken met de consequenties, zoals een gigantische stroom Belgische vluchtelingen omdat dat land onder de voet werden gelopen door het Duitse keizerrijk.
Deze vluchtelingen werden behalve in kampen ook her en der opgevangen bij mensen thuis.
In Brabant en Limburg gaf dat niet echt problemen, maar in streken waar het Protestantisme/calvinisme meer de overhand had bestonden er binnenshuis ernstige bezwaren en zelfs verboden tegen het uitoefenen van typisch Roomse godsdienstpraktijken van desbetreffende vluchtelingen.

Ik moest vanzelf een parallel trekken naar deze tijd, aangezien het aantal vluchtelingen momenteel epische proporties aanneemt.
Zij het tegenwoordig merendeels uit moslimlanden.
Ik weet niet hoeveel particulieren asielzoekers in huis opnemen, dat word tegenwoordig gedaan door de overheid en bijbehorende voorzieningscentra.
Ook veel christenen houden hoogstwaarschijnlijk hun deur open voor medemensen in nood.

Mijn vraag is echter; hoe zou u staan tegenover de uitoefening van andere godsdiensten, Christelijk of anderzijds, zij het van kortstondige of langdurig verblijvende gasten, (dus niet per definitie vluchtelingen) onder uw dak?
Wat mijzelf betreft, ik heb het nooit echt bij de hand gehad maar ik denk dat ik het zou zien als onderdeel van de algehele gastvrijheid.
Vanzelfsprekend zonder er zelf aan deel te nemen.

[Mara]

Een r.k. vriendinnetje van één van onze kinderen sloeg een kruisje en een andere vriend bad een ander gebed - hardop - vóór het eten.
Tijdens een gezellig etentje of bezoek nooit gaan twisten over godsdienst en politiek.
Dat loopt zelden goed af.

[Nowhere]

Een r.k. vriendinnetje van één van onze kinderen sloeg een kruisje en een andere vriend bad een ander gebed - hardop - vóór het eten.
Tijdens een gezellig etentje of bezoek nooit gaan twisten over godsdienst en politiek.
Dat loopt zelden goed af.

Twisten hoeft niet, maar (stevig) erover doorpraten, als volwassenen, moet kunnen.
Althans als ik een vriend na een tijdje weer spreek is het altijd gezellig.
Maar altijd tracht ik op enig moment even een spade dieper te gaan.
Dat hoeft niet lang te zijn (!), maar tot nu toe wordt het altijd gewaardeerd.
Zeker ook als je je eigen hart open zet, mag er soms een diep gesprek ontstaan.