Avondwake

[Mara]

Zonet weer een rouwkaart ontvangen.
De overledene was gereformeerd, wordt ook door een gereformeerde predikant begraven, maar nu blijkt er een avondwake te zijn belegd op de avond vóór de begrafenis.
Maar dat is toch een R.K. gebruik?
Is dit nu in opkomst in protestantse kringen?
Ik heb ook geen idee of je daarvoor uitgenodigd bent dan, als je een rouwkaart krijgt.
Ik meende dat alleen naaste familie daar aan deelneemt?

[Posthoorn]

Zonet weer een rouwkaart ontvangen.
De overledene was gereformeerd, wordt ook door een gereformeerde predikant begraven, maar nu blijkt er een avondwake te zijn belegd op de avond vóór de begrafenis.
Maar dat is toch een R.K. gebruik?
Is dit nu in opkomst in protestantse kringen?
Ik heb ook geen idee of je daarvoor uitgenodigd bent dan, als je een rouwkaart krijgt.
Ik meende dat alleen naaste familie daar aan deelneemt?

Wat heb jij toch een ingewikkeld leven met al dit soort incidenten.

[Mara]

Zonet weer een rouwkaart ontvangen.
De overledene was gereformeerd, wordt ook door een gereformeerde predikant begraven, maar nu blijkt er een avondwake te zijn belegd op de avond vóór de begrafenis.
Maar dat is toch een R.K. gebruik?
Is dit nu in opkomst in protestantse kringen?
Ik heb ook geen idee of je daarvoor uitgenodigd bent dan, als je een rouwkaart krijgt.
Ik meende dat alleen naaste familie daar aan deelneemt?

Wat heb jij toch een ingewikkeld leven met al dit soort incidenten.

Nou, zou ik het aantrekken soms?
En dat in 2 dagen tijd.
Soms krijg ik dagenlang geen post.

[-DIA-]

Misschien zijdelings gerelateerd:
Waar komt het zo ineens vandaan dat men steeds vaker een 'Dankdienst voor het leven' houdt i.p.v. een rouwdienst.
We zien dit verschijnsel nog niet doordringen in reformatorische kerken, maar we worden er wel mee geconfronteerd.

[Mara]

Misschien zijdelings gerelateerd:
Waar komt het zo ineens vandaan dat men steeds vaker een 'Dankdienst voor het leven' houdt i.p.v. een rouwdienst.
We zien dit verschijnsel nog niet doordringen in reformatorische kerken, maar we worden er wel mee geconfronteerd.

Die wordt dus de volgende dag gehouden.
Vaak wordt er dan tegen de kist gepraat, alsof de overledene het nog hoort.
Er wordt bedankt, geen liever mens dan degene die nu in de kist ligt.
Het spijt me heel erg, maar ontroering en gevoel van rouw is dan ver te zoeken.

[-DIA-]

Misschien zijdelings gerelateerd:
Waar komt het zo ineens vandaan dat men steeds vaker een 'Dankdienst voor het leven' houdt i.p.v. een rouwdienst.
We zien dit verschijnsel nog niet doordringen in reformatorische kerken, maar we worden er wel mee geconfronteerd.

Die wordt dus de volgende dag gehouden.
Vaak wordt er dan tegen de kist gepraat, alsof de overledene het nog hoort.
Er wordt bedankt, geen liever mens dan degene die nu in de kist ligt.
Het spijt me heel erg, maar ontroering en gevoel van rouw is dan ver te zoeken.

Ik heb vroeger eens een van 'de ouden' horen zeggen: "Kind, er komt een tijd, dat de dood en de eeuwigheid van de aarde weg zullen zijn." Dat was niet in positieve zin, maar wel als het ware een profetisch gezicht op de tijd.

[Hendrikus]

Misschien zijdelings gerelateerd:
Waar komt het zo ineens vandaan dat men steeds vaker een 'Dankdienst voor het leven' houdt i.p.v. een rouwdienst.
We zien dit verschijnsel nog niet doordringen in reformatorische kerken, maar we worden er wel mee geconfronteerd.

Om te beginnen: als je zegt dat "dit verschijnsel" nog niet is doorgedrongen in reformatorische kerken: 't is maar net wat je onder reformatorische kerken verstaat.
Ten tweede: wat is er mis met een dankdienst voor het leven? Ik heb voorbeelden meegemaakt die diepere indruk maakten dan de onpersoonlijke "rouwdiensten" waarin de overledene nauwelijks ter sprake kwam. Een dienst naar aanleiding van een overlijden is geen kerkelijke bijeenkomst maar een familiebijeenkomst, en dan is het aan de familie om te bepalen of het accent komt te liggen op de rouw vanwege het overlijden of op de dankbaarheid voor het leven van de overledene.

Ten derde: een protestantse avondwake ben ik nog niet tegengekomen en hoeft er van mij ook niet te komen.
Ten vierde: praten tegen de overledene tijdens een uitvaart vind ik volkomen misplaatst.

[huisman]

Misschien zijdelings gerelateerd:
Waar komt het zo ineens vandaan dat men steeds vaker een 'Dankdienst voor het leven' houdt i.p.v. een rouwdienst.
We zien dit verschijnsel nog niet doordringen in reformatorische kerken, maar we worden er wel mee geconfronteerd.

Om te beginnen: als je zegt dat "dit verschijnsel" nog niet is doorgedrongen in reformatorische kerken: 't is maar net wat je onder reformatorische kerken verstaat.
Ten tweede: wat is er mis met een dankdienst voor het leven? Ik heb voorbeelden meegemaakt die diepere indruk maakten dan de onpersoonlijke "rouwdiensten" waarin de overledene nauwelijks ter sprake kwam. Een dienst naar aanleiding van een overlijden is geen kerkelijke bijeenkomst maar een familiebijeenkomst, en dan is het aan de familie om te bepalen of het accent komt te liggen op de rouw vanwege het overlijden of op de dankbaarheid voor het leven van de overledene.

Ten derde: een protestantse avondwake ben ik nog niet tegengekomen en hoeft er van mij ook niet te komen.
Ten vierde: praten tegen de overledene tijdens een uitvaart vind ik volkomen misplaatst.

Om positief te beginnen ik ben het eens met je ten derde en ten vierde.
Je ten tweede heb ik weinig begrip voor , ik hoop dat bij mijn begrafenis niet over mij gesproken wordt.

[-DIA-]

Misschien zijdelings gerelateerd:
Waar komt het zo ineens vandaan dat men steeds vaker een 'Dankdienst voor het leven' houdt i.p.v. een rouwdienst.
We zien dit verschijnsel nog niet doordringen in reformatorische kerken, maar we worden er wel mee geconfronteerd.

Om te beginnen: als je zegt dat "dit verschijnsel" nog niet is doorgedrongen in reformatorische kerken: 't is maar net wat je onder reformatorische kerken verstaat.
Ten tweede: wat is er mis met een dankdienst voor het leven? Ik heb voorbeelden meegemaakt die diepere indruk maakten dan de onpersoonlijke "rouwdiensten" waarin de overledene nauwelijks ter sprake kwam. Een dienst naar aanleiding van een overlijden is geen kerkelijke bijeenkomst maar een familiebijeenkomst, en dan is het aan de familie om te bepalen of het accent komt te liggen op de rouw vanwege het overlijden of op de dankbaarheid voor het leven van de overledene.

Ten derde: een protestantse avondwake ben ik nog niet tegengekomen en hoeft er van mij ook niet te komen.
Ten vierde: praten tegen de overledene tijdens een uitvaart vind ik volkomen misplaatst.

Ten eerste: Dan is wat zich nog gereformeerd noemt verder weg als ik dacht. Ik heb zulke ervaringen vele malen in mijn leven opgedaan. Als ik deze zaken in een keer zou moeten horen zou het wellicht ondragelijk zijn.

Ten tweede: Ik weet het, daar is uitvoerig over gesproken in een ander topic. Maar een rouwdienst dient eveneens stichtelijk te zijn, en dat met oog op de levenden.
Men mag rouwen, dat is volop Bijbels. Er is in de Bijbel zelfs sprake van een 'zware rouw'.
Ik lees nergens over een dankstond voor het leven van een overledene. De overledene is niet meer. slechts in herinnering. Het lot voor de overledene is definitief. Dankbaarheid voor het leven van de overledene? Dat? ja, maar niet op aarde toch?
Denk na: Vanwaar komt de dood over ons? Is het om te zoiets te vieren als een dode wordt herdacht? Denken we nog aan de vloek des Heeren die over ons en onze kinderen is uitgesproken? Niet door een veranderlijk mens, maar door de Allerhoogste Majesteit. We dienen in de eerste plaats stil te staan bij de levenden. Deze zijn nog in de tijd. Hieruit blijkt naar mijn vaste gevoel het wegwijken van de majesteit van de dood.

Let op: Soms wordt een koffietafel na een rouwdienst een familiereünie. Is dat niet ook een bewijs dat men niet meer te lang bij de dood wenst stil te staan? Het was nu voor hem of haar. Maar het komt toch ook voor de mensen aan de koffietafel of broodmaaltijd, toch? En blijkt het dat men de ernst dan voelt? Of dat men die wegpraat? Men is niet meer bang voor de dood. Alles is toch voldaan? En zo gaat men weer over tot de dingen van de dag. Laat ons dan maar eten en drinken want morgen sterven wij. Maar kan het dan? Wordt er over gedacht? Of is men blij, de overledene is immers in de hemel?

Ik heb zo het voornemen (als het me gegeven wordt) enkele zaken over de dood te schrijven. Aangrijpende zaken, maar ook wonderlijke zaken. Er is uit het verleden heel veel stof om te overdenken. Ik hoop geschikte stukjes te vinden, en dan vraag ik: Past daar dan een moderne dankdienst bij? Wel verheuging met beven, of een nastaren met een heilig heimwee: Wanneer komt die dag, dat ik toch bij U mag wezen en zien Uw aanschijn geprezen? Of: Blij vooruitzicht dat mijn streelt, ik zal, verheugd uw lof ontvouwen, U in gerechtigheid aanschouwen, en dan verzadigd met Uw Goddelijk beeld.

Als we de stukjes van vroeger lezen zou ons de lust zeker ontnomen worden om naar zo'n dankdienst te gaan. Het is beter te gaan in het klaaghuis dan in het huis van een rijke maaltijd.

[CvdW]

Een avondwake is iets van de RK-kerk. Dan wordt er gebeden voor de overledene.
Persoonlijk ben ik van mening dat mensen die belijden dat het eeuwig 'lot' beslist is bij het overlijden niet deel kunnen nemen aan zo'n avondwake.
In eigen omgeving heb ik regelmatig te maken met avondwakes. Ik maak een persoonlijke afspraak met de nabestaanden, meestal is dit enkele dagen na de begrafenis/crematie.

[Mara]

Ten derde: een protestantse avondwake ben ik nog niet tegengekomen en hoeft er van mij ook niet te komen.

De door mij genoemde avondwake is in een protestantse kerk!
Ik kan alleen bedenken dat de achtergebleven partner r.k. is en het daarom een "gemengde" uitvaart wordt.
Maar het is dus toegestaan/toegelaten in een prot. kerk en daar gaat het om.
Maar diverse gemeentes van de PKN hebben ook gemengde kerkdiensten, dus met pastoor en dominee.

[refo]

Misschien zijdelings gerelateerd:
Waar komt het zo ineens vandaan dat men steeds vaker een 'Dankdienst voor het leven' houdt i.p.v. een rouwdienst.
We zien dit verschijnsel nog niet doordringen in reformatorische kerken, maar we worden er wel mee geconfronteerd.

Die wordt dus de volgende dag gehouden.
Vaak wordt er dan tegen de kist gepraat, alsof de overledene het nog hoort.
Er wordt bedankt, geen liever mens dan degene die nu in de kist ligt.
Het spijt me heel erg, maar ontroering en gevoel van rouw is dan ver te zoeken.

Dat laatste is nu net iets waar jij je niet mee hebt te bemoeien.
Iedereen verwerkt zijn of haar op zijn of haar manier.
En dat is per definitie niet jouw manier.

[Mara]

Misschien zijdelings gerelateerd:
Waar komt het zo ineens vandaan dat men steeds vaker een 'Dankdienst voor het leven' houdt i.p.v. een rouwdienst.
We zien dit verschijnsel nog niet doordringen in reformatorische kerken, maar we worden er wel mee geconfronteerd.

Die wordt dus de volgende dag gehouden.
Vaak wordt er dan tegen de kist gepraat, alsof de overledene het nog hoort.
Er wordt bedankt, geen liever mens dan degene die nu in de kist ligt.
Het spijt me heel erg, maar ontroering en gevoel van rouw is dan ver te zoeken.

Dat laatste is nu net iets waar jij je niet mee hebt te bemoeien.
Iedereen verwerkt zijn of haar op zijn of haar manier.
En dat is per definitie niet jouw manier.

In onze kerk is het anders wel verboden!
En niet alleen in onze, dus je hoeft mij niet zo aan te vallen.

[Posthoorn]

Volgens mij is dit in een andere topic al uitvoerig aan de orde geweest.
Wat heeft het voor nut om voortdurend 'och' en 'ach' te roepen over het erg het tegenwoordig allemaal wel niet is?

[parsifal]

Is het werkelijk zo fout om na iemands overlijden stil te staan bij het goede wat hij of zij op aarde gedaan heeft (in combinatie met verdriet)? Lees nu over Lee Kuan Yew, of kijk naar Winston Churchill of Nelson Mandela op wereld niveau. En over de "witte begrafenis" van koningin Wilhelmina wordt over het algemeen vrij positief gesproken, ook in reformatorische kring (althans zo heb ik het opgevat toen ik erover hoorde). Voor de minder bekende mensen kan dit toch ook spelen.

Bidden voor de overledenen lijkt me niet zinvol. Maar dit gezegd hebbend kan dit ons wel stil zetten bij ons bidden voor de mensen nu ze nog leven. Ik weet niet of we heel hard kritiek mogen spuien als we zelf geen nacht op kunnen blijven om te bidden voor onze levende geliefden.

Ik neem aan dat mensen die tegen het praten tot kist zijn ook nooit de computer aanspreken (Stom ding enzo). Natuurlijk is het anders, maar ik heb niet het idee dat er daadwerkelijk geloofd wordt dat de dode hoort wat gezegd wordt. Het is een manier van spreken tot de mensen om ons heen in een soort van stijlfiguur. Deze figuur wordt ook nogal eens door predikanten misbruikt als ze aan het preken zijn tijdens het gebed.