Vloeken komt voor in verschillende situaties.
- Overmanning door emotie, bijvoorbeeld als je met een hamer op je duim slaat. Maar ook bij positieve emotie wordt er soms gevloekt, bijvoorbeeld als iets heel veel indruk maakt.
- Bij boosheid wordt er ook wat afgevloekt.
- Ten slotte wordt er ook wel eens zomaar gevloekt. Gewoon, als stopwoordje. Dit zijn de mensen die het meest vloeken; ze zeggen nauwelijks wat of er valt een vloek.
Verder heb je natuurlijk verschillende mensen die vloeken. Voorbijgangers, mensen met wie je in een groep aan het spreken bent. Je baas of juist je werknemer. Een goede vriend, of juist iemand die je nog niet zo goed kent.
Hoe gaan jullie om met mensen die vloeken in dit soort situaties? Je kunt natuurlijk verscheidene dingen doen.
- Weglopen uit de situatie (maar wat als het op je werk is?)
- Er wat van zeggen (maar werkt dat wel altijd?)
- Het stilzwijgend maar accepteren (is dat de juiste weg?)
Ik heb zelf de volgende vuistregels.
- Bij mij thuis wordt er niet gevloekt, of als ik één op één ergens ben met iemand. Dan zeg ik er dus wat van.
- In een groep mensen zeg ik er eigenlijk nooit wat van, maar mensen weten wel zoveel mogelijk dat ik christen ben. Ik heb gemerkt dat er dan toch minder wordt gevloekt, omdat ze weten dat ik daar last van heb. Een meisje zei zelfs tegen mij: 'goh, als jij erbij ben kán ik niet vloeken !' Terwijl ik er voor zover ik weet niks van had gezegd...
-In een groep waar mensen niet weten dat ik christen ben (mensen die ik nauwelijks nog ken dus) zeg ik er eigenlijk niks van. Ik laat ze liever op een andere manier weten dat ik christen ben
- Als iemand echt overmand wordt door emotie (bijvoorbeeld hij slaat met de hamer op de duim of zo) dan zeg ik er ook niks van. Het is dan gewoon niet de situatie om op belerende toon te zeggen dat iemand niet mag vloeken; de persoon heeft pijn of is anderszins even 'van de kaart'. Vaak zijn dit mensen die alleen in zulke situaties vloeken en verder nooit.
Hoe gaan jullie hiermee om?
