De genade des ouden tijds

[-DIA-]

Ds. E. Fransen schreef in 1883: Er zijn nog wel enkele plaatsen waar de Heere Zijn Waarheid nog op een bijzondere wijze bewaard. Het is mijn voornemen naar Rijssen te gaan, waar de Heere nog een overblijfsel heeft. Ik hoop daar nog vrienden uit Vorden te ontmoeten; deze moeten 5 à 6 uur lopen, zo treurig is get tegenwoordig in Nederland. De liefhebbers der Waarheid sterven uit, en een nieuw-modische leer komt ervoor in de plaats....

Een bekende christin uit Rijssen, een eenvoudige niet zo geletterde vrouw was veel genade bewezen, en kende de praktijk van het leven. Ze had een teer, nabij en nauw leven. Misschien zouden we mogen zeggen: ze wandelde met God...

In deze dagen, waarin de liefde van velen verkoudt, zou ik daarom tot stichting, onderwijs en bezinning het onderstaande willen aanbevelen. Het tekent zo de praktijk de Godzaligheid, die nu zo weinig meer wordt gevonden.

Er staat o.a. een voorwoord in van de bekende oefenaar Bart Roest

http://www.theologienet.nl/westerbeke/V ... rieven.pdf

http://www.destulpkerk.nl/levensbeschij ... rijdag.htm

Laten we ons toetsen, hoe is het met ons? Wat zijn we kwijtgeraakt?
Of... zijn we nog te rijk, rijker dan deze Godzalige vrouw?
Laten we het eens ter bezinning overdenken...

Een stichtelijke reactie is vanzelf altijd welkom.

[Marco]

Laten we ons toetsen, hoe is het met ons? Wat zijn we kwijtgeraakt?
Of... zijn we nog te rijk, rijker dan deze Godzalige vrouw?
Laten we het eens ter bezinning overdenken...

Een stichtelijke reactie is vanzelf altijd welkom.

Je laat één mogelijkheid weg: namelijk dat we net zo rijk zouden kunnen zijn als deze vrouw. Iets dat we niet gemakkelijk van onszelf zullen zeggen (hoop ik, denk ik), maar wat nadrukkelijk tot de mogelijkheden dient te behoren. En wat wel degelijk voorkomt onder ons. Daar ben ik van overtuigd.

Voor velen van ons is het goed om bovenstaande vraag te stellen (zijn we wat kwijtgeraakt, en zo ja, wat). Maar Dia, probeer jezelf óók eens de vraag te stellen wat je hebt. Wat heb je eigenlijk? Wat is je beloofd? Kan je daar wat mee?

Is dát niet wat je kwijt bent? Het simpele, kinderlijke geloof dat Vader het allemaal goed zal maken? Zijn we allemaal niet te weinig kinderen?

[-DIA-]

Laten we ons toetsen, hoe is het met ons? Wat zijn we kwijtgeraakt?
Of... zijn we nog te rijk, rijker dan deze Godzalige vrouw?
Laten we het eens ter bezinning overdenken...

Een stichtelijke reactie is vanzelf altijd welkom.

Je laat één mogelijkheid weg: namelijk dat we net zo rijk zouden kunnen zijn als deze vrouw. Iets dat we niet gemakkelijk van onszelf zullen zeggen (hoop ik, denk ik), maar wat nadrukkelijk tot de mogelijkheden dient te behoren. En wat wel degelijk voorkomt onder ons. Daar ben ik van overtuigd.

Voor velen van ons is het goed om bovenstaande vraag te stellen (zijn we wat kwijtgeraakt, en zo ja, wat). Maar Dia, probeer jezelf óók eens de vraag te stellen wat je hebt. Wat heb je eigenlijk? Wat is je beloofd? Kan je daar wat mee?

Is dát niet wat je kwijt bent? Het simpele, kinderlijke geloof dat Vader het allemaal goed zal maken? Zijn we allemaal niet te weinig kinderen?

Dat is het juist... Wat heb ik? Wat ben ik kwijt? Snap je? Deze vrouw is een jaloersmakend voorbeeld, en daar zijn er zo weinig meer van. En dat geeft me heel veel te denken... We lezen dat, in de eerste wereld Henoch met God wandelde... Ik zie wel eens, en niet zonder indrukken, dat de oordelen laag over ons hangen, meer dan dat ik het zeggen kan.
David drukte eens uit dat zijn haren ten berge waren rezen... Als je dit verstaat (of althans daar een kleine indruk mag hebben), zou je dan nog grote dingen zoeken? Dan zou het mij en iedereen passen: Zoek ze niet, want de Heere brengt een kwaad over alle vlees.
Dat kinderlijke geloof maakt jaloers, en verheugd zich zelfs in Gods oordelen. Daar zouden we toch naar moeten staan? En alle andere ijdelheden leren verachten. Ik sluit daar natuurlijk mezelf bij in....

[GJdeBruijn]

Dat kinderlijke geloof maakt jaloers, en verheugd zich zelfs in Gods oordelen.

Dat is niet het geloof van onze vaderen! Dat kan wel een gestalte zijn in het genadeleven, maar het is bepaald niet de stand waarin een kind van God zich mag wensen te bevinden. Onze oudvaders vermanen op dit punt. In de overtuiging door de wet (buigen onder Gods oordeel) zit het leven niet. Het is slechts een middel om onwilligen tot Christus te brengen. In het komen tot Christus ligt het kinderlijke geloof en niet in wat eraan vooraf gaat.

[eilander]

Dat kinderlijke geloof maakt jaloers, en verheugd zich zelfs in Gods oordelen.

Dat is niet het geloof van onze vaderen! Dat kan wel een gestalte zijn in het genadeleven, maar het is bepaald niet de stand waarin een kind van God zich mag wensen te bevinden. Onze oudvaders vermanen op dit punt. In de overtuiging door de wet (buigen onder Gods oordeel) zit het leven niet. Het is slechts een middel om onwilligen tot Christus te brengen. In het komen tot Christus ligt het kinderlijke geloof en niet in wat eraan vooraf gaat.

Als ik het goed inschat, heeft DIA het hier niet over het buigen onder Gods oordeel, in de zin van overtuiging door de wet. Maar over het verheugen in de oordelen/straffen van God over de wereld. B.v. zoals in Psalm 97: "de dochteren van Juda hebben zich verheugd vanwege Uw oordelen".
Misschien wel goed om na te denken over hoe dit precies bedoeld is.

[rekcor]

Toch -DIA-, ik probeer met alle macht me te verdiepen in jouw denk- en leefwereld, maar het lukt me gewoonweg niet. Ik zie namelijk heel veel christenen om mij heen, die van harte de Heere dienen, alles van Hem verwachten, oprecht geloven dat Jezus voor hun zonden is gestorven, die oprecht proberen nauw te leven met de Heere, die vruchten tonen van Galaten 5, enzovoort. En, dankzij onze genadige God, mag ik dit alles ook in mijn eigen leven zien.

Dan zijn er m.i. twee opties:
Of jij / Ds. E. Fransen beziet alles te somber en/of legt maatstaven aan die niet bijbels zijn.
Of jij hebt / Ds. E. Fransen heeft gelijk en alles wat ik zie bij mezelf en bij mijn medebroeders en -zusters is nep, een façade, etc.

Verwarrend!

[memento]

Ach, gelukkig zijn er nog best wel wat gemeenten met een bloeiend geestelijk leven. Gemeenten waar elke zondag gewoon het Woord gepredikt wordt. Hetgeen in de tekst staat, zonder vergeestelijken. Waar centraal staat wie God is en wat Hij doet. Net zoals dat ten tijde van de Reformatie en ook Nadere Reformatie geschiedde.

Onze gereformeerde vaderen noemen zichtbare vrucht en zegen op de prediking een kenmerk van de ware prediking. Pas dus op, om te klagen over een schaars geestelijk leven, want daarmee spreek je indirect een oordeel uit over de prediking van de kerken waarin je je bevind. Van de prediking van het Woord - dat is: van hetgeen God, door Zijn Heilige Geest heeft laten optekenen en niets meer of minder - mogen we vrucht verwachten. Daar zijn genoeg voorbeelden van, in verleden (Reformatie en Nadere Reformatie) als ook in het heden.

[dennis]

Het lijkt me een beetje gevaarlijk om te denken - zoals veel wordt gedacht - dat het geestelijk vroeger veel beter was dan nu - al kan ik een dergelijke gedachtegang best begrijpen.

Maar enig historisch besef is dan wel op z'n plaats. Voor en ook nog na de tweede wereldoorlog is er op veel plaatsen, bijvoorbeeld in Rotterdam, heel veel geestelijk leven geweest. Er woonden talrijke geoefende kinderen van God. Ik heb daarover horen vertellen door predikanten die er zijn opgegroeid.
Maar in de negentiende eeuw, dus de eeuw waarin het voorbeeld van Dia speelt, was dat - voor zover ik kan nagaan - toch wel anders.

Toen was onze maatschappij ook veel minder christelijk ingericht dan we nu vaak denken. Zondagsarbeid was in die tijd bijvoorbeeld iets dat heel veel voor kwam.
Dat leert ons m.i. dat er donkere en minder donkere tijden zijn geweest, en daarom mogen we niet te bezorgd zijn.

Overigens ben ik het wel met Dia eens, als hij bedoelt dat je in onze tijd veel minder ziet van dat werkelijk dicht bij de Heere leven.
Over het algemeen is er toch veel oppervlakkigheid. Het ware leven (en kende en beleefde ik er maar meer van) is toch een bedelaarsleven.
Dan wordt er voortdurend ingeleefd dat ik niets heb, maar ook dat er bij de Heere alles te verkrijgen is. Denk aan Maria in haar lofzang: "armen hebt Gij met goederen vervult."
Maar (geestelijk) rijken worden ledig weggezonden.
Luther schreef aan het einde van zijn leven "We blijven bedelaars."
Dat we dat maar zouden zijn, en ook veel andere bedelaars zouden tegenkomen, want daarmee is het aangenaam praten.

[Tiberius]

@Rekcor: Ds. Fransen leefde ongeveer 150 jaar geleden.

[Jongere]

Luther schreef aan het einde van zijn leven "We blijven bedelaars."

In het verstaan van de Schrift, bedoelde hij daarmee.
Dat maakt je punt niet minder waar, overigens.

[Johann Gottfried Walther]

Luther schreef aan het einde van zijn leven "We blijven bedelaars."

In het verstaan van de Schrift, bedoelde hij daarmee.
Dat maakt je punt niet minder waar, overigens.

Ook wij blijven bedelaars aan de genadetroon toch?
Dat we alleen van Gods genade kunnen leven als gelovigen.

[henriët]

Eigenlijk heb ik wat moeite met de genade des ouden tijds te vertalen naar dat het vroeger zo goed was.
Ja, Nederland was een land waarin men zich hield aan Gods geboden, meer en meer gaat dit verdwijnen. Zeer betreurenswaardig, zo niet zeer ernstig en ook voor de christenen een teken van oordeel. Hoelang zullen we hier nog in vrede mogen leven als christenen. Denk aan refo onderwijs, leven in de moederschoot enz enz.
In dat opzicht is het wel een ontzettend zware tijd waarin we leven, de weelde van deze tijd kan toch wel mooi en fijn schijnen, maar er kàn daardoor toch een niet afhankelijkheid aan God komen. Men kan alles zelf, wil alles zelf, ondervind alles zelf en rekent voor zichzelf.
Dat is de ene kant. En dat stemt tot bezorgdheid; hopelijk hand in hand gaand met gevouwen handen!
De andere kant is dat de genade des ouden tijds helemaal niet zo des ouden tijds is.. juist zoo van deze tijd.
Ondanks de oordelen waar we ons voor opmaken, in welke zin dan ook, christen en heiden, is God een God van barmhartigheden. En deelt Hij Zijn genade uit! Ook anno sept 2011. Dan is de oude genade die weer verlevendigt mag worden, dan zijn het degenen die Hem vrezen en die op Hem vertrouwen, Die Zijn genade deelachtig worden en geschonken worden. Dan mag er weleens gehoord worden midden in de ellende.. Zijn stem. Dan spreekt Hij tot Zijn kinderen.. Laat ons tezamen richten. Vertel het Mij maar wat Ik allemaal niet goed doe, maar dan zal ik U vertellen wat er aan u niet deugt. En dan de rekening op moeten maken, schuldig te zijn voor Hem, dag in dag uit. Hij zou naar recht handelen als Hij verloren liet gaan. Maar dan wonder o wonder... genade.... Hij Die kwam om de zondaren te verlossen en heil aan te zeggen, dan gaat Hij zo n zondaar vernieuwen, genade geven. Tegenwoordige tijd. Nu, ook nu nog. De genade die misschien eertijds gegeven was, maar weer hernieuwd moest worden .. en dan dag in dag uit. En zo wil Hij nog een volk hebben OOK IN NEDERLAND, dat naar Hem niet zocht, maar dat door Hem gevonden werd en wordt!
Dat mag dan wel hoop geven.
Ondanks de duisternis.. zolang de zon en maan er zijn zullen, is er Licht!

[rekcor]

@Rekcor: Ds. Fransen leefde ongeveer 150 jaar geleden.

Weet ik, maar als ik -DIA- goed begrijp, is de mate van geestelijk leven omgekeerd evenredig met de tijd...

[Jongere]

Luther schreef aan het einde van zijn leven "We blijven bedelaars."

In het verstaan van de Schrift, bedoelde hij daarmee.
Dat maakt je punt niet minder waar, overigens.

Ook wij blijven bedelaars aan de genadetroon toch?
Dat we alleen van Gods genade kunnen leven als gelovigen.

Ja, zeker.
Maar Luther bedoelde dat niet in de eerste plaats.

[eilander]

De topictitel komt uit Psalm 89:19 in de berijming van Datheen: "waar mag toch de genade des ouden tijds wezen?".
Onberijmd is dat vers 50: "HEERE! waar zijn Uw vorige goedertierenheden, die Gij David gezworen hebt bij Uw trouw?"

Ik denk ook dat dit de plaats is waar we om de genade des ouden tijds mogen vragen, namelijk bij de Heere. Zoals ook Ethan dat in deze psalm doet. Ik ga ervan uit dat we dit ook doen.
Als we het alleen maar tegen elkaar gaan zeggen, lopen we zo snel het gevaar om te klein van God te gaan denken, Die nog Dezelfde is!