Mooi gezegd, maar hedentendage wordt aan de RFGG de Bekommerde tot norm verheven. De preek wordt gericht tot de bekommerde, de onbekeerde [is er trouwens verschil tussen sommige soorten van bekommerden en onbekeerden?] wordt niet aangesproken en op het eind is er nog een woordje voor Gods kind. Laten we gezonde theologie bedrijven en de bekommerde niet de rust geven, maar dat ze onrustig blijven totdat ze rusten vinden in Christus.Oorspronkelijk gepost door memento
De term bekommerden is er dan alleen maar gekomen omdat men die 'Godzoekers' een naam wou geven. Daar zij Christus nog niet bewust als HUN zaligmaker kenden, en daarmee voor hun gevoel nog een open schuld hadden, werden zij bekommerden genoemd. Het gaat niet om de term, het gaat om de inhoud. Mensen, die door Goddelijk ingeven, opzoek gaan naar God. Een onrustig hart, op zoek naar rust in God
[Aangepast op 11/8/2004 door memento]
foute argumenten [2]
foute argumenten [2]
Ik ben het met je eens dat het bij sommigen in de RFGG er op lijkt alsof bekommerd zijn het ideaalbeeld is van een gelovige, en alsof verzekering iets bijna-onhaalbaars is, wat slechts voor een kleine elite is weggelegd. Echter, men bedenke hoe klein de groep predikanten is die zo predikt (op de vingers van 1 hand te tellen), alvorens er teveel aandacht aan te besteden. Dat wil niet zeggen dat je zulke prediking goed moet keuren (ik keur zulke prediking ten zeerste af).Oorspronkelijk gepost door LoyalusMooi gezegd, maar hedentendage wordt aan de RFGG de Bekommerde tot norm verheven. De preek wordt gericht tot de bekommerde, de onbekeerde [is er trouwens verschil tussen sommige soorten van bekommerden en onbekeerden?] wordt niet aangesproken en op het eind is er nog een woordje voor Gods kind. Laten we gezonde theologie bedrijven en de bekommerde niet de rust geven, maar dat ze onrustig blijven totdat ze rusten vinden in Christus.Oorspronkelijk gepost door memento
De term bekommerden is er dan alleen maar gekomen omdat men die 'Godzoekers' een naam wou geven. Daar zij Christus nog niet bewust als HUN zaligmaker kenden, en daarmee voor hun gevoel nog een open schuld hadden, werden zij bekommerden genoemd. Het gaat niet om de term, het gaat om de inhoud. Mensen, die door Goddelijk ingeven, opzoek gaan naar God. Een onrustig hart, op zoek naar rust in God
[Aangepast op 11/8/2004 door memento]
Ik denk echter dat het wél goed is de bekommerden aan te spreken in de preek, simpelweg omdat er bekommerden bestaan. Spreek ze niet aan om ze te vertroosten, maar roep ze juist op om hun troost te zoeken in Christus.
Ik kan Loyalus wel een beetje begrijpen al vindt ik wel dat hij/zij de zaken een beetje scherp stelt. Ik denk dat die kleine groep predikanten die jij [memento] aanhaalt meer dan proportioneel veel invloed hebben i.i.g. in de plaatsen waarik rond heb gezworven. Want wat denk je van de gelezen preken? Daarvan behoort een groot gedeelte van de door jou genoemde kleine groep.
Met vriendelijke groet, Egbert.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Maar indien gij elkander bijt en vereet, zie toe, dat gij van elkander niet verteerd wordt.
Galaten 5:15
ps. iedereen die jarig is geweest of iets anders memorabels heeft meegemaakt is hierbij gefeliciteerd, alle anderen veel sterkte.
Hoe kan je nu 'een begin van Godzaligheid' hebben, zonder wedergeboren te zijn? Of geloof je niet dat uit de mens van nature geen goed komen kan, en zéker geen Godzaligheid...Oorspronkelijk gepost door refo
Ik zie dat Calvijn ook mag buikspreken. "een beginsel van Godzaligheid" is bij Calvijn niet synoniem met wedergeboorte. Het is een toestand vóór iemand gelooft.
-
jacob
dat is nou juist het probleem met die zogenaamde bekommerden. Ze willen wel graag Christus hebben maar ze krijgen Hem niet.Oorspronkelijk gepost door mementoIk ben het met je eens dat het bij sommigen in de RFGG er op lijkt alsof bekommerd zijn het ideaalbeeld is van een gelovige, en alsof verzekering iets bijna-onhaalbaars is, wat slechts voor een kleine elite is weggelegd. Echter, men bedenke hoe klein de groep predikanten is die zo predikt (op de vingers van 1 hand te tellen), alvorens er teveel aandacht aan te besteden. Dat wil niet zeggen dat je zulke prediking goed moet keuren (ik keur zulke prediking ten zeerste af).Oorspronkelijk gepost door LoyalusMooi gezegd, maar hedentendage wordt aan de RFGG de Bekommerde tot norm verheven. De preek wordt gericht tot de bekommerde, de onbekeerde [is er trouwens verschil tussen sommige soorten van bekommerden en onbekeerden?] wordt niet aangesproken en op het eind is er nog een woordje voor Gods kind. Laten we gezonde theologie bedrijven en de bekommerde niet de rust geven, maar dat ze onrustig blijven totdat ze rusten vinden in Christus.Oorspronkelijk gepost door memento
De term bekommerden is er dan alleen maar gekomen omdat men die 'Godzoekers' een naam wou geven. Daar zij Christus nog niet bewust als HUN zaligmaker kenden, en daarmee voor hun gevoel nog een open schuld hadden, werden zij bekommerden genoemd. Het gaat niet om de term, het gaat om de inhoud. Mensen, die door Goddelijk ingeven, opzoek gaan naar God. Een onrustig hart, op zoek naar rust in God
[Aangepast op 11/8/2004 door memento]
Ik denk echter dat het wél goed is de bekommerden aan te spreken in de preek, simpelweg omdat er bekommerden bestaan. Spreek ze niet aan om ze te vertroosten, maar roep ze juist op om hun troost te zoeken in Christus.
In de geschiedenis in Joh. 3 leer ik dat Nicodemus het niet meer kon houden in zijn bestaan als farizeeer, dat hij zocht, maar dat de Heere Jezus hem op de noodzaak van de wedergeboorte wijst met als voorbeeld de slang in de woestijn. Het zien op de slang als voorbeeld van het geloof in Jezus Christus.
Deze discussie lijkt niet tot een einde te komen. Ik houd het wat betreft de wedergeboorte met ds Vreugdenhil op de gelijktijdigheid van de Dordtse leerregels en de bijbelse kenmerken van de wedergeboorte die door hem opgesomd worden.
Een persoonlijke noot: gisteren realiseerde ik me hoe genadig het is dat ik heb mogen zien wat de verzoening is in Christus bloed voordat ik mezelf ken zoals dat nu het geval is. Als je jezelf echt leert kennen (en dat gaat steeds dieper) en je mag niet geloven dat je zonden vergeven zijn. Dan is er toch geen leven? Hoe kan je dan je werk doen? Hoe kan je dan in het dagelijks leven functioneren? Als er zoveel is waardoor Gods toorn op je rust? Wie kan dan 'afwachten' totdat Christus Zich openbaart aan het hart? (ik ken ze die helaas zo praten) Nee, dan gaan we zoeken! EN vinden! zo heeft de Heere Jezus gezegd. Ja, dan is het zoals Augustinus al zei: onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U!
Deze discussie lijkt niet tot een einde te komen. Ik houd het wat betreft de wedergeboorte met ds Vreugdenhil op de gelijktijdigheid van de Dordtse leerregels en de bijbelse kenmerken van de wedergeboorte die door hem opgesomd worden.
Een persoonlijke noot: gisteren realiseerde ik me hoe genadig het is dat ik heb mogen zien wat de verzoening is in Christus bloed voordat ik mezelf ken zoals dat nu het geval is. Als je jezelf echt leert kennen (en dat gaat steeds dieper) en je mag niet geloven dat je zonden vergeven zijn. Dan is er toch geen leven? Hoe kan je dan je werk doen? Hoe kan je dan in het dagelijks leven functioneren? Als er zoveel is waardoor Gods toorn op je rust? Wie kan dan 'afwachten' totdat Christus Zich openbaart aan het hart? (ik ken ze die helaas zo praten) Nee, dan gaan we zoeken! EN vinden! zo heeft de Heere Jezus gezegd. Ja, dan is het zoals Augustinus al zei: onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U!
-
Refojongere
Beste Adrianus,
En nu tot slot een hele simpele, doch zeer zeer indringende stelling! Je hebt me via U2U al laten weten dat we er waarschijnlijk niet uitkomen. Dan ben ik toch erg benieuwd hoe je de volgende tegenstelling wenst uit te leggen:
Jij zei:
Niemand mag het wagen zonder Christuskennis en niemand die in zijn leven niet heeft kunnen getuigen van enige kennis van de Middelaar mogen wij niet zalig spreken
Ik denk dat we het eens zijn dat je als iemand sterft zonder te hebben getuigd van een openbaring van de Middelaar aan z'n hart, we zo iemand niet zalig mogen spreken, op geen enkele grond, op geen enkel kenmerk.
Aan de andere kant stel je dat een ziel wel zalig=levendgemaakt=behouden kan zijn zonder Christuskennis.
Ofwel: Er bestaan levendgemaakte zielen die Christus nog niet kennen die toch reeds zalig zijn. Maar je zegt ook dat ze zolang ze Christus niet kennen niet zalig zijn, maar nog steeds onder de toorn Gods liggen!
Hoe leg je de dikgedrukte tegenstelling, die je zelf gemaakt hebt, uit?
Met groet,
Refojongere
En nu tot slot een hele simpele, doch zeer zeer indringende stelling! Je hebt me via U2U al laten weten dat we er waarschijnlijk niet uitkomen. Dan ben ik toch erg benieuwd hoe je de volgende tegenstelling wenst uit te leggen:
Jij zei:
Niemand mag het wagen zonder Christuskennis en niemand die in zijn leven niet heeft kunnen getuigen van enige kennis van de Middelaar mogen wij niet zalig spreken
Ik denk dat we het eens zijn dat je als iemand sterft zonder te hebben getuigd van een openbaring van de Middelaar aan z'n hart, we zo iemand niet zalig mogen spreken, op geen enkele grond, op geen enkel kenmerk.
Aan de andere kant stel je dat een ziel wel zalig=levendgemaakt=behouden kan zijn zonder Christuskennis.
Ofwel: Er bestaan levendgemaakte zielen die Christus nog niet kennen die toch reeds zalig zijn. Maar je zegt ook dat ze zolang ze Christus niet kennen niet zalig zijn, maar nog steeds onder de toorn Gods liggen!
Hoe leg je de dikgedrukte tegenstelling, die je zelf gemaakt hebt, uit?
Met groet,
Refojongere
Pim, hierin kan ik helemaal met je mee komen. Echter, aan het leren kennen van Christus gaat een weg vooraf. Hoe lang of kort deze weg duurt, is verschillend. De mate van diepte is verschillend. De mensen die op deze weg zijn, zou ik bekommerden willen noemen. Zij leven in een klaaglijke toestand dat zij weten wat ze missen, maar geen vervulling krijgen in die behoefte. Maar nu is God zo goed dat Hij die reiziger staande houdt, weerhoudt van wanhoop, door hem af en toe iets van Zichzelf te laten zien. Een bekommerde zonder Godsontmoetingen is géén bekommerde. Een bekommerde die nooit in zn leven Christus leert zien (zien, niet: toe-eigenen!) is geen ware bekommerde.Een persoonlijke noot: gisteren realiseerde ik me hoe genadig het is dat ik heb mogen zien wat de verzoening is in Christus bloed voordat ik mezelf ken zoals dat nu het geval is. Als je jezelf echt leert kennen (en dat gaat steeds dieper) en je mag niet geloven dat je zonden vergeven zijn. Dan is er toch geen leven? Hoe kan je dan je werk doen? Hoe kan je dan in het dagelijks leven functioneren? Als er zoveel is waardoor Gods toorn op je rust? Wie kan dan 'afwachten' totdat Christus Zich openbaart aan het hart? (ik ken ze die helaas zo praten) Nee, dan gaan we zoeken! EN vinden! zo heeft de Heere Jezus gezegd. Ja, dan is het zoals Augustinus al zei: onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U!
Dat mag in ons spraakgebruik zo zijn, bij Calvijn is dat nu eenmaal zo. Volgens mij staat er bij de verklaring van Nicodemus niet 'beginsel' maar 'vonkje'.Oorspronkelijk gepost door mementoHoe kan je nu 'een begin van Godzaligheid' hebben, zonder wedergeboren te zijn? Of geloof je niet dat uit de mens van nature geen goed komen kan, en zéker geen Godzaligheid...Oorspronkelijk gepost door refo
Ik zie dat Calvijn ook mag buikspreken. "een beginsel van Godzaligheid" is bij Calvijn niet synoniem met wedergeboorte. Het is een toestand vóór iemand gelooft.
Ds van Dieren heeft het in een preek in Gouda ook eens over 'bekommerden' gehad. Hij was eigenlijk vrij streng hierover.
Bekommering is alleen mogelijk na een aanvankelijke Christuskennis. Dan ziet de bekommerde daarop terug, wetend dat die aanvankelijke gemeenschap nu weg is, althans niet ervaren wordt.
Als er altijd alleen maar bekommering is, moet je je papieren nog eens goed nakijken, zei hij ook nog.
Ik weet niet of hierover in z'n dogmatiekboek nog wat te vinden is?
Bekommering is alleen mogelijk na een aanvankelijke Christuskennis. Dan ziet de bekommerde daarop terug, wetend dat die aanvankelijke gemeenschap nu weg is, althans niet ervaren wordt.
Als er altijd alleen maar bekommering is, moet je je papieren nog eens goed nakijken, zei hij ook nog.
Ik weet niet of hierover in z'n dogmatiekboek nog wat te vinden is?
Hoewel ik al menigmaal heb aangegeven bang te zijn dat we er niet uitkomen stuit ik toch telkens weer op zaken die m.i. relevant zijn voor de discussie.
Zo ook 2 vragen uit die prachtige zondag 7 van de H.C.
Vr.20. Worden dan alle mensen wederom door Christus zalig, gelijk zij door Adam zijn verdoemd geworden?
Antw. Neen zij a, maar alleen degenen, die Hem door een waar geloof worden ingelijfd en al Zijn weldaden aannemen.
Hieruit volgt m.i.
Alleen de mensen die een waar geloof hebben zijn wedergeboren (worden zalig). Dan is het relevant: wat is dan een waar geloof? Het doorleven van je ellenden? Nee, dat is tekort. Eeuwig tekort.
Vr.21. Wat is een waar geloof?
Antw. Een waar geloof is niet alleen een stellig weten of kennis, waardoor ik alles voor waarachtig houd, wat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft, maar ook een vast vertrouwen, hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade, alleen om der verdienste van Christus wil.
Zo ook 2 vragen uit die prachtige zondag 7 van de H.C.
Vr.20. Worden dan alle mensen wederom door Christus zalig, gelijk zij door Adam zijn verdoemd geworden?
Antw. Neen zij a, maar alleen degenen, die Hem door een waar geloof worden ingelijfd en al Zijn weldaden aannemen.
Hieruit volgt m.i.
Alleen de mensen die een waar geloof hebben zijn wedergeboren (worden zalig). Dan is het relevant: wat is dan een waar geloof? Het doorleven van je ellenden? Nee, dat is tekort. Eeuwig tekort.
Vr.21. Wat is een waar geloof?
Antw. Een waar geloof is niet alleen een stellig weten of kennis, waardoor ik alles voor waarachtig houd, wat ons God in Zijn Woord geopenbaard heeft, maar ook een vast vertrouwen, hetwelk de Heilige Geest door het Evangelie in mijn hart werkt, dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken is, uit louter genade, alleen om der verdienste van Christus wil.