Wilhelm schreef:[(Kaw)ff in mijn eigen bewoording om het citaat terug te brengen naar een kort fragment:]Een lang betoog om te verdedigen dat men respect moet hebben voor de besluitvorming om niet te kiezen voor inenten of verzekeren
Wat ik mis is een bijbelse onderbouwing dat het tegen Gods wil in zouden gaan dat we ons zouden inenten.
Bij verzekeringen kan ik me dat nog goed voorstellen. Elke keer wanneer Israël hun 'verzekering' zochten bij andere volken of afgoden of wat dan ook, ging het flink mis met Israël. Zo moet het ook in ons leven zijn. Onze God moet onze schuilplaats zijn in moeilijke tijden. Dat geldt ook bij ziekte en medicijngebruik. Zodra God niet meer onze vaste rots is in ons leven bouwen we op zandgrond en zullen we eens weggespoelt worden wanneer de regen of vloed komt.
Het is misschien een krom voorbeeld maar is ook te gebruiken voor verzekeringen en inenten: David ging met God naar Goliath, maar het steentje in zijn slinger was zijn hulpmiddel om Goliath plat te krijgen. Jeruzalem vertrouwde (als het goed is) op God in moeilijke tijden, maar ze hadden wel een leger en een flinke muur.
Ook Jezus vond het niet dom om rekening te houden met de aardse zaken en daar verstandig mee om te gaan:
En Hij zeide ook tot Zijn discipelen: Er was een zeker rijk mens, welke een rentmeester had; en deze werd bij hem verklaagd, als die zijn goederen doorbracht.
En hij riep hem, en zeide tot hem: Hoe hoor ik dit van u? Geef rekenschap van uw rentmeesterschap; want gij zult niet meer kunnen rentmeester zijn.
En de rentmeester zeide bij zichzelven: Wat zal ik doen, dewijl mijn heer dit rentmeesterschap van mij neemt? Graven kan ik niet; te bedelen schaam ik mij.
Ik weet, wat ik doen zal, opdat, wanneer ik van het rentmeesterschap afgezet zal wezen, zij mij in hun huizen ontvangen.
En hij riep tot zich een iegelijk van de schuldenaars zijns heeren, en zeide tot den eersten: Hoeveel zijt gij mijn heer schuldig?
En hij zeide: Honderd vaten olie. En hij zeide tot hem: Neem uw handschrift, en nederzittende, schrijf haastelijk vijftig.
Daarna zeide hij tot een anderen: En gij, hoeveel zijt gij schuldig? En hij zeide: Honderd mudden tarwe. En hij zeide tot hem: Neem uw handschrift, en schrijf tachtig.
En de heer prees den onrechtvaardigen rentmeester, omdat hij voorzichtiglijk gedaan had; want de kinderen dezer wereld zijn voorzichtiger, dan de kinderen des lichts, in hun geslacht.
Dit gaat dan nog over verzekeren, maar inenten is een vorm van medicatie. Over medicatie is de bijbel nogal kort: Je mag medicijnen gewoonweg gebruiken. En als Gods voorzienigheid of straf tot uitvoer zal moeten komen?: Tevergeefs vermenigvuldigt gij de medicijnen, er is geen heling voor u.
Ik zou mensen in hun waarde moeten laten? Ik zou niet weten waarom ik niet mijn standpunten tegen niet-inenten dan niet kan verdedigen of zelfs uitspraken kan doen dat ik het een grote vergissing vind om kinderen niet te laten inenten. Ik heb bijv. een enorm respect voor Helma, maar op het gebied met het inenten ben ik het gewoon niet met haar eens. Het afdwingen van goedkeuring omdat de zaken van inenten zo nauw liggen en de gevolgen zo groot kunnen zijn dat het dan ondragelijk is wanneer het besluit dan ook eens wordt afgekeurd door de omgeving wanneer het fout gaat? Waarom is de mening of goedkeuring van een ander belangerijk als je van God Zelf gehoord hebt dat je je kinderen niet moet inenten?