Ik denk dat we het veiligste bij de Bijbelse bekeringsgeschiedenissen kunnen blijven.

Zoals David, van zijn moeder's buik

Of Mozes

Jeremiah ook

En Johannes de Doper, ook al voor dat hij geboren was

Dat lijkt me meer de Bijbelse norm te zijn.

Niet om iets af te doen van bekeringen zoals Saulus van Tarsus, en Manasse, en de moordenaar en het kruis, en Abraham uit het Ur der Chaldeen...

Maar het getuigenis van de Schrift is toch, dat we onze kinderen onderwijzen en opvoeden in de vreze des Heeren. En iemand in die vreze opvoeden kan onmogelijk als het kind een ongelovige is. Die kunnen niet opwassen in het geloof.

Dus niet dat kinderen der gelovigen hoofd voor hoofd zalig worden. Ook niet dat we veronderstellen dat ze gelovigen zijn, hoofd voor hoofd. Maar dat God uit ons zaad de kerk bouwt. Ook zijn er inderdaad ook die pas op oudere leeftijd tot kennis van de Waarheid komen. En degenen ook, die uit het heidendom of nominale christendom tot de Kerk toegevoegd worden.

Maar sinds het hart der mensen ons onbekend is, houd ik doorgaans niet van die 'bekeringsgeschiedenissen'

Erasmiaan schreef:

refo schreef:Op catechisatie hier in Gouda werden onlangs de geschiedenis van één onzer predikanten uitgedeeld. Ik heb het verhaal ook gelezen. Op zich een mooie geschiedenis, maar als op de gebeurtenissen die beschreven staan het geloof gebouwd is, is het een schoolvoorbeeld van een wondergeloof. Wonderlijk eigenlijk dat je als predikant leert dat een wondergeloof niet waar is en dat je tegelijkertijd je geschiedenis op schrift stelt en een wondergeloof openbaart.

Catechisatie is zeker een tijd geleden voor je? Wondergeloof is het geloof dat er door mij of aan mij een wonder zal geschieden. Dat is niet per se een geloof dat niet waar is. Als dat het enige is, is het te weinig, maar het kan gepaart gaan met een waar zaligmakend geloof.

Ik hoop echter wel dat het geloof gebouwd was op Christus, anders is het inderdaad te weinig.

Nee, pa, het wonder geloof is persé geen waar geloof. Niet goed opgelet vroeger.

Het geloof wordt in de GG altijd voorafgegaan verondersteld door een ingestorte wedergeboorte. Op die manier kan zo'n ervaring dan zo bijzonder worden dat het de grond wordt. Zo krijg je dan de cirkel: ik ervaar iets, dat moet van God zijn, dus is er wedergeboorte vooraf gegaan, dus is de ervaring goed. Ik ga er altijd maar vanuit dat de mensen eigenlijk zelf niet goed herinneren of kunnen verwoorden hoe het gegaan is. Juist omdat 's mensen geheugen erg selectief is en ieder mens het beste van zichzelf denkt. (Dat kan ook het slechtste zijn als dat beter van pas komt.
Ik twijfel niet aan die man, maar het is eens te meer een bewijs dat een mens beter zijn bekering niet kan opschrijven en zeker na iemands dood die van een ander. Anders worden het moderne heiligenlevens. Niet nuttigs.

refo schreef:

Erasmiaan schreef:

refo schreef:Op catechisatie hier in Gouda werden onlangs de geschiedenis van één onzer predikanten uitgedeeld. Ik heb het verhaal ook gelezen. Op zich een mooie geschiedenis, maar als op de gebeurtenissen die beschreven staan het geloof gebouwd is, is het een schoolvoorbeeld van een wondergeloof. Wonderlijk eigenlijk dat je als predikant leert dat een wondergeloof niet waar is en dat je tegelijkertijd je geschiedenis op schrift stelt en een wondergeloof openbaart.

Catechisatie is zeker een tijd geleden voor je? Wondergeloof is het geloof dat er door mij of aan mij een wonder zal geschieden. Dat is niet per se een geloof dat niet waar is. Als dat het enige is, is het te weinig, maar het kan gepaart gaan met een waar zaligmakend geloof.

Ik hoop echter wel dat het geloof gebouwd was op Christus, anders is het inderdaad te weinig.

Nee, pa, het wonder geloof is persé geen waar geloof. Niet goed opgelet vroeger.

Het wondergeloof op zich maakt niet zalig. Maar dat zeg ik ook niet. Het kan wel een waar geloof zijn. Tien melaatsen kwamen tot Jezus, allemaal een wondergeloof. Bij negen melaatsen bleef het daarbij. Bij één echter ging het gepaard met een waar zaligmakend geloof. Dat is wat ik wilde zeggen. Mijns inziens had jij deze nuance niet in je eerste post.

Biografie ds. Mijnders uit de handel

HOUTEN - Het eind vorig jaar verschenen levensverhaal van ds. J. Mijnders is uit de handel genomen. De biografie, uitgegeven door Den Hertog te Houten, zou onjuistheden bevatten.

In het boek ”Hulp van God verkregen hebbende; Uit het leven van ds. J. Mijnders” memoreert ds. Mijnders (86), emeritus predikant van de Gereformeerde Gemeenten, persoonlijke en ambtelijke ervaringen, die zijn opgetekend door W. B. Kranendonk, hoofdredacteur van het Reformatorisch Dagblad.

Ds. Mijnders vertelt onder meer over ontmoetingen met de heer A. Lans uit Ridderkerk, die in oktober 2006 is overleden. De predikant zegt in het boek onder meer van Lans dat hij iemand was die psychisch zwak was, moeilijkheden had binnen zijn gezin en als niet-lid van de gereformeerde gemeente van Ridderkerk aan het heilig avondmaal deelnam.

Nadat nabestaanden van Lans hadden aangegeven dat in dit deel van het boek onjuistheden met betrekking tot de familie stonden -zoals onder meer de vermelding van een onjuist kenteken en een onjuiste naam van een ziekenhuis- werd tussen de betrokken partijen afgesproken dat het boek, waarvan reeds een tweede druk was verschenen, uit de handel zou worden genomen. Ook werd afgesproken dat een financiële vergoeding zou worden betaald om het ongenoegen weg te nemen.

Advocaat mr. P. J. den Boef, woordvoerder van uitgeverij Den Hertog en ds. Mijnders, zegt desgevraagd dat tot deze maatregelen was besloten om negatieve publiciteit rond de persoon van ds. Mijnders te voorkomen. „Dus niet omdat er fouten in het boek zouden staan in passages die betrekking hebben op A. Lans. Alle feiten in het boek die betrekking op hem hebben, zijn namelijk bevestigd door M. Lans, een van zijn zonen. Deze heeft zelfs nog een foto van zijn vader ter beschikking gesteld, die in het boek ook is gepubliceerd. Maar omdat onlangs is gebleken dat andere nabestaanden moeite hadden met sommige passages, is besloten de tweede druk niet verder te verspreiden. Ook is boekhandelaren gevraagd deze versie niet langer te verkopen.” Er verschijnt binnenkort een gewijzigde derde druk.

De aanvankelijk afgesproken financiële vergoeding zal volgens Den Boef echter niet worden uitgekeerd, omdat „tegen de afspraak in” de zaak gisteren in de publiciteit is gekomen via een artikel in het Nederlands Dagblad. Daarin stelde een lid van de familie Lans onder meer dat allerlei feiten in het boek niet zouden kloppen.

Den Boef benadrukt verder dat ds. Mijnders, via zoon M. Lans, aan A. Lans en zijn echtgenote in 2006 toestemming had gevraagd om over hun gezin te spreken voordat hij hierover werd geïnterviewd. „Die toestemming heeft hij ook gekregen. Dat deze afspraak is gemaakt, is schriftelijk bevestigd door zoon M. Lans.”

Advocaat mr. T. A. Vermeulen, woordvoerder van de echtgenote van A. Lans en negen van de in totaal tien kinderen, zei gistermiddag desgevraagd geen reactie te willen geven.

Bron: RD

Blijkbaar wordt het boek uit de handel genomen wegens een vekeerd kenteken en een verkeerde ziekenhuisnaam. Heel wonderlijk, waarom moet er dan zo'n stampij gemaakt worden? En waarom voor een dergelijke fout een advocaat? Gewoon even wijziging in de derde druk en klaar. Wonderlijk verhaal.

Advocaat mr. P. J. den Boef, woordvoerder van uitgeverij Den Hertog en ds. Mijnders, zegt desgevraagd dat tot deze maatregelen was besloten om negatieve publiciteit rond de persoon van ds. Mijnders te voorkomen. „Dus niet omdat er fouten in het boek zouden staan in passages die betrekking hebben op A. Lans. Alle feiten in het boek die betrekking op hem hebben, zijn namelijk bevestigd door M. Lans, een van zijn zonen. Deze heeft zelfs nog een foto van zijn vader ter beschikking gesteld, die in het boek ook is gepubliceerd. Maar omdat onlangs is gebleken dat andere nabestaanden moeite hadden met sommige passages, is besloten de tweede druk niet verder te verspreiden.

Ik denk dat wat hier staat de zaak genoeg verklaard. Onenigheid tussen de familie Lans onderling (wat al lang speelt, de ouderen in Ridderkerk kunnen de verhalen van de kleine Lansjes zich nog wel herinneren), waarvan ds. Mijnders met M Lans, degene aan wie hij toestemming had gevraagd, een goede relatie had, leidt ertoe dat het boek uit de handel genomen moet worden.

Je kan dus van bekeringsgeschiedenissen vinden wat je wilt, maar volgens mij heeft ds. Mijnders hier gewoon ter goeder trouw gehandeld...

Tiberius schreef:

JolandaOudshoorn schreef:... schending van het ambstgeheim.

Hier sla je de spijker op de kop en ik denk dat dat ook de reden is van het uit de handel nemen van het boek.
Niettemin blijf ik het triest vinden, want er staan mooie zaken in het boek.

Gijs83 schreef:Heeft Ds.Mijnders niet zelf het boek geschreven?

Nee, dat heeft dhr. W.B. Kranendonk gedaan, hoofdredacteur van het RD (dat staat ook in de eerste posting van vandaag).

Ariene schreef:waar ik nu benieuwd naar ben.

Waartoe dient zo'n boek?

De hoofdreden is dat het "navolgende geslacht de loffelijkheden des Heeren weten, opdat ze hun hoop op God zouden stellen" (Psalm 78).
Opdat het werk, dat Heere in het leven van ds. Mijnders verheerlijkt heeft, niet vergeten zal worden.

Schending van ambtsgeheim is niet de reden van het uit de handel nemen. Er is vooraf toestemming gevraagd aan één van de nabestaanden van de bewuste man. Blijkbaar is het dus een probleem in de familie Lans. Vind het triest dat ds. Mijnders nu zo te schande wordt gemaakt, terwijl hij alles heeft gedaan wat hij moest doen, toestemming gevraagd, het gedeelte laten lezen etc.

Ik vind het overigens ook wat typisch dat 4 maanden na de verschijning van het boek nu pas het boek uit de handel wordt gehaald.

Het is overigens een schitterend boek. Makkelijk te lezen. De werken van God zijn te lezen, maar ook de heerllijk nuchtere dingen die in het leven van een dominee voor vallen.

Ongeacht de goede bedoelingen (ik heb geen reden daaraan direct te twijfelen); ook dit soort persoonlijke moeilijkheden en familiekwesties laten zien dat het (naast het grote gevaar van mensverheerlijking) veel beter is om dergelijke boeken niet te laten verschijnen.

En echt waar, we hebben een schat aan schriftuurlijk-bevindelijke lectuur van (Nadere) Reformatoren en puriteinen, waar het werk van God op een bijzonder heldere en Bijbelse wijze verwoord wordt.

Mister schreef:Blijkbaar wordt het boek uit de handel genomen wegens een vekeerd kenteken en een verkeerde ziekenhuisnaam. Heel wonderlijk, waarom moet er dan zo'n stampij gemaakt worden? En waarom voor een dergelijke fout een advocaat? Gewoon even wijziging in de derde druk en klaar. Wonderlijk verhaal.

Die vragen heb ik dus ook. Want wie gaat er voor een paar kleine feitelijke onjuistheden een advocaat in de arm nemen (a raison van waarschijnlijk zo'n € 200 per uur) en ook nog een schadeloosstelling overeenkomen? Er zal dus toch wel meer aan de hand zijn.

Ik weet niet of het ND erop uit is de GG te beschadigen. Dat vind ik nogal een grove beschuldiging.
Hoe het precies allemaal zit, weet ik ook niet. Maar het lijkt me niet slim van een predikant om iets te publiceren over mensen met naam en toenaam. En als het een grote, verdeelde familie betreft, is het wat naïef te denken dat je met de toestemming van één persoon, met wie je dan een goede band hebt, uit de voeten kunt.
Maar inderdaad, al die levens- en bekeringsgeschiedenissen, het wordt wel wat veel van het goede.

Journalistiek moet zorgvuldig gebeuren, hoor en wederhoor moet toegepast worden. Ik geloof dat ze daar bij bijvoorbeeld het Reformatorisch Dagblad best goed mee bezig zijn.

Ik heb nu proefabbo's van zowel het ND als het RD, waardoor ik kan vergelijken, en volgens mij zijn ze beiden even zorgvuldig of onzorgvuldig...

Dit viel me net op..
Advocaat mr. T. A. Vermeulen, woordvoerder van de echtgenote van A. Lans en negen van de in totaal tien kinderen, zei gistermiddag desgevraagd geen reactie te willen geven.

Zijn dat alle kinderen behalve M.?

Een dominee mag niet alles vertellen

door onze redacteurDaniël Gillissen

Geestelijke biografieën zijn door de schrijvers doorgaans bedoeld om te stichten, maar bevatten ook smeuïge verhalen van dominees over hun pastorale werk. Tot hoever kunnen predikanten en auteurs gaan?

BARNEVELD - Duizenden boeken met levensverhalen van vrome christenen, onder wie veel predikanten, gaan jaarlijks in bevindelijk-gereformeerde kring over de toonbank. Het genre is populair; bekeringsgeschiedenissen lezen lekker weg. Ze zijn stichtend doordat ze iets laten zien van Gods werk, vinden schrijvers en lezers; tegelijk zijn ze smeuïg vanwege alle details en mooie verhalen.

Eerst waren het voornamelijk overleden dominees en andere vromen die werden geportretteerd. Inmiddels is een nieuwe markt aangeboord, omdat de levens van alle bekende overledenen wel zo ongeveer beschreven zijn. Zo krijgen ook levende dominees een plek in de rij van levensgeschiedenissen.

Dat het boek met het levensverhaal van ds. J. Mijnders uit de handel is genomen, wijst uit dat dit genre van zogenaamde geestelijke biografieën tegen zijn eigen grenzen aanloopt, constateert historicus dr. J. Exalto. Volgens een familie die in Hulp van God verkregen hebbende door Mijnders wordt beschreven, klopt het verhaal niet dat de emeritus predikant van de Gereformeerde Gemeenten over hen vertelt. ,,De dominee die centraal staat wordt niet gekritiseerd. Omdat hij nog zo dicht bij de huidige tijd staat, trapt hij op tenen van familieleden. Daaruit blijkt wel hoe voorzichtig je moet zijn met dit soort biografieën'', aldus historicus Exalto, gepromoveerd op het verschijnsel 'gereformeerde heiligen'.

,,Het is een vorm van oral history '', vindt prof.dr. F.A. van Lieburg, autoriteit op het gebied van domineesbiografieën. ,,Bij mondelinge geschiedenissen moet je voorzichtig zijn met het noemen van namen. In positieve zin gebeurt het wel. Op het moment dat conflicten en problemen worden beschreven, kom je in troebel water. In oudere bekeringsverhalen zie je soms dat personen alleen met initialen worden aangeduid.''

Dr. H. Florijn, schrijver van diverse biografieën van vrome mensen, ziet dat anders. ,,Het zijn herinneringen, zo heeft diegene dit beleefd. Het is geen objectieve geschiedschrijving, ik laat persoonlijke opmerkingen over anderen dan ook staan.''

Zelf heeft Florijn ruim twintig jaar geleden meegemaakt dat nabestaanden klaagden over de beschrijving van hun familielid. ,,Ik heb meegewerkt aan de autobiografie van ds. E. du Marchie van Voorthuijsen. Hij vertelde positieve verhalen over ouderlingen uit Leersum en Driebergen, maar maakte ook een paar persoonlijke opmerkingen. Zo vertelde hij dat een van de ouderlingen in zijn jeugd aan de drank was. Zijn dochter ontkende dat en dreigde met een rechtszaak. Uiteindelijk heb ik er nooit meer van gehoord.''

Stichten
Toch kan Florijn zich wel voorstellen dat bepaalde feiten zo privé kunnen zijn dat hij ze niet meeneemt in een boek. ,,Ik hang het principe aan dat niet alle dingen stichten. Zeker als vermelding van een privégebeurtenis voor het verhaal niet absoluut noodzakelijk is, laat ik het weg. Ik heb daar echter geen vaste regel voor.''

Volgens Exalto zijn de recente (auto)biografieën vooral bedoeld als stichtelijke verhalen. ,,Ze houden de lezer een spiritueel model voor.,, Als historicus vindt hij ze echter onder de maat. Het boek van drs. M. Golverdingen over ds. G.H. Kersten vormt voor hem een uitzondering. ,,Golverdingen historiseert Kersten door zijn opvattingen in de context te plaatsen en dat is van eminent belang.''

Kerkhistoricus Golverdingen, predikant van de Gereformeerde Gemeente in Boskoop, vindt zijn boek Ds. G.H. Kersten. Facetten van zijn leven en werk van een ander niveau dan in journalistieke vorm gegoten geestelijke biografieën. ,,Bij een historisch boek schrijf je pas na veertig of vijftig jaar over iemands leven. Je moet afstand nemen omdat je niet objectief kunt staan ten opzichte van je eigen tijd.''

Omdat directbetrokkenen nog kunnen leven, moet volgens Golverdingen bij biografieën van nog levende personen ,,een bepaalde terughoudendheid'' worden betracht. Daarvoor is degene wiens leven wordt beschreven verantwoordelijk, maar ook ,,de uitgever en redacteur moeten als vakmensen zorgen dat grenzen in acht worden genomen''.

Van Lieburg, die net een soort biografie over de familie van schrijver Jan Siebelink heeft gepubliceerd, zegt zo te hebben gewerkt. ,,Als mensen niet mee wilden werken, heb ik dat onmiddellijk gerespecteerd. Wie wel zijn verhaal vertelde, kreeg de tekst voorgelegd. Als je schrijft over de recente geschiedenis moet je rekening houden met nabestaanden en niet alle negatieve dingen opschrijven.''

Wel en wee
In de geestelijke biografieën over predikanten komt doorgaans ook hun pastorale werk aan de orde. In het geval van overleden voorgangers zijn het veelal verhalen die auteurs van nabestaanden hebben gehoord; als een predikant nog leeft, kan hij zelf zijn verhaal doen. Mijnders verhaalt bijvoorbeeld over psychische problemen van een man, over een abortus die een vrouw had ondergaan en over een vader die niet meer bij zijn dochter mag komen. Ook deelt hij zijn conclusies over het eeuwig wel en wee van mensen waarmee hij contact had.

In zulke boeken speelt het ambtsgeheim een rol, vindt ds. Golverdingen. ,,De grenzen zijn niet precies aan te geven, maar een predikant moet steeds de afweging maken wat wel publicabel is en wat niet.'' Exalto en Van Lieburg stemmen daarmee in. ,,Bij het beschrijven van pastorale relaties moet je uiterst voorzichtig zijn'', vindt Van Lieburg. ,,Het ambtsgeheim geldt niet voor dingen die ook bij derden bekend zijn'', meent Florijn. ,,Als iemand drinkt, dan weten anderen het ook en is er niets tegen publicatie.''

Dr. M.J. Arntzen, vrijgemaakt-gereformeerd emeritus predikant, zette een paar jaar geleden zijn levensloop op papier. Hij richtte zich vooral op de theologische ontwikkeling die hij signaleerde en was naar eigen zeggen terughoudend met het beschrijven van personen.

Om te voorkomen dat een predikant het ambtsgeheim schendt is ,,een zekere fijngevoeligheid'' nodig, denkt Arntzen. In een artikel beschreef hij ooit een ,,eenvoudige vrouw'' die in de kerkdiensten ,,altijd eerbiedig zat te luisteren''. ,,Mensen uit die plaats herkenden haar wel, maar als je geen kwaad over iemand schrijft, is dat geen probleem. Ik kan niet precies aangeven wat wel en wat niet kan. Je moet aanvoelen wat moreel verantwoord is om als predikant te vertellen.''

bron: http://www.nd.nl

Een heel duidelijk verhaal. Eigenlijk is het jammer dat door zo'n boek er over dit genre een wat minder stichtend karakter komt. Ik hoop dat het een les is voor de andere predikanten en schriijvers binnen dit genre!

met verbazing volg ik al enkele weken het relaas van de familie lans en ds mijnders
aangezien ik een hele goede bekende ben van deze familie heeft het mij niet koud gelaten
en vooral het gene wat in het boek geschreven staat is werkelijk te gek voor woorden...
naar mijn mening kan en mag je zoiets niet schrijven ook al ben je ds mijnders ( jaja ik weet hij heeft het niet zelf geschreven)
de leugens die in het verhaal voorkomen zijn echt heel verschrikkelijk en ik kan me goed voorstellen dat je dan als familie tegen zo iemand wat wilt ondernemen
ik zelf ben er nu achter doordat ik het nu van dicht bij meemaak dat er zelfs onder dominees heel hypocriet gehandeld is
ik heb zelfs deze ds aan de lijn gehad maar werdt met een grauw en een snauw behandeld
is dat nu een dominee??dacht ik bij mezelf bah schandalig gewoon

claudia406 schreef:met verbazing volg ik al enkele weken het relaas van de familie lans en ds mijnders
aangezien ik een hele goede bekende ben van deze familie heeft het mij niet koud gelaten
en vooral het gene wat in het boek geschreven staat is werkelijk te gek voor woorden...
naar mijn mening kan en mag je zoiets niet schrijven ook al ben je ds mijnders ( jaja ik weet hij heeft het niet zelf geschreven)
de leugens die in het verhaal voorkomen zijn echt heel verschrikkelijk en ik kan me goed voorstellen dat je dan als familie tegen zo iemand wat wilt ondernemen
ik zelf ben er nu achter doordat ik het nu van dicht bij meemaak dat er zelfs onder dominees heel hypocriet gehandeld is
ik heb zelfs deze ds aan de lijn gehad maar werdt met een grauw en een snauw behandeld
is dat nu een dominee??dacht ik bij mezelf bah schandalig gewoon

Claudia, deze zaak is meer dan voldoende uitgesponnen in de pers en ook op ons forum.
Het is beter deze zaak nu verder te laten rusten.
Verder er op ingaan dient nergens meer toe.