Marnix, je legt wel degelijk belijdenis van je geloof in Christus af en niet alleen maar het instemmen van de kerkleer.
Zij die niet na het afleggen van hun belijdenis niet aan het Heilig Avondmaal gaan of volgens hen niet kunnen gaan, daarvan kan je je wel afvragen wat heeft het afleggen van hun belijdenis van hun geloof in Christus voor betekenis gehad.
We kunnen ons afvragen hebben we dan wel oprecht belijdenis gedaan.
Okeej... dat denk ik ook. Maar sommigen hier zeiden wat anders dan wat jij nu zegt
Maar er zijn dan 2 mogelijkheden: Iemand heeft niet oprecht belijdenis gedaan.... of puur ingestemd met de kerkleer maar dit niet persoonlijk op zichzelf betrokken.... of iemand gelooft wel echt, doet belijdenis... maar gaat vervolgens niet aan omdat maar 1 procent van de gemeente aan het avondmaal gaat, waardoor die persoon het avondmaal als iets heel exculsiefs ziet waar je ook als je belijdenis hebt gedaan niet zomaar aan deel mag nemen, dat daar toch wel iets meer voor nodig is. Je kan niet alleen maar de schuld bij zo iemand leggen, maar je moet ook kijken welke invloed de kerk met de hele cultuur daarbij op zo iemand heeft.
Dat er voor belijdenis een bepaalde minimale leeftijd staat kan ik me heel goed voorstellen. Al was het alleen maar om te voorkomen dat jongeren belijdenis gaan doen omdat anderen dat ook doen.
In de maatschappij kennen we ook de leeftijd van volwassen zijn wat inhoud als je die leeftijd bereikt hebt dat men kan en mag verwachten dat er een volwassen mening en plichtsbesef aanwezig mag en kan zijn.
Zo ook bij het doen van belijdenis van je geloof in Christus.
Hoe leg je uit wat hier eerder is aangehaald: Dat bij Calvijn jongeren vanaf een jaar of 12 (en misschien al wel eerder) al aan het avondmaal mochten? En hoe leg je dit uit als je ziet dat Avondmaal in plaats van de Pascha is gekomen, waarbij jongeren ook al vanaf hele jonge leeftijd meededen aan het Pascha?
[uote]Dat we niet zomaar elders aan kunnen gaan aan het Heilig Avondmaal kan ik me heel goed voorstellen. Ik ken ook gevallen die in hun eigen gemeente geweigerd werden aan het Heilig Avondmaal omdat ze een ergelijk leven lijden, maar elders zomaar aan het Heilig Avondmaal gingen. Kijk daarvoor is alleen al nodig dat er enige kennis van de persoon aanwezig mag zijn in de gemeente zelf.
Daarom is het zo belangrijk om in je eigen gemeente Avondmaal te vieren. Juist omdat we ook in de week van voorbereiding ook sensuur amorem hebben, waar gemeente leden kunnen aangeven dat personen een ergelijk leven of een leven lijden wat niet in overeenstemming met Gods Woord is. Hierdoor heeft de ouderling dan de mogelijkheid om de betreffende persoon te waarschuwen of te weigeren aan het Heilig Avondmaal te gaan.
Dus niet de ouderling alleen bepaald of iemand aan kan gaan of niet, maar heeft wel de plicht om iemand te waarschuwen.
En we kunnen niet iemand die dus uiterlijk een ergelijk leven lijdt toelaten omdat hij ineens voor in de kerk even aan geeft ik geloof nu in de Heere Jezus Christus dus mag ik nu aan het Heilig Avondmaal aanzitten.
Dan zal er eerst eens een gesprek met deze man of vrouw plaats moeten vinden.
Alleen zij die in hun hart een ergelijk leven lijden, ja dat kunnen wij niet zien aan de buitenkant, wij kunnen alleen zien wat van buiten is.[/quote]
Tja, maar zoals ik al aangaf, dit is een preventieve weigeringsmethode... We houden iedereen uit andere gemeenten tegen, dan zullen die paar die er niet horen ook niet aangaan. Maar mensen die ergens op bezoek zijn, een keer gast zijn in een gemeente, en oprecht christen zijn, die kunnen dan ook niet aangaan en zijn er dus de dupe van.
Is deze procedure wel juist? Ik kijk even naar de doop van de Moor (handelingen 8). Die man werd gedoopt, op basis van zijn belijdenis dat hij geloofde dat Jezus Heer is en dat Hij gestorven was voor zijn zonden. Vervolgens werd hij gedoopt door Filippus. Als op basis van zo'n getuigenis een ongelovige al gedoopt mag worden, mag dan op basis van zio'n getuigenis een gelovige van het avondmaal worden geweigerd?
De kerkraad mag leden toetsen als ze dat kunnen.... als ze die mogelijkheid niet hebben is er sprake van zelfbeproeving en ligt de verantwoordelijkheid bij de mensen zelf. Maar de kerkraad zou mijns inziens nooit een oprecht christen mogen weigeren.... Ook niet als er van tevoren geen uitvoerig gesprek is geweest.