En de groep die het jargon gebruikt is overtuigd dat 'er wat anders achter zit'....

Afgewezen schreef:Vanwaar toch die ontzettende aversie tegen de 'tale Kanaäns'? Komt dit nu echt voort uit evangelisatorische, wervende motieven of zit er toch wat ánders achter?

Nee hoor, de aversie komt -zoals Memento terecht aanvoert- voort uit het misbruik, uit het hanteren van de Tale Kanaäns als sjibbolet. Alle uiterlijke zaken die door bepaalde mensen worden aangegrepen als kenmerk van het ware (tale kanaäns, langer haren, rokken, zwarte pakken, langzaam niet-rtimisch zingen, Datheen etc. etc.) c.q. als teken dat het "niks kan zijn" (normale taal, kort haar, vrouw met broek, ritmisch zingen etc.) roepen zulke reacties op.

Hendrikus schreef:Nee hoor, de aversie komt -zoals Memento terecht aanvoert- voort uit het misbruik, uit het hanteren van de Tale Kanaäns als sjibbolet.

Kan kloppen, maar laten we niet doorslaan naar de andere kant.

rekcor schreef:

Hendrikus schreef:Nee hoor, de aversie komt -zoals Memento terecht aanvoert- voort uit het misbruik, uit het hanteren van de Tale Kanaäns als sjibbolet.

Kan kloppen, maar laten we niet doorslaan naar de andere kant.

We moeten idd evenwichtig zijn. Ik denk dat dat inhoud dat de tale Kanaäns best gesproken mag worden, echter dat men er beter aan doet om gewoon Nederlands te praten als er mensen bij zijn die er niet mee bekend zijn, of anders iig elke uitdrukking uitleggen.

Vergelijk het met de taal van de wiskunde. Daarin heb je ook bepaalde termen waarachter een wereld van informatie schuilgaat. Echter, een leraar die aan een klas vol leerlingen van de lagere school zulke termen gaat gebruiken, zal ze weinig aan kunnen leren. Althans, niet voordat hij eerst heeft uitgelegd wát hij met wélke term bedoeld.

Zoals Bottembley het pas zei in het elfde uur: het evangelie moet gecommuniceerd worden. Alles wat een goede communicatie en verstaan van elkaar in de weg staat, moet je opruimen of achterwege laten. We hebben het hier over een bepaald spraakgebruik. God is mens geworden: "Eén onzer", om niet te onbereikbaar voor ons te zijn. Moeten wij dan nog verder af gaan staan van de jongeren en zeker de onkerkelijke jeugd? Is dat wervend? Werkt Gods Geest alleen door een bepaald jargon?
De Bijbelse boodschap moeten we niet gaan verpakken in vaktermen. Gods Woord wil gehoord en begrepen worden, alvorens men kan geloven.

@ afgewezen: voor mji vanuit evangelisatorisch oogpunt bezien dus..

Probleem met genoemd taalgebruik is dat het al gauw clichés worden. Als je sommige mensen hoort bidden, de zinnen aaneenrijgend vol termen, dan dnek ik weleens: weet je zelf eigenlijk wel wat je zegt? Men hoeft vaak ook niet eens na te denken voor men een nieuwe volzin uitspreekt. Ik heb daar moeite mee. Vooral sinds ik zelf kinderen heb, probeer ik alle jargon te vermijden. "dat wij ons onderwinden" moge in de Bijbel staan, maar voegt het wat toe? En ook ik moet vaak dingen uitleggen. Toen ik eens "bewaar ons voor afval" bad, had mijn zoontje ook een vuilnisbak in zijn gedachten, bleek later. Maar dat is onontkoombaar. Ik vind het echter kwalijk om kunstmatig nog meer afstand te scheppen dan er al is.

Woorden en uitdrukkingen gaan zo ook vaak een eigen leven leiden. Krijgen gevoelswaarden die er oorspronkelijk helemaal niet aan zitten. Zie bijvoorbeeld de "gij" en "u"-discussie, om maar te zwijgen over discussies rond Bijbelvertaling en Psalmberijming...

Sterker nog: tale kanaans in brede zin (jargon) kan ook een bijbelse (d.i. op de bijbel gegronde) oecumene in de weg staan. Wij refo's vallen bijvoorbeeld erg over de term 'Jezus aannemen', terwijl de evo's hetzelfde bedoelen als wij met 'bekeerd worden', zo hoorde ik onlangs in een preek van een vooraanstaande evangelische dominee.

Er staat helemaal niet 'tale' er staat 'lip'.

Ik vond nog een aardig artikel van Dr. K. Schilder:

http://www.neocalvinisme.nl/ks/gkg/ksgkg091401.html

Ben je blond ofzo?

Er staat in de grondtekst een woord van drie letters. Ik kan hier geen Hebreeuwse letters weergeven. De ISA geeft aan SH PH TH. Dat is overgezet zijnde 'lip'.

In de Evangelien staat vaak 'overgezet zijnde' . Dat is een Germanisme voor ' vertaald zijnde'. Er staan wel meer Germanismen in de SV. Het ijzer van de bijl dat kwam bovenzwemmen. Bovendrijven moet dat zijn.

Dat is nou precies zo'n woord dat een gevoelswaarde gekregen hefet.

De SV is niet "vertaald" maar "overgezet". Dat lijkt nauwkeuriger, meer woord voor woord.

En toch betekent het gewoon "vertaald".

Ik herinner die Duitse repetities nog wel:

"Übersetze:" en dan kwamen er een stel megazinnen.

Kan je dat vanuit de grondtekst verklaren refo, waarom al die vertalingen het overzetten als "taal" in plaats van lip? Ben ik wel benieuwd naar.

Overigens lijkt het me helemaal niet van belang hoe het te noemen. Ik denk dat het al niet goed is om het te labelen als tale kanaäns. Je moet het helemaal geen naam geven, en al helemaal geen studiedag over beleggen.

Dat gebeurt toch ook niet, om maar een voorbeeld te noemen, over en met het juridische jargon?

Er zijn gewoon bepaalde uitdrukkingen, die een situatie of een (geestelijke) toestand goed weergeven, en waar nog geen "nieuwerwets" woord voor is dat het zo duidelijk weergeeft. Ik denk dat je buiten deze uitdrukkingen om, dus de uitdrukkingen die als het ware onvervangbaar zijn door hun diepe inhoudelijke betekenis, uitdrukkingen die als tale kanaäns worden bestempeld zoveel mogelijk moet mijden, voor de duidelijkheid ook naar de jongere generatie.

Ik vind het ook gewoon gek om op basis van één zinnetje in de bijbel een bepaalde christelijke, bevindelijke omgangstaal te benoemen.

Soms wordt op huisbezoeken die vraag ook wel eens gesteld: mag je al iets van die tale kanaäns kennen?
- Dan kun je toch niet antwoorden: ja, die taal beheers ik, we krijgen hebreeuws op school?

Laat ze toch gewoon vragen: "Ken je de Heere Jezus al?" Dáár gaat het om.