rekcor schreef:
Op zich is het allemaal een beetje off topic:
- we hebben sterk de neiging om (een stukje van) mijn eigen verlossing te verdienen met goede werken; m.a.w. het is enorm moeilijk om echt uit genade te leven.
- we hebben sterk de neiging om eigen uitleggingen / traditie boven de Schrift te stellen; 'dat is niet reformatorisch', 'zo zijn we dat niet gewend', 'Gods volk leert het anders' enzovoort.
- we hebben sterk de neiging om onze eigen (stroming binnen onze) kerk als de enige ware te beschouwen.
- we hebben sterk de neiging om 'eenheid' louter op te vatten als een organisatorische eenheid, een eenheid in structuur.
- (niet per se RK) we hebben sterk de neiging om aan cultuurchristendom te doen; dat wil zeggen: we gaan naar de refokerk, kleden ons met refokledij, praten refotaal, komen op voor 'De Reformatorische Zaak' en eten refopap, maar als je nu op de man/vrouw afvraagt: 'heb je een levende relatie met de Heere?', blijft het angstvallig stil.
Ik snap de link niet met hoe je deze zaak aankaartte:
Het is wel een zijweg, maar hoe kan iets gebaseerd zijn op Gods Woord en tegelijkertijd op afstand staan van de reformatie?
Hier zie je m.i. een subtiele vorm van de traditie boven de bijbel stellen. Want 'afstand nemen van de reformatie' is in deze context (het Refoforum) per definitie verkeerd.
Reformatorisch is vasthouden aan de bijbel zelf, ongeacht hoe Calvijn, Coccejus, Brakel, Augustinus, Voetius, Comrie, Lodenstein, Kersten, Harinck, Van de Beek et cetera er over denken.
De punten die je noemt zijn zeker niet goed. Evenwel ken ik geen predikant of reformator zich zou herkennen in jouw punten op de wijze waarop je het hier neerzet.
Je kunt er in door slaan door het dan zo uit te leggen dat de 'neiging tot' vervangen moet worden door 'geheel nalaten'.
Ik ben meer voor een gezond evenwicht waarin de zaken die concreet voor alle dag gelden naar Schrift en belijdenis zijn zonder te vervallen in enerzijds oppervlakkigheid en anderzijds starheid in traditie. Dat evenwicht krijg je mijns inziens vooral door na te denken. De uitersten in denken zijn vooral een veilig positie die weinig inspanning en bezinning vereisen. Extreem traditioneel is puur vasthouden aan wat je hebt zonder na te denken waarom.
Alle vorm van terughoudendheid laten varen is net zo makkelijk omdat je dan niet hoeft na te denken waarom het
niet zou kunnen.
Maar goed, dit schrijven is eveneens een open deur, naar ik aanneem.