Verloren zijn

[GJdeBruijn]

Ik heb het onderstreept met de vraag wat je met die zin bedoelt in dit verband....

Het kan zich openbaren door zaken die elk van Gods kinderen beleven, en die
niet begrepen worden. Nu is bv. de vierschaarbeleving iets wat ook steeds minder
wordt gekend, ook al is er een beginsel van het nieuwe leven, maar zo iemansd
zal (als hij/zij is opgegroeid onder de reformatorische leer) dit toch wel enigzins
verstandelijk vatten? Ik ontmoet ook nog vreemdere geloofsuitingen die in feite
ver van de Bijbelse leer afstaan. Dat zou je toch wel iets te denken geven,
maar ik zeg er meteen wel bij dat ik dat zinnetje beter weg had kunnen laten.

Beste Dia, er is geen enkele reformator of andere oudvader te vinden waaruit duidelijk op te maken is dat iemand Gods kind kan zijn en toch niets weet van de rechtvaardiging.
Je beweert dat het de reformatorische leer is, maar dat zul je toch echt moeten aantonen.

Dit zegt Luther (uit de 16e eeuw):
Niet vanwege mijn gerechtigheid, want die is toch alleen maar zonde en ongerechtigheid. Het is alsof de psalmist zegt: maak mij door Uw genade waarachtig en rechtvaardig, want ik zie veel mensen, die met hun eigen waarheid en gerechtigheid het echte en goede menen te hebben, en juist op die manier waar en rechtvaardig willen zijn – o God, bewaar mij toch! Zij willen zelf ook wat zijn, terwijl ze toch niets zijn, onnut zijn, leugenaars zijn, dwazen zijn, zondaars zijn. Hier moet men goed opletten: de woorden ‘Uw waarheid’ en ‘Uw gerechtigheid’ betekenen niet – zoals velen menen – die waarheid en gerechtigheid, waarmee God Zelf waarachtig en rechtvaardig is. Het is echter die genade waarmee God ons waarachtig en rechtvaardig maakt door Christus. Op deze manier spreekt de apostel Paulus in de Brief aan de Romeinen – in de eerste drie hoofdstukken – en noemt dat ‘Gods gerechtigheid’ en ‘Gods waarheid’, namelijk die ons door het geloof in Christus geschonken wordt.

Bovenstaande 'mijn' en 'ons' geldt alle gelovigen!

[ejvl]

Ik zeg niet dat al Gods kinderen de bewuste rechtvaardigmaking beleven. De Heere is daar vrij in, maar het is wel een oordeel dat het zo weinig meer gehoord wordt. Die zelfde vd Poel zegt: Levendmaking = hoofdzaak, en de rechtvaardigmaking = noodzaak. Heel jammer dat die noodzakelijkheid nog maar op weinig kansels gehoord wordt.

De bewuste rechtvaardigmaking (= vergeving der zonden) word in zondag 7 van de HC geleerd, als dit niet geleerd is, staat een mens nog in de zonden en is dus verloren (vanuit de mens gezien), ieder kind van God zal dus de bewuste rechtvaardigmaking (vergeving der zonden) beleven.
Hoe en in welke vorm oordeel ik niet over, maar de bewuste vergeving der zonden, hoe klein ook, hoe bestreden ook, hoe moeilijk ook, zal wis en waarachtig beleefd moeten worden, want dat geschied niet in een hoek.
Dat een mens schuchter is om hier mee naar buiten te komen is een andere zaak, maar het zal gekend moeten zijn!

[Afgewezen]

Nu is bv. de vierschaarbeleving iets wat ook steeds minder
wordt gekend....

... in elk geval minder wordt gepreekt. Niet dat het expliciet in elke preek aan de orde moet komen, maar het moet er wel doorheen klinken.

[Afgewezen]

Ik zeg niet dat al Gods kinderen de bewuste rechtvaardigmaking beleven. De Heere is daar vrij in, maar het is wel een oordeel dat het zo weinig meer gehoord wordt. Die zelfde vd Poel zegt: Levendmaking = hoofdzaak, en de rechtvaardigmaking = noodzaak. Heel jammer dat die noodzakelijkheid nog maar op weinig kansels gehoord wordt.

Ik vind dat toch wel een gevaarlijke uitdrukking. Mensen krijgen zo toch grond onder de voeten (de hoofdzaak heb ik toch), terwijl ze nog niet gerechtvaardigd zijn.

[-DIA-]

Ik zeg niet dat al Gods kinderen de bewuste rechtvaardigmaking beleven. De Heere is daar vrij in, maar het is wel een oordeel dat het zo weinig meer gehoord wordt. Die zelfde vd Poel zegt: Levendmaking = hoofdzaak, en de rechtvaardigmaking = noodzaak. Heel jammer dat die noodzakelijkheid nog maar op weinig kansels gehoord wordt.

Ik vind dat toch wel een gevaarlijke uitdrukking. Mensen krijgen zo toch grond onder de voeten (de hoofdzaak heb ik toch), terwijl ze nog niet gerechtvaardigd zijn.

Als het Gods werk is kan een mens niet rusten. Ook al zal hij wel eens kunnen verslappen,
maar waar het gemis in de ziel wordt gevoeld zal je toch niet rusten op een grond waarvan je weer dat die niet houdbaar is?
Anderzijds is het wel waar dat er geen grond mag worden gegeven dan in Christus. Maar ook dat komt, als het goed ligt, toch in elke preek weer naar voren. Ook zonder bovengenoemde zaken expliciet te noemen.

[-DIA-]

Ik heb het onderstreept met de vraag wat je met die zin bedoelt in dit verband....

Het kan zich openbaren door zaken die elk van Gods kinderen beleven, en die
niet begrepen worden. Nu is bv. de vierschaarbeleving iets wat ook steeds minder
wordt gekend, ook al is er een beginsel van het nieuwe leven, maar zo iemansd
zal (als hij/zij is opgegroeid onder de reformatorische leer) dit toch wel enigzins
verstandelijk vatten? Ik ontmoet ook nog vreemdere geloofsuitingen die in feite
ver van de Bijbelse leer afstaan. Dat zou je toch wel iets te denken geven,
maar ik zeg er meteen wel bij dat ik dat zinnetje beter weg had kunnen laten.

Beste Dia, er is geen enkele reformator of andere oudvader te vinden waaruit duidelijk op te maken is dat iemand Gods kind kan zijn en toch niets weet van de rechtvaardiging.
Je beweert dat het de reformatorische leer is, maar dat zul je toch echt moeten aantonen.

Dit zegt Luther (uit de 16e eeuw):
Niet vanwege mijn gerechtigheid, want die is toch alleen maar zonde en ongerechtigheid. Het is alsof de psalmist zegt: maak mij door Uw genade waarachtig en rechtvaardig, want ik zie veel mensen, die met hun eigen waarheid en gerechtigheid het echte en goede menen te hebben, en juist op die manier waar en rechtvaardig willen zijn – o God, bewaar mij toch! Zij willen zelf ook wat zijn, terwijl ze toch niets zijn, onnut zijn, leugenaars zijn, dwazen zijn, zondaars zijn. Hier moet men goed opletten: de woorden ‘Uw waarheid’ en ‘Uw gerechtigheid’ betekenen niet – zoals velen menen – die waarheid en gerechtigheid, waarmee God Zelf waarachtig en rechtvaardig is. Het is echter die genade waarmee God ons waarachtig en rechtvaardig maakt door Christus. Op deze manier spreekt de apostel Paulus in de Brief aan de Romeinen – in de eerste drie hoofdstukken – en noemt dat ‘Gods gerechtigheid’ en ‘Gods waarheid’, namelijk die ons door het geloof in Christus geschonken wordt.

Bovenstaande 'mijn' en 'ons' geldt alle gelovigen!

Maar Luther kende het: Hij was door Recht verlost. Wat kan dat anders inhouden? Ook al noemt hij deze zaken niet zo nadrukkelijk, hij wist ervan. Dat openbaart zich toch in zijn leer en leven, ook al bleven er menselijke zaken, en dwalingen die ook met recht zijn bestreden. Denk een de leer omtrent het H. Avondmaal. Nu is er bij ons net over deze Zondagsafdeling gepreekt, en de ds. merkte op hoe de veroordeling van deze zaken in de Catechismus mild werden veroordeeld, in tegenstelling tot de dwalingen van de RKK en andere dwalingen. Hier werd wel het verkeerde aan het licht gebracht, maar de opstellers waren mild ten aanzien van Luther, want zij wisten ook wat een mens is.

[Simon]

Ik heb het onderstreept met de vraag wat je met die zin bedoelt in dit verband....

Het kan zich openbaren door zaken die elk van Gods kinderen beleven, en die
niet begrepen worden. Nu is bv. de vierschaarbeleving iets wat ook steeds minder
wordt gekend, ook al is er een beginsel van het nieuwe leven, maar zo iemansd
zal (als hij/zij is opgegroeid onder de reformatorische leer) dit toch wel enigzins
verstandelijk vatten? Ik ontmoet ook nog vreemdere geloofsuitingen die in feite
ver van de Bijbelse leer afstaan. Dat zou je toch wel iets te denken geven,
maar ik zeg er meteen wel bij dat ik dat zinnetje beter weg had kunnen laten.

Beste Dia, er is geen enkele reformator of andere oudvader te vinden waaruit duidelijk op te maken is dat iemand Gods kind kan zijn en toch niets weet van de rechtvaardiging.
Je beweert dat het de reformatorische leer is, maar dat zul je toch echt moeten aantonen.

Dit zegt Luther (uit de 16e eeuw):
Niet vanwege mijn gerechtigheid, want die is toch alleen maar zonde en ongerechtigheid. Het is alsof de psalmist zegt: maak mij door Uw genade waarachtig en rechtvaardig, want ik zie veel mensen, die met hun eigen waarheid en gerechtigheid het echte en goede menen te hebben, en juist op die manier waar en rechtvaardig willen zijn – o God, bewaar mij toch! Zij willen zelf ook wat zijn, terwijl ze toch niets zijn, onnut zijn, leugenaars zijn, dwazen zijn, zondaars zijn. Hier moet men goed opletten: de woorden ‘Uw waarheid’ en ‘Uw gerechtigheid’ betekenen niet – zoals velen menen – die waarheid en gerechtigheid, waarmee God Zelf waarachtig en rechtvaardig is. Het is echter die genade waarmee God ons waarachtig en rechtvaardig maakt door Christus. Op deze manier spreekt de apostel Paulus in de Brief aan de Romeinen – in de eerste drie hoofdstukken – en noemt dat ‘Gods gerechtigheid’ en ‘Gods waarheid’, namelijk die ons door het geloof in Christus geschonken wordt.

Bovenstaande 'mijn' en 'ons' geldt alle gelovigen!

Maar Luther kende het: Hij was door Recht verlost. Wat kan dat anders inhouden? Ook al noemt hij deze zaken niet zo nadrukkelijk, hij wist ervan. Dat openbaart zich toch in zijn leer en leven,

Nee.
Luther leerde dat geloof ALLEEN genoeg was.

[Afgewezen]

Maar Luther kende het: Hij was door Recht verlost. Wat kan dat anders inhouden? Ook al noemt hij deze zaken niet zo nadrukkelijk, hij wist ervan. Dat openbaart zich toch in zijn leer en leven,

Nee.
Luther leerde dat geloof ALLEEN genoeg was.

Dat is hetzelfde.

[Luther]

Maar Luther kende het: Hij was door Recht verlost. Wat kan dat anders inhouden? Ook al noemt hij deze zaken niet zo nadrukkelijk, hij wist ervan. Dat openbaart zich toch in zijn leer en leven,

Nee.
Luther leerde dat geloof ALLEEN genoeg was.

Dat is hetzelfde.

EXACT!
En nu is de vraag of DIA het daarmee eens is.

[-DIA-]

Maar Luther kende het: Hij was door Recht verlost. Wat kan dat anders inhouden? Ook al noemt hij deze zaken niet zo nadrukkelijk, hij wist ervan. Dat openbaart zich toch in zijn leer en leven,

Nee.
Luther leerde dat geloof ALLEEN genoeg was.

Dat is hetzelfde.

EXACT!
En nu is de vraag of DIA het daarmee eens is.

Maar wat versta je onder geloof? Is dat een stellig weten en aannemen?
En stel, je gelooft, hoe kwam je aan dat geloof? Zomaar omdat je geloofde?
Of was er een kennen van je verlorenheid en je doemwaardigheid en daarbenevens
een kennen van een heilig en rechtvaardig God, Die Zijn Beeld terug eistte?
Is er zonder dat dan wel een kennen van God? Dat is dan wel een vraag waar
je meet zit denk ik.

[Afgewezen]

Maar wat versta je onder geloof? Is dat een stellig weten en aannemen?
En stel, je gelooft, hoe kwam je aan dat geloof? Zomaar omdat je geloofde?
Of was er een kennen van je verlorenheid en je doemwaardigheid en daarbenevens
een kennen van een heilig en rechtvaardig God, Die Zijn Beeld terug eistte?
Is er zonder dat dan wel een kennen van God? Dat is dan wel een vraag waar
je meet zit denk ik.

Houd het wat de hoofdzaken betreft maar bij wat je in de preek van ds. Van der Poel kon lezen (gequoot door Zucht).

[hervormde]

Dia,

Ik heb het al eerder geschreven. De heilige God is niet te ontmoeten buiten Christus. Hij wordt de Weg, de Waarheid en het Leven genoemd. In de werkelijke ontmoeting met de heilige God wordt de bede om genade geboren. En daar is de zondaar gerechtvaardigd. Daarom is het zo nodig dat de Kerk deze rechtvaardiging laat horen. En niet door allerlei bevindelijke termen. Juist door het onderstrepen van deze rechtvaardiging, worden Gods kinderen vertroost.

En richting Zucht: v.d. Poel kon heerlijke dingen over Christus schrijven, maar zijn visie op de rechtvaardiging: tussen roeping en rechtvaardiging kan 40 jaar liggen, is onbijbels.

[Afgewezen]

Dia,

Ik heb het al eerder geschreven. De heilige God is niet te ontmoeten buiten Christus. Hij wordt de Weg, de Waarheid en het Leven genoemd. In de werkelijke ontmoeting met de heilige God wordt de bede om genade geboren. En daar is de zondaar gerechtvaardigd. Daarom is het zo nodig dat de Kerk deze rechtvaardiging laat horen. En niet door allerlei bevindelijke termen. Juist door het onderstrepen van deze rechtvaardiging, worden Gods kinderen vertroost.

En richting Zucht: v.d. Poel kon heerlijke dingen over Christus schrijven, maar zijn visie op de rechtvaardiging: tussen roeping en rechtvaardiging kan 40 jaar liggen, is onbijbels.

Maar het gebeurt in de praktijk wel (al kun je twisten over de vraag of je dat begin dan 'roeping' moet noemen).

[Zucht]

Maar Luther kende het: Hij was door Recht verlost. Wat kan dat anders inhouden? Ook al noemt hij deze zaken niet zo nadrukkelijk, hij wist ervan. Dat openbaart zich toch in zijn leer en leven,

Nee.
Luther leerde dat geloof ALLEEN genoeg was.

Dat is hetzelfde.

EXACT!
En nu is de vraag of DIA het daarmee eens is.

Luther, reageer eerst eens op mijn laatste vraag, voordat je iets aan DIA gaat vragen.

[Luther]

Luther, reageer eerst eens op mijn laatste vraag, voordat je iets aan DIA gaat vragen.

Ik kan me niet herinneren dat je me een vraag gesteld heb, behalve dan enkele retorische.... (en ik heb geleerd dat die laatste categorie vragen zijn waarop je niet hoeft te antwoorden... )