De genade des ouden tijds

[rekcor]

(...)

Het zijn maar wat opmerkingen...

Ik had liever gezien dat je inhoudelijk inging op wat m.n. memento in dit topic poneert. Nu herhaal je eigenlijk gewoon wat je in het begin al stelde, en ga je voorbij aan 4 pagina's discussie.

En dan komen we toch al snel uit bij het levensgevaarlijke conclusiegeloof wat m.i. logischerwijs hieruit voortvloeit. Men let enkel op de kenmerken wanneer het Woord vrucht zou moeten dragen (zuivere prediking, goed luisteren) en dan moet het dus vanzelf goed komen.

Is 'conclusiegeloof' niet wat anders?

Toch denk ik dat het - alhoewel niet als een natuurwet - wel zo werkt: als er zuivere prediking is en mensen die goed luisteren (en met 'goed' bedoel ik: luisteren als iemand die alles alleen van Hem verwacht, dus enerzijds met gevouwen handen, maar anderzijds met een 'open mond'), dan wil God niets liever dan Zijn Woord zegenen.

[BJD]

Ik ben bang dat Dia gelijk heeft...
Maar ik kan me vergissen...
Dus weet ik het niet zeker...
Wie weet wat er nog in de heggen en steggen zit.
Verborgen, maar gekend.

De Heere gaat door met het vergaderen van Zijn Kerk tot het einde van van de wereld.
Dat is naar de Schrift, en juist wat je hier zegt val ik helemaal bij.
Er is wel een overblijfsel, zeker waar, en zoals je zegt vaak verboregen, en niet
gezien of opgemerlt door de godsdiest. De tijden zijn wel donker, want als we zo zien dat
het leven zo verborgen blijft, is dat dan geestelijke bloei? Er wordt nogal eens gezegd,
Gods werk gaat wel door, maar we leven onder zo'n oordeel dat er geen kracht is om te baren.
Er zijn wel mensen die met God te doen hebben gekregen.
Er zijn er nog die het weten: Sion zal door Recht verlost worden.
Er zijn er nog wel die niet anders zalig willen worden dan met behoudt en opluistering van
Gods deugden.
Er zijn er nog die door genade hun ogen aanvankelijk geopend zijn.
Er zijn er nog wel voor wie de wegen in Israël opgehouden zijn.
Er zijn er nog die niet weten hoe ze met God verzoend moeten worden.
Er zijn er nog voor wie Jezus de meest verborgen persoon in het Goddelijk Wezen is.
Die het weten: Buiten Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.
Nee, dat zijn geen hoogspringers of hardlopers. Daar snelt de godsdienst tegenwoordig
hard aan voorbij.
Maar het oordeel is ook, als we dat op mogen merken, dat dat arme kreupele,
blinde, zuchtende, ellendige volk in zichzelf niet meer openbaar komt, zoals in eerdere
tijden toen de kerk bloeide.
We beleven dagen dat wat recht is krom wordt gepraat en wat krom is recht wordt gepraat,
en dat heeft ook een oorzaak. De bestraffende man in de poort is gaan zwijgen.
Alls gaat door.. men is vergenoegd met wat godsdiesnt, en van het onkreukbare Recht Gods
weet men schijnbaar niet.

En toch.... Ik denk dat er ook nog een enkeling deze woorden leest, die wel aanvankelijk
een betrekking hebben gekregen op dat volk wat door de wereld en de godsdienst wordt veracht
en bespot. En die nog jaloers kunnen zijn op een medechristen die recht in eeb Godsgemis over
de wereld gaat.
Dan moge de godsdienst dat kleingeloof achten, maar het werk Gods is oneindig veel groter
dan alle grootspraak en inbeelding van de vrome mens die op zijn eigen manier denkt zalig te worden.
God veranderd immers niet? Zou je dan met een "nieuw-modische" leer het durven wagen, om het
met ds. E. Fransen te zeggen?
Het zijn maar wat opmerkingen...

Ik lees in je openingspost dat alleen stichtelijke postings welkom zijn.. of heet zoiets stichtelijk? sorry.. maar het klinkt zo verschrikkelijk uit de hoogte.. het komt over.. Er zijn er wel.. Maar niet hier.. zoiets

[Germanicus]

Ik geloof niet dat ik inhoudelijk iets stichtelijks aan dit topic heb toe te voegen. Waar ik bang voor ben is dat 'het verleden' gemakkelijk wordt geromanticeerd. Zo van: 'Vroeger was alles beter.' Ik waag dat te betwijfelen, zonder daarmee de zegeningen van het verleden aan de kant te schuiven.

Ik heb al eerder verwezen naar het boek van A. Th. van Deursen over de begintijd van de Gereformeerde Kerk in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Uit dat boek blijkt dat het in de begintijd van de Reformatie (en Van Deursen beperkt zich in 'Bavianen en Slijkgeuzen' tot de Republiek) ook niet allemaal zo hoog-geestelijk was. Hoeveel moeite het niet gekost heeft om mensen naar de kerk (laat staan 2x per zondag) te krijgen, hoelang de Synodes hebben moeten trekken aan predikanten om hen de Heidelbergse Catechismus te laten preken, hoe laag het niveau van veel predikanten was, noem maar op... Hetzelfde valt te zeggen van wat iemand hier de 'geesteloze 19e eeuw' noemde.

Het beeld van 'de genade des ouden tijds' is daarom nogal diffuus. Waar let je op? In elke periode van de (kerk)geschiedenis zijn 'grote mannen Gods' aan te wijzen, die veel betekenen of betekent hebben voor de kerk en de theologie. Maar evengoed zijn er in elke periode van die geschiedenis vormen van on- en bijgeloof aan te wijzen. Elke periode legt de eigen accenten (en overaccentueringen) in de theologie, elke periode kent haar eigen verleidingen en dwalingen. Om in de terminologie van dit topic te blijven: de oordelen hingen een aantal eeuwen geleden al laag, dat zullen ze blijven doen. Het Koninkrijk van de hemelen is bezig geboren te worden; God haalt de oogst binnen. De geschiedenis van de kerk is die van crises en menselijke overwegingen, maar ook van Gods trouw aan Zijn beloften en aan Zijn werk. Vanuit die focus, die levensoriëntatie is het beter het hart naar boven te heffen, waar Christus is, dan te navelstaren op deze wereld en 'de genade des ouden tijds'. God laat niet varen wat Zijn hand begon; Hij volvoert Zijn plan met deze schepping.

[JolandaOudshoorn]

"Zeg niet: Hoe komt de het dat de dagen van vroeger beter waren dan deze? Want niet uit wijsheid zou u dat vragen."

[Tiberius]

"Zeg niet: Hoe komt de het dat de dagen van vroeger waren dan deze? Want niet uit wijsheid zou u dat vragen."

Is dat de Datheen-vertaling?

[Erasmiaan]

Ik geloof niet dat ik inhoudelijk iets stichtelijks aan dit topic heb toe te voegen. Waar ik bang voor ben is dat 'het verleden' gemakkelijk wordt geromanticeerd. Zo van: 'Vroeger was alles beter.' Ik waag dat te betwijfelen, zonder daarmee de zegeningen van het verleden aan de kant te schuiven.

Ik heb al eerder verwezen naar het boek van A. Th. van Deursen over de begintijd van de Gereformeerde Kerk in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Uit dat boek blijkt dat het in de begintijd van de Reformatie (en Van Deursen beperkt zich in 'Bavianen en Slijkgeuzen' tot de Republiek) ook niet allemaal zo hoog-geestelijk was. Hoeveel moeite het niet gekost heeft om mensen naar de kerk (laat staan 2x per zondag) te krijgen, hoelang de Synodes hebben moeten trekken aan predikanten om hen de Heidelbergse Catechismus te laten preken, hoe laag het niveau van veel predikanten was, noem maar op... Hetzelfde valt te zeggen van wat iemand hier de 'geesteloze 19e eeuw' noemde.

Volgens memento was het toen een bloeitijd...?

[JolandaOudshoorn]

"Zeg niet: Hoe komt de het dat de dagen van vroeger waren dan deze? Want niet uit wijsheid zou u dat vragen."

Is dat de Datheen-vertaling?

sorry, het woord "beter" tussen "vroeger" en "waren" was ik vergeten

[memento]

Ik geloof niet dat ik inhoudelijk iets stichtelijks aan dit topic heb toe te voegen. Waar ik bang voor ben is dat 'het verleden' gemakkelijk wordt geromanticeerd. Zo van: 'Vroeger was alles beter.' Ik waag dat te betwijfelen, zonder daarmee de zegeningen van het verleden aan de kant te schuiven.

Ik heb al eerder verwezen naar het boek van A. Th. van Deursen over de begintijd van de Gereformeerde Kerk in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Uit dat boek blijkt dat het in de begintijd van de Reformatie (en Van Deursen beperkt zich in 'Bavianen en Slijkgeuzen' tot de Republiek) ook niet allemaal zo hoog-geestelijk was. Hoeveel moeite het niet gekost heeft om mensen naar de kerk (laat staan 2x per zondag) te krijgen, hoelang de Synodes hebben moeten trekken aan predikanten om hen de Heidelbergse Catechismus te laten preken, hoe laag het niveau van veel predikanten was, noem maar op... Hetzelfde valt te zeggen van wat iemand hier de 'geesteloze 19e eeuw' noemde.

Volgens memento was het toen een bloeitijd...?

Ik doelde daarmee op het trouwe bezoek van avondmaal, de positieve waardering daarvan door de predikanten, het geloof wat van geslacht tot geslacht voortging (vele kinderen kwamen tot bekering, lees bv inleiding van de Godvruchtige avondmaalsganger), etc. M.i. kenmerken van een geestelijke periode.

Hoewel er uitwassen waren, was de prediking over het algemeen eenvoudig Bijbels. Simpele uitleg + toepasing van de tekst. (Veel niet-geleerde predikanten, die er helaas waren, maakten niet zelf hun preek maar gebruikte preken van bekende predikers).

[Erasmiaan]

Ik geloof niet dat ik inhoudelijk iets stichtelijks aan dit topic heb toe te voegen. Waar ik bang voor ben is dat 'het verleden' gemakkelijk wordt geromanticeerd. Zo van: 'Vroeger was alles beter.' Ik waag dat te betwijfelen, zonder daarmee de zegeningen van het verleden aan de kant te schuiven.

Ik heb al eerder verwezen naar het boek van A. Th. van Deursen over de begintijd van de Gereformeerde Kerk in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Uit dat boek blijkt dat het in de begintijd van de Reformatie (en Van Deursen beperkt zich in 'Bavianen en Slijkgeuzen' tot de Republiek) ook niet allemaal zo hoog-geestelijk was. Hoeveel moeite het niet gekost heeft om mensen naar de kerk (laat staan 2x per zondag) te krijgen, hoelang de Synodes hebben moeten trekken aan predikanten om hen de Heidelbergse Catechismus te laten preken, hoe laag het niveau van veel predikanten was, noem maar op... Hetzelfde valt te zeggen van wat iemand hier de 'geesteloze 19e eeuw' noemde.

Volgens memento was het toen een bloeitijd...?

Ik doelde daarmee op het trouwe bezoek van avondmaal, de positieve waardering daarvan door de predikanten, het geloof wat van geslacht tot geslacht voortging (vele kinderen kwamen tot bekering, lees bv inleiding van de Godvruchtige avondmaalsganger), etc. M.i. kenmerken van een geestelijke periode.

Hoewel er uitwassen waren, was de prediking over het algemeen eenvoudig Bijbels. Simpele uitleg + toepasing van de tekst. (Veel niet-geleerde predikanten, die er helaas waren, maakten niet zelf hun preek maar gebruikte preken van bekende predikers).

Laten we het er maar op houden dat het altijd wat is. Al had de kerk toen wel wervingskracht.

Waar staat dat trouwens in de inleiding (http://www.theologienet.nl/documenten/I ... preken.pdf)?

[olfie]

Ik geloof niet dat ik inhoudelijk iets stichtelijks aan dit topic heb toe te voegen. Waar ik bang voor ben is dat 'het verleden' gemakkelijk wordt geromanticeerd. Zo van: 'Vroeger was alles beter.' Ik waag dat te betwijfelen, zonder daarmee de zegeningen van het verleden aan de kant te schuiven.

Ik heb al eerder verwezen naar het boek van A. Th. van Deursen over de begintijd van de Gereformeerde Kerk in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Uit dat boek blijkt dat het in de begintijd van de Reformatie (en Van Deursen beperkt zich in 'Bavianen en Slijkgeuzen' tot de Republiek) ook niet allemaal zo hoog-geestelijk was. Hoeveel moeite het niet gekost heeft om mensen naar de kerk (laat staan 2x per zondag) te krijgen, hoelang de Synodes hebben moeten trekken aan predikanten om hen de Heidelbergse Catechismus te laten preken, hoe laag het niveau van veel predikanten was, noem maar op... Hetzelfde valt te zeggen van wat iemand hier de 'geesteloze 19e eeuw' noemde.

Volgens memento was het toen een bloeitijd...?

Ik doelde daarmee op het trouwe bezoek van avondmaal, de positieve waardering daarvan door de predikanten, het geloof wat van geslacht tot geslacht voortging (vele kinderen kwamen tot bekering, lees bv inleiding van de Godvruchtige avondmaalsganger), etc. M.i. kenmerken van een geestelijke periode.

Hoewel er uitwassen waren, was de prediking over het algemeen eenvoudig Bijbels. Simpele uitleg + toepasing van de tekst. (Veel niet-geleerde predikanten, die er helaas waren, maakten niet zelf hun preek maar gebruikte preken van bekende predikers).

Laten we het er maar op houden dat het altijd wat is. Al had de kerk toen wel wervingskracht.

Waar staat dat trouwens in de inleiding (http://www.theologienet.nl/documenten/I ... preken.pdf)?

De gedrukte versie hier heeft een uitgebreid voorwoord wat ik niet terug zie in de PDF file, ik denk dat Memento zich daarop baseert.

[-DIA-]

Dat kinderlijke geloof maakt jaloers, en verheugd zich zelfs in Gods oordelen.

Dat is niet het geloof van onze vaderen! Dat kan wel een gestalte zijn in het genadeleven, maar het is bepaald niet de stand waarin een kind van God zich mag wensen te bevinden. Onze oudvaders vermanen op dit punt. In de overtuiging door de wet (buigen onder Gods oordeel) zit het leven niet. Het is slechts een middel om onwilligen tot Christus te brengen. In het komen tot Christus ligt het kinderlijke geloof en niet in wat eraan vooraf gaat.

Als ik het goed inschat, heeft DIA het hier niet over het buigen onder Gods oordeel, in de zin van overtuiging door de wet. Maar over het verheugen in de oordelen/straffen van God over de wereld. B.v. zoals in Psalm 97: "de dochteren van Juda hebben zich verheugd vanwege Uw oordelen".
Misschien wel goed om na te denken over hoe dit precies bedoeld is.

Eerst maar een kleine "voorafspraak"
De reacties zijn -en dat had ik eigenlijk ook best wel kunnen verachten- niet geestelijk en stichtelijk, maar het tegendeel daarvan.

Wat betreft het aanhalen van Psalm 97 klopt. Ik meen dat er in de preek van ds. Koster ook even naar verwezen wordt. Ik zal eens nakijken en dan de tekst hieronder plaatsen. Dan wordt het meteen in de context gelezen.

Ik denk dat ik dan het hele stuk nog maar eens plaats. Gezien de ernst ervan is het goed om dat nog eens aandachtig na te lezen.

Hier het eerder in "Bezinning" geplaatste deel (het geheel van wat geplaatst is dan) van een preek van ds. J. Koster:

Hij komt, hij komt om d' aarde te richten,
De wereld in gerechtigheid
Al 't volk daar 't wreed geweld moet zwichten
wordt in rechtmatigheid geleid

Onze laatste gedachte, de vervulling die zeker is.
En dan besluiten we tevens met een woord van toepassing.
Dit zal nu zeker gebeuren. Hij komt!
En dan zal eerst die bruid aan Zijn rechterhand gesteld worden en de goddelozen aan Zijn linkerhand.
Ik kom haastiglijk, zegt Hij, en Mijn loon is bij Mij. Ik zal een ieder vergelden naar zijn werk.
Oh ja, het is zeker, Hij heeft het getuigd. En Hij is geen mensenkind dat Hij liegen kan.

En Hij heeft het in Zijn Woord laten beschrijven wat er aan vooraf zal gaan.
De oordelen zullen vele zijn op de aarde. Het zal zo bang worden.
Er zal eerst een tijd van afval en verval zijn, en gemeente van Rijssen, leven wij daar niet middenin?
Daar leven we middenin.
En nu wordt het geruis Zijner voetstappen in de oordelen al gehoord. En hoe zijn we daar nu onder?
We mogen als we onbekeerd zijn wel beven en sidderen.
Hij kom haastiglijk.
Hij komt onverwacht.
Hij komt zeker.
We zeiden de tekenen der tijden. Oorlogen, geruchten van oorlogen.
De Heere zegt: De mens der zonde zal zich openbaren, dat wil zeggen uitleven. En leven we daar nu niet middenin?

Denk eens aan de Sodomitische zonden, waarom de Heere Sodom en Gomorra vroegtijdig van de aarde heeft verdaan.
Waar het oordeel nog van te zien is.
De Sodomitische zonden, in onze dagen homofilie genoemd. Ach, dat is volkomen vrijheid in Nederland.
Er mag nu geen onderscheid meer gemaakt worden. God deed het wel bij Sodom. Nu mag het niet meer.
De mens der zonde zal zich openbaren. Ze zullen de zonden vrijuit spreken gelijk Sodom.
Nu, doen ze dat ook niet in onze dagen? De zonden vrijuit spreken?
Oh, als je dan ook de berichten leest, Gods dag, dat moet een gewone werkdag worden.
Wordt het dan niet benauwd denkt u?
Hoe zijn we daaronder? Het zijn allemaal tekenen.
En mijn onbekeerde medereizigers, hoe staat het dan met u? Als u dat geruis nu hoort?
Is het niet om te beven en te sidderen?

En wat nu voor de onbekeerden moet zijn om te sidderen,
dan is er een volk, en als ze het geruis van Zijn voetstappen vernemen,
dan mag dat wel eens klinken als muziek in de oren.
Hij komt, Hij komt!
Oh ja, die Geest en die bruid zeggen: Kom! En dat houdt dus in dat die Kerk straks naar binnen gaat.
Dat Hij ook gaat oordelen.
En wat hebben we nu gezongen? Hij komt, Hij komt, om de aarde te richten. De wereld in gerechtigheid.
Dat houdt wat in! Om de aarde te richten, en de wereld in gerechtigheid.
Hij komt om ons allen te richten.
Hij komt, oh jeugd in ons midden, om jullie te richten. En Zijn loon is bij Hem, zegt Hij.
Hij zal vergelden naar ons werk.

Jongens, meisjes, wat is ons werk? Wat is ons leven?
Ach, wij kennen u persoonlijk niet, maar ik leg de vraag maar in uw midden.
Wat is uw werk? Wat zal uw loon zijn?
Tracht het maar te beantwoorden tussen God en uw ziel. Wat is uw leven? Wat zal uw loon zijn?
Jeugd, is uw leven in de wereld? Is uw leven in de zonde? Zijn loon is bij Hem hoor.
En Hij zal vergelden naar uw werken.
Zal het rechtvaardig zijn als God u zal werpen op die plaats waar wening zal zijn en knersing der tanden?
Oh jeugd in ons midden! Als je dan die kinderen ziet, die jeugd.
Wat zullen wij en onze kinderen nog meemaken?

De vervulling die zeker is.
De tekenen die wijzen er allemaal op. Het is geen zwaarheid.
Het is geen naarheid, maar het is de Waarheid.
Och, dan denk ik, ouders, we hebben het gezongen: Hij komt, Hij komt om de aarde te richten.
Vaders, moeders, Hij komt om uw kinderen te richten.
Denk die kinderen eens in voor de Rechterstoel van Christus.
Denk die kinderen eens in als Hij komt op de wolken des hemels om rekening af te leggen van hun rentmeesterschap.
Is het nog wel eens een opgebonden zaak?
Komt, buigt u de knieën nog wel eens voor de kinderen die de Heere aan u heeft toevertrouwd?
En dan, Hij komt om uw kinderen te richten, Hij komt ook om u te richten. Vaders, moeders, hoe leeft u met uw kinderen?
Geeft u ze veel toe?
Probeer je ze zoveel mogelijk van de wereld te geven, of zo weinig mogelijk van de wereld? Hoe is het?
En kinderen, jeugd, als je ouders, als ze je zo weinig mogelijk van de wereld trachten mee te geven,
hoe ben je dan tegenover je ouders? Trap je ze op het hart? Doe je ze verdriet aan?
Oh, Hij komt om kinderen en ouders te richten, de wereld in gerechtigheid. En Zijn loon in bij Hem, zegt Hij.
Dat wil zeggen, Hij gaat uitbetalen straks.
Oh het zal wat wezen! Het zal wat wezen!

Zijn we nu nog onbekeerd? Oudjes in ons midden? In de kracht van het leven? Jeugd, en kinderen? Zijn we nog onbekeerd?
En reizen we zo naar die grote dag der dagen? Naar de Rechter? .
Ach, mocht, mocht toch dit woord eens leiden tot waarachtige bekering.
Dat we nog eens mochten leren roepen tot de Heere.
Om onze ziel als een buit te mogen uitdragen.
Want ach, gemeente, u voelt wel, een volk dat bidt
zoals we hier overdacht hebben: De Geest en de bruid zeggen: Kom!
Dan bidden ze de oordelen niet meer af.
Maar dan komen ze in aanbidding terecht onder de oordelen.
Want dan komt Zijn Eer boven alles te staan.
En ach, dan moet je je maar eens afvragen.
We weten het, er zijn tijden geweest dat God Zijn volk van die worstelingen gaf voor land en volk en vorstenhuis.
Dat de Heere Zijn volk opening gaf aan de troon van Gods genade.

Ja, dat kun je zo lezen in dat boekje van Potappel. Leen Potappel van Stavenisse.
Ach, hoe hij dan ook was bezet met de belangen van land en volk.
Hoe hij openingen kreeg in de Eerste Wereldoorlog voor ons vaderland, ja.
Oh dan zijn er tijden geweest, dat de oorlog wel dreigde, de Eerste Wereldoorlog.
Dan zijn er tijden geweest, dan kun je dat lezen, dan kwamen de mensen tot hem.
Het was een bekende Godvrezende man in het eiland Tholen.
Dan kwamen ze tot hem, ze grepen hem bij de jas, wat hij dacht van de omstandigheden.
Dan smeekten ze hem of hij 's avonds een dienst wilde houden in de kerk. Dan was het iedere avond kerk hoor.
En iedereen kwam er, kerkelijk en onkerkelijk.
Maar dan smeekten ze of hij dienst wilde houden, een preek van de oudvaders, of hij sprak een persoonlijk woord.
Die man heeft toen genade ontvangen.
Oh dan, dan mocht hij aan de troon der genade terecht komen.
En dat mocht je dan wel eens horen van Gods kinderen.
Dat ze bij de Heere terecht komen.
Maar ik zou u willen vragen, ook mijn onbekeerde medereizigers, hoort u nog wel eens wat?
Hoor je nog wel eens dat er een volk is die ons vaderland nog kwijt kunnen aan de troon van Gods genade?
En dan moeten we zeggen, de Heere gaat dat gebed meer en meer afsnijden,
en Hij gaat meer en meer dit gebed, wat we vanavond overdacht hebben werken:
De Geest en de bruid zeggen: Kom!

Ach, de Heere, Hij schenke nog genade.
Gij die nog onbekeerd zijt: Het is nog het liefelijk heden, en de zaligheid wordt u nog verkondigd.
Nu dan, mag ik dan vandaag van u scheiden, mijn onbekeerde medereizigers, met deze woorden:
Zo gij Zijn stemme hoort, verhardt u niet maar laat u leiden!

Volk des Heeren! Nog een ogenblik! De strijd zal niet altijd duren!
Die troostrijke komst van uw Goël, van uw Losser, van uw Koning, van uw Bruidegom!
Zaligheid te ontvangen die niet af te meten is!
Om dan te beoefenen: Het is door U, door U, om het eeuwig welbehagen.

En die deze woorden getuigt, die zegt: Ja, Ik kom haastiglijk.
En dan mocht het antwoord van Johannes zijn: Ja, kom, Heere Jezus!

Oh volk des Heeren! Maar, blij vooruitzicht dat mij streelt!
Ik zal, ontwaakt, Uw lof ontvouwen. U in gerechtigheid aanschouwen! Verzadigd met Uw Goddelijk beeld.
Om dan, eeuw in, eeuw uit,
zonder nachten, zonder dagen,
zonder naar de tijd te vragen,
bij Hem te zijn!
Want daar is tijd en ure uit!

Amen.

(Toepassing over Openbaring 22 : 17a uit een preek door wijlen ds. J. Koster, uitgesproken op 19 september 1984 in de Noorderkerk te Rijssen).

Dan nog een slotwoord. We moesten opmerken dat er zo ongeestelijk werd gereageerd.
Mag deze preek dan nog tot bezinning zijn?
En voor alle duidelijkheid: vanzelf ook voor mijzelf. Want ik merk wel dat
ik niet begrepen wordt. Er wordt gedacht over een hoogmoedig boven
anderen te wllen staan, en dat is het leven van de mens van nature ook.
Maar zo bedoel ik het hier toch niet. Zie het maar als een middernachtelijk
alarmgeroep. Verder heb ik er geen bedoeling mee. Alleen of de
eeuwige en onveranderlijke God het nog moch zegenen.
Ik hoop het van ganser harte! Het is ook waar dat Zijn Woord niet ledig tot Hem zal wederkeren.
Dat het tot verootmoedigingn en bekering mocht strekken. Meer wens ik niet.
En nog dit: En ik heb niemands kwaad gerucht op het oog.
Want wat dat betreft heb ik aan mijn eigen hart meer dan genoeg.

[dennis]

Ik twijfel niet aan je goede bedoelingen Dia, en zie je ook niet als "geestelijk hoogmoedig."
Wel denk ik - zoals ik al eerder schreef - dat we ondanks verval en geesteloosheid voorzichtig moeten zijn in het duiden van de tijd.

Gods wegen zijn hoger dan onze wegen, en wij zijn maar kleine en domme mensen, die veel niet weten.
Bijvoorbeeld over te toestand van de kerk wereldwijd, maar ook in Nederland.
Ik denk maar aan Elia. "Ik ben alleen overgebleven" verzuchtte hij, terwijl er toch nog 7000 waren die de knieen voor de Baal niet gebogen hadden. Al te grote neerslachtigheid is niet goed, omdat we dan teveel om ons heen kijken en te weinig naar Boven.
De hand des Heeren is niet verkort.
In het verleden zijn er - ook in ons land - donkere en minder donkere tijden geweest. En als de Heere het wil kunnen er ook nu nog wonderen gebeuren.
(en ik geloof dat die gebeuren. Er komen er nog steeds bij, en er gaat er nooit meer eentje af).

[memento]

DIA, ik hoop van ganser harte dat je samenvatting van een preek van Op 22:17a, geen juiste is. Want waar is die heerlijke nodiging tot Christus in die preek? Hij wordt amper genoemd (1 keer zijdelings), terwijl tot Hem in die tekst genodigd wordt: 16 Ik, Jezus, heb Mijn engel gezonden om ulieden deze dingen te getuigen in de Gemeenten. Ik ben de Wortel en het geslacht Davids, de blinkende Morgenster. 17 En de Geest en de Bruid zeggen: Kom!

Verder DIA, zou ik het waarderen als je aan de discussie zou deelnemen. Een klacht dat je niet begrepen wordt is denk ik niet echt terecht wanneer je een eenzijdig gesprek voert en de reacties die op jouw postings gegeven worden negeert, in plaats van daarover door te spreken met elkaar. We zijn hier immers op een discussieforum.

[Jongere]

Wat ik een beetje lastig vind in dit topic, is dat we genade nu gaan behandelen als iets kwantitatiefs, afhankelijk van het geestelijke leven dat aanwezig is.

Is dat wel de goede manier om over genade te spreken? Genade is de lankmoedige en langdurige roeping tot het heil, genade is dat we allen leven, genade is dag aan dag overladen worden met gunstbewijzen. Genade is uiteindelijk wat er gebeurde in Christus, omdat God de wereld zó lief had. Die 'genade des ouden tijds' is nooit weggeweest, want Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde, en tot in eeuwigheid.
Bovendien, zoals ik al eerder zei, is dit topic wel heel erg Nederlands gericht. Ik vind het nog al wat de (vermeende) geestelijke staat van Nederland te koppelen aan de eindtijd-profetieën. Misschien moeten we maar voorzichtig zijn: weten we wel wat er wereldwijd gebeurt? Dat in Zuid-Amerika, Afrika en Azië het christendom sneller groeit dan ooit? Dat in Zuid-Korea(!) de grootste Calvijn-bibliotheek ter wereld is? Dat er in Hongkong duizenden christelijke huiskerken zijn?
En ik moet evengoed voorzichtig zijn. Al deze dingen zeggen op zichzelf niets (al is het eerder in lijn met onze vaderen om niet te twijfelen aan de geestelijke staat van deze mensen). Ik kan uiteindelijk evenmin beoordelen hoe goed het er op het moment voorstaat met de zaak van het koninkrijk. Ik zie ook heel veel zonde en ik zie tegelijk heel veel genade.

Als we dan toch voorzichtig moeten zijn, zouden we dan onze tijd niet moeten vullen met over net iets anders te spreken dan over deze topicvraag? Zoals: wat is genade eigenlijk en hoe komt het dat deze al zo lang zo groot is?
Want eigenlijk zegt de Bijbel maar één ding echt duidelijk over het "uitblijven" van de wederkomst. En ook dát is een blik in Gods genadige hart:
De Heere vertraagt de belofte niet (gelijk enigen dat traagheid achten), maar is lankmoedig over ons, niet willende, dat enigen verloren gaan, maar dat zij allen tot bekering komen.

[TSD]

DIA, ik hoop van ganser harte dat je samenvatting van een preek van Op 22:17a, geen juiste is. Want waar is die heerlijke nodiging tot Christus in die preek? Hij wordt amper genoemd (1 keer zijdelings), terwijl tot Hem in die tekst genodigd wordt: 16 Ik, Jezus, heb Mijn engel gezonden om ulieden deze dingen te getuigen in de Gemeenten. Ik ben de Wortel en het geslacht Davids, de blinkende Morgenster. 17 En de Geest en de Bruid zeggen: Kom!

Memento,

Dit is 1 gedachte van een totale preek (zo op het oog nog geen kwart). Zo kan je toch niet oordelen? Je hebt de hele preek niet eens (en persoonlijk vindt ik dat je op 1 preek al vrij moeilijk kan oordelen, accenten liggen toch altijd anders al zal er wel altijd op Christus gewezen worden).

Een beetje kritisch gehalte is goed, maar dit is toch wel wat 'lichtvaardig' hoor...