Gian schreef:Het is niet anders dan hooghartig, te wensen dat iemand het ooit nog eens anders mag leren. Deze wens is bijna een veroordeling, en met dergelijke praat gooi je alle deuren naar eenheid dicht.
Een goede intentie dient bijvoorbaat gerespecteerd te worden. Praten kan altijd, alleen dat gebeurt nooit. Iemands integriteit openlijk aantasten, maar ondertussen geen gesprek aandurven.
Dat noem ik laf, en ik baal van deze (altijd weer terugkerende) houding.
:shock: Boos?! Het bevreemd mij niet dat een predikant, die uit bevinding een andere weg heeft geleerd, uit liefde iemand van harte toewenst om ook die gang te mogen leren beoefenen. Dit lijkt me niet hooghartig en zeker géén veroordeling! Als jouw ervaring wezenlijk verschilt met een beoordeling van iemand anders, dan wens je hem dat toch toe?
Wanneer er zulke verwijdering tussen de leerstukken is, zal er ook niet direct een eenheid gevonden kunnen worden, lijkt mij. Gesprekken lijken mij dan zinloos. Alleen wanneer er geestelijke en bevindelijke overeenstemming mag zijn, zal er te praten zijn over een te vormen eenheid.